Hoeveel heb jij nodig?

Vandaag las ik op het blog van Christel de vraag wat je zou doen met een prijs in de loterij. Een vraag waar we denk ik allemaal wel eens enthousiast antwoord op hebben gegeven. Maar het hangt er natuurlijk maar helemaal vanaf hoevéél het is. En dat bracht mij op de volgende vraag:

Hoeveel zou jij moeten winnen om (nog) gelukkig(er) te worden?

Laat ik eens met mezelf beginnen. Voor mij is het ultieme bedrag 400.000 euro.

Daarmee kan ik namelijk:

* Mijn hypotheek aflossen

* Schulden van mij en van mijn vriend aflossen

* Een paar échte donaties doen aan de doelen die mij na aan het hart liggen.

* Een paar goede vrienden een flink steuntje in de rug geven.

* Voldoende geld wegzetten op een spaarrekening voor een leuke maandelijkse aanvulling op mijn inkomen.

* Nou vooruit, een groot feest en een wereldreisje van een paar maanden...

Het resultaat: Ikzelf schuldenvrij én hypotheekvrij, dus maandelijks nog maar 500 euro aan vaste lasten, die betaald kunnen worden uit de maandelijkse rente van de riante spaarpot. Dan hoef ik dus alleen nog maar te werken voor mijn persoonlijke onderhoud, gewoon omdat ik mijn werk zo leuk vind en ik er helemaal niet mee wil stoppen, en dan heb ik veel meer tijd voor vrijwilligerswerk en alle leuke hobby's waar ik nu niet aan toe kom. En ja, ik denk dat ik dan écht op mijn gelukkigst zal zijn.

Ach, het zal wel nooit gebeuren, maar gelukkig is dat ook helemaal niet erg, dromen is ook leuk. Geluk creëer je uiteindelijk zelf, met of zonder geld. En om eerlijk te zijn kan ik me ook best al erg gelukkig voelen als ik naar die prachtige roos kijk die mijn vriend me gaf. Zeg nu eerlijk, dat is toch veel mooier dan zo'n hele bos? (En als je op het plaatje klikt, wordt ie nog veel mooierderder.)

Hoeveel zouden jullie nodig hebben om zorgeloos door het leven te kunnen gaan?

Maandoverzicht

Tijd voor overzicht. Er is weer een maand voorbij en de balans kan worden opgemaakt. Ik ga de komende maand(en) vooral werken aan het aflossen van de schulden, dus zal het spaargeld niet of nauwelijks stijgen (misschien zelfs dalen), maar daar ga ik in het nieuwe jaar mee aan de slag.

Schulden (met tussen haakjes de bedragen van de afgelopen twee maanden)
Creditcard: (950/760) 540 euro
Postorderbedrijf: (550/450) 300 euro
Lening zonder rente: (1500/1000) 250 euro
Totaal: (3000/2210) 1090 euro

Spaargeld (met tussen haakjes de bedragen van de afgelopen twee maanden)
Pensioen: (600/750) 600 euro
Hypotheek: (750/970) 1090 euro
Vakantie: (250/300) 200 euro
Totaal: (1600/2020) 1890 euro

Ik heb er goede hoop op dat schuld nummer drie (lening zonder rente) eind van het jaar zal zijn afbetaald en dat ook de overige twee schulden weer wat zijn gezakt. Half december krijg ik te horen hoeveel er moet worden bijbetaald voor het aflopende leasecontract waar ik eerder over schreef, ik schat ongeveer 400 euro. Weggegooid geld, doodzonde, maar daarna in ieder geval met een schone lease-lei het nieuwe jaar in.

Op mijn betaalrekening staat op dit moment een minimaal bedrag waarmee ik net mijn hypotheek niet kan betalen, maarrrr... deze week (hopelijk, kan ook begin volgende week worden) krijg ik een bedrag uitgekeerd waarvan de hoogte nog een verrassing is. Zonder teveel in details te treden: Het is een betaling die in verhouding staat tot mijn werkopdrachten van afgelopen jaar en die ieder jaar hoger zou moeten worden. Vorig jaar kreeg ik het prachtige bedrag van 2200 euro, en ik ben stikbenieuwd hoeveel mijn 'sinterklaascadeautje' dit jaar is. Ik laat jullie dat natuurlijk gepast jubelend weten.

Budget

Alweer een week voorbij, een maand zelfs bijna. Ik heb nu een maandlang mijn drie budgetten - huishoudpot, diversen en kleding - bijgehouden en kom tot de volgende conclusie.

Het budget voor Huishouden (boodschappen, schoonmaakmiddelen e.d.) van 60 euro per week is ruim. Deze week waren de uitgaven daarvoor 42,15 euro, daar zit 10 euro kattengeld in. Over een maand genomen heb ik een positief saldo van 90,45 euro. Dat kan dus omlaag. Het potje Diversen dreigde in het begin van de maand mis te gaan door wat onvermijdelijke uitgaven, maar door de verkoop van twee dingen op Marktplaats is ook dat saldo toch nog positief uitgekomen op 23,53 euro. Budget voor Kleding zoals verwacht nauwelijks aangesproken (op de eerder genoemde spijkerbroek van 3 euro na), dus een positief saldo van 72 euro. Ik ga dus wat bijstellen. De komende maand worden dit de nieuwe bedragen per week:

Huishouden: 50 euro (was 60)
Diversen: 30 euro (was 25)
Kleding: 15 euro (gelijk gebleven ivm buffertje opbouwen voor grotere uitgaven)

Toch 5 euro besparing per week. Als dit ook in de wat duurdere decembermaand lukt kan ik het nieuwe jaar misschien met een nog lager budget beginnen (wel reëel blijven en niet doorslaan).

Morgen is het tijd voor een overzicht van schulden en spaargeld. Daar is wel het een en ander in veranderd deze maand.

Verleidingen weerstaan

Sinds een paar maanden heb ik weer een Makro-pas, dus ging ik daar vanmiddag met mijn vriend heen voor een aanbieding kattenvoer. Maar o, wat een verleiding... Ik heb zo min mogelijk om me heen gekeken, want ik ben zo'n sucker voor grootverpakkingen. Vroeger kocht ik balen pasta en rijst, wat vaak uiteindelijk helemaal niet voordeliger bleek te zijn. Nu dus linea recta naar de afdeling dierenvoer. Daar zonder kleerscheuren aangekomen zonder ergens voor te zijn gezwicht, terwijl we toch over de papierafdeling waren gelopen omdat we niet precies wisten waar het kattenvoer lag. Ik ben namelijk dol op mapjes, vakjes, laatjes, boekjes, ordners, alles eigenlijk waar je maar iets in kunt opbergen of opschrijven. Snel het kattenvoer in de kar geladen en weer in een - bijna - rechte lijn terug richting kassa. En natuurlijk liepen we door het pad waar de olietjes, olijven en delicatessen stonden. Met mijn hand stevig om de kar geklemd en de woorden "Doorlopen, zorg er alsjeblieft voor dat ik niet stil blijf staan" tegen mijn vriend is het me gelukt er heelhuids door te komen. Nu moet ik zeggen dat vriendlief doelbewust met de kar door het pad der verleiding is gesjeesd, zodat ik écht de kans niet kreeg om ergens voor te zwichten. Dus kwamen we netjes buiten met alleen datgene waar we voor waren gekomen. Ik ben best een beetje trots op mij.

Ik merk trouwens dat mijn bezuinigingsstrategieën ook bij mijn vriend beginnen te beklijven. Vanmiddag had hij het koud - de cv was nog niet aan en het was ongeveer 17 graden in huis - en trok braaf het fleecedekentje over zich heen op de bank. Omdat ik het niet nodig vind dat hij het koud heeft, zeker niet omdat hij vannacht weer de hele nacht buiten in de regen en de kou moet staan bij zijn weekendbaan, heb ik toch de thermostaat even op 19 graden gezet. Zoals ik al eerder schreef, het moet niet armoedig worden. Op de bank zat hij de aanbiedingen van verschillende supermarkten te vergelijken. Overal is opeens de chocomel in de aanbieding en hij zat echt alle prijzen te vergelijken, om erachter te komen dat de chocomel bij C1000 deze week het allergoedkoopst is. Ik vind het leuk om te merken dat ook hij nu de moeite neemt om te vergelijken en dan ook daadwerkelijk naar de goedkoopste super gaat om iets te halen. Blijkbaar gaat er bij hem toch ook langzaamaan een knopje om. Is dat voor mannen moeilijker dan voor vrouwen, vraag ik me af?

Vanmorgen kreeg ik van mijn vriend een roos en een doosje chocola. In het verleden heb ik wel eens niet zo aardig gereageerd als hij een bos bloemen of iets anders voor me had gekocht. Natuurlijk waardeerde ik het gebaar, maar ik wist ook dat elke euro er één was voor hem, dus vond ik dat hij die niet moest uitgeven aan zoiets nutteloos als bloemen of chocola voor mij. Tot hij een keer tegen me zei dat dat helemaal niet leuk was om te horen en dat ik daarmee moest ophouden, want dat hij af en toe op die manier zijn waardering wil tonen voor alles wat ik voor hem doe (zijn woorden, ik vind dat hij ook genoeg voor mij doet) en dat ik daar dan niet over moet gaan zeuren. Daar had hij natuurlijk wel gelijk in, ik moet hem daarin in zijn waarde laten, zodat hij ook het plezier heeft van iets geven. Vandaag kwam hij dus aan met één enkele roos en een klein doosje chocola. Geen overdreven bos of doos, dus toch een beetje naar me geluisterd. En nu kon ik gewoon blij zijn om dat lieve gebaar. Een win-winsituatie noemen ze zoiets toch?

Energie

Ik merk dat onduidelijke denkpatronen en twijfelachtig gedrag energie kosten. Nu ik voor mezelf weer heb bepaald wat de hoogste prioriteit heeft, is mijn energie weer teruggekeerd. Dat heeft ook zijn weerslag op mijn werk, dat ook opeens veel vlotter gaat. Energie die nog niet is teruggekomen is de energie die de c.v. verbruikt, want die is de hele week niet aangeweest. Wel heb ik af en toe mijn elektrische kacheltje even aan, maar ook dat is maar heel kort wanneer ik 's morgens met werken begin, dan is mijn kamertje al snel warm genoeg. De houtkachel heeft er 's avonds natuurlijk wel aan moeten geloven, die heeft gesnord dat het een lieve lust was. Mijn houtvoorraad is daardoor wel tot eenderde geslonken, dus volgende week moet ik weer even nieuwe voorraad bedelen bij mijn vriend.

Van het reservebudget van mijn webwinkeltje heb ik vandaag drie Kiva-leningen verstrekt. Omdat ons winkeltje kledinggerelateerd is, kiezen we voor mensen die zelf kleding maken. Dat maakt het uitkiezen in ieder geval wat makkelijker. Ik zoek er nog drie, maar het blijft moeilijk, iedereen heeft het denk ik even hard nodig.

Vandaag voor het eerst sinds een hele lange tijd weer eens de Daklozenkrant gekocht. Het was zulk slecht weer, en de meneer lachte me desondanks weer zo vriendelijk toe dat ik het zonder nadenken deed. Toch eens vaker doen.

Met het weekbudget is het goed gegaan deze week. Vanmorgen wel voor 27 euro boodschappen gedaan, maar dat komt omdat ik de hele week op 2,15 euro bij de bakker na nog niets had gehaald. Nu waren er wat aanbiedingen die ik wilde hebben en op zaterdag doe ik uit principe geen boodschappen bij de supermarkt. Ik heb de hele week de tijd om overdag te gaan en vind het dan onzin als ik de rijen nog langer maak voor mensen die alleen op zaterdag rustig de tijd voor hun boodschappen hebben. Mijn koelkast is weer goed gevuld, morgen haal ik alleen wat mandarijnen en broccoli bij de groentenman, dus komt mijn weekbudget ongeveer op 31 euro. En op een banketstaafje bij de bakker na geen onnodige spullen gekocht. Het budget Diversen en Kleding is niet gebruikt deze week.

