Het zal jullie niet zijn ontgaan dat het al een tijdje verdraaid stil is op mijn blog.
Het is niet dat ik niets meer kan verzinnen of dat er hier helemaal niets meer gebeurt, maar op een of andere manier is de jeu eraf. Alles lijkt een herhaling van zetten. Ik kan wel weer het zoveelste blogje schrijven over wat ik wel of niet heb bespaard, maar ik merk dat dat me ook op andere blogs gaat tegenstaan. Alles wat met consuminderen te maken heeft is al zo vaak besproken en uitgekauwd dat ik het allemaal bijna kan dromen.
Het was hartstikke leuk, echt waar, en jullie bijdragen en reacties waren altijd vreselijk fijn en inspirerend om te lezen. Maar ik denk dat de bespaarblogkoek voor mij op is. Ik heb vreselijk veel geleerd in consuminderland, lessen waar ik de hele rest van mijn leven iets aan zal hebben en die ik inmiddels al zonder nadenken toepas. Ik kan me al bijna niet meer herinneren dat ik het ooit anders deed.
Of ik helemaal niet meer zal schrijven, ik weet het niet, maar voorlopig ga ik me in plaats van met Oog op de Toekomst maar eens bezig houden met de echte toekomst.
De buscamper die we vorig jaar kochten staat te koop (met pijn in mijn hart, want ik ben nog steeds verliefd op dat oldtimertje) en sinds gisteren zijn we in het bezit van een "echte" camper, groter, zuiniger, beter, veelzijdiger. Begin april stappen we in en zien dan wel hoe lang we wegblijven. Mijn werk gaat mee, dus ik blijf gewoon mijn geld verdienen, maar dan wel ergens in de zon op een mooie plek wie weet waar.
Ik wens jullie hierbij dus allemaal het allerbeste en wil jullie heel erg bedanken voor het meelezen, het meedenken, het meeleven en het inspireren. Misschien verschijnt hier ooit opeens weer een blogje of pik ik de draad van het bloggen helemaal weer op, maar voorlopig is dit toch echt mijn laatste schrijfsel.
Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat en blijft gaan.
Voor nu: Heel veel liefs, bedankt en tot ziens!
zaterdag 16 maart 2013
dinsdag 22 januari 2013
Winterslaap
Al bijna drie weken niets geschreven, en zelfs nu heb ik eigenlijk bar weinig te vertellen. De winter is dodelijk voor mijn inspiratie en creativiteit. Ik snak naar zon en licht, naar de buitendeur opengooien en op mijn terras zitten, naar op pad met de camper, naar slippers en hemdjes. Alle activiteiten en sociale contacten staan op een laag pitje, en eigenlijk voel ik me daar best oké bij. Geen black mondays of yellow tuesdays, geen pieken of dalen, ik sudder zachtjesaan de winter door.
Ik zit dus voornamelijk aan mijn computer: werken, blogjes lezen, spulletjes op Marktplaats zetten, boeken via bol.com verkopen. 's Avonds gaat de houtkachel aan en kijk ik een beetje dom tv, meer dan ik ooit heb gedaan, maar ook dat gaat wel weer over. Mijn heerlijke poncho aan, dekentje over mijn benen, grote koppen thee en later op de avond een wijntje. Overdag staat de thermostaat van de cv op 18, 's avonds gaat ie naar 19, warm zat. In mijn slaapkamer is het nu 10 graden, nog goed te doen, eventjes doorwarmen en dan slapen als een roos.
Een blogje van niets, maar meer komt er op dit moment niet uit. Gewoon even een teken van leven.
Ik zit dus voornamelijk aan mijn computer: werken, blogjes lezen, spulletjes op Marktplaats zetten, boeken via bol.com verkopen. 's Avonds gaat de houtkachel aan en kijk ik een beetje dom tv, meer dan ik ooit heb gedaan, maar ook dat gaat wel weer over. Mijn heerlijke poncho aan, dekentje over mijn benen, grote koppen thee en later op de avond een wijntje. Overdag staat de thermostaat van de cv op 18, 's avonds gaat ie naar 19, warm zat. In mijn slaapkamer is het nu 10 graden, nog goed te doen, eventjes doorwarmen en dan slapen als een roos.
Een blogje van niets, maar meer komt er op dit moment niet uit. Gewoon even een teken van leven.
woensdag 2 januari 2013
Zo, dat hebben we ook weer gehad
Iedereen zonder kleerscheuren de jaarwisseling doorgekomen? Natuurlijk wens ik jullie het allerallerbeste, maar dat doe ik eigenlijk het hele jaar door al, en niet alleen op 1 of 2 januari.
Ons hoteluitje is prima bevallen. Lekker eten en drinken, bijkletsen in bad met de meegebrachte waxinelichtjes en een wijntje op het randje, relaxen in sauna en zwembad, geen poespas en knalherrie, maandag een vruchtbaar bezoek aan een kringloopwinkel in Amersfoort (waar we zo tegen het juiste formaat tafeltje aanliepen dat we voor ons campertje zochten, voor welgeteld 2,50 euro!). We dronken een goede fles champagne, keken en luisterden vanuit bed muziek op tv, met als vaste prik als afsluiting Jools Holland op de BBC.
En kunnen we nu dan alsjeblieft weer overgaan tot het normale leven? Ik moet wel zeggen dat zo'n nieuw jaar toch fijn aavoelt, zo'n lekker onbeschreven blad, maar dat komt denk ik vooral omdat dat betekent dat alle zogenaamde feestelijkheden weer voorbij zijn, yeah!
Sinds gisteren is mijn vriend dus officieel met prepensioen. Hij was natuurlijk al een tijdje vrijgesteld van werk, maar dit voelt toch anders. Alle banden met zijn voormalige werkgever zijn nu doorgesneden, en dat is een opluchting voor hem. En daar hebben we dus op 31 december om 0.00 uur op geproost, en de wens uitgesproken dat ons in 2013 nu eens een keer geen dierbaren zullen ontvallen. Gewoon een rustig, kabbelend jaartje, ik teken ervoor.
Ons hoteluitje is prima bevallen. Lekker eten en drinken, bijkletsen in bad met de meegebrachte waxinelichtjes en een wijntje op het randje, relaxen in sauna en zwembad, geen poespas en knalherrie, maandag een vruchtbaar bezoek aan een kringloopwinkel in Amersfoort (waar we zo tegen het juiste formaat tafeltje aanliepen dat we voor ons campertje zochten, voor welgeteld 2,50 euro!). We dronken een goede fles champagne, keken en luisterden vanuit bed muziek op tv, met als vaste prik als afsluiting Jools Holland op de BBC.
En kunnen we nu dan alsjeblieft weer overgaan tot het normale leven? Ik moet wel zeggen dat zo'n nieuw jaar toch fijn aavoelt, zo'n lekker onbeschreven blad, maar dat komt denk ik vooral omdat dat betekent dat alle zogenaamde feestelijkheden weer voorbij zijn, yeah!
Sinds gisteren is mijn vriend dus officieel met prepensioen. Hij was natuurlijk al een tijdje vrijgesteld van werk, maar dit voelt toch anders. Alle banden met zijn voormalige werkgever zijn nu doorgesneden, en dat is een opluchting voor hem. En daar hebben we dus op 31 december om 0.00 uur op geproost, en de wens uitgesproken dat ons in 2013 nu eens een keer geen dierbaren zullen ontvallen. Gewoon een rustig, kabbelend jaartje, ik teken ervoor.
zaterdag 29 december 2012
Consumeerderend het nieuwe jaar in
Hoera, mijn nieuwe wasmachine staat een eerste wasje te draaien. Dat ging nog niet zonder slag of stoot, want de afgelopen maandag geleverde nieuwe machine bleek een flinke barst in het bovenblad te hebben, dus die werd gisteren weer opgehaald. Gelukkig werd gisteren ook de nieuwe machine geleverd. Het stopcontact waar hij op moet worden aangesloten zag er echter wat geblakerd uit, dus voor de zekerheid de zoon van mijn vriend maar even opgetrommeld (die gezellig met vriendin en zeven maanden oud kleinzoontje langskwam), die electricien is en meldde dat juist dat stopcontact wel eens de oorzaak van de doorgebrande motor van mijn wasmachine kon zijn geweest. Nieuw stopcontact gemonteerd, het washok is weer veilig. Best een eng idee als er iets aan de electra schort, ben blij dat het in ieder geval opgelost is.
En wat dat consumeerderige eind van het oude jaar betreft: Vriend en ik roepen alweer een hele tijd dat we nodig weer eens naar de sauna moeten, maar ook dat we zo ontzettend géén zin in oud&nieuw hebben. En nu hebben we dus twee nachtjes hotel met sauna en groot binnenzwembad geboekt in de buurt van Soest. Morgenmiddag weg, dinsdagmiddag terug. Zomaar opeens er even tussenuit, en oudjaarsnacht lekker met zijn tweetjes (of wie weet met meer mensen, zou ook zomaar kunnen als het gezellig is in de bar van het hotel) in een hotelletje doorbrengen onder het genot van de fles goede champagne die mijn vriend in september voor zijn verjaardag kreeg. Vanaf 1 januari is mijn vriend officieel met vervroegd pensioen, dus we hebben nog wat te vieren ook.
Natuurlijk heb ik al even gesnuffeld naar kringloopwinkels daar in de buurt, en er is er eentje in Amersfoort die op oudejaarsdag open is. Het wordt zo te zien geen wandelweer, maar kringloopsnuffelen vinden we allebei net zo leuk. Maar ik verheug me vooral op een paar uurtjes sauna, turks stoombad, relaxen en zwemmen. En we gaan natuurlijk lekker uit eten, de hand hoeft niet altijd even stevig op de knip. Iemand een goede tip voor een leuk restaurantje omgeving Soest?
Ik wens jullie allemaal een gezellige jaarwisseling, en natuurlijk een fantastisch en in alle mogelijke opzichten rijk 2013.
Tot volgend jaar!
En wat dat consumeerderige eind van het oude jaar betreft: Vriend en ik roepen alweer een hele tijd dat we nodig weer eens naar de sauna moeten, maar ook dat we zo ontzettend géén zin in oud&nieuw hebben. En nu hebben we dus twee nachtjes hotel met sauna en groot binnenzwembad geboekt in de buurt van Soest. Morgenmiddag weg, dinsdagmiddag terug. Zomaar opeens er even tussenuit, en oudjaarsnacht lekker met zijn tweetjes (of wie weet met meer mensen, zou ook zomaar kunnen als het gezellig is in de bar van het hotel) in een hotelletje doorbrengen onder het genot van de fles goede champagne die mijn vriend in september voor zijn verjaardag kreeg. Vanaf 1 januari is mijn vriend officieel met vervroegd pensioen, dus we hebben nog wat te vieren ook.
Natuurlijk heb ik al even gesnuffeld naar kringloopwinkels daar in de buurt, en er is er eentje in Amersfoort die op oudejaarsdag open is. Het wordt zo te zien geen wandelweer, maar kringloopsnuffelen vinden we allebei net zo leuk. Maar ik verheug me vooral op een paar uurtjes sauna, turks stoombad, relaxen en zwemmen. En we gaan natuurlijk lekker uit eten, de hand hoeft niet altijd even stevig op de knip. Iemand een goede tip voor een leuk restaurantje omgeving Soest?
Ik wens jullie allemaal een gezellige jaarwisseling, en natuurlijk een fantastisch en in alle mogelijke opzichten rijk 2013.
Tot volgend jaar!
woensdag 19 december 2012
Toch een kerstgevoel
Ik heb niets met kerst, dat mag onderhand duidelijk zijn. Toch kreeg ik een onverwacht kerstcadeautje, in de vorm van een royaal geldcadeau van mijn lieve broer, die het ruim heeft en niet tegen de oneerlijke verdeling van geld kan. Ik was er stil en zelfs een beetje emotioneel van, want het kwam op zo'n vreselijk goed moment. Ik heb het dan ook met dankbaarheid aangenomen en ga het nuttig gebruiken. Allereerst een deel op een nieuwe spaarrekening gezet voor toekomstig onderhoud van mijn oude auto. Een kleinigheid naar de benzinerekening voor ons campertje, alle kleine beetjes helpen. En dan kan ik mijn nieuwe wasmachine er ook nog van betalen. Hoe geweldig is dat! Ik heb letterlijk het gevoel dat ik even meer lucht heb, wat net zozeer te danken is aan het gebaar als aan de centen op zich.
Om niet geheel zelfzuchtig met dit cadeautje om te gaan, heb ik meteen twee nieuwe microkredieten verstrekt bij Kiva (wat overigens niet echt onbaatzuchtig is, want dat is uiteindelijk ook een vorm van sparen).
En toen las ik deze noodkreet op de website van Henriëtte van Ons gezin en de stichting. Je moet er toch niet aan denken dat je in de winterse kou op straat moet leven en honger moet lijden, ik heb het nu al koud! Dus maakte ik een bescheiden bedragje over op het genoemde rekeningnummer. Het is dat ik ondanks de gulle gift van broerlief de komende maanden toch nog even moet zien uit te zingen, anders had ik meer gegeven. Maar ook hierbij geldt dat alle kleine beetjes helpen. Dus zoeken jullie nog een mooi doel voor een donatie, dan hoop ik dat goed voorbeeld goed doet volgen.
Om niet geheel zelfzuchtig met dit cadeautje om te gaan, heb ik meteen twee nieuwe microkredieten verstrekt bij Kiva (wat overigens niet echt onbaatzuchtig is, want dat is uiteindelijk ook een vorm van sparen).
En toen las ik deze noodkreet op de website van Henriëtte van Ons gezin en de stichting. Je moet er toch niet aan denken dat je in de winterse kou op straat moet leven en honger moet lijden, ik heb het nu al koud! Dus maakte ik een bescheiden bedragje over op het genoemde rekeningnummer. Het is dat ik ondanks de gulle gift van broerlief de komende maanden toch nog even moet zien uit te zingen, anders had ik meer gegeven. Maar ook hierbij geldt dat alle kleine beetjes helpen. Dus zoeken jullie nog een mooi doel voor een donatie, dan hoop ik dat goed voorbeeld goed doet volgen.
zondag 16 december 2012
Wat vliegt de tijd
Helemaal niet erg, hoor, dat de maand december omvliegt; wat zal ik blij zijn als het 1 januari is, een nieuw jaar, nieuwe kansen. En dan maar hopen dat het eindelijk weer eens een jaartje zonder ellende wordt. Het jaar 2011 was rampzalig, maar 2012 was ook allesbehalve een feestjaar. Begin dit jaar overleed de vader van mijn vriend, mijn vriend zelf kwam in een langslepend en slopend uitkoopproces terecht wat zijn werk betreft, en vorige week overleed een oude vriend van mij die al heel lang ziek was. Voor hem was ik blij dat er een eind aan zijn onmenselijke en hopeloze situatie was gekomen, maar het blijft een schok. Ik kende hem al ruim twintig jaar. Dinsdag was de begrafenis, en ik heb behoorlijk last van naweeën. Ik vind het nogal wat als er iemand van je eigen leeftijd op zo'n afschuwelijke manier overlijdt. Het maakt je weer zo bewust van je eigen sterfelijkheid, en roept vragen op als: Hoe lang heb ik zelf eigenlijk nog? Ik blijf daar niet in hangen, hoor, maar ik heb wel het gevoel dat ik meer moet gaan leven, en vaker leuke dingen moet doen. Zeker in dit donkere seizoen ben ik erg geneigd tot binnenblijven en de winter 'uitzitten', maar eigenlijk is dat natuurlijk erg zonde van mijn tijd, hoe nuttig hard werken ook is.
