Twijfel

Ik zit hier met ijskoude vingers te werken en te twijfelen of ik de c.v. nu eindelijk eens aan zal doen. Het houtkacheltje heeft al een week lang flink staan loeien, heerlijk, maar die verwarmt alleen mijn woonkamer en de rest van het huis begint wat kil en klammig aan te voelen. Verder heb ik het nog niet koud, dikke sloffen en een trui zijn voldoende, maar die vingers altijd... Ik merk dat ze gaan haperen, en dat is in mijn werk natuurlijk niet handig. Ik kan de houtkachel wel weer aansteken, maar dat is best arbeidsintensief met het gratis waaibomenhout dat ik erin verstook. Ik twijfel nog een uurtje door, maar grote kans dat ik straks de thermostaat toch maar een klein slingertje geef.

Afgelopen zondag was eindelijk de opdracht af waar ik zo tegenaan heb zitten hikken, maar die ik dankzij de hulp van een lieve vriendin toch nog ruim voor de deadline af heb gekregen. Zondagavond kreeg ik acuut een migraineaanval. Lang niet gehad, maar niet onbegrijpelijk gezien de situatie de laatste tijd. Hopelijk is de stress er daardoor een beetje uit. En hoewel iedereen me voor gek verklaart, heb ik maandag fluitend een beginnetje met mijn nieuwe opdracht gemaakt. Deadline begin januari, dus geen haast, maar ik vind het fijn om te weten waar ik aan toe ben met een nieuw boek. Valt het mee of tegen, is het moeilijk of goed te doen? En het lijkt erop dat het meevalt. Het is een boek voor jongvolwassenen, tieners dus, een erg leuke afwisseling. Ik voorzie dus geen ernstige problemen bij deze vertaling. En ik weet ook weer waarom ik dit werk zo ontzettend leuk vind.

Begin december ga ik een weekendje weg met het schildervriendinnenclubje. We gaan met zijn vieren naar een huisje en hebben er erg veel zin in. Spelletjes, eten, drinken en DVD's mee, gaat helemaal leuk worden. Voor mij best bijzonder, want ik ben nooit zo'n vrouwenmens geweest. Mannen vond ik nu eenmaal altijd makkelijker om mee om te gaan. Ze zeggen over het algemeen wat ze denken zonder dat je overal iets achter moet zoeken of je moet afvragen of ze iets soms anders bedoelen dan ze zeggen. Ik hou niet van dubbele bodems. Maar met dit clubje is het anders, of komt het misschien doordat ik zelf ouder en toleranter word? Dat zou dan een van de weinige voordelen van ouder worden zijn. En misschien ben ik na dat weekend meteen wel helemaal genezen en doe ik het nooit meer, maar ik denk dat dat wel losloopt.

Zo, genoeg getwijfeld, het wordt toch de houtkachel, al is het maar om de knusse uitstraling bij dit sombere weer. En een warme kop thee voor mijn arme koude vingertjes. Het leven hoeft niet moeilijk te zijn.