Ik heb een ideetje in mijn hoofd om zelf aanmaakblokken voor de kachel te gaan maken, want dat gedoe met kranten en aanmaakhoutjes loopt niet altijd even gesmeerd. Vroeger had ik een soort metalen persmal om natte kranten tot een blok te persen, maar die papier-maché blokken waren in een mum van tijd opgebrand. De pers heb ik helaas niet meer, maar misschien kan ik met een combinatie van krantensnippers, zaagsel en wat olie een soort blokjes maken als vervanging van de kranten en aanmaakhoutjes. Zuinige miep die ik inmiddels ben, heb ik al het zaagsel van het houtzagen bewaard. Het idee staat op mijn ideeënlijstje, wanneer het tot uitvoering komt weet ik niet, maar het lijkt me wel uitvoerbaar. Ik moet alleen iets verzinnen om het vocht eruit te persen zodat het een compact geheel wordt.
Dat er nog kleine dingetjes aan mijn zuinigheidssysteem ontbreken, merkte ik trouwens toen ik vanmorgen zonder nadenken mijn warmwaterkruik leeggooide... in de gootsteen. Het stelt natuurlijk helemaal niets voor, dat litertje, maar ik moest vandaag ook de planten water geven, en dat was net genoeg geweest. Toch nóg beter nadenken volgende keer.

Plan de campagne

Na een goede nachtrust met een lekkere warme kruik ben ik vandaag weer fris en fruitig. Gelukkig, geen griep dus, was er toch stiekem wel even bang voor. En bij het wakker worden besefte ik dat het tijd werd voor een plan de campagne, want die draaikonterij ligt eigenlijk niet in mijn aard, en als ik alles zo nalees op mijn blog (wat een eye-opener) zie ik duidelijk dat ik zo geen steek verder kom.

Eigenlijk deed ik altijd maar wat met geld. Had ik wat meer, dan gaf ik wat meer uit, had ik wat minder, dan deed ik even rustiger aan. Een paar honderd euro spaargeld vond ik wel genoeg en als er wat kapot ging dan zag ik wel weer. Kopen bij een postorderbedrijf vond ik bij grote aankopen wel handig, de rente die ik bij gespreid betalen kwijt was nam ik voor lief - of liever gezegd: ik deed gewoon net of die er niet was - ik keek alleen naar wat ik wel of niet op mijn rekening had. Mijn creditcard gebruikte ik voornamelijk tijdens vakanties en om internetaankopen te betalen. Ik zag dat ook niet als schulden. Met mijn kop behaaglijk in het zand leefde ik van maand naar maand. Dat had nog jaren goed kunnen gaan als ik het consuminderen niet had ontdekt. Ik weet niet eens precies waar de ommekeer mee is begonnen.

Het in mijn eentje kopen van dit huis was natuurlijk een hele stap. Een hypotheek is toch een hele verantwoording en ik moet er niet aan denken dat ik hier weg zou moeten omdat ik die niet meer kan ophoesten. Door mijn onregelmatige inkomen moet ik altijd vooruitdenken: Wanneer komt er weer geld binnen, hoe lang kan ik het daarmee uitzingen, wanneer wordt de volgende opdracht betaald, wat gebeurt er als ik volgende week bij wijze van spreken mijn pols breek en een paar maanden niet kan werken? En dat laatste was de druppel die mijn emmer van onverschilligheid deed overlopen. Want als ik een paar maanden niet zou kunnen werken, is de uitkomst simpel: Dan kan ik binnen twee maanden mijn hypotheek niet meer betalen en heb ik een levensgroot probleem. Tijd voor actie dus.

Het jaar 2010 moet voor mij het jaar van bezinning en overzicht worden. Eerste prioriteit: Schulden aflossen. Dat moet binnen twee maanden lukken. Daarna: Geleidelijk aan sparen voor een bodempje in de pensioenput en een jaarlijkse extra aflossing van de hypotheek. Ook wil ik een iets grotere buffer voor onvoorziene omstandigheden zoals tijdelijke arbeidsongeschiktheid. Voila! Ik ga ervoor.

En nu krijg ik net een leuke email van een vriendin ter ere van deze 'emailloze' vrijdag. Waar is dát nu weer goed voor? Even op onderzoek uit...

Beetje bleh

Slecht wakker geworden vanochtend. Hoofdpijn, misselijk, pijn in mijn rug, beetje dizzy. Ik zal toch niet.... nee, het is vast de beruchte taco-griep niet. Vandaag in ieder geval maar rustig aan doen, beetje weblogs lezen, beetje rommelen, beetje denken, beetje schrijven.

Samen met een vriendin heb ik al zo'n jaar of zes een webwinkeltje, meer voor de hobby dan dat we er geld aan verdienen, en sinds vorig jaar spelen we quitte. Zodra er weer wat geld op de rekening staat, kopen we wat voorraad bij in Amerika, verkopen weer eens wat, kopen weer wat bij. Zo gaat dat al jaren, gewoon voor de leuk. Gisteren vertelde ik de vriendin over Kiva en vanmorgen kreeg ik een email van haar. Ze had het er blijkbaar thuis over gehad en haar vriend had gevraagd waarom we het beetje geld dat op de rekening van ons winkeltje staat dan niet omzetten in Kiva'tjes. Wat een goed plan! De voorraad hoeft toch voorlopig niet te worden aangevuld. We beginnen met zes leningen van $25 en zien wel hoe het verder loopt.

Ik blijf heen en weer hinkelen wat de extra aflossing van de hypotheek betreft. In sommige dingen ben ik best daadkrachtig en doortastend, maar dit blijft wazig in mijn hoofd. Dat komt ook, bedacht ik nu opeens, omdat ik nog schulden af te lossen heb. En ik neem dus bij deze de beslissing (het moet er maar eens van komen) om in ieder geval de restschuld aan mijn familielid af te lossen en een gedeelte van mijn creditcardschuld. Want opeens lijkt het belachelijk om na te denken over mijn hypotheek gaan aflossen terwijl ik nog schulden heb waar ik veel rente over betaal. First things first! En als ik dit jaar schuldenvrij kan afsluiten en ook nog wat geld op mijn spaarrekening overhoud, mag ik mijn handen dichtknijpen en tevreden zijn.

Mijn hoofd blijft wollig, dus ik laat het hier even bij voor nu. Misschien klaart het vanavond nog op in de bovenkamer en heb ik nog wat meer te vertellen.

Leuke tips

Ook in oude jaargangen (rond 2004) van het tijdschrift Genoeg staan hartstikke leuke tips waar ik enthousiast over ben. Niet zelf verzonnen dus, helaas, maar leuk genoeg om hier eens te herhalen. Ik heb nog geen van de volgende tips zelf uitgeprobeerd, maar dat komt vast nog wel een keer.

* Zelf zure room (crème fraiche) maken: Meng 1 dl koffieroom met twee eetlepels citroensap (beide op kamertemperatuur) en roer regelmatig. Na een tijdje wordt het mengsel lobbig en is je zelfgemaakte zure room klaar.

* Feestelijk tafelkleed: Leg over je gewone tafelkleed een kanten gordijn (ik heb zelf nog gele en blauwe organza vitrage uit mijn oude huis die daar volgens mij prima geschikt voor is) voor een feestelijk effect. Staat chique en je ziet niet dat je oude tafelkleed niet meer zo netjes is.

* Consuminderpatê: Meng het goedkoopste bolletje smeerleverworst met fijngehakte walnoot, wat port of rode wijn, verse peper, eventueel een beetje tomatenpuree. Maar je kunt er natuurlijk van alles doorheen mengen wat je lekker vindt.

* Natuurvriendelijk aquarelleren: Gebruik gebruikte theezakjes of koffiefilters om rechtstreeks kleurvlakken op het papier aan te brengen. Gebruik kookvocht van wortels, bietjes of broccoli (rode kool kan volgens mij ook heel goed) om met een penseel aan te brengen. Zo zijn er denk ik nog wel wat natuurlijke kleurstoffen te vinden. Ik zal het eens aan mijn schilderleraar voorleggen.

* Twintig-secondendoekje: Even snel iets schoonmaken en geen zin om koud water te verspillen en te wachten tot het water heet is? Maak een schoon doekje nat en leg het twintig seconden in de magnetron.

* Zelf sportdrank maken: Koop in de natuurwinkel een zak fructose. Meng een theelepel fructose en wat citroensap met 250 ml water in een fles.

Gisteren heb ik drie 2-euromunten beplakt met een consumindersticker. Ze passen er precies op! Vandaag gaat de eerste waarschijnlijk in omloop. Ik ben heel benieuwd of de munten ooit terechtkomen bij iemand die het logo herkent.

Maandag en dinsdag heb ik helemaal niets uitgegeven, ik ben gisteravond zelfs niet gaan naborrelen na mijn schilderclubje, dus heb ik de gewraakte kassabon van zaterdag voor mijn gevoel weer gecompenseerd. Nog geen reactie gehad van de hypotheekverstrekker over vervroegd aflossen. Wel heb ik bij Fiscalert gecheckt of het voor mij lonend is om een bedrag van 1200 euro af te lossen. Het komt erop neer dat dit me per jaar 86 euro in hypotheeklasten scheelt. Hmm, dat is niet veel als je bedenkt dat ik die 1200 euro dan niet meer tot mijn beschikking heb. Het voelt aan als geld in een bodemloze put gooien, maar als ik zo blijf denken, ga ik nooit aflossen. Ik denk er nog heel even over na of ik dat geld echt kan (en wil) missen.

Zoek de verschillen!

Vorige week schreef ik dat ik weer eens een poging ging ondernemen om mijn voorraadkast op te ruimen. Dat gaat bij mij altijd in etappes, maar uiteindelijk is ie toch weer redelijk inloopbaar en overzichtelijk geworden. Ik vind het moeilijk om de voorraad levensmiddelen enigszins logisch neer te zetten, zodat je alles in een oogopslag ziet en niet overal achter moet gaan rommelen om te zien wat er staat. De kleine blikjes groenten staan nu gestapeld op een omgekeerd cakeblik, zodat ik alle etiketten kan zien. Helemaal tevreden ben ik nog niet, maar het is beter dan het was.

Ook schreef ik eerder dat mijn elektrische tandenborstel niet meer goed oplaadde. Ik laadde hem steeds als hij leeg dreigde te raken in één nacht weer op, maar omdat ik de moed niet direct wilde opgeven heb ik hem nu een paar dagen in het stopcontact gelaten. En... gisteren poetste hij weer als een zonnetje! Dat was dus verkeerde zuinigheid. Blij dat ik niet meteen een nieuwe heb gekocht.

Genoeg

Gisteravond weer even inspiratie gezocht in een paar oude exemplaren van Genoeg. De tijdschriften zijn vijf jaar oud, maar er is in die tijd niet veel veranderd in consuminderland. Na het lezen van het laatste blog van Zuinigaan dacht ik meteen aan een gedichtje dat ik in een van die tijdschriften las. Met bronvermelding lijkt het me geen probleem als ik het hier neerzet.

De keuze

Een bijstandsmoeder uit Leeds,
die reed elke dag op de fiets
met 'r hoofd in de wind
voor en achter een kind
werd ze vrolijk van alles en niets.

Een steenrijke dame uit Schagen
die zat hele dagen te klagen
de wijn was te zuur,
de zalm was te duur
en ze kon geen geluiden verdragen.

Twee vrouwen, twee levens,
twee stijlen dus tevens,
de één welgesteld, maar chagrijnig,
de ander gelukkig met weinig.

Wat als ik moest kiezen?
Dan zou ik niet kniezen,
dan koos ik, al lijkt het omstreden,
toch zeker voor arm, maar tevreden.
(Micky Otterspoor, bron: Genoeg jan.2004)

Vanmiddag schrijf ik wel meer, maar dit wilde ik jullie even meegeven voor de dag.

Spijkers met koppen en losse flodders

Net meteen een email aan mijn hypotheekverstrekker gestuurd om te vragen naar de procedure m.b.t. het doen van een extra aflossing. In mijn hypotheekakte las ik al dat ik alleen veelvouden van 300 euro extra kan aflossen, dus ik twijfel alweer tussen 900 en 1200 euro (in het laatste geval moet ik iets uit mijn pensioenpotje halen).

Ik schreef net in een reactie dat ik de consuminderstickertjes op dit moment beter op mijn euromuntstukken kon plakken, en dat vond ik opeens wel een kek idee. Muntjes gaan natuurlijk het hele land door, dus als ik op drie euromuntjes zo'n stickertje plak (met superlijm natuurlijk), zou het best kunnen zijn dat ze bij een van jullie terechtkomen. Ha, ik voel me soms net een kind als ik me over dat soort onbenulligheden zit te verkneukelen.

Gisteren was er nog een klein baaltje. Ik haalde de kipfilet uit de koelkast voor een lekkere roerbakschotel en ik rook het meteen..... blehhhh.... Houdbaarheidsdatum vandaag, maar het was echt niet goed meer. Ik ben blij dat mijn neus het in dat soort gevallen goed doet, want dat was gegarandeerd buikpijn of erger geworden. Het pakje is dus zo de vuilnisbak ingegaan. Zonde! Waarschijnlijk kan ik er wel mee terug naar de winkel, maar aan de andere kant kan zoiets altijd een keer gebeuren, kunnen ze in de super ook niet voorkomen. Gelukkig had ik nog kip in de vriezer, dus kon ik alsnog aan de roerbak, maar ik vind het wel erg dat ik eten heb moeten weggooien. Is die arme kip voor niks doodgegaan! Vanavond ter compensatie dan maar vegetarisch, broccoli met een kaasschnitzel.