Ik ben deze week maar weer eens begonnen met echt eten maken, in plaats van hapsnap sneetjes brood te eten en hooguit een ei te bakken en een bos worteltjes en een halve stronk broccoli naar binnen te werken om het toch een beetje gezond te houden. Zo maakte ik vier liter erwtensoep, genoeg om van te eten, om weg te geven, en om in te vriezen. En ik maakte weer eens een lekkere kipcurry en een aardappel-spinaziecurry. En gisteren een enorme schaal lasagna, ook om te eten, weg te geven en in te vriezen. Ik heb mijn receptenmap doorgespit en er wat recepten uitgehaald die ik een tijd niet heb gemaakt, hopelijk houdt deze kookmanie nog even aan.
De monteur heeft de wasmachine van de week trouwens voor overleden verklaard, evenals mijn vaatwasser, maar die laatste had ik zelf al opgegeven. Meteen een nieuwe wasmachine besteld, en tegelijk een verduisterend gordijn voor mijn enorme voorraam, waar nu alleen vitrage voor hangt en waar behoorlijk wat kou vanaf komt. Jammer dan dat mijn factuur nog steeds niet is betaald, ik ga het gezellig maken in huis! Niet met kerstherrie, maar met dingen waar ik de komende jaren ook nog iets aan heb.
En straks ga ik lekker onder mijn fleecedekentje naar The Curious Case of Benjamin Button kijken, een film die ik een tijd geleden zag, en waar ik helemaal niets van verwachtte (ben sowieso niet zo'n fan van Brad Pitt), maar waar ik erg van onder de indruk was.
Ik ben deze week maar weer eens begonnen met echt eten maken, in plaats van hapsnap sneetjes brood te eten en hooguit een ei te bakken en een bos worteltjes en een halve stronk broccoli naar binnen te werken om het toch een beetje gezond te houden. Zo maakte ik vier liter erwtensoep, genoeg om van te eten, om weg te geven, en om in te vriezen. En ik maakte weer eens een lekkere kipcurry en een aardappel-spinaziecurry. En gisteren een enorme schaal lasagna, ook om te eten, weg te geven en in te vriezen. Ik heb mijn receptenmap doorgespit en er wat recepten uitgehaald die ik een tijd niet heb gemaakt, hopelijk houdt deze kookmanie nog even aan.
De monteur heeft de wasmachine van de week trouwens voor overleden verklaard, evenals mijn vaatwasser, maar die laatste had ik zelf al opgegeven. Meteen een nieuwe wasmachine besteld, en tegelijk een verduisterend gordijn voor mijn enorme voorraam, waar nu alleen vitrage voor hangt en waar behoorlijk wat kou vanaf komt. Jammer dan dat mijn factuur nog steeds niet is betaald, ik ga het gezellig maken in huis! Niet met kerstherrie, maar met dingen waar ik de komende jaren ook nog iets aan heb.
En straks ga ik lekker onder mijn fleecedekentje naar The Curious Case of Benjamin Button kijken, een film die ik een tijd geleden zag, en waar ik helemaal niets van verwachtte (ben sowieso niet zo'n fan van Brad Pitt), maar waar ik erg van onder de indruk was.
dinsdag 27 november 2012
Gaat lekker zo...
Begaf eerst mijn wasmachine het (die nog steeds kaduuk staat te wachten tot ik weer geld heb om een monteur te laten komen), kwam daarna het nieuws over de poreuze en doorlekkende terrasmuur die waarschijnlijk moet worden vervangen, en begon vervolgens mijn auto zorgwekkende geluiden te maken. Vanochtend dus maar naar de garage gebracht. Word ik net gebeld: remblokken rondom dusdanig versleten dat de remcilinder linksachter aanloopt, wat het vreemde geluid veroorzaakt. Kosten: 370 euro. En het geld van mijn laatste factuur is natuurlijk nog niet binnen, zodat ik als de wiedeweerga (alweer) geld van mijn buffer moest overmaken, waar inmiddels bedroevend weinig van over is. Ben er best een beetje chagrijnig van. Hier valt als kleine zelfstandige bijna niet tegenop te werken.
Maar ik laat me niet kisten! Ik heb een dak boven mijn hoofd, genoeg eten in huis, een fijne houtkachel en een werkende c.v. (hoewel de thermostaat de laatste dagen erg raar doet en op de raarste momenten aan- en afslaat, oeps...), nog voldoende werk, een lieve vriend en een heerlijke knuffelkat. Ik haat het soms dat geld zo belangrijk is.
Maar ik laat me niet kisten! Ik heb een dak boven mijn hoofd, genoeg eten in huis, een fijne houtkachel en een werkende c.v. (hoewel de thermostaat de laatste dagen erg raar doet en op de raarste momenten aan- en afslaat, oeps...), nog voldoende werk, een lieve vriend en een heerlijke knuffelkat. Ik haat het soms dat geld zo belangrijk is.
zondag 25 november 2012
Weer een restjesblog
En toen trok ik vanmiddag de koelkast open en zag opeens driekwart van de bos wortelen van vorige week nog in de groentenla liggen. Niet helemaal fris meer, maar nog best bruikbaar. Ernaast gebroederlijk een overgebleven stuk gemberwortel. Nog steeds helemaal in de niets-weggooien-mood besloot ik voor het eerst wortelsoep te maken. Ik ben niet zo dol op gekookte worteltjes, vind daar zo'n laffe smaak aan zitten, maar in soep kan je genoeg mikken om hem pittig te maken. Ik pureerde een flink stuk gemberwortel met een ui en twee tenen knoflook in mijn blender en bakte het prutje aan in de pan. De wortels sneed ik in plakken en die gingen erbij. Halve liter water en een groentenbouillonblokje erbij, kruiden met ruim kerrie, kurkuma, peper en een scheutje ketjap en een kwartiertje laten pruttelen. Daarna bij gebrek aan een staafmixer alles weer in de blender en pureren tot een vrolijke gladde oranje massa. Even proeven, pffff, behoorlijk pittig door de kerrie, dus deed ik er bij het opdienen een klodder griekse yoghurt in om de smaak te verzachten. Erg lekker, en zo heerlijk gezond. Nu heb ik nog wel een bijna vol emmertje griekse yoghurt (van de Aldi, een heerlijke dikke schepyoghurt, aanrader), maar daar weet ik wel raad mee, tzatziki bijvoorbeeld, of als ontbijtje met honing en walnoten. En zo borduur ik steeds vrolijk verder op een vorig gerecht, en wordt het steeds meer een sport om echt helemaal niets meer weg te gooien. En ik maak weer eens wat anders dan ik gewend ben, ook leuk.
zaterdag 17 november 2012
Van pizza tot zoetzure kip
Toen ik onlangs bij de Aldi boodschappen deed om de vele lege plekken in mijn voorraadkast aan te vullen, nam ik in een vlaag van verstandsverbijstering onder andere een pak kant-en-klaar pizzadeeg mee. Het was zo'n koker zoals je ook met croissantdeeg hebt, nat deeg dus. Van de week dus pizza's gemaakt, want ik had geen zin om boodschappen te doen. Twee plakken deeg besmeerd met een half potje pittige salsa (vind ik persoonlijk lekkerder dan tomatensaus), eentje belegd met ui, tonijn, mais en paprika, en eentje met tomaat, mozzarella, ham en ananas. Daar konden we met zijn tweetjes ruim van eten, en ik had van iedere pizza nog een stukje over voor een lekkere lunch de volgende dag. Het pizzadeeg was best eetbaar, maar te biscuitachtig naar mijn smaak. Dat maak ik volgende keer dus lekker weer zelf, weer wat wijzer geworden.
En toen lag er in mijn koelkast dus nog anderhalve paprika, een half blik tonijn, een half blik mais, een half blik ananas en een half potje salsa. Dus maakte ik gisteren eerst de tonijn op brood op met wat ui en mayonaise erdoor, en brouwde ik 's avonds voor het eerst in mijn leven bruinebonensoep. De helft van een pot bruine bonen uit de voorraadkast pureerde ik met het halve blik overgebleven mais en deed dit bij de rest van de ongepureerde bonen in een pan. Ik bakte een halve paprika, een ui en een teentje knoflook aan met een onsje rundergehakt dat nog in de vriezer lag en deed dat met een flinke hoeveelheid soepgroenten (ook uit de diepvries) en de rest van de pot salsa bij de bonen, die ik inmiddels met driekwart liter water en een bouillonblokje aan de kook had gebracht. Kwartiertje laten doorpruttelen en klaar was mijn soep. Gisteren al even geproefd, ik vond 'm lekker. Vanavond komt vriendlief keuren, want die is gek op bruinebonensoep, al is mijn versie dan allesbehalve traditioneel.
En nu heb ik dus nog een paprika en een half blik ananas over, het schiet al op met de restjes. Uien en knoflook heb ik altijd in huis, dus kocht ik gisteren een stukje vrolijke kipfilet en een bos worteltjes, zodat ik morgen mijn koe-lo-yuk-achtige kipgerecht kan maken met zelfgemaakte zoetzure saus. Dat is een van de favorieten hier in huis, snel klaar en gezond.
Zo heb ik drie avondmaaltijden en twee lekkere lunches door alle restjes in de koelkast op te maken. Die is morgen dus weer zo goed als leeg, op een halve bos worteltjes na, maar die rasp ik overmorgen lekker met twee appels voor een frisse salade bij... dat zien we dan wel weer.
En toen lag er in mijn koelkast dus nog anderhalve paprika, een half blik tonijn, een half blik mais, een half blik ananas en een half potje salsa. Dus maakte ik gisteren eerst de tonijn op brood op met wat ui en mayonaise erdoor, en brouwde ik 's avonds voor het eerst in mijn leven bruinebonensoep. De helft van een pot bruine bonen uit de voorraadkast pureerde ik met het halve blik overgebleven mais en deed dit bij de rest van de ongepureerde bonen in een pan. Ik bakte een halve paprika, een ui en een teentje knoflook aan met een onsje rundergehakt dat nog in de vriezer lag en deed dat met een flinke hoeveelheid soepgroenten (ook uit de diepvries) en de rest van de pot salsa bij de bonen, die ik inmiddels met driekwart liter water en een bouillonblokje aan de kook had gebracht. Kwartiertje laten doorpruttelen en klaar was mijn soep. Gisteren al even geproefd, ik vond 'm lekker. Vanavond komt vriendlief keuren, want die is gek op bruinebonensoep, al is mijn versie dan allesbehalve traditioneel.
En nu heb ik dus nog een paprika en een half blik ananas over, het schiet al op met de restjes. Uien en knoflook heb ik altijd in huis, dus kocht ik gisteren een stukje vrolijke kipfilet en een bos worteltjes, zodat ik morgen mijn koe-lo-yuk-achtige kipgerecht kan maken met zelfgemaakte zoetzure saus. Dat is een van de favorieten hier in huis, snel klaar en gezond.
Zo heb ik drie avondmaaltijden en twee lekkere lunches door alle restjes in de koelkast op te maken. Die is morgen dus weer zo goed als leeg, op een halve bos worteltjes na, maar die rasp ik overmorgen lekker met twee appels voor een frisse salade bij... dat zien we dan wel weer.
woensdag 7 november 2012
Uitgeraasd
Het moest er blijkbaar even uit: onvrede, boosheid, teleurstelling, angst, bezorgdheid, me vreselijk zielig voelen. Bah, wat een negatieve woorden allemaal. Klaar mee nu, oftewel, zoals mijn neef altijd roept: "Ennnnn..... los!"
Nog geen geld binnen, wel geld van mijn buffer overgemaakt naar mijn betaalrekening, dus de rekeningen kunnen weer betaald worden.
Nog geen oplossing voor de terrasmuur, maar het regent gelukkig even niet meer (hard), dus de lekkage wordt in ieder geval niet erger.
Nog niet naar de kapper geweest, ik steek mijn haar voorlopig lekker op, dan valt die grijze uitgroei een stuk minder op.
Nog niet naar de sauna geweest, maar lekkere warme toffels gekocht voor wel 3,99 euro en mijn kast met hout weer aangevuld om 's avonds een gezellig vuurtje te kunnen stoken in de houtkachel.
Nog geen idee hoe hard de maatregelen van deze regering mij gaan raken, maar "Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest." En dus ga ik me pas druk maken wanneer het eventueel lijden wordt.
Wél laarzen gekocht, een uurtje geleden. Mijn vriend had nog twee spaarzegeltjes van de Schoenenreus, en ik zag dat daarmee eindelijk (echt na jaren) mijn spaarkaart vol was. Vijftien euro korting bij een besteding van minimaal 25 euro. Bij de winkel aangekomen schreeuwden de borden me al tegemoet: Tweede paar halve prijs! Ik wilde per se donkerblauwe laarzen, omdat ik zo'n leuk blauw zomerjurkje heb dat met een legging eronder en een vestje erop helemaal geschikt is voor de herfst. En ja hoor, er hingen blauwe nepsuede laarzen. Toch even verder gezocht naar wat neutralere zwarte laarzen, ook gevonden, voor de helft van de prijs dus. Vijftien euro korting dankzij de spaarzegels, en toen moest ik voor twee paar laarzen maar 35 euro afrekenen. Blij mee!
En legpuzzels gekocht, die sinds wij dat leuke tijdverdrijf hebben herontdekt overal in de aanbieding zijn. Voor 3,99 euro per stuk kochten we er drie van 1000 stukjes, met allemaal leuke vrolijke cartoontaferelen, goed voor uren doelloos vermaak.
En vandaag naar de Aldi geweest om de schrijnend lege voorraadkast weer eens aan te vullen. Mijn vriend gaf me vijftig euro, omdat hij hier heel regelmatig eet en drinkt, en op die manier af en toe wat bijdraagt aan de kosten. Ik had echt een flinke kar vol en moest 52,05 euro afrekenen, hoe heb ik het zo uitgekiend. De voorraadkast puilt dus weer uit, wat een rijk gevoel!
Natuurlijk ben ik niet opeens weer helemaal heppiedepeppie en halleluja, maar al die kleine dingetjes maken wel een enorm groot verschil. Ik heb eigenlijk helemaal niets te klagen...
Nog geen geld binnen, wel geld van mijn buffer overgemaakt naar mijn betaalrekening, dus de rekeningen kunnen weer betaald worden.
Nog geen oplossing voor de terrasmuur, maar het regent gelukkig even niet meer (hard), dus de lekkage wordt in ieder geval niet erger.
Nog niet naar de kapper geweest, ik steek mijn haar voorlopig lekker op, dan valt die grijze uitgroei een stuk minder op.
Nog niet naar de sauna geweest, maar lekkere warme toffels gekocht voor wel 3,99 euro en mijn kast met hout weer aangevuld om 's avonds een gezellig vuurtje te kunnen stoken in de houtkachel.
