Net heerlijk in bad geweest met het stapeltje Genoegs die ik van Makya heb overgenomen, en de inspiratie giert door mijn hoofd. Maar ook twijfel, en vragen... Hoe goed hebben wij het eigenlijk? Ik las onder andere dat wij niet meer dankbaar zijn met wat we hebben. Zijn we in feite verwend? Als we de kraan opendoen komt er water uit, al proberen we er spaarzaam mee om te springen; als we het koud hebben, zetten we de cv of een kacheltje aan, al doen we dat zo zuinig en zo min mogelijk; hebben we honger, dan gaan we naar de winkel of duiken in de koelkast, al proberen we dat zo min mogelijk te laten kosten. Maar we hébben water, we hébben verwarming, we hébben te eten, we hébben een dak boven ons hoofd. Allemaal proberen we goedkope, maar wél verantwoorde en gezonde maaltijden te bereiden. Ik heb nog niet gelezen dat iemand het een week met een brood en een pot pindakaas moet doen (al zullen die er misschien wel zijn, maar die hebben dan natuurlijk ook geen internet, dus zien we ze niet). Wees dankbaar voor wat je hebt... ik laat het langzaam tot me doordringen. En opeens is dat water, die verwarming, dat eten en dat dak boven mijn hoofd niet meer zo vanzelfsprekend. Ik ben dankbaar dat ik dat alles heb. En dat is een rijk gevoel.
Mijn eerste opwelling was dat ik de komende week zou proberen om met een tientje aan boodschappen rond te komen. Ik koop gewoon een brood (ach, laat ik eens gek doen, ik koop er twee), een pot goedkoop broodbeleg, een zak aardappels of rijst, een kilo van de goedkoopste groenten, een kilo gehakt en een zak sinaasappels. Voila! Moet kunnen toch? Ja, moet kunnen, maar het gaat me vast niet lukken. Want ik moet het eerlijk toegeven, ja, ik ben verwend. Ik heb zelfs een bad waarin ik tijdschriften over besparen kan lezen. Hmm, daar klopt iets niet. Ter verdediging moet ik aanvoeren dat vriendlief nu in datzelfde badwater ligt te weken, toch twee voor de prijs van één. En ja, ik weet het, samen in bad is gezelliger, maar niet handig als de één rustig wil lezen en de ander in een kronkel met de rug tegen het overloopputje ligt, zodat de moeten er uren later nog in staan.
Ik ga met genoegen nog een Genoegje lezen. Eventuele nieuwe opwellingen zal ik met jullie delen.
Een heerlijk blad genoeg, ik ben in het luxe bezit van de gebonden uitgave van de eerste nummers. En al heel lang abonnee .Als je zoals wij door het werk van de stichting over de grenzen kijkt, dan zie hoe goed we het hier in Nederland hebben ondanks de crisis.Mensen zien vaak zelf niet meer in wat voor weelde en luxe ze leven totdat ze om wat voor reden dan ook een stap(je) terug moeten doen.Als je onze weblog leest zal je zien dat wij inmiddels de andere kant van de medaille hebben leren zien. We zeggen heel vaak het Rijke -Arme westen. Wat we daarmee bedoelen, Rijk aan sociale voorzieningen .....maar arm aan saamhorigheid en omzien naar je medemens die het moeilijk heeft.
BeantwoordenVerwijderenHet klopt wat je zegt, de meeste mensen hebben geen idee hoe welvarend ze zijn in vergelijking met andere mensen in de wereld. We staan er veel te weinig bij stil.
BeantwoordenVerwijderen