Goede moed

Na het lezen van de lieve, nuttige, inspirerende en aansporende reacties op mijn blog van gisteren is mijn consuminderanimo weer wat teruggekeerd. Het ging niet zozeer om die ene kassabon, zo ten hemel schreiend was die nou ook weer niet, maar om het feit dat ik merkte dat het me even niet zoveel kon schelen en ik mijn doel even niet meer helder voor ogen had. Het hier en nu leek even belangrijker dan het daar en straks.

Ik ga me nu dus maar weer eens op de cijfertjes storten, zodat ik weer duidelijk zie wat ik wil en hoe de zaken ervoor staan. Anna gaf me de tip dat zij haar energiekosten online bij de leverancier kan invullen en zo inzicht krijgt in haar verbruik. Misschien kan dat bij mijn maatschappij ook, daar ga ik eens naar kijken. Ik ben gek op lijstjes, grafiekjes en statistiekjes, dus dat zou mij echt helpen. Ik vind het moeilijk om dingen vol te houden als ik niet direct resultaat zie, ik ben gewoon niet zo'n geduldig typje in dat soort dingen.

Een andere tip was een beginnetje maken met het aflossen van mijn hypotheek, maar er zit nog 'maar' duizend euro in dat spaarpotje, en ik heb het gevoel dat dat zo weinig invloed op mijn hypotheekmaandlast heeft dat ik dan het gevoel zal krijgen dat geld in een bodemloze put te hebben gestort. Aan de andere kant moet ik er toch ééns aan beginnen, wil ik voor mijn 65ste een duidelijke lastenverlichting realiseren.

Nu eerst maar eens een paar uurtjes werken en dan weer eens nadenken over hoe ik het voor mezelf duidelijker en stimulerender kan maken.

Nog bedankt voor alle reacties, het is fijn om zo'n gevarieerd klankbord te hebben!

Zwakke momenten

Ik moet erg oppassen. Ik voel namelijk dat ik niet meer zo stevig in mijn schoenen sta wat het consuminderen betreft. Ik merk dat mijn wie-dan-leeft-wie-dan-zorgt-duiveltje te vaak de kop opsteekt en dat mijn schouders gevoelig zijn voor ophalen. Nog maar net twee maanden geleden besloot ik dat het maar eens uit moest zijn met mijn nonchalante koop- en leefgedrag, maar ik weet ook van mezelf dat ik niet zo'n volhouder ben. Zo ben ik bijvoorbeeld blij dat ik niet hoef te lijnen, want als dat nodig was en ik een lekkerbek was met aanleg voor dik worden, zou ik inmiddels waarschijnlijk honderd kilo wegen.

Ik weet niet of het door de gesprekken met mijn zus komt, waar best verdrietige dingen uitkwamen waar geen pasklare oplossing voor is, of doordat ik het gevoel heb dat mijn bezuinigingen totaal nog geen zoden aan de dijk zetten, maar toen ik gisteren nog even snel een boodschapje ging doen en zomaar opeens 25 euro kwijt was, terwijl ik eigenlijk niet echt meer iets nodig had voor het weekend, gingen de alarmbellen rinkelen. En toen ik met zus aan het windowshoppen was, had ik de neiging om van alles voor haar te kopen. Dat ik dat niet heb gedaan was meer aan haar te danken dan aan mij. Foute instelling dus! Maar - schouderophalen - nou en? Het zijn geen onlustaankopen, want ik voel me deze dagen juist zo verschrikkelijk rijk en bevoorrecht. Ik ben zo blij met een lieve vriend die alles voor me over heeft, met mijn huis waar ik me zo ontzettend thuis voel, met meer mensen dan ooit om me heen die van me houden, met mijn geestelijke vrijheid die ik zo lang kwijt ben geweest, en met mijn werk, dat ik nog steeds met zoveel plezier doe. Ik hoop dat die kassabon van gisteren niet meer was dan een cadeautje aan mezelf omdat ik me juist goed voel, maar ik merk dat er een kentering in mijn denkpatroon komt. En dat wil ik niet. Hoe zet ik de knop weer om naar die vastberadenheid om het anders te doen? Hebben jullie ook zulke momenten? En hoe kom ik hier weer van af?

Kwek en co.

Kwek, kwek, kwek. Zo klonk het gistermiddag, gisteravond en vanochtend zo ongeveer tijdens het bezoek van mijn zus. Omdat ze zeven maanden in Griekenland heeft gezeten en we elkaar voor het eerst weer spraken zonder anderen erbij, viel er heel wat bij te praten. We hebben het over serieuze dingen gehad, over verdrietige dingen, over leuke dingen en over onzindingen. En ook over consuminderdingen. Ik heb haar zelfs verteld dat ik dit weblog heb, al heb ik er niet bij verteld waar ze het kon vinden. Uitgelegd dat ik helemaal geen dingen schrijf die zij niet mag weten, maar dat ik toch anders zou gaan schrijven als ik wist dat zij meelas. Consuminderen doet zij onbewust eigenlijk al jaren in zekere mate. Ze moet al sinds ik me kan heugen zuinig doen en weet als geen ander kleren (haar 'hobby') voor een prikkie te kopen. Omdat ze in de buurt van de Amsterdamse Dappermarkt woont, struint ze die regelmatig af voor koopjes. Vorige week had ze een spijkerbroek gescoord voor de prijs van 3 euro. Nieuw! Ze denkt dat de marktkoopman ze daar neerhangt als klantenlokkertje, want er hangen er altijd maar een paar. Ik heb nu uiteraard ook zo'n broek en een paar van mijn vriendinnen riepen ook onmiddellijk "ik ook, ik ook". Zus vindt het helemaal geen straf om nog een keertje die markt op te gaan, al moet ze er drie keer voor terug tot ze een paar broeken heeft in de maten die haar zijn opgegeven. Ze weet ook altijd heel goed dingen te combineren en lijkt altijd wat anders aan te hebben. Knap vind ik dat. Ze is kleren ook altijd aan het veranderen, omdat er naar haar idee altijd wel wat aan schort. Te kort, te lang, te wijd, te strak, verkeerde mouwen, hals niet helemaal naar haar zin. Zo consumindert ze er lustig op los, en pas gisteren wist ze dat er een woord voor was. Mijn consuminderverhaal had ook onmiddellijk resultaat, want tijdens ons rondje dorpsmarkt en Action (luilekkerland voor haar, want die hebben ze in haar deel van Amsterdam niet), kocht ze zo goed als niets, terwijl ze alles leuk vond. Ik had haar verteld over niet meteen kopen wat je wilt hebben, maar na een paar dagen kijken of je het nog steeds echt wilde. Nu heb ik makkelijk praten, want koop ik nu niets, dan loop ik morgen nog een keer dezelfde winkels af, die allemaal binnen loopafstand zijn. Zij moet flinke einden fietsen (ze hebben geen auto meer) en de Action is voor haar dus helemaal buiten bereik. Dus onthoud ik wat ze leuk vond en koop dan van de week wat kleine dingetjes die ik haar in februari voor haar verjaardag kan geven.

Zelf ben ik iets minder zuinig geweest. Omdat zij echt krap zit en ik een min of meer vrijwillige consuminderaar ben, heb ik de drankjes en een broodje betaald. Wat ik wel heel zonde vind, is dat ik toen we gisteravond uitgingen de c.v. niet heb uitgedaan! Ben ik niet meer gewend. Omdat het 's middags fris was toen we hier aankwamen en we te kort hier zouden zijn om de houtkachel aan te steken, heb ik de c.v. even aangezet, op continue 20 graden. En door het vele gekwek en de gezelligheid ben ik zo de deur uitgelopen. Toen we om een uur of twaalf terugkwamen, voelde ik het meteen. Warm! Balen! Vandaag gelukkig geen verwarming nodig, want de zon staat al een paar uurtjes op mijn raam en het is heerlijk binnen.

Vanmorgen om negen uur stond de dakdekker voor onze duffe neuzen. Binnen drie uur was ik twee daktrimmen rijker en tweehonderd euro armer. Nu maar duimen dat de lekkage in mijn badkamer hiermee verholpen is!

Lief en leuk

Een keer per maand doet mijn vriend mee aan een klaverjastoernooitje, waar hij altijd erg naar uitkijkt. Zo ook gisteravond. Om half twaalf stond ie voor mijn deur met zijn prijs. Een verwenpakketje. Hij had kunnen kiezen uit een mannenpakketje of een vrouwenpakketje, maar hij koos dus voor het laatste, voor mij. Erg lief vind ik dat, want hij kan dat spul zelf natuurlijk ook goed gebruiken. Er zitten twee deo's in, een bodylotion (heb nog drie flessen staan, maar dat mag de pret niet drukken), een cream oil voor onder de douche en een zeeproos. Na eerdere toernooitjes kwam hij al eens aan met een grote plant, een bak met blauwe druifjes (de bollen, niet het fruit) en een vlaai. Erg leuk, maar wat belangrijker is, is dat hij eens in de maand zo'n gezellig avondje heeft dat niet veel kost.

Gisteren zijn er vier envelopjes met stickers op de bus gegaan. Nu moet ik alleen nog even het adres hebben van Jacqui, die als vierde reageerde. Zelf plak ik een stickertje op het hoesje van mijn pinpas, een goede herinnering elke keer als ik dat ding pak om iets (misschien onverstandigs) te kopen. Ik heb geen portemonnee, dus ik moet nog even bedenken waar ik een tweede op ga plakken.

Gisteren heb ik dus rodekool gegeten met mijn eigengemaakte appelcompote. Snel nog even naar de supermarkt gegaan voor vlees, en er waren magere runderlappen in de aanbieding, waar ik op mijn eigen manier een soort hachee van heb gemaakt. Ik vond het heerlijk, had zo lang geen rodekool gegeten. Het vlees dat over is gaat in de vriezer.

Ik heb een leuke dag voor de boeg. Eerst het wekelijkse bezoek aan mijn ouders, en de rest van de dag trek ik met mijn zus op, die gezellig blijft slapen. Er zal heel wat afgekwekt worden.

Schulden en rente

Ik heb getwijfeld of ik dit verhaal moet vertellen, omdat ik niet van dooie mussen hou en zelf niet goed weet of dit een officiële regeling of een 'mazzeltje' was. Ik zal proberen het kort en duidelijk te vertellen. Dit zou wellicht belangrijk kunnen zijn voor mensen met schulden die via een incassobureau/deurwaardersbureau worden afgelost.

Zoals jullie in een eerder blog misschien hebben gelezen heeft mijn vriend door fouten in het verleden een flinke schuld opgebouwd. Bijna twee jaar geleden was de situatie zo erg dat de bank alles heeft overgedragen aan een deurwaarderskantoor, waar uiteindelijk strakke afspraken mee zijn gemaakt. Mijn vriend lost sinds die tijd 400 euro per maand af aan dat kantoor. Toen hij begin dit jaar de deurwaarder belde om te controleren of een extra aflossing was aangekomen, en hij klaagde dat hij niet wist hoe lang hij dit nog zou kunnen volhouden, aangezien meer dan de helft van zijn aflossing uit rente bestond en de schuld dus nauwelijks zakte, vertelde de meneer aan de telefoon doodleuk dat hij dan maar een verzoek moest indienen om de rente stop te zetten. Klapperende oren en verwarring natuurlijk. Dat was alle informatie waarmee mijn vriend bij mij kwam. Op internet zoeken leverde geen informatie op over zo'n regeling. Uiteindelijk hebben we dus letterlijk gedaan wat de meneer had gezegd en een brief geschreven waarin we dat verzoek deden. Tot onze verbijstering ontving hij een week later een brief met de mededeling dat zijn verzoek gehonoreerd werd (omdat hij een jaar lang keurig had afgelost, blabla...) en dat dus vanaf dat moment zijn volledige aflossing van zijn schuld werd afgetrokken. Dat scheelt hem dus zo uit de losse pols anderhalf jaar aflossen! Schuldenvrij over ruim twee jaar in plaats van over vier jaar! Voorwaarde was dat hij vanaf nu geen aflossing mag missen, omdat de rente dan met terugwerkende kracht in één keer alsnog wordt ingevorderd.