Nog geen idee hoe hard de maatregelen van deze regering mij gaan raken, maar "Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest." En dus ga ik me pas druk maken wanneer het eventueel lijden wordt.
Wél laarzen gekocht, een uurtje geleden. Mijn vriend had nog twee spaarzegeltjes van de Schoenenreus, en ik zag dat daarmee eindelijk (echt na jaren) mijn spaarkaart vol was. Vijftien euro korting bij een besteding van minimaal 25 euro. Bij de winkel aangekomen schreeuwden de borden me al tegemoet: Tweede paar halve prijs! Ik wilde per se donkerblauwe laarzen, omdat ik zo'n leuk blauw zomerjurkje heb dat met een legging eronder en een vestje erop helemaal geschikt is voor de herfst. En ja hoor, er hingen blauwe nepsuede laarzen. Toch even verder gezocht naar wat neutralere zwarte laarzen, ook gevonden, voor de helft van de prijs dus. Vijftien euro korting dankzij de spaarzegels, en toen moest ik voor twee paar laarzen maar 35 euro afrekenen. Blij mee!
En legpuzzels gekocht, die sinds wij dat leuke tijdverdrijf hebben herontdekt overal in de aanbieding zijn. Voor 3,99 euro per stuk kochten we er drie van 1000 stukjes, met allemaal leuke vrolijke cartoontaferelen, goed voor uren doelloos vermaak.
En vandaag naar de Aldi geweest om de schrijnend lege voorraadkast weer eens aan te vullen. Mijn vriend gaf me vijftig euro, omdat hij hier heel regelmatig eet en drinkt, en op die manier af en toe wat bijdraagt aan de kosten. Ik had echt een flinke kar vol en moest 52,05 euro afrekenen, hoe heb ik het zo uitgekiend. De voorraadkast puilt dus weer uit, wat een rijk gevoel!
Natuurlijk ben ik niet opeens weer helemaal heppiedepeppie en halleluja, maar al die kleine dingetjes maken wel een enorm groot verschil. Ik heb eigenlijk helemaal niets te klagen...
zondag 4 november 2012
Ik wil even niet meer
Ik wil niet meer met dikke truien en sokken aan in huis zitten om energie te besparen en de cv angstvallig op 19 graden houden. Ik wil mijn altijd ijskoude handen niet meer om koppen thee moeten klemmen om ze warm te krijgen. Ik wil niet meer als een knieperd door de supermarkt lopen om zo goedkoop mogelijk uit te zijn, en daardoor dingen te moeten laten liggen waar ik zo'n vreselijke zin in heb. Ik wil niet meer mijn oude afgetrapte laarzen en gekregen spijkerbroeken. Ik wil niet meer doelloos door het dorp lopen omdat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om geld uit te geven. Ik wil geen grijze uitgroei van vijftien centimeter omdat ik de kapper te duur vind. Ik wil me niet ergeren als mijn vriend de vaat met zoveel heet water voorspoelt dat alles al blinkend schoon is voordat hij aan het afwassen begint. Ik wil de kou buiten niet, ik wil niet elke cent omdraaien. Ik wil niet dat de niets-nieuw-kopen-maand oktober ongemerkt aan me voorbij is gegaan en ik daar onbewust gewoon aan heb meegedaan. Ik wil me niet uit de naad werken zonder dat daar iets leuks tegenover staat. Ik wil me geen zorgen maken over de toekomst. Ik wil niet bang zijn dat ik dit huis ooit niet meer kan betalen en zal moeten verhuizen.
Ik wil warmte. Ik wil nieuwe laarzen kopen. Ik wil naar de sauna. Ik wil onder de zonnebank. Ik wil een paar daagjes weg. Ik wil in mijn campertje stappen en naar het zuiden rijden. Ik wil mijn vriend een kus geven als hij zo lief is om de afwas of andere huishoudelijke dingen voor me te doen omdat ik zo hard aan het werk ben. Ik wil, ik wil, ik wil....
De oorzaak? Gedeeltelijk het troosteloze weer, denk ik. Gedeeltelijk de enorme lading werk die voor me ligt. Gedeeltelijk de zorgelijke berichten uit de politiek. Gedeeltelijk mijn snel veranderlijke karakter. Gedeeltelijk het feit dat ik nog twee weken moet wachten tot er eindelijk weer eens geld binnenkomt, en mijn wasmachine het dus nog steeds niet doet omdat ik me nog geen monteur kan veroorloven. En de druppel: dat ik gisteren te horen kreeg dat de lekkage bij mijn benedenbuurman te wijten is aan mijn terrasmuur, die poreus en verzadigd is van vocht, wat doorlekt naar beneden, en die dus vervangen moet worden. Een stenen muur van 6,5 meter lang die moet worden afgebroken en opnieuw worden opgebouwd, wat een aardige duit gaat kosten. En toen was ik het opeens zo zat. Zo hard werken, zo zuinig zijn, om mijn goeie geld dan te moeten uitgeven aan een muur! Een múúr!
Mijn wie-dan-leeft-wie-dan-zorgt-duiveltje tettert dus flink in mijn oor dat ik dan maar een deel van mijn moeizaam opgebouwde buffer moet opofferen om het nú leuk te hebben, om morgen lekker naar de sauna te gaan en en passant even een paar leuke laarzen te kopen waar ik géén natte voeten in krijg als ik in de regen loop.
Het gaat wel weer over, hoor, ik ken mij. Maar nu wil ik even niet meer leven met het oog op de toekomst.
Ik wil warmte. Ik wil nieuwe laarzen kopen. Ik wil naar de sauna. Ik wil onder de zonnebank. Ik wil een paar daagjes weg. Ik wil in mijn campertje stappen en naar het zuiden rijden. Ik wil mijn vriend een kus geven als hij zo lief is om de afwas of andere huishoudelijke dingen voor me te doen omdat ik zo hard aan het werk ben. Ik wil, ik wil, ik wil....
De oorzaak? Gedeeltelijk het troosteloze weer, denk ik. Gedeeltelijk de enorme lading werk die voor me ligt. Gedeeltelijk de zorgelijke berichten uit de politiek. Gedeeltelijk mijn snel veranderlijke karakter. Gedeeltelijk het feit dat ik nog twee weken moet wachten tot er eindelijk weer eens geld binnenkomt, en mijn wasmachine het dus nog steeds niet doet omdat ik me nog geen monteur kan veroorloven. En de druppel: dat ik gisteren te horen kreeg dat de lekkage bij mijn benedenbuurman te wijten is aan mijn terrasmuur, die poreus en verzadigd is van vocht, wat doorlekt naar beneden, en die dus vervangen moet worden. Een stenen muur van 6,5 meter lang die moet worden afgebroken en opnieuw worden opgebouwd, wat een aardige duit gaat kosten. En toen was ik het opeens zo zat. Zo hard werken, zo zuinig zijn, om mijn goeie geld dan te moeten uitgeven aan een muur! Een múúr!
Mijn wie-dan-leeft-wie-dan-zorgt-duiveltje tettert dus flink in mijn oor dat ik dan maar een deel van mijn moeizaam opgebouwde buffer moet opofferen om het nú leuk te hebben, om morgen lekker naar de sauna te gaan en en passant even een paar leuke laarzen te kopen waar ik géén natte voeten in krijg als ik in de regen loop.
Het gaat wel weer over, hoor, ik ken mij. Maar nu wil ik even niet meer leven met het oog op de toekomst.
zondag 28 oktober 2012
Tijd voor mezelf
Na acht werkdagen van een uurtje of tien vond ik het vandaag even welletjes. Mijn nieuwe vertaling gaat als een speer, dus na vanochtend te hebben uitgeslapen en toch nog drie uurtjes op de toetsen te hebben gerammeld, gaf ik mezelf de rest van de dag vrij. Ik had het koud, de cv was nog niet aan en ik vond het nog te vroeg voor de houtkachel. Dus besloot ik om warmte met iets lekkers te combineren en bakte voor het eerst in ik weet niet hoe lang een cake. De restwarmte van de oven was voldoende om de ergste kou uit het huis te verdrijven en de cake smaakte uitstekend. Toch bleef ik het gevoel houden dat ik dringend weer eens wat quality-time met mezelf moest doorbrengen. Vroeger zou ik onmiddellijk naar de sauna zijn gespurt, maar aangezien het volgende scheepje met geld pas half november komt, kon ik dat vooral geestelijk even niet voor mezelf verantwoorden.
Een middagje sauna kost aan entree al 16 euro, en dan komt er natuurlijk altijd nog wel een hapje en een drankje bij. Dus gaf ik een slinger aan de thermostaat (die niet wist wat 'm overkwam, want hij staat echt nóóit op 21 graden) en trok wat luchtigs aan. Ik moest sowieso nodig mijn haar wassen en snuffelde wat in mijn voorraad. Van een halve banaan, twee eetlepels olijfolie en een halve eetlepel honing maakte ik in een handomdraai een smeuïg haarmasker in mijn magische blendertje. Haren ingesmeerd, aluminiumfolie eromheen gewikkeld en daaromheen een handdoek. Daarna een nieuw maskertje gemaakt van griekse yoghurt, olijfolie en honing, en daarmee mijn gezicht en decolleté ingesmeerd. Vervolgens lui op de bank neergeploft met een boek (doe ik in de relaxruimte van de sauna tenslotte ook). Na een half uurtje sprong ik onder de douche om de maskertjes uit en af te spoelen, natuurlijk met een lekker scrubje erbij. Straks gaat de thermostaat weer naar de gebruikelijke 19 graden en de houtkachel aan. Luie stoel ervoor trekken en lekker lezen met een kop groene thee en een verse plak cake erbij. Pure verwennerij die vele malen goedkoper is dan alleen al de entree van de sauna. En hoe mijn haar nu zit? Dat kan ik jullie nog niet vertellen, want daar zit nog een handdoek omheen gewikkeld. Maar de rest van mij is in ieder geval knuffelzacht en weer helemaal ontspannen.
Een middagje sauna kost aan entree al 16 euro, en dan komt er natuurlijk altijd nog wel een hapje en een drankje bij. Dus gaf ik een slinger aan de thermostaat (die niet wist wat 'm overkwam, want hij staat echt nóóit op 21 graden) en trok wat luchtigs aan. Ik moest sowieso nodig mijn haar wassen en snuffelde wat in mijn voorraad. Van een halve banaan, twee eetlepels olijfolie en een halve eetlepel honing maakte ik in een handomdraai een smeuïg haarmasker in mijn magische blendertje. Haren ingesmeerd, aluminiumfolie eromheen gewikkeld en daaromheen een handdoek. Daarna een nieuw maskertje gemaakt van griekse yoghurt, olijfolie en honing, en daarmee mijn gezicht en decolleté ingesmeerd. Vervolgens lui op de bank neergeploft met een boek (doe ik in de relaxruimte van de sauna tenslotte ook). Na een half uurtje sprong ik onder de douche om de maskertjes uit en af te spoelen, natuurlijk met een lekker scrubje erbij. Straks gaat de thermostaat weer naar de gebruikelijke 19 graden en de houtkachel aan. Luie stoel ervoor trekken en lekker lezen met een kop groene thee en een verse plak cake erbij. Pure verwennerij die vele malen goedkoper is dan alleen al de entree van de sauna. En hoe mijn haar nu zit? Dat kan ik jullie nog niet vertellen, want daar zit nog een handdoek omheen gewikkeld. Maar de rest van mij is in ieder geval knuffelzacht en weer helemaal ontspannen.
vrijdag 26 oktober 2012
Google-trucs
Waar zouden we zijn zonder internet? De voordelen van dit prachtige medium zijn me de laatste tijd weer eens haarfijn duidelijk geworden. Toen ik mijn frituurpan na een jaar weer eens tevoorschijn haalde, met het idee een keer zelf patat te gaan maken, zat daar uiteraard nog vies, oud, aangekoekt vet in, precies de reden waarom ik het ding nooit gebruik. Dat schoonmaken, hè? Google bracht uitkomst. "Doe twee vaatwastabletten in de pan, vul aan met kokend water en zet de pan een half uurtje aan" las ik op een forum. Gelukkig had ik dankzij ik mijn gewoonte om niets weg te gooien nog een half pak vaatwasblokjes staan, ondanks dat mijn vaatwasser het al een half jaar niet meer doet en en ik niet van plan ben in de nabije toekomst een nieuwe te kopen. Het vloeibare frituurvet ging in een lege wasmiddelfles en de truc met de vaatwasblokjes werd toegepast, alleen heb ik de pan natuurlijk geen half uur aangezet, maar steeds even een minuutje totdat het water weer begon te bruisen. Half uurtje laten staan, en tot mijn vreugde kon ik alle vette, kleverige aanslag zo wegvegen. Mijn pan blinkt weer en is klaar voor gebruik. Leve internet!
Toen begaf vorige week mijn wasmachine het. Hij voerde nog wel water aan en af, maar de trommel weigerde te draaien. Opnieuw was Google mijn vriend, hoewel nog moet blijken of die de oplossing heeft geleverd. Het probleem kan liggen aan: 1) de koolborstels, zelf te vervangen voor een paar tientjes, 2) de aandrijfriem van de trommel, ook zelf te vervangen, of 3) een condensator voor de motorbesturing, waarschijnlijk ook zelf te vervangen. In het ergste geval is de motor doorgebrand, en dan zal ik helaas moeten gaan nadenken over de aanschaf van een nieuwe wasmachine. En daar heb ik natuurlijk totaal geen zin in. De wasmachine werd uit het washok gesleept en het slopen kon beginnen. Nou, niet dus, de mantel ging er niet af. Gelukkig vond ik op internet de servicehandleiding van mijn machine, met plaatjes. Daar ga ik me vanmiddag dus maar eens in verdiepen.
Van de week mailde mijn vriendin/collega me dat ze een boek uit 1973 aan het lezen was, en daarin de volgende zin tegenkwam: "Door bemiddeling van de wijnstok had hij gehoord dat de vrouwen ..." Ze had zich eens op het hoofd gekrabd, totdat het haar begon te dagen. Zien jullie wat er in de oorspronkelijke Engelse versie heeft gestaan? We kletsten wat door over hoe zoiets nou toch mogelijk was, en kwamen tot de conclusie dat vertalen in die tijd geen sinecure moet zijn geweest. Je zat toen natuurlijk op zo'n typemachientje met lint te rammen, en behalve met typex viel er nog weinig te veranderen als je tekst eenmaal op papier stond. Ik moet er niet aan denken. Als je ziet hoe mijn eerste ruwe vertaling van een boek eruitziet, en wat er nog allemaal veranderd en geschaafd en omgegooid wordt tijdens de tweede en derde leesronde, en wat ik allemaal op internet opzoek over specifieke onderwerpen, dan zou ik echt niet weten hoe ik dat dertig jaar geleden zou moeten hebben gedaan. En dan ben ik zo dankbaar dat ik dit mooie vak in deze moderne tijd mag uitoefenen. Neemt natuurlijk niet weg dat de hoofdredacteur bovenstaande fout vóór het zetten en drukken nog had kunnen herstellen.
Ik ben vreselijk hard aan het werk, maar met heel veel plezier. Van de week kreeg ik weer een nieuwe opdracht binnen. Ik ben nu dus met drie boeken tegelijk bezig. Laat de winter (en het geld) nu maar komen!
