Ditjes en datjes

Nu was ik toch vurig van plan om hier weer regelmatig van me te laten horen, en dan is er zomaar opeens weer dik anderhalve week voorbij. Eerlijk gezegd sta ik een beetje in de winterslaapstand, en niet alleen met bloggen. Ik laat sociale contacten schandelijk versloffen en ook het consuminderen staat op een laag pitje. Zet mij maar met mijn warme sloffies aan en de top 1000 op de radio aan mijn computertje naast een genoeglijk brandende kachel, zet een bak koffie of thee - of een lekker wijntje, naar gelang het tijdstip van de dag - naast me, en ik vermaak me uitstekend. Soms kan ik uitermate goed met mezelf opschieten, en daar ben ik eigenlijk erg blij om. Ik hoor vaak van mensen om me heen dat ze absoluut niet alleen kunnen zijn, en voortdurend op zoek zijn naar gezelschap of redenen om het huis uit te kunnen. Zo ken ik iemand die bijna elke avond de kroeg induikt om maar niet alleen thuis te hoeven zijn. Wat lijkt me dat vreselijk vermoeiend en - hoe raar het ook klinkt - eenzaam. Om over kostbaar nog maar niet te spreken!

Gisteravond wel eindelijk weer eens met het vriendinnenclubje afgesproken, en dat is dan toch wel erg gezellig. Weer even lekker bijgekletst, ieders wel en wee besproken, waarbij iedereen ongedwongen aan het woord komt en er door de anderen ook echt wordt geluisterd en gereageerd. Het klinkt zo logisch, maar zo vanzelfsprekend is dat helaas niet. Hoe vaak gebeurt het in een groepje niet dat één persoon voortdurend aan het woord is, of dat twee anderen met elkaar in gesprek gaan terwijl iemand iets aan het vertellen is. Ik besef dan weer dat wij een bijzonder vijftal zijn, blijkbaar voorbestemd om elkaar te ontmoeten tijdens een schildercursus twee jaar geleden. Ik heb het gevoel dat ik ze al mijn hele leven ken. Ik ken ook geen vijf mensen die zulke verschillende karakters en leefomstandigheden hebben, misschien vinden we elkaar daarom wel zo leuk en interessant. En ik, die mijn hele leven voornamelijk mannelijke vrienden had omdat die naar mijn gevoel altijd eerlijker, spontaner en opener waren, ik geniet er met volle teugen van. Zo kan het dus ook met vrouwen onder elkaar. Ik ben er erg blij mee.

Vorige week liep er weer een aardig scheepje met geld binnen, de betaling van mijn laatste opdracht. Daar moet ik wel enkele maanden mee doen, dus ik moet oppassen dat ik me niet te rijk reken, maar toch heb ik weer 500 euro overgemaakt naar mijn spaarrekening. Ik heb berekend dat ik een buffer van 10.000 euro nodig heb om me "veilig" te voelen, om te voorkomen dat ik in paniek zou raken als ik een paar maanden geen opdracht heb of als er onverhoopt iets anders gebeurt waardoor ik tijdelijk niet zou kunnen werken. Met zo'n buffer kan ik als het echt moet een half jaar zonder inkomsten overbruggen. Dat betekent wel dat mijn droom om zachtjesaan mijn hypotheek te gaan aflossen even in de ijskast gaat. First things first.

Ik heb ondertussen een kleine opdracht aangenomen die me 1200 euro oplevert, een mooi tussendoortje om de rommelige decembermaand mee door te komen en te gaan lobbyen voor een wat grotere opdracht.

Op een ander weblog (weet helaas even niet meer van wie) vond ik een stukje over websites met stockfoto's, waar je foto's kunt uploaden die dan door anderen tegen betaling mogen worden gebruikt. Ik heb me van de week aangemeld bij Dreamstime en mijn eerste foto's opgestuurd. Spannend vond ik het wel, want ik had begrepen dat de fotoredacteuren erg kritisch zijn wat het accepteren van foto's betreft. Tot mijn plezier werden vijf van mijn foto's geaccepteerd, en eentje afgekeurd in verband met onjuiste belichting. Daarna heb ik nog elf foto's opgestuurd, die nog moeten worden beoordeeld. Helaas moeten foto's om in aanmerking te komen minimaal 3 MB groot zijn, wat mijn keuze nogal beperkt, omdat veel van mijn foto's daar net onder zitten. Ik heb dus mijn digitale spiegelreflexcamera weer uit de mottenballen gehaald, want eerlijk is eerlijk, het is een loei van een ding vergeleken met de moderne compactcameraatjes, maar hij maakt dan ook loeischerpe foto's. Dit is trouwens de foto die werd afgewezen omdat de belichting of het contrast niet goed genoeg was:


Ik kan me inderdaad voorstellen dat ze hem wat te donker vinden of dat het contrast niet groot genoeg is, daar ga ik dus nog even mee rommelen. Ik vond het zelf namelijk best wel een geinige foto met die cocktailkokosnoot boven op die stapel kokosnoten.

En nu ga ik de katten belagen met mijn fototoestel, dus als jullie verontwaardigd gekrijs horen...