Nu, een jaar later, heeft hij dus al tienduizend euro van zijn schuld afbetaald (zijn hele vakantiegeld en zijn dertiende maand gaan er ook heen). En nu blijf ik me maar afvragen in welke gevallen dit wel of niet van toepassing is. Maar als er ook maar één iemand is die dit leest en voor wie dit misschien geldt, zou dat natuurlijk helemaal fantastisch zijn. Maar ik zeg er nogmaals bij: Ik heb verder geen idee hoe of wat! Ik heb alleen opgeschreven wat er bij mijn vriend is gebeurd.

Allegaartje

Eigenlijk heb ik geen idee waar ik vandaag over moet schrijven, en dat is voor het eerst in de anderhalve maand dat ik dit weblog heb. Dus ik begin maar gewoon, ik zie wel waar het schip strandt...

Vanmiddag wordt een van mijn oude matrassen opgehaald, verkocht via Marktplaats voor 10 euro. Met het boek en het Nintendo-spel dat ik heb verkocht is dat toch weer een extraatje van 30 euro deze week, dat in mijn katten- en Kiva-fonds gaat. De stepper en het voetmassagebad dat ik een paar weken terug te koop heb gezet zijn niet verkocht en de advertenties zijn al door Marktplaats verwijderd. Ik denk dus dat ik ze maar naar de kringloop breng, of eens rondvraag in mijn vriendenkring of iemand er belangstelling voor heeft. Ook het Harry Potter computerspel is niet verkocht. Het gaat allemaal niet meer zo hard met de verkoop.

Van Kiva kreeg ik een email dat de mevrouw aan wie ik heb geleend nu haar totale lening van $550 bij elkaar heeft, dus dat is goed nieuws. Ik ga alvast kijken naar wie mijn volgende $25 gaat. Moeilijk hoor, zoveel mensen in zoveel landen die dat geld goed kunnen gebruiken. Ook Henriëtte en haar Stichting staan nog op het lijstje van mensen voor wie ik iets wil doen. Oh, was ik maar rijk....

Gisteravond rook het hele huis hier naar appel, kardemom en kaneel, heerlijk vind ik dat, het heeft zoiets knus en huiselijks. Ik heb de pan met appeltjes (gesneden met mijn gloednieuwe appelverdeler van 2 euro, wat een handig ding is dat!), bruine basterdsuiker, rozijnen en specerijen op het houtkacheltje gezet en het is een heerlijke compôte geworden. Ik ben van plan die vanavond te eten met rodekool, wat voor vlees daarbij gaat weet ik nog niet. Eigenlijk vind ik daar een pittig rundvleesje bij horen, maar ik moet nog even snuffelen of er iets in die strekking in de aanbieding is. Anders wordt het een gehaktbal, altijd goed.

Het weekbudget gaat redelijk. Zoals ik al schreef moest ik deze week wat voorraad aanvullen, maar tot nu toe heb ik iets meer dan 32 euro uitgegeven en ik heb niet zoveel meer nodig. Valt me dus mee.

Morgen komt mijn zus naar me toe. Ze is zeven maanden in Griekenland geweest en haar vriend is daar nu weer om de jonge katjes te laten steriliseren/castreren. Toen ze een paar weken geleden terug naar Nederland gingen waren de kleintjes nog geen 5 maanden en dus net te jong om onder het mes te gaan. Ik ga morgen eerst naar mijn ouders, waar mijn zus ook naartoe komt, en dan rijdt ze met mij mee hierheen. Het wordt echt tijd dat we eens flink bijkletsen, heb er zin in. Mijn broer komt in de loop van de avond ook hierheen en dan gaan we ergens een hapje eten. Zus blijft slapen, maar wat mij betreft wordt het niet te laat (hoewel ik wel weet wat er gebeurt als wij aan het kwekken slaan), want zaterdag om 9 uur staat de dakdekker voor de deur. Ben wel blij dat dat dak eindelijk wordt gedaan, want met veel wind en regen heb ik lekkage in de badkamer. Ik hoop dat dat met deze werkzaamheden tot het verleden behoort.

Zo, ik ben voor nu even uitgeouweneeld. Misschien heb ik later op de dag nog iets interessanters te melden.

Stickurrrrrrssss

Vandaag had ik het vel stickers al binnen met het door Nayyi gemaakte consuminderlogo. Ik heb één vel besteld met 48 stickertjes erop. Ik vind ze echt heel erg leuk. De diameter is 2 cm, best klein dus, maar dat was ook de bedoeling, omdat het niet zo opvallend moet zijn dat iedereen gaat vragen wat het betekent. Om een beginnetje te maken en de animo te testen wil ik de eerste vier reageerders op dit berichtje twee stickertjes toesturen, gratis natuurlijk (wel graag alleen als je ook van plan bent het stickertje te gaan gebruiken). Wie o wie? Ook Nayyi krijgt er natuurlijk een paar (als ze wil). Leuk voor op je portemonnee, je agenda of wat je maar kunt verzinnen.

Een kopzorg minder

Mijn aandelenlease-probleem heeft zich zojuist vanzelf opgelost. Ik ontving een brief van de maatschappij met de mededeling dat ze mijn verzoek tot overname van de effecten hadden ontvangen. Huh? Ik heb helemaal nergens om verzocht. Wat ik wel heb gedaan, is op de website snuffelen en daar onder andere gekeken bij "Overname van uw effecten". Nu blijkt dus dat dat voldoende is om deze brief met berekening te ontvangen, terwijl alles wat je daar gedaan wilt krijgen schriftelijk en met handtekening van mij én mijn ex-man moet gebeuren. Toen ik de berekening bekeek, was al mijn twijfel onmiddellijk verdwenen. Ik moet voor de effecten namelijk niet betalen wat ze nú waard zijn, maar wat ze tien jaar geleden waard waren (had ik met enig nadenken natuurlijk zelf ook kunnen bedenken, dat was immers het bedrag dat we geleased hadden), en dat is... tromgeroffel.... 6700 euro. En dat terwijl die aandelen nu iets meer dan 4000 euro waard zijn. Koop ik ze over, dan begin ik dus pas bij een waardestijging van 2700 euro winst te krijgen. Ik dacht het even niet! Twijfel weg, opluchting, hoofd leeg! Wat een opgeruimd gevoel geeft dat. Het blijft ontzettend jammer van het geld, maar nu heb ik geen keuze dan mijn verlies te accepteren en hieruit lering te trekken. Het gezegde: "Lijkt het te mooi om waar te zijn, dan is het dat waarschijnljk ook" is hier wel op zijn plaats. Ik kan weer verder tot de orde van de dag.

Of liever gezegd, tot de wanorde van de dag. Gisteren heb ik aanmaakhoutjes gehakt, vegaburgers gebakken, postzegels uitgezocht (en nog veel bruikbare velletjes gevonden) en de kerstlichtjes binnengehaald (maar nog niets gevonden om ze in te zetten). Toch een aantal dingen afgestreept van mijn to-do-lijstje. De appels komen vanavond aan de beurt als het houtkacheltje aan is, dan kan ik ze daarop stoven. Vanmorgen heb ik een beginnetje gemaakt met het opruimen van mijn voorraadkast. Heerlijk hoor, zo'n inloopkast, maar het is wel verleidelijk om er alles naar binnen te gooien wat in de woonkamer in de weg ligt. Het ziet er nu al opgeruimder uit. Ik heb een foto gemaakt voordat ik eraan begon, dus als het klaar is, zal ik de zoek-de-verschillen-foto's hier neerzetten. Kan een paar dagen duren, want ik ben alweer met andere dingen bezig. Worden jullie ook zo onrustig van die storm?

Helemaal niet slecht...

... die vegaburgers van mij. Voor een eerste poging vind ik ze nogal geslaagd. Nu zou ik het eerder vegakoekjes noemen dan burgers, maar what's in a name?

Dan maar meteen het recept. Ik ben zowaar zo kien geweest om foto's te maken. Normaal gesproken kook en bak ik veel uit de losse pols, heel vervelend als iets heel lekker uitpakt en je hebt niet opgeschreven wat je er precies in hebt gedaan. En daarmee is het nut van een weblog weer bewezen, want speciaal voor mijn trouwe lezertjes (ahem) heb ik alles netjes bijgehouden. De kruiden zijn plusminusjes, want met theelepeltjes werken doe ik niet. Laat je niet afschrikken door de voor sommigen misschien onbekende kruiden, haal ze één keer in huis en je hebt er jaren plezier van. De meeste zijn gewoon bij de super tussen de kruiden te vinden, maar een toko is natuurlijk veel leuker.

Vegaburgers van O.o.d.T.:
1 klein blikje maiskorrels
1 klein blikje kikkererwten
1/2 paprika, kleingesneden
1 uitje, gesnipperd
1 teentje knoflook
1 ei
10 eetlepels bloem

Kruiden: 1 tl zout, vers gemalen zwarte peper, 1/2 tl djahé (gemberwortel), 1/2 tl paprikapoeder, 1/2 tl ketoembar (koriander), 1 tl kerriepoeder, 1/2 tl kurkuma (geelwortel)


Meng alle ingrediënten goed door elkaar. Verhit wat olie in de pan. Doe steeds een grote eetlepel van het mengsel in de pan en druk dit wat plat. Aan weerszijden een paar minuten bakken tot ze lichtbruin en gaar zijn. Op keukenpapier laten uitlekken. Lekker met wat zoete chilisaus.

Ik heb er net twee gegeten als late lunch, maar verheug me al op mijn avondmaal van vegaburgers, broccoli en aardappelen.

Varia

Duizend dingetjes van plan zijn, maar niet weten waar je mee moet beginnen. Herkenbaar? Of is dat echt iets van mij? Tegenwoordig maak ik 's morgens vaak een lijstje, maar soms is daar 's avonds helemaal niets van afgestreept, omdat ik er geen zin in had of omdat ik er gewoon niet aan toe ben gekomen. Vandaag staat op het lijstje:

* Vegaburgers fabrieken. Ik heb een blikje mais en een blikje kikkererwten staan en bedacht opeens dat ik daar met de laatste paprikaatjes van de plant vast wel hele lekkere vegetarische burgers van kon maken.
* Appelmoes maken. De appels die nog in de koelkast liggen moeten nu toch echt een keer op.
* Kerstlichtjes naar binnen. Op mijn terras heb ik een soort pennen staan met sterretjes eraan en dat leek me opeens zo leuk voor binnen voor het raam. Nu nog iets zoeken om ze in te zetten.
* Aanmaakhoutjes hakken/zagen. Het ging opeens hard met het hout en de aanmaakhoutjes zijn op.
* Mijn fatboy op Marktplaats zetten. Wel eerst achter uit de schuur vissen en schoonmaken, en hopen dat ie er nog netjes uitziet.
* Postzegels uitzoeken. Ik moet nog veel meer velletjes guldenpostzegels hebben om op mijn post te plakken. Gisteren weer twee pakjes de deur uitgedaan met oude postzegels erop, ik blijf duimen dat ze goed aankomen, maar tot nu toe gaat dat gesmeerd.
* Monitor vervangen. Een tijdje terug begaf mijn trouwe monitor het, natuurlijk op een zaterdag. Dus snel een nieuwe gekocht, gelukkig niet zo duur, want ik kan geen weekend zonder monitor. Nu bleek de voeding van de oude te zijn overleden, maar mijn handige broer heeft er een nieuwe zekering voor besteld en nu doet ie het weer! Zonde van die nieuwe natuurlijk, maar een reservemonitor kan geen kwaad. Hij gaat voorlopig naar mijn broer in bruikleen, en mocht de oude het weer begeven, dan kan ik de nieuwe gewoon weer bij hem ophalen.

Alles lijkt het hier in huis trouwens opeens te begeven, en dat is niet leuk. Het begon met die monitor, daarna moest er toch echt een nieuwe koelkast komen, omdat de oude zo'n dikke laag ijs vormde dat ik vreesde voor mijn energierekening, vervolgens gaf mijn magnetron met geknetter en een brandlucht de geest en nu laadt mijn elektrische tandenborstel niet meer goed op. Het dak lekt en ik krijg berichten van mensen dat mijn telefoon niet goed werkt, want dat ze steeds proberen me te bereiken en me niet te pakken krijgen, terwijl ik wel thuis was. Gelukkig heb ik nog wat over van het geldcadeautje van mijn ouders, maar daar red ik het niet mee. De magnetron heeft geen haast, want mijn inbouwoven heeft ook een magnetron al ben ik daar niet zo tevreden over, het dak wordt over een paar weken gerepareerd, tanden poetsen moet maar even met de hand, en de nieuwe koelkast die ik via Marktplaats kocht is inmiddels naar tevredenheid ingebouwd en in gebruik genomen. Eerst maar een nieuwe telefoon dus, eens kijken of er leuke aanbiedingen zijn.