Toen begaf vorige week mijn wasmachine het. Hij voerde nog wel water aan en af, maar de trommel weigerde te draaien. Opnieuw was Google mijn vriend, hoewel nog moet blijken of die de oplossing heeft geleverd. Het probleem kan liggen aan: 1) de koolborstels, zelf te vervangen voor een paar tientjes, 2) de aandrijfriem van de trommel, ook zelf te vervangen, of 3) een condensator voor de motorbesturing, waarschijnlijk ook zelf te vervangen. In het ergste geval is de motor doorgebrand, en dan zal ik helaas moeten gaan nadenken over de aanschaf van een nieuwe wasmachine. En daar heb ik natuurlijk totaal geen zin in. De wasmachine werd uit het washok gesleept en het slopen kon beginnen. Nou, niet dus, de mantel ging er niet af. Gelukkig vond ik op internet de servicehandleiding van mijn machine, met plaatjes. Daar ga ik me vanmiddag dus maar eens in verdiepen.
Van de week mailde mijn vriendin/collega me dat ze een boek uit 1973 aan het lezen was, en daarin de volgende zin tegenkwam: "Door bemiddeling van de wijnstok had hij gehoord dat de vrouwen ..." Ze had zich eens op het hoofd gekrabd, totdat het haar begon te dagen. Zien jullie wat er in de oorspronkelijke Engelse versie heeft gestaan? We kletsten wat door over hoe zoiets nou toch mogelijk was, en kwamen tot de conclusie dat vertalen in die tijd geen sinecure moet zijn geweest. Je zat toen natuurlijk op zo'n typemachientje met lint te rammen, en behalve met typex viel er nog weinig te veranderen als je tekst eenmaal op papier stond. Ik moet er niet aan denken. Als je ziet hoe mijn eerste ruwe vertaling van een boek eruitziet, en wat er nog allemaal veranderd en geschaafd en omgegooid wordt tijdens de tweede en derde leesronde, en wat ik allemaal op internet opzoek over specifieke onderwerpen, dan zou ik echt niet weten hoe ik dat dertig jaar geleden zou moeten hebben gedaan. En dan ben ik zo dankbaar dat ik dit mooie vak in deze moderne tijd mag uitoefenen. Neemt natuurlijk niet weg dat de hoofdredacteur bovenstaande fout vóór het zetten en drukken nog had kunnen herstellen.
Ik ben vreselijk hard aan het werk, maar met heel veel plezier. Van de week kreeg ik weer een nieuwe opdracht binnen. Ik ben nu dus met drie boeken tegelijk bezig. Laat de winter (en het geld) nu maar komen!
donderdag 11 oktober 2012
Ontdaan...
Vanmiddag ging ik met mijn moeder naar fysio in het verzorgingstehuis waar ze vorig jaar een tijdlang verbleef. Ik zet haar dan altijd voor de deur af en zoek daarna een parkeerplek. Toen ik mijn moeder uit de auto hielp, hoorde ik opeens een doffe plof naast me, op nog geen halve meter afstand. Tot mijn verbijstering lag daar een duif, plat op zijn rug. Het kopje bewoog nog, en terwijl ik ernaar staarde, en mijn hersenen probeerden te verwerken wat er zojuist was gebeurd, zag ik bloed in zijn oogjes opwellen en op de grond druppelen, steeds meer, alsof hij bloed huilde, tot er een donker plasje bloed onder zijn kopje lag. Zwaar ontdaan ben ik naar binnen gestoven, nog met het idee om de dierenambulance te bellen, maar de mevrouw achter de balie zat aan de telefoon en had geen oog voor me. Terug naar buiten gerend, waar ik zag dat de duif inmiddels dood was. Een schoonmaker die toevallig binnen bezig was pakte het diertje oneerbiedig bij een vleugel en gooide het in een vuilnisbak. Het heeft alles bij elkaar misschien een minuut geduurd, maar ik ben er nog ontdaan van. Waarschijnlijk is het beestje tegen een van de vele glazen ramen boven de ingang van het tehuis gevlogen, zoals daar wel vaker schijnt te gebeuren, hoorde ik later. En ik zie maar steeds die oogjes voor me, bloed huilend, en die mooie witte, zachte verenbuik. En ik laat een traan, ter erkenning van zijn bestaan, waar zo plotseling een eind aan kwam.
maandag 8 oktober 2012
Of de soep smaakte?
Hem in ieder geval wel!
Mijn kieskeurige Sam, die nooit bedelt en inmiddels alleen nog maar brokjes met kipsmaak blieft en zelfs voor rauw vlees of vers gekookte vis zijn neus ophaalt, hing half in mijn soepkom terwijl ik aan het eten was, zodat ik de lepel nog nauwelijks naar mijn mond kon krijgen. Nou jaaaaa........
vrijdag 5 oktober 2012
Snertweer
Uit het raam naar de stortregen starend nam ik gisteren het besluit om weer eens erwtensoep te maken. Nou, dan is de herfst wat mij betreft toch echt een feit, hoor. Hoewel de c.v. hier nog niet aan is geweest, moet ik met weemoed aanvaarden dat het nu toch echt wel gedaan is met de mooie dagen. Even de knop in het hoofd om en de donkere maanden door zien te komen.
Bij een van mijn supers waren de ribkarbonades in de aanbieding, zodat het erwtensoepbesluit meteen werd uitgevoerd. Ik besloot een flinke pan vol te maken, lekker voor de voorraad of om met anderen te delen. Gisteren dus meteen de daad bij het woord gevoegd. Ik moet bekennen dat ik me er met erwtensoep altijd makkelijk vanaf maak met voorgesneden erwtensoepgroenten, maar dat schap bleek leeg te zijn. Door naar de groentenboer dus, waar een ongesneden erwtensoeppakket lag, inclusief spliterwten, voor 2,50 euro. Dan maar zelf snijden, besloot ik dapper. En zo stond ik een uurtje later te worstelen met een selderijknol terwijl de erwten en de karbonades in de snelkookpan stonden te sissen. Toen ik de helft van de knol eenmaal van schil en bruine plekjes had ontdaan en grondig had gewassen (wat geven die dingen een rotzooi!), was ik toch al snel tien minuten verder. Daarna de winterwortel, de prei en de uien gesneden, tel er nog maar tien minuten bij op. Op zich vind ik op mijn gemakkie groenten snijden een prettige bezigheid, het brengt mijn hoofd tot rust na het hersenknarsen van een paar uur vertalen, maar nu stond ik tijdens het snijden uit te rekenen wat die groenten me aan arbeidsloon kostten. Twintig minuten snijden vertaalt zich (letterlijk) toch al snel in 250 woordjes, oftewel 12,50 euro. Kostbaar soepje. Natuurlijk mag ik niet vergeten dat zo'n noodzakelijke pauze erin resulteert dat ik daarna weer in sneltreinvaart verder kan werken, maar die tijd had ik liever besteed aan nog een paar naalden verder breien aan de hopelijk superleuke poncho die op de pennen staat, of aan een andere hersenloze bezigheid. Ik kan nu wel stellen dat soepgroenten snijden niet hoog op mijn lijstje van leuke dingen staat. Bovendien heb ik de helft van het pakket over, en moet ik heel hard gaan bedenken wat ik met een halve selderijknol, een prei en een halve winterwortel ga doen, maar dat zijn zorgen voor overmorgen.
Nu staat er een grote pan met erwtensoep in de koelkast, ik schat het op zo'n drieënhalve liter, dus vanavond (en morgen...) hoef ik in ieder geval geen tijd aan koken te besteden, dat scheelt dan weer. Wel even de kosten globaal op een rijtje gezet natuurlijk. Drie ribkarbonades: 2,50 euro. Groentenpakket plus spliterwten: 1,75 euro (want gedeeltelijk gebruikt), een pond voorgesneden soepgroenten (gewone dus, want die had de groentenboer wel, en ik hou nu eenmaal van heel veel groenten in mijn soep): 1,50 euro, bouillonblokje: ehhh.... 0,15 euro? En een rookworst uit de aanbieding: 0,99 euro. Totaal: 6,89 euro. Uitgaande van 300 ml per portie is dat nog geen 60 cent per kom. Eén portie gaat naar buuv/vriendin, vriendlief komt vanavond uiteraard eten, en er gaan twee porties in de vriezer, eentje om komende week mee te nemen naar mijn moeder. En de rest gaat vandaag en morgen met gemak schoon op.
Jeetje, wat een lang en saai verhaal over een pan erwtensoep, maar ach, wijt dat maar aan het snertweer.
Van de week nog bijna in een valse aanbieding getrapt. Kruidvat had de multivitamine die ik al sinds jaar en dag elke ochtend trouw slik in de aanbieding, wat mooi uitkwam want de pot was net leeg. Twee potten van 120 stuks voor 7,00 euro. Helaas stond er nog maar één pot, en dan geldt de korting niet. Ernaast stonden voordeelverpakkingen: 300 stuks voor 7,99 euro. Het rekensommetje was snel gemaakt. Voor 300 tabletten in de aanbieding zou ik omgerekend (2,5 x 3,50 euro) 8,75 euro hebben betaald, nu dus 7,99 euro. Zo zie je maar weer dat aanbiedingen echt niet altijd voordeliger zijn. Lesje weer geleerd.
Bij een van mijn supers waren de ribkarbonades in de aanbieding, zodat het erwtensoepbesluit meteen werd uitgevoerd. Ik besloot een flinke pan vol te maken, lekker voor de voorraad of om met anderen te delen. Gisteren dus meteen de daad bij het woord gevoegd. Ik moet bekennen dat ik me er met erwtensoep altijd makkelijk vanaf maak met voorgesneden erwtensoepgroenten, maar dat schap bleek leeg te zijn. Door naar de groentenboer dus, waar een ongesneden erwtensoeppakket lag, inclusief spliterwten, voor 2,50 euro. Dan maar zelf snijden, besloot ik dapper. En zo stond ik een uurtje later te worstelen met een selderijknol terwijl de erwten en de karbonades in de snelkookpan stonden te sissen. Toen ik de helft van de knol eenmaal van schil en bruine plekjes had ontdaan en grondig had gewassen (wat geven die dingen een rotzooi!), was ik toch al snel tien minuten verder. Daarna de winterwortel, de prei en de uien gesneden, tel er nog maar tien minuten bij op. Op zich vind ik op mijn gemakkie groenten snijden een prettige bezigheid, het brengt mijn hoofd tot rust na het hersenknarsen van een paar uur vertalen, maar nu stond ik tijdens het snijden uit te rekenen wat die groenten me aan arbeidsloon kostten. Twintig minuten snijden vertaalt zich (letterlijk) toch al snel in 250 woordjes, oftewel 12,50 euro. Kostbaar soepje. Natuurlijk mag ik niet vergeten dat zo'n noodzakelijke pauze erin resulteert dat ik daarna weer in sneltreinvaart verder kan werken, maar die tijd had ik liever besteed aan nog een paar naalden verder breien aan de hopelijk superleuke poncho die op de pennen staat, of aan een andere hersenloze bezigheid. Ik kan nu wel stellen dat soepgroenten snijden niet hoog op mijn lijstje van leuke dingen staat. Bovendien heb ik de helft van het pakket over, en moet ik heel hard gaan bedenken wat ik met een halve selderijknol, een prei en een halve winterwortel ga doen, maar dat zijn zorgen voor overmorgen.
Nu staat er een grote pan met erwtensoep in de koelkast, ik schat het op zo'n drieënhalve liter, dus vanavond (en morgen...) hoef ik in ieder geval geen tijd aan koken te besteden, dat scheelt dan weer. Wel even de kosten globaal op een rijtje gezet natuurlijk. Drie ribkarbonades: 2,50 euro. Groentenpakket plus spliterwten: 1,75 euro (want gedeeltelijk gebruikt), een pond voorgesneden soepgroenten (gewone dus, want die had de groentenboer wel, en ik hou nu eenmaal van heel veel groenten in mijn soep): 1,50 euro, bouillonblokje: ehhh.... 0,15 euro? En een rookworst uit de aanbieding: 0,99 euro. Totaal: 6,89 euro. Uitgaande van 300 ml per portie is dat nog geen 60 cent per kom. Eén portie gaat naar buuv/vriendin, vriendlief komt vanavond uiteraard eten, en er gaan twee porties in de vriezer, eentje om komende week mee te nemen naar mijn moeder. En de rest gaat vandaag en morgen met gemak schoon op.
Jeetje, wat een lang en saai verhaal over een pan erwtensoep, maar ach, wijt dat maar aan het snertweer.
Van de week nog bijna in een valse aanbieding getrapt. Kruidvat had de multivitamine die ik al sinds jaar en dag elke ochtend trouw slik in de aanbieding, wat mooi uitkwam want de pot was net leeg. Twee potten van 120 stuks voor 7,00 euro. Helaas stond er nog maar één pot, en dan geldt de korting niet. Ernaast stonden voordeelverpakkingen: 300 stuks voor 7,99 euro. Het rekensommetje was snel gemaakt. Voor 300 tabletten in de aanbieding zou ik omgerekend (2,5 x 3,50 euro) 8,75 euro hebben betaald, nu dus 7,99 euro. Zo zie je maar weer dat aanbiedingen echt niet altijd voordeliger zijn. Lesje weer geleerd.
zaterdag 29 september 2012
Best wel goed bezig
Zuinig zijn gaat me inmiddels behoorlijk goed af. Maar wanneer slaat zuinigheid om in gierigheid?
Een tijdje terug was een vriendin van me hier. Ze heeft het niet breed, maar probeert ondanks lichamelijke beperkingen toch van het leven te genieten. Omdat zij mijn boeken soms proefleest, trakteer ik haar daarvoor altijd op een hapje en een drankje, het liefst op een zonnig terrasje, zo ook de laatste keer. Terug bij mij thuis vertelde ik wat ik allemaal op Marktplaats had staan. In één van de dingen had zij wel interesse. Omdat het artikel gloednieuw was, met een nieuwwaarde van 60 euro, verwachtte ik er zeker 40 euro voor te kunnen krijgen (wat in de aanschaf van 2 voor de prijs van 1 was ingecalculeerd). Vriendin toonde veel interesse voor haar dochter. Puntje bij paaltje heeft ze het voor 30 euro van me overgenomen. Twee andere dingen die ik te koop had staan waren wel leuk voor haar zoon, vond ze, een contactgrilletje voor tosti's en een gloednieuwe blender, die ze voor een tientje van me overnam. Haar schade dus 40 euro, ik blij dat ik weer wat kwijt was. Maar later ging ging ik me schamen. Dat ding van 30 euro, daar sta ik nog helemaal achter, maar dat ik haar een tientje heb laten betalen voor die andere twee dingen, die hier al geruime tijd stonden, dat zit me helemaal niet lekker. Voornemen: Volgende keer dat ze hier is, krijgt ze van mij dikke verontschuldigingen en haar tientje terug.
Dat voorval heeft me een beetje wakker geschud. Zuinig zijn voor mezelf, prima. Als ik bijvoorbeeld droog brood zou willen eten (wat ik niet doe, hoor), moet ik dat helemaal zelf weten, nietwaar? Daar heeft niemand last van. Maar het mag niet ten koste gaan van anderen.