Gisteren wel weer een boek verkocht op bol.com en een Nintendo-spelletje via Marktplaats. Toch weer twee tientjes extra in de knip. Verder gaat het niet zo goed meer met de verkoop, zoals ik al eerder schreef lijkt de markt verzadigd en duurt het veel langer voordat je iets verkoopt.

En dan moet er vandaag natuurlijk nog gewerkt worden, er moet tenslotte ook geld binnenkomen. Daar ga ik me dus nu eerst maar eens mee bezighouden.

Consumindermijmeringen

Ik zat opeens te bedenken wat ik nog meer doe om te bezuinigen. Dingen die niet heel veel zoden aan de dijk zetten, maar toch...

Veel mensen wassen hun haar twee keer achter elkaar als ze onder de douche staan. Een bevriende kapper zei eens tegen me dat dat helemaal niet nodig is. Volgens hem is het veel beter voor je haar als je je haar insmeert met shampoo en dat een paar minuutjes laat intrekken voordat je het uitspoelt. De shampoo heeft dan tijd om goed in te trekken en zijn werk te doen. Wanneer ik onder de douche ga en mijn haar wil wassen, maak ik eerst mijn haar nat en werk de shampoo er goed doorheen (lang haar, dus even goed verdelen). Dan zeep ik me verder in en vervolgens spoel ik haar en huid in één keer schoon. Gaat razendsnel en werkt prima, mijn haar ziet er goed en gezond uit en groeit als een gek (maar dat laatste zal wel niet aan mijn wasmethode liggen). Een keer in de zoveel tijd gebruik ik een goede verzorgende shampoo, maar meestal een goedkoop merk.

Ik heb twee kaasschaven. Geen idee waarom, maar soms wel handig als er eentje in de vaatwasser zit. Nu viel het me op dat de zwarte kaasschaaf veel dunner schaafde dan de witte. Dus: witte kaasschaaf voorzichtig wat rechter gebogen, en die maakt nu ook dunne plakjes. Scheelt toch weer.

Dubbele boterhammen. Vroeger kreeg ik die altijd van mijn moeder. Boterham, beleg erop (voor één snee brood of maar een ietsiepietsie meer), tweede boterham erbovenop. Scheelt een keer beleg en ik vind het wel makkelijk eten. Verschil proef ik eigenlijk nauwelijks.

Nou ja, verwacht van mij maar geen hoogstaande stukjes vandaag, veel beter dan dit zal het niet worden...

Kiva

Even een kort berichtje, want mijn hoofd is op dit moment maar met één ding bezig, en dat is de afhandeling van de aandelenlease waar ik gisteren over schreef.

Mijn eerste lening aan Kiva is een feit. Wat is het moeilijk kiezen uit al die mensen in al die landen die een lening zoeken. Uiteindelijk heb ik als eerste gekozen voor een oudere mevrouw in Honduras. Honduras omdat ik daar ooit ben geweest en het een geweldig land met aardige mensen vond, de mevrouw omdat ze me op de een of andere manier aansprak. De kop is eraf en ik hoop in de loop der tijd nog veel mensen te kunnen helpen met $25, want ik vind het een prachtig initiatief. Maar nu eerst mijn eigen financiën maar eens op orde zien te krijgen.

Later op de dag misschien meer.

Budget en een moeilijke beslissing

Deze week maar 14,50 euro uitgegeven van mijn huishoudbudget van 60 euro per week, waardoor het 'overschot' in dit potje over drie weken genomen op 81 euro komt. Het potje diversen (25 euro per week) staat op een negatief bedrag van 9,50 euro, omdat ik in die drie weken twee keer voor 20 euro heb getankt, een fles whisky heb gekocht voor de vriendin van wie ik de Auping-matrassen cadeau kreeg, en nog wat kleine cadeautjes voor mensen bij wie ik op visite ben geweest. Geen geld aan kleding uitgegeven, dat bedrag staat nu dus op 45 euro. Over anderhalve week kijk ik wat het resultaat van de potjes over een maand is en pas de weekbedragen daaraan aan. Huishoudbudget kan als het goed is omlaag, potje diversen iets omhoog. Ik krijg in ieder geval wat overzicht en dat is al heel lekker. Volgende week heb ik wel wat meer uitgaven, want mijn wasmiddel en vaatwasmiddel zijn op, evenals wat andere basisbenodigdheden, zoals suiker, pasta en keukenrollen.

Mijn weekmenu van afgelopen week:
Maandag en dinsdag (vond het zo lekker dat ik het twee keer heb gemaakt): spruitjes, gekookte aardappeltjes en een kaaschnitzel.
Woensdag: uit eten
Donderdag: uit eten
Vrijdag: Schnitzel, gekookte aardappelen, witlof met ham en kaas uit de oven (2 personen)
Zaterdag: Erwtensoep uit de vriezer en een uitsmijter op brood (2 personen)
Zondag: Pasta met spinazie, ham, ei en kaas (2 personen)

Vandaag ben ik me aan het oriënteren op een vervelende financiële aangelegenheid. Ook ik ben tien jaar geleden in het 'mooie aanbod' getrapt van een aandelenleasemaatschappij, toen ik veel geld aan aandelen had verdiend en de sky the limit leek wat de beurs betreft. Die lease loopt half december af, maar helaas is er een tekort van 1000 euro, die ex-man en ik dus samen zullen moeten ophoesten. Nu denk ik erover om de aandelen niet te laten verkopen, maar over te nemen. Een kennis die veel verstand van de beurs heeft gaf aan dat dat helemaal geen slechte optie is voor de lange termijn. Ik moet ze dan wel voor best veel geld overnemen, dus dat zou betekenen dat mijn spaarpotjes eraan gaan. Dan heb ik in plaats daarvan wel een nieuw potje als pensioenaanvulling. Beleggen in aandelen op de lange termijn (tien jaar of meer) is over het algemeen vrij rendabel, tussentijdse koersdalingen en -stijgingen moet je dan wel negeren en geen overhaaste beslissingen nemen. Ik hinkel tussen wel en niet overnemen. Doe ik het wel, dan moet ik opnieuw wat geld lenen bij het familielid dat ik net bijna heb afbetaald. Doe ik het niet, dan heb ik tien jaar voor de kat zijn K betaald en ben ik alleen veel geld kwijtgeraakt. Wat is wijsheid? Ik ga nog even googelen en informatie zoeken. En heel, heel hard nadenken.

Vandaag komt de goede Sint aan in ons dorp. Ik hoor de muziek nu al van het plein hierachter en over een uurtje komt de stoet onder mijn raam voorbij. Nu maar duimen dat het op tijd droog wordt, anders staan al die arme vaders, moeder en kindertjes te verregenen.

Glamour en Glitter

Van een vriendin uit het pré-consumindertijdperk ontving ik een mailtje met een uitnodiging voor de Luxury Fair in Haarlem. Tussen de aanwezige standhouders o.a. een juwelier, een diamantair, een maatpakkenfirma, een bedrijf voor luxe auto's en exclusieve wijnen. De vriendin heeft een luxe huidinstituut, ik denk dat zij zich daar prima thuis zal voelen en ik hoop voor haar natuurlijk dat ze goede zaken doet.

Een quote uit de mailing: "Heeft u zin in een spectaculaire avond in een historische monumentale omgeving en bent u nieuwsgierig naar alles wat te maken heeft met luxe en glamour, dan wordt dit de avond voor u!" En op de website nog: "Glitter en glamour domineren op deze avond, met een combinatie van muziek verzorgd door de bekendste DJ's, shows en de mogelijkheid tot een heerlijk diner. In samenwerking met diverse businessclubs, ligt de toon tijdens dit event op netwerken, luxe producten, business en ondernemen."

Het grappige is dat ik zoiets totaal niet interessant meer vind. Eigenlijk vind ik het zelfs een beetje belachelijk. Maar ja, iedereen moet natuurlijk doen wat ie leuk vindt. Maar ik hoef er niet heen! Lekker gevoel hoor.

Olijven

Voor mijn verjaardag kreeg ik van een vriendin een heel bijzonder olijfboompje. Niet groter dan een centimeter of dertig, maar al vol olijfjes. Mijn olijfboompje van twee meter (een cadeau van een andere vriendin toen ik dit huis kocht, mijn vriendinnen weten duidelijk waar je mij blij mee maakt) heeft nog geen olijf opgeleverd, dus ik heb hem de kleine even als voorbeeld voorgehouden. "Kijk, zo moet je dat doen. Olijfjes maken." Misschien helpt het.

Toen ik het kleine struikje kreeg, waren de olijfjes nog groen. "Ik denk niet dat je ze kunt eten," zei de vriendin, maar ik zou niet weten waarom niet. Neeeee, niet zo van de struik, iedereen die zich wel eens heeft laten verleiden een olijf zo van de boom te eten, trekt nu een vies gezicht bij de herinnering. Olijven moeten eerst een speciale langdurige behandeling ondergaan. De olijfjes waren inmiddels grotendeels dieppaars geworden, tijd om te plukken dus. Het is geen opbrengst om lyrisch over te worden, maar voldoende om in te maken.

De olijfjes worden elk ingesneden tot op de pit en eerst tien dagen gespoeld, iedere dag wordt het water ververst. Na die tien dagen gaan ze in een weckpot met zeezout en water, waar ze minstens een paar maanden in blijven staan om de bittere smaak eruit te krijgen. De olijven die ik een paar jaar geleden in Griekenland plukte hebben een half jaar gestaan en die werden alleen maar lekkerder. Deze olijven worden als ze klaar zijn natuurlijk een cadeautje voor de gulle gever van het struikje, als bewijs dat ze, met wat geduld, goed te eten zijn.

Gevoelstemperatuur

Ik blijf aan het schrijven vandaag! Zeker geen zin om te werken...

Vandaag heeft de c.v. de hele dag op 17 graden gestaan en ik heb het niet koud gehad. Nu loop ik er echt niet bij als een eskimo, gewoon een legging met een dunne trainingsbroek erover, een shirt, een trui en mijn noorse toffels. Ik begin me te realiseren dat je aan een bepaalde omgevingstemperatuur went. Een jaar geleden stond de c.v. vaak op 20, soms zelfs op 21 graden, zodra ik het even fris vond ging hij aan. Nu merk ik dat 18 graden oké is en 19 graden bijna warm. Gisteren at ik bij mijn zus en zwager en ik denk dat het daar minstens 22 graden was. Nu zijn zij net twee weken terug uit het warme Griekenland, dus is het wel te begrijpen. Ik had het zó warm in mijn trui, die dus al snel uitging, maar zelfs toen bleef ik het warm houden. Ik vraag me af waar de grens van het acclimatiseren ligt, tot welke temperatuur past je lichaam zich aan de omgeving aan? Toen ik een jaar of zeventien was hád ik niet eens een winterjas, ik liep de godganse winter in een spijkerjackie en kan me niet herinneren dat ik het toen ooit koud had. In de loop der jaren heb ik mijn lichaam blijkbaar gewend aan hogere temperaturen en er was zelfs een periode dat ik het 's winters buiten altijd koud had, zelfs met een dikke jas aan. Toen ik gisteravond thuiskwam merkte ik trouwens dat ik hoofdpijn had, dat zou best door de warmte veroorzaakt kunnen zijn. Vanmorgen had ik er nog wat last van, maar gelukkig is het in de loop van de dag weggetrokken. Vanavond gaat wel de houtkachel aan, maar dat is puur voor de gezellig. Hebben jullie ook zulke ervaringen wat betreft het wennen aan een bepaalde omgevingstemperatuur?

Vaste lasten

Ik vond zojuist mijn nieuwe zorgpolis in de brievenbus. Ik ga iets meer dan zes euro per maand meer betalen. Na alle berichten viel me dat eigenlijk nog mee, maar dat zal niet bij iedereen het geval zijn. In het plaatselijke buurtsufferdje lees ik net dat de gemeentebelastingen ook weer omhoog gaan. Allemaal dingen waar je geen vat en geen invloed op hebt. We hebben het allemaal maar te pikken. En als we er nou ook meer voor terugkregen, zou het allemaal nog enige logica hebben. Ik ben dan ook weer heel blij dat ik vorig jaar de kans had om dit huis te kopen, wat als zelfstandige zonder vast inkomen nog wel wat voeten in aarde had. Als ik nog in mijn huurhuis had gezeten, zou ik na de onvermijdelijke huurverhoging van afgelopen jaar bijna 700 euro huur zijn gaan betalen. Dat is dan in ieder geval een bedrag dat ik in mijn zak kan steken. Ik ben benieuwd wat er volgend jaar nog meer duurder wordt.

Leerproces

Bij sommige mensen is het aangeboren: het talent om met geld om te gaan. Bij anderen is dat niet zo vanzelfsprekend, omdat ze een verkeerd voorbeeld hebben gehad, omdat ze zich er nooit mee bezig hebben hoeven te houden, omdat ze hun veranderde situatie niet herkennen, of omdat ze hun kop in het zand steken alsof er niets aan de hand is. Bij mijn vriend was het een combinatie van factoren. Gisteren kwam hij bij me met twee rekeningen, waaronder een aanmaning, of ik die wilde betalen voor hem, want er stond niet genoeg geld op zijn rekening. Nu zou je misschien zeggen: nou, lekkere vriend heb jij, maar ik ben er blij om. Een jaartje geleden had hij die rekeningen in de kast gegooid en zijn oogkleppen opgezet. Wat je niet ziet, is er niet, en ik zie wel wat er gebeurt. Nu beseft hij in ieder geval dat die rekeningen toch betaald zullen moeten worden om erger te voorkomen. Het is een langzaam leerproces, maar het begint door te dringen. O, wat ben ik boos op hem geweest toen zijn gas en licht een tijd geleden waren afgesloten omdat hij de rekeningen gewoon niet kon betalen. Ik was vooral boos omdat hij weer zijn kop in het zand had gestoken en mij niet had durven vertellen dat er weer niets op zijn rekening stond. En hij gaat juist zo goed met zijn schuld afbetalen en zuinig leven! Hij vindt het nog steeds moeilijk om mij om geld te vragen en betaalt me zo snel mogelijk terug omdat hij geen schulden bij mij wil hebben. En dat laatste, daar gaat het om. Een mentaliteitsverandering is volgens mij de belangrijkste factor. Hij wil geen schulden meer maken. Hij is er nog niet en ik besef dat het eens in de zoveel tijd weer een beetje mis zal gaan, maar hij heeft zijn problemen erkend en stopt ze niet meer weg. Ik pieker er wel eens over, hoor. Hij heeft een vrij duur huurhuis dat de helft van de week leegstaat omdat hij dan bij mij is, en dat gaat natuurlijk knagen. Hopelijk kan hij binnenkort goedkoper gaan wonen, maar de wachtlijsten zijn lang. Samenwonen? Nee! Niet alleen om die reden, hoe vreemd dat sommigen misschien in de oren klinkt. Het is ook voor mij een leerproces. Ik kan zijn problemen niet van hem overnemen en niet overal is een kant-en-klare oplossing voor, al zoek ik die in mijn hart nog steeds. Wat zou ik graag veel geld willen hebben... Niet voor mezelf, ik ben gelukkig met wat ik heb, maar om te kunnen helpen, niet alleen hem, maar ook anderen die het moeilijk hebben. Was ik Sinterklaas maar...

Wat wil ik nu eigenlijk vertellen met dit verhaal? Dat vraag ik me zelf ook af. Ik denk dat ik na die rekeningen van gisteren even van me af moest schrijven, want ik merk dat ik er weer over zit te piekeren. Het is zo oneerlijk verdeeld in de wereld.

En dan nog snel even iets anders. Gisteren heb ik me, in navolging van Christel, ingeschreven bij Kiva. Dat vind ik zo'n mooi concept dat ik er iets aan wil bijdragen. Het is raar, sinds ik serieus consuminder wordt mijn drang om anderen te helpen groter. Een vreemd, maar niet onaangenaam bijverschijnsel. De advertentie-inkomsten van dit weblog gaan vanaf nu dan ook niet alleen naar mijn foster-katten, maar ook naar Kiva. Natuurlijk is dat maar een schijntje, maar het helpt me meer mensen (en de katjes natuurlijk) te kunnen helpen.

Nasudderen

Zoals verwacht was het gisteren reuze gezellig met de meiden van de kladderclub. Mijn vriend speelde op de heenweg voor taxichauffeur en haalde alle dames netjes thuis op. In het restaurant dat we hadden uitgekozen bieden ze een proefkonijnenmenu, waarbij je dus verrast wordt. Vijf gangen maar liefst! Van tevoren geef je op wat je absoluut niet lust, en daar passen ze het menu op aan. Eén van ons is vegetariër en heeft daarbij ook nog eens wat lastige voedselallergieën, de ander eet geen vis, geen lamsvlees en geen kalfsvlees. De andere drie (onder wie ik) zijn vuilnisbakken, daar kun je alles in stoppen. We begonnen met een carpaccio met sla en een lepeltje kaas. Ze doen daar een poging tot semi-haute cuisine en dat gaat ze goed af. Vegetarisch dinnetje kreeg iets met blauwe kaas. Daarna bospaddestoelensoep die erg lekker, maar wel heel zout was. Ober, doet u ons nog maar een fles water en een wijntje! Daarna het tussengerecht in de vorm van een quichepunt van aardappelen en linzen met een toefje heerlijk gemarineerde zuurkool erop. "Pfff", riepen er toen al drie, "ik zit al bijna vol". Hoofdgerecht van runderrib met een heerlijk sausje en rode kool (wat ze daarmee gedaan hadden weet ik niet, maar er zat een verrukkelijk smaakje aan), en als garnituur gestoofde appeltjes en gebakken aardappeltjes. Het vegetarische hoofdgerecht bestond uit iets met gemarineerde dadels en van alles nog wat, even vergeten wat het ook alweer was. Dessert van chocolademousse, bosvruchtenstrudel en ijs (voor mij geen ijs, dank u). En toen kwam het eten onze oren bijna uit, hoewel ook de "pff"-roepers al hun bordjes keurig hebben leeggegeten. Het was een heerlijke maaltijd, met voldoende tijd ertussen om te kletsen, te geiten en te gieren. Pas om kwart over elf werd de taxichauffeur voor de terugweg (de man van een van de vriendinnen) gebeld om ons op te halen en netjes weer thuis af te leveren. Heel vreemd om niet te hoeven betalen na zo'n uitgebreide maaltijd (het was mijn verlate verjaardagscadeau), maar helemaal niet vervelend voor een keertje.

Tijdens het eten vroeg een van de vriendinnen hoe het met mijn consumindermanie ging, ik had het haar een paar weken geleden verteld, dus ik enthousiast vertellen. Andere vriendin wist dat nog niet van mij, en begon ook enthousiast over waar je allemaal op kunt besparen en dat ze een beetje olijfolie met zeezout als scrub gebruikt en meer van dat soort dingen. Had het van haar wel verwacht, niet alleen omdat ik weet dat ze een minimuminkomen heeft, maar ook omdat ik haar daar echt een type voor vind. De rest vindt het best grappig allemaal en staat met de oren te klapperen bij onze creatieve ideeën. Eén van ons heeft geld zat en geeft het ook lekker uit (maar eerlijk gezegd vind ik dat ik een veel leuker leven heb), de ander heeft het niet slecht, maar doet geen gekke dingen, en nummer vijf heeft ook geen cent te makken, maar wel een voorliefde voor dure belegde broodjes en lunches in het cafetaria. Die moeten we denk ik zoetjesaan maar eens gaan bekeren :-) Van mijn weblog weten ze trouwens geen van allen iets en dat hou ik ook zo.

Thuis nog even een halfuurtje bankgehangen en toen waggelend (van het eten, níét van de drank) naar bed. En toen... kon ik niet slapen. Ik heb ieder uur van de nacht gezien, was klaarwakker. Ik zal vast wel af en toe zijn weggedommeld, maar om zes uur hield ik het voor gezien en ben ik opgestaan. En hoe dat nu komt? Geen idee, maar ik ben gewoon fris en helemaal niet moe. Net lekker met een bakkie koffie bijgelezen op de weblogs en nu ga ik met een koppie thee naast me vol energie aan het werk.

Voordelig weekje

Het gaat me deze week makkelijk lukken om ruim binnen mijn boodschappenbudget te blijven. Maandag heb ik een brood gekocht en verder had ik eigenlijk nog niets nodig. Straks ga ik naar mijn ouders, waar mijn moeder net als vroeger om klokslag twaalf een paar boterhammen maakt met een kopje koffie erbij. Het is de enige keer in de week dat ik boter op brood eet; het lijkt maar niet tot mijn moeder te willen doordringen dat ik al twintig jaar geen boter meer op mijn brood smeer. Ik vind het niet erg, op de een of andere manier hoort het er daar bij, en af en toe wat boter schijnt ook helemaal niet slecht te zijn.

Vanavond ga ik uit eten met de meiden van de kladderclub (schilderercursus). Op mijn verjaardag kreeg ik een leuke tegoedbon van ze voor eten en een bioscoopje met zijn vijven, waarbij ik mijn portemonnee thuis mag laten. Dat belooft erg gezellig te worden, we zijn net "Sex and the City" met zijn vijven. Vijf totaal verschillende persoonlijkheden, omstandigheden en levensinstellingen, maar we kunnen het vanaf schilderles 1 wonderbaarlijk goed met elkaar vinden. We hebben vreselijk veel lol, maar kunnen ook heel serieuze gesprekken voeren. Zeldzaam. Dat wordt dus een superleuke avond.

Morgenavond eet ik bij mijn zus en zwager. Ze zijn sinds twee weken weer in het land na zeven maanden in hun huis in Griekenland te hebben doorgebracht. Mijn zwager gaat vrijdag weer voor vijf weken terug, onder andere om de katten te verzorgen. De oudste redt zich wel, die vangt van alles, maar de kleintjes hebben nog wel wat hulp nodig, al voedt moederpoes ze erg goed op. De Grieken hebben blijkbaar ook ontdekt dat er kattenliefhebbers op de berg wonen, want een maandje terug kwam er opeens een nieuwe kat aanlopen, volgens mijn zwager 'over de muur gegooid'. Ze wonen namelijk heel afgelegen, dus het is stug dat die kat de weg erheen zelf heeft gevonden. En wat doe je dan? Je laat zo'n beest niet verhongeren, dus mag ook hij meeëten. Wat het belangrijkst is, is dat de katten op tijd gesteriliseerd/gecastreerd worden, voordat ze bij thuiskomst weer zo'n verrassing vonden als een half jaar geleden in de vorm van drie pluizenbolletjes (niet de bedoeling, maar zoooooo leuk en lief). Helaas kan ik mijn zwager nog geen bijdrage uit de advertentie-inkomsten van mijn weblog meegeven, want dat loopt jammer genoeg niet zo erg. Voorlopig komt de bijdrage dus nog gewoon uit eigen zak.

Vrijdag eet ik erwtensoep uit de vriezer en brood, en het weekend zie ik nog wel. Ik heb nog fruit en broodbeleg genoeg in huis en er ligt nog wel het een en ander aan vlees in de vriezer, dus ik zou het moeten kunnen redden met alleen nog een bezoek aan de groenteboer.

En nu snel de deur uit, anders loop ik moeders boterhammen mis!

Gratis

Zo, heb ik jullie aandacht...?

Er valt op internet heel wat gratis uit te proberen. Onlangs schreef ik me in voor de nieuwsbrief van Hebbedeal. Nu ontving ik een email met een aktiecode waarmee ik een gratis tijdschrift kon aanvragen. Dat heb ik natuurlijk gedaan. Ik heb voor de Happinez gekozen, dat vind ik een van de weinige leuke bladen tegenwoordig, maar ik vind het te duur om zelf te kopen (toch een eurootje of vijf). Nu dus helemaal gratis. Leuk! Nu hebben ze een aanbieding van een gratis DVD als je je inschrijft. Die nieuwsbrief kun je daarna natuurlijk altijd weer opzeggen. Wat ik belangrijk vind, is dat ik bij het invullen van gegevens geen telefoonnummer hoef in te vullen, want daar begin ik niet aan. Niets zo irritant als op de meest onmogelijke tijdstippen te worden gebeld met onnozele aanbiedingen.

Zo vroeg ik vorige week ook een proefverpakking Ricola Lemon Mint aan, die had ik binnen een paar dagen binnen. Best lekker, zou die smaak uit mezelf nooit hebben gekocht. Ook bij Lactacyd en Sheba heb ik een proefverpakking aangevraagd (beide nog niet binnen), en op de website van Wasa printte ik twee geld-terug-formulieren uit voor twee nieuwe soorten crackers. Helaas zitten die varianten bij mijn supermarkten nog niet in het assortiment, maar dat komt wel goed, de aanbieding is geldig tot 31 december.

Zo kun je toch leuk eens iets uitproberen voor nop. Als ik nog meer interessante aanbiedingen tegenkom, dan horen jullie dat. En mochten jullie hier nog iets aan toe te voegen hebben, graag natuurlijk!