Afgelopen week had ik mijn vier rotanstoelen, waar op Marktplaats totaal geen animo voor was, zelf maar weer aan mijn eetafel gezet. De wat modernere stoelen die er stonden werden opgestapeld en dan zou ik die maar proberen te verkopen. Mijn vriend zat 's avonds bij mij op de bank peinzend naar die stoelen te staren. 'Wat wil je daarvoor hebben?' vroeg hij. 'Niets, natuurlijk,' was mijn verbaasde antwoord. Dacht hij nou echt dat ik hem geld zou vragen voor die vier stoelen? Dacht hij zo over mij? Ik voelde me weer een beetje kleiner worden. Mijn stoelen dus naar vriend zijn huis, die daardoor opeens drie rotan stoelen overhad (snappen jullie het nog?). Van de week visite voor zijn verjaardag. Mijn vriend wees blij naar zijn 'nieuwe' stoelen, en meldde dat hij de andere drie dus over had. Nieuwe vriendin van zijn vriend, met een minimumuitkering, had grote belangstelling en komt de stoelen van de week gratis ophalen. Ze nam ook de overdekte kattenbak mee die ik overhad, en een een stapel zakjes natvoer dat mijn kat in de vakantie opeens niet meer bliefde (fijn als je flink voorraad hebt gekocht...). En ik moet zeggen: het geld dat ik nu misliep, woog in de verste verte niet op tegen het tevreden gevoel van 'ik blij, jij blij, iedereen blij'.
Gisteren rondje kringloopwinkels gedaan met mijn vriend, want ik ben opeens besmet met het breivirus en wilde onder andere breipennen en wol zien te scoren. De buit: vier dikke breinaalden en drie bollen hartstikke leuke wol (genoeg voor een sjaal) voor 1 euro. Ik zat wat krap in mijn pannen, dus roestvrijstalen pan met deksel, zo goed als nieuw, meegenomen voor 2,50 euro. En als extraatje nog een zo te zien gloednieuwe lekkere dikke kabeltrui, helemaal naar mijn zin, voor 3,50 euro. Mijn vriend was helemaal happy met een cd van Stan Getz voor 1,50 euro, want die had hij voor 15 euro in de winkel zien liggen en wilde hij dolgraag hebben. En zo is zuinig zijn toch ook wel weer erg leuk. En wanneer wordt zuinigheid gierigheid? Lees het hier: Hilarische gierige acties.
Een tijdje terug was een vriendin van me hier. Ze heeft het niet breed, maar probeert ondanks lichamelijke beperkingen toch van het leven te genieten. Omdat zij mijn boeken soms proefleest, trakteer ik haar daarvoor altijd op een hapje en een drankje, het liefst op een zonnig terrasje, zo ook de laatste keer. Terug bij mij thuis vertelde ik wat ik allemaal op Marktplaats had staan. In één van de dingen had zij wel interesse. Omdat het artikel gloednieuw was, met een nieuwwaarde van 60 euro, verwachtte ik er zeker 40 euro voor te kunnen krijgen (wat in de aanschaf van 2 voor de prijs van 1 was ingecalculeerd). Vriendin toonde veel interesse voor haar dochter. Puntje bij paaltje heeft ze het voor 30 euro van me overgenomen. Twee andere dingen die ik te koop had staan waren wel leuk voor haar zoon, vond ze, een contactgrilletje voor tosti's en een gloednieuwe blender, die ze voor een tientje van me overnam. Haar schade dus 40 euro, ik blij dat ik weer wat kwijt was. Maar later ging ging ik me schamen. Dat ding van 30 euro, daar sta ik nog helemaal achter, maar dat ik haar een tientje heb laten betalen voor die andere twee dingen, die hier al geruime tijd stonden, dat zit me helemaal niet lekker. Voornemen: Volgende keer dat ze hier is, krijgt ze van mij dikke verontschuldigingen en haar tientje terug.
Dat voorval heeft me een beetje wakker geschud. Zuinig zijn voor mezelf, prima. Als ik bijvoorbeeld droog brood zou willen eten (wat ik niet doe, hoor), moet ik dat helemaal zelf weten, nietwaar? Daar heeft niemand last van. Maar het mag niet ten koste gaan van anderen.
Afgelopen week had ik mijn vier rotanstoelen, waar op Marktplaats totaal geen animo voor was, zelf maar weer aan mijn eetafel gezet. De wat modernere stoelen die er stonden werden opgestapeld en dan zou ik die maar proberen te verkopen. Mijn vriend zat 's avonds bij mij op de bank peinzend naar die stoelen te staren. 'Wat wil je daarvoor hebben?' vroeg hij. 'Niets, natuurlijk,' was mijn verbaasde antwoord. Dacht hij nou echt dat ik hem geld zou vragen voor die vier stoelen? Dacht hij zo over mij? Ik voelde me weer een beetje kleiner worden. Mijn stoelen dus naar vriend zijn huis, die daardoor opeens drie rotan stoelen overhad (snappen jullie het nog?). Van de week visite voor zijn verjaardag. Mijn vriend wees blij naar zijn 'nieuwe' stoelen, en meldde dat hij de andere drie dus over had. Nieuwe vriendin van zijn vriend, met een minimumuitkering, had grote belangstelling en komt de stoelen van de week gratis ophalen. Ze nam ook de overdekte kattenbak mee die ik overhad, en een een stapel zakjes natvoer dat mijn kat in de vakantie opeens niet meer bliefde (fijn als je flink voorraad hebt gekocht...). En ik moet zeggen: het geld dat ik nu misliep, woog in de verste verte niet op tegen het tevreden gevoel van 'ik blij, jij blij, iedereen blij'.
Gisteren rondje kringloopwinkels gedaan met mijn vriend, want ik ben opeens besmet met het breivirus en wilde onder andere breipennen en wol zien te scoren. De buit: vier dikke breinaalden en drie bollen hartstikke leuke wol (genoeg voor een sjaal) voor 1 euro. Ik zat wat krap in mijn pannen, dus roestvrijstalen pan met deksel, zo goed als nieuw, meegenomen voor 2,50 euro. En als extraatje nog een zo te zien gloednieuwe lekkere dikke kabeltrui, helemaal naar mijn zin, voor 3,50 euro. Mijn vriend was helemaal happy met een cd van Stan Getz voor 1,50 euro, want die had hij voor 15 euro in de winkel zien liggen en wilde hij dolgraag hebben. En zo is zuinig zijn toch ook wel weer erg leuk. En wanneer wordt zuinigheid gierigheid? Lees het hier: Hilarische gierige acties.
maandag 24 september 2012
Mobiel
In plaats van heel hard aan het werk te gaan, ben ik vooral aan het rommelen. Achterstallige administratie, beetje opruimen, financiën weer eens op een rijtje zetten, spullen op Marktplaats zetten, van die dingen. Heerlijk op mijn gemakje, ik sta duidelijk nog in de relaxstand.
Tijdens al dat gerommel bedacht ik opeens dat mijn zakelijke mobiele abonnement begin volgend jaar afloopt. Twee jaar geleden nam ik een abonnement met twee nummers, waarbij ik gratis twee laptops en twee smartphones kreeg. Kosten per nummer 18 euro per maand inclusief onbeperkt internet, dus 36 euro totaal per maand. Best veel geld, maar als ik toentertijd een nieuwe laptop had moeten kopen (die ik hard nodig had), was ik meer kwijt geweest. Het plan was toen nog om laptop nummer twee gloednieuw door te verkopen. Dat ging niet door omdat mijn moeder weer thuis kwam uit het verzorgingstehuis en had laten doorschemeren dat ze misschien wel iets met internet zou willen. Dus staat laptop twee nu bij haar. Zelf doet ze er nog niets mee, maar wanneer wij daar zijn, bestellen we samen met haar de boodschappen online, zo raakt ze in ieder geval een beetje vertrouwd met het fenomeen laptop. Toen mijn vriend in juli stopte met werken en dus ook zijn mobieltje moest inleveren, heeft hij het tweede toestel van mijn abonnement in gebruik genomen. Hij betaalt daarvoor alleen de gebruikskosten, want de abonnementskosten moest ik toch al betalen.
Daar valt dus aardig op te besparen, dacht ik zo. Vriendlief gaat een eigen abonnement of pre-paid nemen, dus dat abonnement heb ik vandaag al opgezegd per eerstvolgende vervaldatum. Dat scheelt vanaf januari alweer 18 euro per maand. Mijn eigen abo zou ik wel willen verlengen, maar dat blijkt fors duurder te zijn geworden, kreeg ik aan de telefoon te horen. Als ik mijn zakelijke abonnement wilde overzetten in een goedkoper privéabonnement, kon ik een contractovernameformulier downloaden en invullen. Wat de medewerker er even niet bij had gezegd, was dat dat 68 euro kostte. Dat gaat 'm dus niet worden! Wat voor mij altijd belangrijk was, was dat ik mijn eigen telefoonnummer zou houden, maar toen ik daar even goed over nadacht, vond ik dat opeens helemaal niet meer zo nodig. Gewoon een mailtje en smsje aan alle familie, vrienden en bekenden sturen met het nieuwe nummer.
En zo kwam ik uiteindelijk terecht op de website van supermarkt Deka, hier om de hoek, waar ik de meeste van mijn boodschappen doe. Die hebben ook een mobiel abonnement, pre-paid, startpakket kost 9,95 euro inclusief 10 euro beltegoed. Opladen kan in de winkel en internet kun je per dag (3 euro) of per maand (8 euro) aanzetten met een smsje. Doe je voor 15 euro boodschappen, dan krijg je daar een belminuut bij. Ook zijn er wekelijks producten met extra belminuten. Aangezien ik heel weinig mobiel bel (ik wil vooral bereikbaar zijn), en zo goed als niet internet met dat ding, lijkt me dat een mooie goedkope oplossing waar ik volgens mij niet meer dan een paar euro per maand aan kwijt hoef te zijn. Winst: zo'n dertig euro per maand. Denk dat ik dat maar eens ga proberen. En dan hou ik gewoon lekker mijn eigen ouwe smartphone, want die doet het nog prima.
Tijdens al dat gerommel bedacht ik opeens dat mijn zakelijke mobiele abonnement begin volgend jaar afloopt. Twee jaar geleden nam ik een abonnement met twee nummers, waarbij ik gratis twee laptops en twee smartphones kreeg. Kosten per nummer 18 euro per maand inclusief onbeperkt internet, dus 36 euro totaal per maand. Best veel geld, maar als ik toentertijd een nieuwe laptop had moeten kopen (die ik hard nodig had), was ik meer kwijt geweest. Het plan was toen nog om laptop nummer twee gloednieuw door te verkopen. Dat ging niet door omdat mijn moeder weer thuis kwam uit het verzorgingstehuis en had laten doorschemeren dat ze misschien wel iets met internet zou willen. Dus staat laptop twee nu bij haar. Zelf doet ze er nog niets mee, maar wanneer wij daar zijn, bestellen we samen met haar de boodschappen online, zo raakt ze in ieder geval een beetje vertrouwd met het fenomeen laptop. Toen mijn vriend in juli stopte met werken en dus ook zijn mobieltje moest inleveren, heeft hij het tweede toestel van mijn abonnement in gebruik genomen. Hij betaalt daarvoor alleen de gebruikskosten, want de abonnementskosten moest ik toch al betalen.
Daar valt dus aardig op te besparen, dacht ik zo. Vriendlief gaat een eigen abonnement of pre-paid nemen, dus dat abonnement heb ik vandaag al opgezegd per eerstvolgende vervaldatum. Dat scheelt vanaf januari alweer 18 euro per maand. Mijn eigen abo zou ik wel willen verlengen, maar dat blijkt fors duurder te zijn geworden, kreeg ik aan de telefoon te horen. Als ik mijn zakelijke abonnement wilde overzetten in een goedkoper privéabonnement, kon ik een contractovernameformulier downloaden en invullen. Wat de medewerker er even niet bij had gezegd, was dat dat 68 euro kostte. Dat gaat 'm dus niet worden! Wat voor mij altijd belangrijk was, was dat ik mijn eigen telefoonnummer zou houden, maar toen ik daar even goed over nadacht, vond ik dat opeens helemaal niet meer zo nodig. Gewoon een mailtje en smsje aan alle familie, vrienden en bekenden sturen met het nieuwe nummer.
En zo kwam ik uiteindelijk terecht op de website van supermarkt Deka, hier om de hoek, waar ik de meeste van mijn boodschappen doe. Die hebben ook een mobiel abonnement, pre-paid, startpakket kost 9,95 euro inclusief 10 euro beltegoed. Opladen kan in de winkel en internet kun je per dag (3 euro) of per maand (8 euro) aanzetten met een smsje. Doe je voor 15 euro boodschappen, dan krijg je daar een belminuut bij. Ook zijn er wekelijks producten met extra belminuten. Aangezien ik heel weinig mobiel bel (ik wil vooral bereikbaar zijn), en zo goed als niet internet met dat ding, lijkt me dat een mooie goedkope oplossing waar ik volgens mij niet meer dan een paar euro per maand aan kwijt hoef te zijn. Winst: zo'n dertig euro per maand. Denk dat ik dat maar eens ga proberen. En dan hou ik gewoon lekker mijn eigen ouwe smartphone, want die doet het nog prima.
vrijdag 21 september 2012
Isse weer....
Terug van weggeweest. Toch bijna drie weken volgehouden met het vooraf gestelde budget. Het had goedkoper gekund, dat geef ik volmondig toe, maar over het algemeen hebben we geen gekke dingen gedaan, en een mens wil wel eens wat.
Eerst maar even het wel en wee van rode kater Sam. De conclusie is: Sam vindt "lekker een stukje rijden" níét leuk. Sterker nog, het arme beest heeft last van wagenziekte. Overgeven onderweg dus zodra we iets te veel bochten of drempels namen. De eerste dag at en dronk hij ook niet, zo was hij van slag. Ik had er dus een hard hoofd in. Besloten werd om in ieder geval korte afstanden te rijden, en zo veel mogelijk rekening met ons kattenbeest te houden. Op dag twee begon Sam te drinken, de ochtend erop wilde hij ook wel wat eten en kreeg hij weer praatjes. Een pak van mijn hart! In Duitsland gingen wij op zoek naar een dierenarts, van wie we druppeltjes tegen reisziekte meekregen. 's Morgens ruim een uur voor het rijden gaan geven, en hij heeft geen keer meer overgegeven. Weer een pakje van mijn hart... Tijdens het rijden, of liever gezegd zodra de voorportieren werden dichtgeslagen, dook meneer diep weg onder zijn slaapzak en sliep de reis uit. Pas wanneer we een tijdje stilstonden en er activiteiten rond de camper plaatsvonden zoals stoeltjes en tafeltje buitenzetten, dook hij weer op om flink om eten te zeuren, de kattenbak te gebruiken en de oren van ons hoofd te miauwen. Naar buiten gaan had niet zijn interesse, wat voor ons erg makkelijk was, want we konden de deur (als wij voor de camper zaten natuurlijk) gewoon openlaten.
Af en toe kwam hij even op de drempel zitten om de nieuwe lucht op te snuiven, maar binnen was het toch het fijnst, vooral wanneer de baasjes 's avonds ook naar binnen kwamen en hij alle aandacht kreeg. Maar dat rijden... het zal nooit zijn hobby worden. Dus bleven we steeds twee of drie dagen op dezelfde plek, en hebben we op de terugreis na niet meer dan honderd kilometer op een dag gereden.