Lachend logo

Het vorige logo was inderdaad wat sombertjes, mensen zouden nog denken dat wij allemaal zuurpruimen zijn en dat zijn we natuurlijk allesbehalve! Gelukkig is de onvolprezen Nayyi razendsnel en heeft ze het logo alweer aangepast. Ik heb inmiddels een website gevonden waar ik stickertjes kan laten drukken, het lijkt me erg leuk om er zelf alvast wat te hebben. Wordt het niets, dan heeft het me niet veel gekost, behalve een paar euro en wat tijd en lol. Mocht ik de stickertjes binnenhebben (ze worden ongeveer 3x3 cm, dus je kunt ze onopvallend/opvallend ergens op plakken), is er dan interesse om er één of twee (of meer) bij mij te bestellen? Uiteraard tegen een heel klein consuminderprijsje, ik wil er absoluut geen cent aan verdienen. Wat ze mij precies gaan kosten weet ik ook nog niet, maar ik hou jullie op de hoogte.

Logo

In een eerder bericht had ik het over een consuminderlogo, een soort 'geheim' teken waaraan wij consuminderaars elkaar kunnen herkennen. Naar aanleiding daarvan heb ik Nayyi, die heel goed in dat soort dingen is, gevraagd of ze niet eens een concept kon maken. En ziehier het resultaat. Ik vind hem ontzettend leuk en ga hem zeker gebruiken (om te beginnen op enveloppen en pakjes als ik spulletjes met consuminderaars uitwissel). Het lijkt me zo leuk om in de supermarkt of waar dan ook iemand tegen te komen die dit logo onopvallend op jas, tas of portemonnee heeft staan, en elkaar dan even samenzweerderig toe te knikken. En dan natuurlijk niet aan anderen vertellen waar het logo voor staat. Wie weet hoe het balletje gaat rollen... Het heeft misschien iets kinderachtigs, maar wie het kind niet meer in zich heeft, kan net zo goed op de bank voor de tv gaan zitten en er niet meer af komen, nietwaar? Wat vinden jullie ervan?

Verwarmingsoverwegingen

Ik ben nog steeds een beetje aan het hannesen met de verwarming in huis. Vandaag zit ik zo'n beetje de hele dag in mijn werkkamer, dus blijft de c.v. uit. Ik heb mijn convectorkacheltje tien minuutjes aangehad, wat voldoende was om het even behaaglijk te maken hier. Beneden is het killig, 18 graden, wat goed is, want dan laat ik me tenminste niet verleiden om elders in huis andere dingen te gaan doen dan werken. Natuurlijk heb ik een lekker dik vest en warme sloffen aan, maar ik voel het alweer frisjes worden. Mijn convectorkacheltje heeft drie standen: 750 watt, 1250 watt en 2000 watt. En eigenlijk heb ik geen idee wat dat me kost. Misschien ben ik wel helemaal niet zuinig bezig door steeds dat kacheltje even aan te doen. Alleen de radiator in mijn werkkamer aandoen heeft geen zin, want de thermostaat zit beneden, dus slaat de c.v. toch niet aan zolang het beneden 18 graden blijft. Wat is wijsheid? In tegenstelling tot wat je zou denken, krijg ik van typen ijskoude vingers. Misschien moet ik toch maar even naar de Action of Zeeman voor een paar fleece handschoentjes waarvan ik de vingertopjes kan afknippen, hoewel dat voor mijn gevoel wel wat ver gaat. Het moet niet armoedig worden.

Ik kreeg net een fijn mailtje met een nieuwe werkopdracht, een hele leuke nog wel, voor begin volgend jaar. Nu nog even zien of dat in mijn schema in te passen is, want het wordt allemaal wel heel krap met de deadlines. Maar het betekent wel dat ik tot halverwege volgend jaar onder de pannen ben en mijn spaargeld waarschijnlijk ook leuk kan aanvullen, dus ik denk dat ik die opdracht maar gewoon aanneem. Ik zie wel waar het schip strandt.

Een goed gevoel

(Zie mijn vorige weblog en het weblog "Maatje" van 29 oktober voor de voorgeschiedenis van dit verhaal.)
Het was gezellig vanmiddag. Y is een vriendelijke, rustige man (ik heb de neiging om 'jongen' te zeggen, hoewel hij toch al 35 is, teken dat ik oud word?) die even de kat uit de boom moet kijken, wat logisch is. Voor mij gold natuurlijk hetzelfde, al ben ik wat makkelijker in de omgang met mensen. Hij had een lijstje gemaakt met dingen die hij nodig had, dus we hadden ook echt een doel. Omdat hij bang was dat hij het lopend niet zou redden, hadden we zijn rolstoel mee in de auto genomen, waar ik dus achter heb gelopen terwijl hij rustig door de hallen liep. Kreeg menige bevreemde blik omdat ik achter een lege rolstoel liep, haha, maar dat kon me niets schelen. Was wel handig om de gekochte spullen op te leggen. Na een half uurtje lopen hebben we een kop koffie genomen, zodat hij even kon uitrusten. Hij praat zacht en heel langzaam, waarschijnlijk omdat zijn hersenen door zijn hersenbloeding vier jaar geleden nog moeite hebben met het verwerken van informatie, maar hij is prima te verstaan, zodat een gewoon gesprek geen enkel probleem is. In de auto begon hij al het een en ander over zichzelf te vertellen, onder andere dat zijn moeder, die hij in deze situatie natuurlijk hard nodig had, vorig jaar is overleden. Verder heeft hij zo goed als geen familie, en ook vrienden hebben het de afgelopen jaren laten afweten.

De inkopen zijn op een paar dingen na goed gelukt, na flink afdingen uiteraard, dus we verlieten de Zwarte Markt met een tevreden gevoel. Y kan maar één arm gebruiken, de communicatie tussen zijn hersenen en zijn linkerarm is volledig verdwenen en komt niet meer terug. Ik besef nu wat een impact dat op je hele leven moet hebben, de eenvoudigste dingen zijn opeens heel moeilijk of zelfs onmogelijk. Ik heb net geprobeerd om tien minuten alles met één arm te doen..... pffff..... probeer maar eens! Heb met bewondering gekeken hoe hij zich toch redt. Ik ben niet van plan om als verzorgster/verpleegster te fungeren, die heeft hij genoeg, maar het is best lastig om iemand te laten modderen als iets wat langer duurt. Maar hij redt zich de hele week zonder mij, dus ga ik hem niet overal bij helpen, wat hij trouwens ook helemaal niet wil. We hebben afgesproken dat hij het gewoon vraagt als hij graag wil dat ik hem ergens bij help.

Na de Zwarte Markt hebben we nog wat gedronken in een plaatselijk café, maar Y moest om zes uur terug in het verzorgingstehuis zijn voor zijn medicijnen, dus heb ik hem op tijd thuisgebracht. Volgende keer gaan we een rondje dorp doen voor nog wat inkopen, met een lunch in een grand-café. Ik heb er een goed gevoel over, komt wel goed met ons.

Spannend

Vanmiddag ga ik voor het eerst op stap met Y, het maatje dat ik via het Maatjesproject toegewezen heb gekregen. Om half vier haal ik hem op en gaan we naar de Zwarte Markt. Omdat hij van Turkse afkomst is, leek me dat een prima uitje en aan zijn reactie te horen vond hij dat ook. Omdat hij maar heel langzaam kan lopen en een tijd niet onder de mensen is geweest, leek het me beter om wat later in de middag te gaan, wanneer de topdrukte een beetje voorbij is. Daarna neem ik hem mee naar het lokale muziekcafé waar vanaf een uur of vijf een rustig bandje speelt, waarbij ik ook niet verwacht dat het superdruk is. Vrienden die daar waarschijnlijk ook zijn heb ik al ingelicht, hopelijk zorgen zij er ook voor dat hij zich er een beetje thuisvoelt. En dan is het afwachten hoe het loopt. Hebben we genoeg gespreksstof, kan ik inschatten wat hij wel of niet leuk vindt, geeft hij zelf aan wanneer iets hem te veel wordt? Van de week hoorde ik dat hij twee jaar geleden ook een grand mal epilepsieaanval heeft gehad en dat dat dus weer zou kunnen gebeuren. Best spannend allemaal, maar ik heb er zin in. Misschien schrijf ik vanavond nog hoe het is verlopen.

Hoe goed hebben wij het?

Net heerlijk in bad geweest met het stapeltje Genoegs die ik van Makya heb overgenomen, en de inspiratie giert door mijn hoofd. Maar ook twijfel, en vragen... Hoe goed hebben wij het eigenlijk? Ik las onder andere dat wij niet meer dankbaar zijn met wat we hebben. Zijn we in feite verwend? Als we de kraan opendoen komt er water uit, al proberen we er spaarzaam mee om te springen; als we het koud hebben, zetten we de cv of een kacheltje aan, al doen we dat zo zuinig en zo min mogelijk; hebben we honger, dan gaan we naar de winkel of duiken in de koelkast, al proberen we dat zo min mogelijk te laten kosten. Maar we hébben water, we hébben verwarming, we hébben te eten, we hébben een dak boven ons hoofd. Allemaal proberen we goedkope, maar wél verantwoorde en gezonde maaltijden te bereiden. Ik heb nog niet gelezen dat iemand het een week met een brood en een pot pindakaas moet doen (al zullen die er misschien wel zijn, maar die hebben dan natuurlijk ook geen internet, dus zien we ze niet). Wees dankbaar voor wat je hebt... ik laat het langzaam tot me doordringen. En opeens is dat water, die verwarming, dat eten en dat dak boven mijn hoofd niet meer zo vanzelfsprekend. Ik ben dankbaar dat ik dat alles heb. En dat is een rijk gevoel.

Mijn eerste opwelling was dat ik de komende week zou proberen om met een tientje aan boodschappen rond te komen. Ik koop gewoon een brood (ach, laat ik eens gek doen, ik koop er twee), een pot goedkoop broodbeleg, een zak aardappels of rijst, een kilo van de goedkoopste groenten, een kilo gehakt en een zak sinaasappels. Voila! Moet kunnen toch? Ja, moet kunnen, maar het gaat me vast niet lukken. Want ik moet het eerlijk toegeven, ja, ik ben verwend. Ik heb zelfs een bad waarin ik tijdschriften over besparen kan lezen. Hmm, daar klopt iets niet. Ter verdediging moet ik aanvoeren dat vriendlief nu in datzelfde badwater ligt te weken, toch twee voor de prijs van één. En ja, ik weet het, samen in bad is gezelliger, maar niet handig als de één rustig wil lezen en de ander in een kronkel met de rug tegen het overloopputje ligt, zodat de moeten er uren later nog in staan.

Ik ga met genoegen nog een Genoegje lezen. Eventuele nieuwe opwellingen zal ik met jullie delen.

Regen en zonneschijn

Het was gisteravond supergezellig en mijn humeur is helemaal bijgetrokken. Bergen zijn weer heuveltjes geworden waar ik met gemak overheen kan kijken en ik heb weer overal zin in. Ik denk dat ik gisteren een hormoonoprisping had. Sinds ik bij vlagen last heb van overgangsverschijnselen lijken die sombere dagen daar af en toe ook bij te horen. Het zij zo.

Vanmorgen eerst naar de Aldi, waar vanaf vandaag een reciprozaag in de aanbieding is, en aangezien ik de geleende zaag inmiddels aan zijn eigenaar heb teruggegeven en mijn houtblokken bijna op zijn, kon ik die goed gebruiken. En zowaar, ze hadden hem. Blij met de doos onder mijn arm geklemd even door de andere bakken snuffelen. Uit een van de bakken duikelde ik een stoer legergroen winterjack met bontvoering op. En... hij paste mijn vriend perfect. Hij moest echt een winterjas hebben, maar ja, die zijn over het algemeen duur, dus was het er nog niet van gekomen. Dit lekkere dikke jack kostte 15 euro en staat hem nog goed ook! Hij helemaal blij, en ik natuurlijk ook.