Onze vakantie speelde zich daardoor voornamelijk af in België, het noorden van Luxemburg en het westen van Duitsland. Voor september hebben we bijzonder mooi weer gehad, wat een gelukje was, want van naar Zuid-Frankrijk of Italië rijden was met ons budget dit keer gewoon geen sprake.
We hebben prachtige wandelingen gemaakt en pittoreske stadjes verkend, af en toe een terrasje gepikt of uit eten geweest. Onze ogen uitgekeken in de gigantische supermarkten in Luxemburg en Duitsland, dat werd op een gegeven moment zelfs ook een uitje, gezellig een uurtje naar een supermarkt (kijken, kijken, niet kopen...). Op leuke campings gestaan, heerlijk ons luie draaitje gevonden. En toen het op een ochtend nog koud was en de zon nog even op zich liet wachten, heb ik zelfs een paar uur lekker binnen zitten werken. Dat gaat dus ook prima, goed om te weten voor als we eens echt lang weg willen.
En dat echt lang weg, dat willen we komend voorjaar gaan doen. Ons doel nu dus: Heel hard sparen! Op papier zetten hoeveel we per dag nodig hebben voor overnachtingen, boodschappen, benzine en andere uitgaven. Mijn vriend mijmert al over drie maanden weg.... Ik heb dan ook heel veel zin om deze winter hard aan het werk te gaan, met het gevoel dat nu echt concreet ergens voor te doen. Dat mijn buffertje en spaarpotje voor zware tijden niet zullen toenemen, daar heb ik me bij neergelegd. It's now or never, I ain't gonna live forever, zoals een deel van de tekst luidt van het nummer van Bon Jovi dat mij afgelopen zomer zo trof toen mijn vriend was gestopt met werken en we over de aanschaf van een campertje mijmerden. En dus plakte ik op een mooie zonnige vakantiedag dit op de zijkant van onze bus:
Want zo is het!
Eerst maar even het wel en wee van rode kater Sam. De conclusie is: Sam vindt "lekker een stukje rijden" níét leuk. Sterker nog, het arme beest heeft last van wagenziekte. Overgeven onderweg dus zodra we iets te veel bochten of drempels namen. De eerste dag at en dronk hij ook niet, zo was hij van slag. Ik had er dus een hard hoofd in. Besloten werd om in ieder geval korte afstanden te rijden, en zo veel mogelijk rekening met ons kattenbeest te houden. Op dag twee begon Sam te drinken, de ochtend erop wilde hij ook wel wat eten en kreeg hij weer praatjes. Een pak van mijn hart! In Duitsland gingen wij op zoek naar een dierenarts, van wie we druppeltjes tegen reisziekte meekregen. 's Morgens ruim een uur voor het rijden gaan geven, en hij heeft geen keer meer overgegeven. Weer een pakje van mijn hart... Tijdens het rijden, of liever gezegd zodra de voorportieren werden dichtgeslagen, dook meneer diep weg onder zijn slaapzak en sliep de reis uit. Pas wanneer we een tijdje stilstonden en er activiteiten rond de camper plaatsvonden zoals stoeltjes en tafeltje buitenzetten, dook hij weer op om flink om eten te zeuren, de kattenbak te gebruiken en de oren van ons hoofd te miauwen. Naar buiten gaan had niet zijn interesse, wat voor ons erg makkelijk was, want we konden de deur (als wij voor de camper zaten natuurlijk) gewoon openlaten.
Onze vakantie speelde zich daardoor voornamelijk af in België, het noorden van Luxemburg en het westen van Duitsland. Voor september hebben we bijzonder mooi weer gehad, wat een gelukje was, want van naar Zuid-Frankrijk of Italië rijden was met ons budget dit keer gewoon geen sprake.
We hebben prachtige wandelingen gemaakt en pittoreske stadjes verkend, af en toe een terrasje gepikt of uit eten geweest. Onze ogen uitgekeken in de gigantische supermarkten in Luxemburg en Duitsland, dat werd op een gegeven moment zelfs ook een uitje, gezellig een uurtje naar een supermarkt (kijken, kijken, niet kopen...). Op leuke campings gestaan, heerlijk ons luie draaitje gevonden. En toen het op een ochtend nog koud was en de zon nog even op zich liet wachten, heb ik zelfs een paar uur lekker binnen zitten werken. Dat gaat dus ook prima, goed om te weten voor als we eens echt lang weg willen.
En dat echt lang weg, dat willen we komend voorjaar gaan doen. Ons doel nu dus: Heel hard sparen! Op papier zetten hoeveel we per dag nodig hebben voor overnachtingen, boodschappen, benzine en andere uitgaven. Mijn vriend mijmert al over drie maanden weg.... Ik heb dan ook heel veel zin om deze winter hard aan het werk te gaan, met het gevoel dat nu echt concreet ergens voor te doen. Dat mijn buffertje en spaarpotje voor zware tijden niet zullen toenemen, daar heb ik me bij neergelegd. It's now or never, I ain't gonna live forever, zoals een deel van de tekst luidt van het nummer van Bon Jovi dat mij afgelopen zomer zo trof toen mijn vriend was gestopt met werken en we over de aanschaf van een campertje mijmerden. En dus plakte ik op een mooie zonnige vakantiedag dit op de zijkant van onze bus:
Want zo is het!
vrijdag 31 augustus 2012
In de startblokken
En toen hadden we zomaar opeens besloten om morgen dan toch eindelijk op vakantie te gaan. We zijn er denk ik meer dan klaar voor. Nu is het komende week kermis is ons dorp (lees: zuipen, muziek en lol maken), iets waar mijn inheemse dorpsgenoten het hele jaar naar uitkijken. Ik als import vind het best leuk, dat sfeertje, maar mij zul je niet om 11 uur 's morgens bij het eerste deuntje met een glas bier in de hand zien staan. Maar gezellig is het altijd wel. Mijn vriend heeft de kermis in geen veertig jaar overgeslagen, maar nu stelde hij zelf voor om lekker morgen weg te gaan. Want, zo was zijn redenering, het geld dat we daarmee uitsparen, daar kunnen we zomaar de bus een keer van voltanken.
Ik heb net de koelkast en de vriezer uitgeschakeld. Was sowieso hard nodig, zag ik toen ik wat onbestemde pakketjes achter uit de vriezer viste. De paar dingetjes die nog koel moeten blijven zet ik straks even bij mijn vriend in de koelkast, die zet ik morgen over in de camperkoelkast. Straks vriezer en koelkast nog even goed schoonmaken, en dan maar lekker stroom besparen terwijl we weg zijn. Alle kleine beetjes... nietwaar? Zo nog een wasje draaien, die is morgenochtend wel droog. En zo moet er nog wel het een en ander gedaan worden voordat we wegkunnen. Morgenochtend nog wat boodschappen doen, zoals een voorraadje flessenwater voor nood, en krentenbollen, broodjes en wat te drinken voor onderweg.
Dan morgen alle kattenattributen verzamelen. Of je een kind bij je hebt! Kattenbak, grit, voer, bench, borstel, etensbakje, dekentje, tuigje, lijntje, europees dierenpaspoort, en natuurlijk niet te vergeten poeslief zelf. En dan maar hopen dat hij snel een beetje went aan de nieuwe situatie, daar hangt of staat onze vakantie eigenlijk mee.
Van mijn broer kreeg ik vanmiddag een docking station voor een laptop mee. Helaas past mijn laptop niet op de aansluiting daarvan, maar het ding zorgt er wel voor dat ik de laptop zo kan neerzetten (bijna verticaal) dat ik mijn eigen fijne ergonomische toetsenbord ervoor kan zetten, en dus echt lekker zou kunnen werken onderweg.
En als rooie Sam het camperleven aankan, en ik me er ook nog toe kan zetten om regelmatig wat werk te verzetten, dan kan het zomaar gebeuren dat we wegblijven tot we het zat zijn, of tot het geld op is. Ik hoop dus eigenlijk dat jullie heel lang niets van mij gaan horen...
Ik heb net de koelkast en de vriezer uitgeschakeld. Was sowieso hard nodig, zag ik toen ik wat onbestemde pakketjes achter uit de vriezer viste. De paar dingetjes die nog koel moeten blijven zet ik straks even bij mijn vriend in de koelkast, die zet ik morgen over in de camperkoelkast. Straks vriezer en koelkast nog even goed schoonmaken, en dan maar lekker stroom besparen terwijl we weg zijn. Alle kleine beetjes... nietwaar? Zo nog een wasje draaien, die is morgenochtend wel droog. En zo moet er nog wel het een en ander gedaan worden voordat we wegkunnen. Morgenochtend nog wat boodschappen doen, zoals een voorraadje flessenwater voor nood, en krentenbollen, broodjes en wat te drinken voor onderweg.
Dan morgen alle kattenattributen verzamelen. Of je een kind bij je hebt! Kattenbak, grit, voer, bench, borstel, etensbakje, dekentje, tuigje, lijntje, europees dierenpaspoort, en natuurlijk niet te vergeten poeslief zelf. En dan maar hopen dat hij snel een beetje went aan de nieuwe situatie, daar hangt of staat onze vakantie eigenlijk mee.
Van mijn broer kreeg ik vanmiddag een docking station voor een laptop mee. Helaas past mijn laptop niet op de aansluiting daarvan, maar het ding zorgt er wel voor dat ik de laptop zo kan neerzetten (bijna verticaal) dat ik mijn eigen fijne ergonomische toetsenbord ervoor kan zetten, en dus echt lekker zou kunnen werken onderweg.
En als rooie Sam het camperleven aankan, en ik me er ook nog toe kan zetten om regelmatig wat werk te verzetten, dan kan het zomaar gebeuren dat we wegblijven tot we het zat zijn, of tot het geld op is. Ik hoop dus eigenlijk dat jullie heel lang niets van mij gaan horen...
dinsdag 28 augustus 2012
Interieurtje
Eindelijk de door een kennis gemaakte kussenovertrekken voor de kampeerbus opgehaald. De smalle overtrekken zaten behoorlijk krap, en omdat ze sluiten met stukken klittenband, wijken de overtrekken tussen die stukjes als bij een dame die een te krap blousje aan heeft. Maar niet getreurd, dat is met naald en draad zo verholpen, mooi klusje voor een regenachtig uurtje als we op reis zijn.
Het ziet er wel lekker fris uit, nietwaar?
Dan hadden we nog een vervelend akkefietje bij de automaterialenhandel. Het kabeltje dat besteld was om de nieuwe autoradio op de oude stekker in de bus te kunnen aansluiten, bleek niet te passen. De verkoper had blijkbaar begrepen dat wij de antieke radiocassettespeler op een nieuwe auto wilden aansluiten (natuurlijk, héél logisch...). Mijn vriend dus terug naar de winkel. Daar waren ze heel resoluut: Het snoertje kon niet geretourneerd worden om het speciaal besteld was én mijn vriend het verkeerd had uitgelegd. Punt uit. De stoom kwam uit mijn oren toen ik het hoorde. Helaas was ik niet bij beide gesprekken, dus erheen gaan had weinig zin. Dus een e-mail gestuurd met een verhandeling over klantvriendelijkheid en servicegerichtheid, en de vraag of ze voor 39 euro bereid waren om hun goede naam op het spel te zetten. Bovendien had ik op de website van de fabrikant gezien dat die het betreffende snoertje gewoon in het assortiment had. Kreeg keurig een mailtje terug van de eigenaar van de winkel dat hij wel bereid was een regeling te treffen, maar dat hij de kosten van het retour zenden van het kabeltje naar de fabrikant met het aankoopbedrag zou verrekenen. Ik zou nog van hem horen... (nog niet gebeurd). Omdat ik het retourenbeleid van de fabrikant had gelezen, wist ik dat die 15 % restocking fee rekent bij retouren plus verzendkosten. Dus nog even een mailtje nagestuurd dat ik een teruggave van 25 euro acceptabel zou vinden. Ben benieuwd of ik nog wat hoor.
Met de benzinespaarpot gaat het aardig. Op Marktplaats verkocht ik voor 15 euro de drie veiligheidsgordels die achter in de bus zaten, maar die wij niet gebruiken, en een stapeltje boeken voor 25 euro. Op een salontafeltje dat ik te koop heb gezet is 20 euro geboden, maar die koop is nog niet definitief, vaak hoor je gewoon niets meer, ook al is er een bod gedaan. Al met al staat er nu ruim 400 euro op die rekening, dus we komen al een eind. Het is heel erg leuk om een goed doel voor extraatjes te hebben.
Van het verjaardagsgeld dat ik van mijn moeder kreeg kocht ik gisteren een tuintafel. De hele zomer heb ik tegen een aftands plastic tafeltje zitten aanhikken, maar ik wilde per se wachten tot het naseizoen en de uitverkoop. Dat wachten is beloond. Ik wilde nu eindelijk wel iets degelijks, want de vorige tafels vielen na een jaar van ellende uit elkaar, en dat is dan uiteindelijk toch duurkoop. En nu heb ik een fraaie tafel van metaal met glas, afgeprijsd van 159 voor 95 euro. VVV-bon van een tientje erbij ingeleverd (bijeengesprokkeld met het invullen van enquetes), dus hopelijk heb ik voor 85 euro heel lang plezier van mijn nieuwe tuintafel. Ben er heel blij mee.
Het ziet er wel lekker fris uit, nietwaar?
Dan hadden we nog een vervelend akkefietje bij de automaterialenhandel. Het kabeltje dat besteld was om de nieuwe autoradio op de oude stekker in de bus te kunnen aansluiten, bleek niet te passen. De verkoper had blijkbaar begrepen dat wij de antieke radiocassettespeler op een nieuwe auto wilden aansluiten (natuurlijk, héél logisch...). Mijn vriend dus terug naar de winkel. Daar waren ze heel resoluut: Het snoertje kon niet geretourneerd worden om het speciaal besteld was én mijn vriend het verkeerd had uitgelegd. Punt uit. De stoom kwam uit mijn oren toen ik het hoorde. Helaas was ik niet bij beide gesprekken, dus erheen gaan had weinig zin. Dus een e-mail gestuurd met een verhandeling over klantvriendelijkheid en servicegerichtheid, en de vraag of ze voor 39 euro bereid waren om hun goede naam op het spel te zetten. Bovendien had ik op de website van de fabrikant gezien dat die het betreffende snoertje gewoon in het assortiment had. Kreeg keurig een mailtje terug van de eigenaar van de winkel dat hij wel bereid was een regeling te treffen, maar dat hij de kosten van het retour zenden van het kabeltje naar de fabrikant met het aankoopbedrag zou verrekenen. Ik zou nog van hem horen... (nog niet gebeurd). Omdat ik het retourenbeleid van de fabrikant had gelezen, wist ik dat die 15 % restocking fee rekent bij retouren plus verzendkosten. Dus nog even een mailtje nagestuurd dat ik een teruggave van 25 euro acceptabel zou vinden. Ben benieuwd of ik nog wat hoor.
Met de benzinespaarpot gaat het aardig. Op Marktplaats verkocht ik voor 15 euro de drie veiligheidsgordels die achter in de bus zaten, maar die wij niet gebruiken, en een stapeltje boeken voor 25 euro. Op een salontafeltje dat ik te koop heb gezet is 20 euro geboden, maar die koop is nog niet definitief, vaak hoor je gewoon niets meer, ook al is er een bod gedaan. Al met al staat er nu ruim 400 euro op die rekening, dus we komen al een eind. Het is heel erg leuk om een goed doel voor extraatjes te hebben.
Van het verjaardagsgeld dat ik van mijn moeder kreeg kocht ik gisteren een tuintafel. De hele zomer heb ik tegen een aftands plastic tafeltje zitten aanhikken, maar ik wilde per se wachten tot het naseizoen en de uitverkoop. Dat wachten is beloond. Ik wilde nu eindelijk wel iets degelijks, want de vorige tafels vielen na een jaar van ellende uit elkaar, en dat is dan uiteindelijk toch duurkoop. En nu heb ik een fraaie tafel van metaal met glas, afgeprijsd van 159 voor 95 euro. VVV-bon van een tientje erbij ingeleverd (bijeengesprokkeld met het invullen van enquetes), dus hopelijk heb ik voor 85 euro heel lang plezier van mijn nieuwe tuintafel. Ben er heel blij mee.
vrijdag 24 augustus 2012
Huisje weer thuis
Gisteren konden we dan eindelijk ons mobiele huisje weer ophalen. We mochten 265 euro afrekenen, maar daar hebben we dan ook wel wat voor. Hij start zonder enig morren en de hinderlijke kraak in het koppelingspedaal, waar je bijna met twee voeten op moest gaan staan om hem in te trappen, is dankzij een nieuwe kabel geheel verdwenen en het pedaal loopt weer soepeltjes. Ook het warmlopen van de motor is verholpen. De kussenovertrekken kunnen we zondag ophalen, dan ziet ook het interieur er weer fris en netjes uit.
Vorige week kreeg ik van mijn broer 100 euro voor mijn verjaardag om een nieuwe autoradio te kopen, want de radiocassettespeler die in de bus zat, was helaas terziele (zo jammer, had me erg verheugd op oude bandjes draaien), en een lekker muziekje tijdens het rijden is toch wel erg fijn. Gisteren een vrij goedkope aangeschaft bij de Kijkshop. Na aftrek van de bon van 10 euro die ik gratis voor rentepunten van de ING kreeg, kostte dit luxedingetje nog 59 euro. Erg jammer alleen dat er in zo'n oude bus geen ISO-aansluiting zit, en we dus nog fijn een verloopkabeltje moesten kopen voor 39 euro.... Nou ja, het ging allebei net mooi uit de 100 euro die ik van mijn lieve broer kreeg, maar dat kabeltje was toch even flink slikken. We troosten ons er maar een beetje mee dat alles wat we er nu aan doen de waarde van ons campertje verhoogt mochten we hem ooit weer willen verkopen.
Maandag zijn we dan als het goed is eindelijk zover dat we zouden kunnen vertrekken, dus ik hou het weerbericht al met argusogen in de gaten. Ik moet nog op zoek naar een klein formaat kattenbak, en dan maar hopen dat Sam die onderweg ook gaat gebruiken, en dat hij zijn draai een beetje vindt. We twijfelen nu of we eerst een proefnachtje met hem gaan camperen, want het kan best dat er een paar dagen nodig zijn voordat hij aan de nieuwe situatie went. We zijn dit keer niet van plan om verder te gaan dan de Belgische Ardennen, dus mocht poeslief echt ongelukkig zijn, rijden we zo weer terug.
Ik reken tegenwoordig trouwens alles in liters benzine. Iets voor een tientje verkocht op Marktplaats, dan is dat mooi weer zes liter benzine. Iets in de aanbieding bij de supermarkt? "Hee, dat is een kwart liter benzine goedkoper dan normaal!" Bespaard en extra verdiend geld gaat in de kleingeldpot of rechtstreeks naar de vakantiespaarrekening, waar mijn vriend en ik elke maand ieder 29 liter benzine, ehhh..... 50 euro op storten. Onze volgende camper wordt een diesel!
Vorige week kreeg ik van mijn broer 100 euro voor mijn verjaardag om een nieuwe autoradio te kopen, want de radiocassettespeler die in de bus zat, was helaas terziele (zo jammer, had me erg verheugd op oude bandjes draaien), en een lekker muziekje tijdens het rijden is toch wel erg fijn. Gisteren een vrij goedkope aangeschaft bij de Kijkshop. Na aftrek van de bon van 10 euro die ik gratis voor rentepunten van de ING kreeg, kostte dit luxedingetje nog 59 euro. Erg jammer alleen dat er in zo'n oude bus geen ISO-aansluiting zit, en we dus nog fijn een verloopkabeltje moesten kopen voor 39 euro.... Nou ja, het ging allebei net mooi uit de 100 euro die ik van mijn lieve broer kreeg, maar dat kabeltje was toch even flink slikken. We troosten ons er maar een beetje mee dat alles wat we er nu aan doen de waarde van ons campertje verhoogt mochten we hem ooit weer willen verkopen.
Maandag zijn we dan als het goed is eindelijk zover dat we zouden kunnen vertrekken, dus ik hou het weerbericht al met argusogen in de gaten. Ik moet nog op zoek naar een klein formaat kattenbak, en dan maar hopen dat Sam die onderweg ook gaat gebruiken, en dat hij zijn draai een beetje vindt. We twijfelen nu of we eerst een proefnachtje met hem gaan camperen, want het kan best dat er een paar dagen nodig zijn voordat hij aan de nieuwe situatie went. We zijn dit keer niet van plan om verder te gaan dan de Belgische Ardennen, dus mocht poeslief echt ongelukkig zijn, rijden we zo weer terug.
Ik reken tegenwoordig trouwens alles in liters benzine. Iets voor een tientje verkocht op Marktplaats, dan is dat mooi weer zes liter benzine. Iets in de aanbieding bij de supermarkt? "Hee, dat is een kwart liter benzine goedkoper dan normaal!" Bespaard en extra verdiend geld gaat in de kleingeldpot of rechtstreeks naar de vakantiespaarrekening, waar mijn vriend en ik elke maand ieder 29 liter benzine, ehhh..... 50 euro op storten. Onze volgende camper wordt een diesel!
dinsdag 21 augustus 2012
Juffertje ongeduld
Geduld is niet mijn sterkst ontwikkelde eigenschap. Ik ben zo iemand van waarom morgen als het ook nu kan. Wat aankopen betreft heb ik gelukkig wel geleerd om een dag of wat te wachten of de koopdrang overgaat (wat vaak het geval is, zodat geduld in dat geval tenminste heeft bewezen zinvol te zijn), maar van andere dingen kan ik knap ongeduldig worden. Zo staat op dit moment onze nieuwe aanschaf, de kampeerbus, bij de garage. Het duurde lang voordat hij startte, en er zat een irritante kraak in de koppeling. Zo wilden wij niet op vakantie, dus bus donderdag weggebracht. We hadden ons er al bij voorbaat op ingesteld dat er nog wel wat geld geïnvesteerd moest worden, niet zo verwonderlijk bij een bus uit 1976, en hadden zo veel minder dan de oorspronkelijke vraagprijs betaald dat dit geen rib uit ons lijf is. Vrijdag zijn we al gebeld dat de onkosten iets onder de 250 euro blijven, wat ik heel redelijk vind als ons rijdende huis daarvoor weer moeiteloos start en geruisloos schakelt. Gisteren gebeld, vanochtend zou er nog een onderdeel binnenkomen en dan zouden we worden gebeld als ie klaarstaat. Het is nu kwart over twee en hij heeft nog niet gebeld. En ik word steeds ongeduldiger! Op een of andere manier voelt het gewoon niet in de haak dat de bus daar staat en niet hier voor de deur, mijn vriend verwoordde het afgelopen weekend net zo. Onze vakantieplannen stokken terwijl we daar middenin zaten, en ik probeer zo veel mogelijk te werken, maar dat is lastig als je eigenlijk weg wilt!
Hopelijk kunnen we hem toch vanmiddag nog ophalen, en dan kunnen we echt plannen gaan maken. De dame die de kussenovertrekken maakt wil toch de kussens erbij hebben, maar die liggen natuurlijk in de camper, en die staat... juist. Dat wordt dus ook op zijn vroegst morgen, en dan zijn we wéér een dag verder.
Hopelijk kunnen we hem toch vanmiddag nog ophalen, en dan kunnen we echt plannen gaan maken. De dame die de kussenovertrekken maakt wil toch de kussens erbij hebben, maar die liggen natuurlijk in de camper, en die staat... juist. Dat wordt dus ook op zijn vroegst morgen, en dan zijn we wéér een dag verder.
zondag 19 augustus 2012
Vanmiddag om half drie
In de schaduw op mijn terras:
Op mijn weerstationnetje (erboven nog een hygrometer en barometer) van 1 euro bij de kringloop.
Nu begint er buiten een briesje te waaien en is de lucht niet helderblauw meer. Ik voorzie een buitje... zou niet onwelkom zijn. Ik breng deze dagen overdag lekker binnen door, waar het inmiddels ook 29 graden is geworden, en zodra de zon weg is verkas ik naar buiten. Gisteren lekker met mijn vriend buiten gezeten met de bakplaat. Biefstukje gekocht met de bon van de slager die we nog hadden liggen, een hamburgertje en een speklapje erbij, afbakbroodje, verse salade, zelfgemaakt knoflooksausje en mosterdsausje en een halve meloen, godenmaal. En voor vanavond nog van alles over voor een kleine herhaling, helemaal geen straf. En de hele dag door water, water en nog eens water drinken. Kat Sam verzet de hele dag geen poot, goed voorbeeld doet goed volgen. Dus ben ik lekker rustig aan het werk, want daarbij hoef ik toch alleen mijn vingers te bewegen, en dat red ik nog wel.
Hoe overleven jullie deze tropische temperaturen?
woensdag 15 augustus 2012
Fröbelen
Wat is het toch leuk om weer eens enthousiast met iets nieuws bezig te zijn. In de camper hingen rood-witgeblokte gordijntjes, enkel omgezoomd, dus niet alleen lelijk (in mijn ogen), maar ook al flink rafelig. Ook de bruine kussenbekleding had zijn beste tijd gehad; de laatste eigenaar had er blauwe hoeslakens omheen gepropt. Dus moesten de kussens opnieuw worden bekleed en nieuwe gordijnen worden genaaid. Nu ben ik geen naaiwonder, dus tegen die kussens zag ik behoorlijk op. Gordijntjes was een kwestie van naknippen en dubbel omzomen. Dus rekenden we uit hoeveel stof we voor beide projecten nodig hadden. Voor de zes kussens maar liefst ruim tien meter bij anderhalve meter, dus we voorzagen al een flinke kostenpost, want stof is best duur. Eerst dus maar nadenken over de gordijntjes. Nu had ik de oude donkerblauwe gordijnen uit mijn vorige woning meegenomen en als een soort siergordijnen in de hoeken van mijn huidige slaapkamer gehangen. Voor die ramen zitten al lamellen, dus bedacht ik dat ik die gordijnstof prima kon gebruiken voor de camper. Achter de voorstoelen in de camper hing een gordijn aan haken, zodat je het woongedeelte 's avonds kunt afschermen van de cabine en pottenkijkers. En aan mijn gordijnen zaten natuurlijk al haken, dus een kwestie van afmeten, knippen en naaien. Die dus eerst gedaan. Daarna de gordijntjes voor de achterramen, en eigenlijk was de stof daarvoor te stug, want die schuiven open en dicht over een roede. Het was het dus niet helemaal, en bovendien had ik net niet genoeg stof voor de gordijntjes bij het keukenblok. Wij dus naar de Kwantum, waar de gordijnstof vandaan kwam en waar die ook nog te koop is. Mijn vriend zei: Ik ga gewoon vragen of ze niet nog ergens toevallig een couponnetje van die stof hebben liggen. De verkoper loopt naar achteren en komt terug met een gigantisch gordijn, niet onze stof, maar net iets anders, minder stug en nog een leuker kleurtje en werkje ook. Was door mensen besteld die er niet tevreden over waren. Mochten we hebben voor 5 euro. En daar heb ik dus vanochtend alle gordijntjes van genaaid. Veel en veel beter! De donkerblauwe gordijnen achter de cabine mochten blijven hangen, ik ben niet helemaal gekke gerritje.
Vorige week bewonderde iemand de camper, en toen ik over de kussens begon, riep ze meteen: O, dat doe ik wel, leuk! Pfff, dat was een opluchting, aanbod met beide handen aangegrepen. Op stoffenjacht dus, maar we konden het niet vinden zonder dat we goudgeld moesten uitgeven. Terug in het zonnetje op mijn terras kwam mijn vriend met het verlossende idee: Waarom kopen we geen grote dekbedovertrekken? We zitten als het goed is toch meestal buiten, dus erg slijten zullen de kussens niet, en als we erop slapen komt er nog een hoeslaken overheen. Op de markt vonden we twee stuks, in een leuke streep met drie kleuren blauw, en hoefden in plaats van 70 euro maar 45 euro af te rekenen. We hebben nu dus gordijnen én kussenbekleding voor 50 euro.
Natuurlijk hoeft de dame die de hoezen maakt dat niet voor niets te doen, want het is een beste klus. Wat ze graag zou willen, zei ze, aangezien ze geen auto heeft, is dat wij een salontafeltje voor haar zouden ophalen dat ze heel erg graag wilde kopen. Ze wees het aan in de folder. Kostte 34,95 euro in de aanbieding. En dat vond ik meteen een mooi cadeau voor al haar werk, zo zouden we toch nog voordelig uit zijn, en knieperen over iemand anders rug is natuurlijk niet de bedoeling. Helaas bleek bij de betreffende winkel de aanbieding voorbij, en was het tafeltje weer gewoon 54,95 euro. Elkaar eens aangekeken, maar de beslissing was snel gemaakt. We hebben het tafeltje toch voor haar gekocht, want volgens mij heeft ze het niet breed, en ze was zo weg van dit tafeltje dat we zeker weten dat ze er heel blij mee zal zijn. En zo kwamen we voor stoffering op een totaal van 105 euro. Ook niet slecht, toch?
Diezelfde dag kwam mijn vriends zoon langs. Hij is elektricien en er zaten twee punten in mijn huis waar ik me al maanden kapot aan ergerde. De verlichting bij mijn enorme kledingkast (een hoek) was kapot, en een inbouwspot in het spanplafond van mijn badkamer, precies boven het hoofdeinde van het bad, deed het niet meer en bleef ook niet meer hangen omdat een van de klemmen eraf was geschoten en waarschijnlijk ergens op het spanplafond lag waar we er niet bij konden. Slaapkamerverlichting moest een nieuwe dimmer van 30 euro in, badkamerspot was de trafo van 25 euro kapot. Daarna maar naar de bouwmarkt voor een nieuwe inbouwspot, want die klemmen verkopen ze natuurlijk nergens los. Weer spreekt mijn vriend een verkoper aan en laat de spot zien. O, zei die, we hebben ergens een bak met allemaal van dat soort losse spulletjes. En ja hoor, kregen gratis en voor niets een klem mee. Toch nog een meevallertje dus, al was het al met al een prijzig dagje omdat ik de zoon van mijn vriend nog 20 euro heb gegeven als bedankje. Hij hoefde er niets voor te hebben, maar ach, ze hebben net een kleintje en kunnen het vast goed gebruiken. Ik vind het trouwens niet meer dan logisch dat ik hem er iets voor geef, want in zo'n vak moet je oppassen dat niet opeens de halve wereld je vriend of je kennis is.