Thuisgekomen (drijfnat, dat dan weer wel) eerst koffie met appelgebak en ons daarna gestort op het verwisselen van de inbouwkoelkast. Die dingen zijn 1,80 m hoog, dus in je eentje kom je daar niet ver mee. Met vereende krachten de oude eruitgeschoven. Toen bleek dat de hele voorplint van de keukenkastjes weg moest om de stekker eruit te kunnen halen. Nieuwe (tweedehands) koelkast erin... nou, nog even niet dus, want deze was een paar milimeter te hoog. Er moest dus een plankje gesloopt worden. Ook geen probleem, komen toch deurtjes voor, zie je straks niks meer van. Koelkast erin. Wat we eigenlijk al sterk vermoedden, bleek ook werkelijk waar te zijn: De opzetdeurtjes komen niet overeen met de deuren van de nieuwe koelkast. Het vriesgedeelte is hoger, zodat het tegen de bovenste opzetdeur aankomt wanneer je hem opent. Nou ja, lang verhaal kort, het past niet. Omdat dit een tijdelijke oplossing is tot ik over een jaartje of zo geld (over) heb voor een gloednieuwe passende koelvriescombi, heb ik me erbij neergelegd dat ik om iets uit het vriezertje te kunnen pakken voorlopig ook de koelkastdeur open zal moeten doen. Ach, kniesoor die daarmee zit, hoe vaak pak ik iets uit de vriezer? Gisteren zou ik hier boos en opstandig van zijn geworden, nu haal ik mijn schouders erover op. Lekker belangrijk. Hoera, de sombere bui is dus echt overgedreven.

Ondanks de feestelijke uitspatting van gisteren ben ik deze week wat boodschappen betreft toch nog binnen mijn budget gebleven. Het totaal kwam op iets meer dan 45 euro. De post diversen is deze week niet aangesproken, want het convectorkacheltje en de zaag heb ik gekocht van het extraatje van mijn ouders.

En uit de brievenbus haalde ik net de tijdschriften Genoeg die Makya me heeft toegestuurd. Heerlijk, lekker leesvoer voor het weekend!

De geur van appeltaart

Vanmiddag heb ik mezelf toch maar even wakker geschud uit die nare bui. Na een paar toch redelijk productieve werkuurtjes heb ik een rondje dorp gedaan om een frisse neus te halen. Vrijdag marktdag, dus gezellige drukte en het vrolijke geluid van het draaiorgel. Omdat mijn vriend en ik deze week eigenlijk iets te vieren hebben, heb ik hem een sms gestuurd of hij zin had in een gezellig avondje. Daarna toastjes en wat Franse kaasjes gehaald, en een lekker flesje. Omdat vriendlief niet zo dol op bubbels is, werd het een grote fles LaChouffe, een Belgisch bier waaraan we goede vakantieherinneringen hebben. Eenmaal weer thuis heb ik me gestort op het maken van appeltaart. Toen ik terugkwam van nog even snel slagroom halen rook het hele huis ernaar, zodat mijn humeur met nog een sprongetje vooruit ging. Nu kaarsjes aansteken en de kachel opstoken, en dan moet het maar eens over zijn met het gesip!

Inspiratieloos

Het is zo'n dag waarop alles te veel lijkt. Ik wist het al toen ik wakker werd en ik ideeënloos en zonder enig plan opstond. Ik ben moe en voel me futloos. Herfstdipje? Maar de zon schijnt en behalve werken hoef ik vandaag helemaal niets. Eten voor vanavond is al klaar, andijviestamppot met worst van gisteren, boodschappen zijn in huis, geen afspraken, geen moeten. Met de financiën lijkt het opeens ook de verkeerde kant op te gaan. Rekeningen die eens per jaar worden betaald, zoals de autoverzekering, worden nu afgeschreven en mijn banksaldo zakt schrikbarend. Toch iets te enthousiast schulden afbetaald? Begin december komt er pas weer geld binnen. Dus geld overgemaakt van mijn reservepotje, dat aardig begint te slinken. Ik hoop van mijn spaarpotjes af te kunnen blijven, omdat ik weet dat mijn animo om te sparen en te consuminderen dan een duikvlucht neemt, want... waar doe ik het dan eigenlijk voor? Het is het nadeel van een onregelmatig inkomen. Was ik in een goede bui, dan keek ik met gemak over deze hobbel heen naar de facturen die eind januari en half maart binnenkomen en waardoor ik weer tijdelijk op rozen zit. Nu zie ik alleen een hele maand zonder inkomsten. Gisteren was de dakdekker hier, er moet iets aan mijn dak worden gedaan. Kost me een paar honderd euro, maar ik zal wel moeten, anders kan ik bij de volgende hoosbui douchen zonder de kraan open te draaien. Erg consuminderig natuurlijk, maar liever niet.

De koelvriescombinatie die ik voor 100 euro op Marktplaats kocht staat nog onverrichterzake in de keuken. Ik heb niet de puf om de oude te demonteren en de nieuwe te plaatsen, uit angst dat de nieuwe niet past en ik uiteindelijk toch voor veel geld een gloednieuwe zal moeten kopen. Dus staan ze nu allebei uit. Eigenlijk is alles me even te veel. Misschien zou ik een baaldag moeten nemen en met een boek op de bank moeten kruipen, maar dan voel ik me vanavond weer schuldig omdat ik niet heb gewerkt. En iedere dag dat ik niet werk, is een dag later betaald krijgen. Dus eigenlijk... zou ik heel hard aan de slag moeten en de boel verder de boel moeten laten. Dat ga ik nu dus maar doen. Misschien is de bui vanmiddag al overgetrokken en heb ik iets zinnigers te melden, maar... nu even niet.

Hersenspinsels

Ik ben in de luxe positie dat ik pas wakker hoef te worden wanneer ik wakker word. Een wekker zet ik alleen als ik een vroege afspraak heb en dat probeer ik uiteraard te allen tijde te vermijden. Omdat ik ook werk wanneer ik wil werken zitten mijn dagen raar in elkaar. Soms zit ik al om zeven uur 's morgens achter mijn pjoetertje, soms zit ik om twee uur 's nachts nog op de toetsen te rammelen. Het bevalt me prima zo en ik moet er niet meer aan denken om iedere ochtend wreed door gezoem of gerinkel te worden gewekt.

Voordeel van uit mezelf wakker worden is dat ik er de tijd voor kan nemen. Ogen open, klok kijken. Langzaam tot me door laten dringen wat voor dag het is en wat er die dag al dan niet op het programma staat. Wat ik allemaal moet en wil doen. En dan nog even rustig blijven liggen nadenken. Soms komen er fantastische ideeën in me op, die na mijn kopje koffie alweer belachelijk, onlogisch of onaantrekkelijk zijn geworden. En soms neem ik me fanatiek allerlei dingen voor om die dag te gaan doen. Zolang ik in bed lig lijkt alles logisch en haalbaar.

Vanmorgen bedacht ik iets wat zelfs na de koffie nog leuk en levensvatbaar leek. Toen ik nadacht over dit weblog en over alle leuke reacties en andere weblogs die ik dagelijks lees, vroeg ik me opeens af hoeveel mensen in mijn omgeving eigenlijk met het consumindervirus zouden zijn besmet. Ik loop er zelf ook niet mee te koop, denk dat dat voor vele anderen ook geldt, om welke reden dan ook. Wie aast er in mijn supermarkt nog meer op afgeprijsd vlees en geld-terug-acties? Zou het niet leuk zijn als we elkaar op de een of andere manier konden herkennen aan een geheim teken? Een sticker, een button, iets onopvallends wat alleen voor andere consuminderaars herkenbaar is? Een groene stip met een omgekeerd eurotekentje erop, ik zeg maar wat er als eerste in me opkomt. En dan is het natuurlijk niet de bedoeling dat je enthousiast op iemand met zo'n herkenningsteken afstuift en hem of haar in een ongemakkelijke positie brengt. Het moet een stilzwijgend, geheim teken worden. Eigenlijk vind ik het idee steeds leuker worden, maar het zou natuurlijk kunnen dat ik de enige ben en blijkbaar nog niet helemaal wakker ben. Wat vinden jullie van dit hersenspinsel? Levensvatbaar, kinderachtig, stom, leuk, onnodig?

Regenbogen

Toen ik net vanuit Amsterdam naar huis reed, zag ik voor me plotseling twee regenbogen verschijnen, zomaar uit het niets. Prachtige boogjes naar rechts, één vaag, de ander zo helder dat je alle kleuren van de ehhh... regenboog dus, kon onderscheiden. De lucht was op sommige plekken knalblauw, doorspekt met onschuldige witte schapenwolkjes, maar ook met onheilspellende donderwolken. Zon, mottertje, plensbui, zon. Ruitenwissers aan, ruitenwissers uit. En maar kijken naar die prachtige regenbogen. Voor mijn ogen vervaagden ze weer, om een minuut later weer te verschijnen, maar... dit keer in een boog naar links. Eén ervan was weer zo knalhelder dat je hem tot aan het weiland in de verte zag doorlopen. Zo vreselijk mooi in die prachtige lucht, ik geloof dat ik als een debiel heb zitten grijnzen in mijn auto. Levensgevaarlijk trouwens als ik achter het stuur zit, want ik kan mijn ogen er gewoon niet van afhouden. En dan denk ik altijd: als ik toch eens zo zou kunnen schilderen...

Toen ik thuiskwam was ik de kilte zat en ben gezwicht voor de lokroep van de thermostaat. Het was hier achttien graden en ik had het koud. Nou vooruit, een uurtje dan, even de kilte uit het hele huis. Vanavond gaat de houtkachel weer aan, maar het is nu dus officieel: de c.v. is aan geweest. Ik ben vast niet de eerste, maar ongetwijfeld ook niet de laatste die moet toegeven aan het herfstweer. Is ie bij jullie al aan?

Puinhoop

Nu weet ik het zeker, van opruimen komt chaos. Nou ja, bij mij dan in ieder geval. Enthousiast gisteren de zo goed als lege grote schuifkast in mijn hobbykamer gedemonteerd en op de gang gezet. Gangetje vol. Hobbykamer iets leger, maar wat er nog in de kast zat, staat nu op de grond, schiet niet op. Uit de poten van het trappetje, dat de laatse keer blijkbaar buiten is gebruikt, vielen een paar lekkere klonten opgedroogde modder. Gangetje dus niet alleen vol, maar ook vies.

Heerlijk hoor, de auping-matrassen van mijn vriendin, maar mijn oude matrassen staan nu dus voor mijn schuifkast in de slaapkamer, zodat ik niet makkelijk even bij de planken kan. Vloer van de slaapkamer dus vol afgehaalde was.

Zaterdag behalve de matrassen ook een tweedehands inbouw-koelvriescombinatie opgehaald die waarschijnlijk wel, maar nog iets waarschijnlijker net niet op de plaats van de oude koelkast past. Zie net dat de deurscharnieren van de opzetdeurtjes op een andere plaats zitten. Er staan nu dus twee koelvriescombinaties in de keuken. Oude koelkast uitgezet, alles overgeheveld naar mijn reservekoelkastje en het vriezertje in het 'washok'. Daar stonden natuurlijk allerlei dozen en stapels oud papier voor, die weg moesten om bij het koelkastje te komen. Gangetje beneden nu dus ook vol, met karton en oud papier.

Gisteren bij Lidl een convectorkacheltje gekocht. Koopje, 19.95 euro. Want waarom de hele CV aanzetten als ik overdag toch maar één kamertje boven in het huis gebruik. Kacheltje uitgepakt, een poging gedaan om de voetjes erop te schroeven... geen schroefgaatjes. Kamertje dus vol met grote doos van het kacheltje, het kacheltje zelf en twee losse poten.

Gisteren op zoek naar naar een bepaalde cd. Alle cd's uit het kastje getrokken, maar niet gevonden. Huiskamervloer bezaaid met cd's (nee, niet zomaar weer terugproppen, eerst uitzoeken wat ervan weg kan). De keuken wás al een puinhoop, dus dat scheelt weer.

Vriendin stuurde gisteren wat werk, of ik dat alsjeblieft wilde nakijken en corrigeren voordat ze het opstuurde. Het gaat om een nieuwe opdrachtgever voor haar, dus ze wil een goede indruk maken. Tuurlijk meid, no problem. Met zelf twee dikke opdrachten voor mijn neus dus eerst haar werk nakijken. Hoofd nu ook behoorlijk vol en nog geen seconde met mijn eigen werk bezig geweest. Gelukkig is het pas... ehh... 12 uur?? Net was het nog... Pfff, nog even en de dag is ook alweer vol.

En dus... heb ik mijn bureau opgeruimd. Want als ik aan een opgeruimd bureau zit en geconcentreerd aan het werk ben, mag de puinhoop om me heen zich tot het plafond opstapelen, dan zit ik in mijn eigen wereldje en vergeet alles om me heen. Vanmiddag zie ik wel weer.

En nu meldt dit programma dat het geen contact kan maken met Blogger.com en dat het opslaan en publiceren kan mislukken. Grote kans dus dat ik dit allemaal voor de kat zijn k aan het typen ben. Ah, gelukkig, concept automatisch opgeslagen om 12.01 u. Nou, dan zal de rest ook wel weer goedkomen. En nu aan het werk.