Redelijk wat uitgaven dus, maar allemaal erg nuttig en toch behoorlijk consuminderend opgelost. En het fijnste is, behalve dat dat los bungelende kapotte spotje me een doorn in het oog was, dat ik nu weer in bad kan lezen zonder allerlei toeren uit te halen met een klemlampje op een kastdeurtje.
Het plan is om 26 augustus met de camper weg te gaan, hopelijk blijft het dan ook nog even lekker weer. Genieten jullie een beetje van deze heerlijke zonnige dagen?
Vorige week bewonderde iemand de camper, en toen ik over de kussens begon, riep ze meteen: O, dat doe ik wel, leuk! Pfff, dat was een opluchting, aanbod met beide handen aangegrepen. Op stoffenjacht dus, maar we konden het niet vinden zonder dat we goudgeld moesten uitgeven. Terug in het zonnetje op mijn terras kwam mijn vriend met het verlossende idee: Waarom kopen we geen grote dekbedovertrekken? We zitten als het goed is toch meestal buiten, dus erg slijten zullen de kussens niet, en als we erop slapen komt er nog een hoeslaken overheen. Op de markt vonden we twee stuks, in een leuke streep met drie kleuren blauw, en hoefden in plaats van 70 euro maar 45 euro af te rekenen. We hebben nu dus gordijnen én kussenbekleding voor 50 euro.
Natuurlijk hoeft de dame die de hoezen maakt dat niet voor niets te doen, want het is een beste klus. Wat ze graag zou willen, zei ze, aangezien ze geen auto heeft, is dat wij een salontafeltje voor haar zouden ophalen dat ze heel erg graag wilde kopen. Ze wees het aan in de folder. Kostte 34,95 euro in de aanbieding. En dat vond ik meteen een mooi cadeau voor al haar werk, zo zouden we toch nog voordelig uit zijn, en knieperen over iemand anders rug is natuurlijk niet de bedoeling. Helaas bleek bij de betreffende winkel de aanbieding voorbij, en was het tafeltje weer gewoon 54,95 euro. Elkaar eens aangekeken, maar de beslissing was snel gemaakt. We hebben het tafeltje toch voor haar gekocht, want volgens mij heeft ze het niet breed, en ze was zo weg van dit tafeltje dat we zeker weten dat ze er heel blij mee zal zijn. En zo kwamen we voor stoffering op een totaal van 105 euro. Ook niet slecht, toch?
Diezelfde dag kwam mijn vriends zoon langs. Hij is elektricien en er zaten twee punten in mijn huis waar ik me al maanden kapot aan ergerde. De verlichting bij mijn enorme kledingkast (een hoek) was kapot, en een inbouwspot in het spanplafond van mijn badkamer, precies boven het hoofdeinde van het bad, deed het niet meer en bleef ook niet meer hangen omdat een van de klemmen eraf was geschoten en waarschijnlijk ergens op het spanplafond lag waar we er niet bij konden. Slaapkamerverlichting moest een nieuwe dimmer van 30 euro in, badkamerspot was de trafo van 25 euro kapot. Daarna maar naar de bouwmarkt voor een nieuwe inbouwspot, want die klemmen verkopen ze natuurlijk nergens los. Weer spreekt mijn vriend een verkoper aan en laat de spot zien. O, zei die, we hebben ergens een bak met allemaal van dat soort losse spulletjes. En ja hoor, kregen gratis en voor niets een klem mee. Toch nog een meevallertje dus, al was het al met al een prijzig dagje omdat ik de zoon van mijn vriend nog 20 euro heb gegeven als bedankje. Hij hoefde er niets voor te hebben, maar ach, ze hebben net een kleintje en kunnen het vast goed gebruiken. Ik vind het trouwens niet meer dan logisch dat ik hem er iets voor geef, want in zo'n vak moet je oppassen dat niet opeens de halve wereld je vriend of je kennis is.
Redelijk wat uitgaven dus, maar allemaal erg nuttig en toch behoorlijk consuminderend opgelost. En het fijnste is, behalve dat dat los bungelende kapotte spotje me een doorn in het oog was, dat ik nu weer in bad kan lezen zonder allerlei toeren uit te halen met een klemlampje op een kastdeurtje.
Het plan is om 26 augustus met de camper weg te gaan, hopelijk blijft het dan ook nog even lekker weer. Genieten jullie een beetje van deze heerlijke zonnige dagen?
vrijdag 10 augustus 2012
Handige tip?
Ik heb de Action de laatste week regelmatig onveilig gemaakt, want eenmaal die winkel en kringloopwinkels gewend, ben je verpest voor het leven. Nu wilde ik voor de kampeerbus zo'n handig knijpkatje kopen (lampje met dynamo), voor 1,39 euro bij de Action, greep ik zomaar mis bij ons in het dorp. Navraag gedaan bij aardig winkelmeisje, dat bedenkelijk keek en bij het schap ging kijken. "Die zijn eruit", was haar oordeel. 'Want als er een streepje door de barcode op het stickertje bij het artikel staat, betekent dat dat het artikel eruit gaat." Eye-opener! Dus... als je iets bij de Action ziet wat je vreselijk handig vindt en de rest van je leven wel zou willen blijven gebruiken, kijk dan naar het stickertje op het schap. Streepje door de barcode? Flink inslaan, want volgende keer grijp je grandioos mis. Ze schijnen nogal veel flitsartikelen te hebben die tijdelijk in het assortiment zitten, en die kunnen dan zomaar ineens zijn verdwenen, merkte ik ook opeens toen ik nog wat van die plastic opbergmandjes wilde kopen voor 1,49 euro per twee... Schap leeg! En ja hoor, streepje door de streepjescode, dus uit het assortiment. Balen, want elders zijn ze beduidend duurder. Volgende keer daar dus goed op letten. Gelukkig had het dorp verderop nog wat knijpkatjes liggen, dus meteen maar twee gekocht, eentje als reserve voor thuis.
Gisteren hebben we kat Sam voor het eerst meegenomen voor een ritje in de bus. Eerst even stilstaand wennen zonder tuigje, dat zorgde al voor de nodige stress. Wel alles even verkennen, maar toch vooral vanuit een hoekje met argusogen de boel in ogenschouw nemen. Daarna een stukje rijden naar een park in de buurt, waar hij zijn tuigje omkreeg, maar absoluut niet van plan was om naar buiten te gaan. Veels te eng. Toen mijn vriend hem met tuigje en lijntje buiten zette, wist Sam niet hoe snel hij weer de bus in moest springen. Tijdens het rijden klaaglijk miauwen, maar gelukkig geen paniek. Binnenkort maar eens een nachtje ergens op een camping overnachten, om te zien of hij eet en op de bak gaat. Zo niet, dan moeten we toch op zoek naar een fijn kattenpension. Maar ik blijf hoop houden dat hij lekker mee kan.
Van de week eindelijk weer eens een biertje gedronken met de Fabulous Five, ons vriendinnenclubje. Natuurlijk afgesproken bij de kampeerbus ter inspectie. En zo zaten we met zes vrouwen (een kennis had de bus zien staan en schoof ook gezellig aan) in ons mobiele onderkomen. Kippenhok, gezellig! Enfin, de bus is goedgekeurd, en over de kleur van de nieuwe gordijntjes (nu roodwit geblokt, blehhhh) waren de dames het ook eens, dat moest natuurlijk 70's oranje worden. Nou, ik dacht het even niet. Morgen op stoffenjacht, ik denk zelf aan iets van paars met blauw (paars is toch ook 70's?), maar eens kijken wat er te koop is. Leuk hoor, zo'n piepklein huisje inrichten.
Gisteren hebben we kat Sam voor het eerst meegenomen voor een ritje in de bus. Eerst even stilstaand wennen zonder tuigje, dat zorgde al voor de nodige stress. Wel alles even verkennen, maar toch vooral vanuit een hoekje met argusogen de boel in ogenschouw nemen. Daarna een stukje rijden naar een park in de buurt, waar hij zijn tuigje omkreeg, maar absoluut niet van plan was om naar buiten te gaan. Veels te eng. Toen mijn vriend hem met tuigje en lijntje buiten zette, wist Sam niet hoe snel hij weer de bus in moest springen. Tijdens het rijden klaaglijk miauwen, maar gelukkig geen paniek. Binnenkort maar eens een nachtje ergens op een camping overnachten, om te zien of hij eet en op de bak gaat. Zo niet, dan moeten we toch op zoek naar een fijn kattenpension. Maar ik blijf hoop houden dat hij lekker mee kan.
Van de week eindelijk weer eens een biertje gedronken met de Fabulous Five, ons vriendinnenclubje. Natuurlijk afgesproken bij de kampeerbus ter inspectie. En zo zaten we met zes vrouwen (een kennis had de bus zien staan en schoof ook gezellig aan) in ons mobiele onderkomen. Kippenhok, gezellig! Enfin, de bus is goedgekeurd, en over de kleur van de nieuwe gordijntjes (nu roodwit geblokt, blehhhh) waren de dames het ook eens, dat moest natuurlijk 70's oranje worden. Nou, ik dacht het even niet. Morgen op stoffenjacht, ik denk zelf aan iets van paars met blauw (paars is toch ook 70's?), maar eens kijken wat er te koop is. Leuk hoor, zo'n piepklein huisje inrichten.
dinsdag 7 augustus 2012
Oog op de toekomst?
Toen ik met dit weblog begon, vond ik de titel "Sparen en besparen met oog op de toekomst" wel de lading dekken van wat ik toentertijd voor ogen had: Hard werken, zuinig leven, buffertje opbouwen voor moeilijke tijden, sparen voor later, misschien wel beetje voor beetje mijn hypotheek afbetalen.
Waar dat eigenlijk - nu ik erop terugkijk - uit voortkwam, was pure angst. Angst voor een toekomst zonder pensioen, zonder geld, zonder werk, zonder huis, zonder toekomst... Zuinig zijn is me inmiddels in het bloed gaan zitten, een automatisme geworden, en ik heb er zelfs heel veel plezier aan beleefd. Ik heb veel geleerd, van collegabloggers, van de lezers van mijn blog, maar ook van mezelf. En buffelen voor de toekomst leek me vreselijk nuttig, want o, wat was ik bang dat ik mijn hypotheek ooit niet meer zou kunnen betalen. Wat als ik dit heerlijke huis uit zou moeten? Beren op mijn weg, hele kuddes.
Een paar jaar lang heb ik mezelf daar tevreden mee gehouden, ik was immers goed en verstandig bezig, en ik doe inmiddels een stuk langer met mijn geld dan in mijn vorige leven. Maar het voelde niet goed meer. Het is-dit-nu-alles-gevoel stak steeds vaker de kop op. Sinds mijn vriend is gestopt met werken, nu zo'n anderhalve maand geleden, knaagt er iets, en flink ook. Ik voelde me ingekakt, vond het leven veel te gezapig en saai geworden. Ik maakte ook mijn vriend daar verwijten over, maar besefte dondersgoed dat ik zelf minstens zo verantwoordelijk was voor hoe het leven voortsudderde. Toen ik een keer in de auto zat en op de radio het nummer "It's my life" van Bon Jovi voorbij hoorde komen, en ik de tekst eens goed op me liet inwerken: "It's my life, it's now or never... I ain't gonna live forever, I just wanna live while I'm alive, it's my life!" drong het opeens glashard tot me door: Wat nou later? Wat nou oog op de toekomst? Het IS al later! De toekomst is NU! Ik ben inmiddels tweeënvijftig, mijn vriend zestig. Wil ik tot mijn tachtigste, als ik dat al haal, blijven leven zoals nu? Nee dus.
Op een zonnige vrijdagochtend zijn B. en ik samen gaan wandelen in de mooie waterleidingduinen. En we hebben gepraat, urenlang. En een knoop doorgehakt over iets wat hoog in het rijtje "later als we groot zijn" stond. Een week later, na lang zoeken en snuffelen, en na de financiën te hebben geregeld, was het voor elkaar. En dit is 'm geworden:
Waar dat eigenlijk - nu ik erop terugkijk - uit voortkwam, was pure angst. Angst voor een toekomst zonder pensioen, zonder geld, zonder werk, zonder huis, zonder toekomst... Zuinig zijn is me inmiddels in het bloed gaan zitten, een automatisme geworden, en ik heb er zelfs heel veel plezier aan beleefd. Ik heb veel geleerd, van collegabloggers, van de lezers van mijn blog, maar ook van mezelf. En buffelen voor de toekomst leek me vreselijk nuttig, want o, wat was ik bang dat ik mijn hypotheek ooit niet meer zou kunnen betalen. Wat als ik dit heerlijke huis uit zou moeten? Beren op mijn weg, hele kuddes.
Een paar jaar lang heb ik mezelf daar tevreden mee gehouden, ik was immers goed en verstandig bezig, en ik doe inmiddels een stuk langer met mijn geld dan in mijn vorige leven. Maar het voelde niet goed meer. Het is-dit-nu-alles-gevoel stak steeds vaker de kop op. Sinds mijn vriend is gestopt met werken, nu zo'n anderhalve maand geleden, knaagt er iets, en flink ook. Ik voelde me ingekakt, vond het leven veel te gezapig en saai geworden. Ik maakte ook mijn vriend daar verwijten over, maar besefte dondersgoed dat ik zelf minstens zo verantwoordelijk was voor hoe het leven voortsudderde. Toen ik een keer in de auto zat en op de radio het nummer "It's my life" van Bon Jovi voorbij hoorde komen, en ik de tekst eens goed op me liet inwerken: "It's my life, it's now or never... I ain't gonna live forever, I just wanna live while I'm alive, it's my life!" drong het opeens glashard tot me door: Wat nou later? Wat nou oog op de toekomst? Het IS al later! De toekomst is NU! Ik ben inmiddels tweeënvijftig, mijn vriend zestig. Wil ik tot mijn tachtigste, als ik dat al haal, blijven leven zoals nu? Nee dus.
Op een zonnige vrijdagochtend zijn B. en ik samen gaan wandelen in de mooie waterleidingduinen. En we hebben gepraat, urenlang. En een knoop doorgehakt over iets wat hoog in het rijtje "later als we groot zijn" stond. Een week later, na lang zoeken en snuffelen, en na de financiën te hebben geregeld, was het voor elkaar. En dit is 'm geworden:
Een oldtimer VW LT28 uit 1976 met complete camperinrichting. Is ie niet geweldig??!!
Afgelopen weekend zijn we een paar dagen weggeweest met onze nieuwe aanwinst. Eerst een camping in Dokkum, om even te kijken of alles naar behoren werkte, en vooral hóé alles werkt. Het was jaarmarkt in Dokkum, en stralend weer, dus dag één was al heel geslaagd. De dag erna reden we door naar Duitsland, waar de dochter en schoonzoon van B. met hun drie kinderen wonen en waar we op het erf konden overnachten. Bij de vesting van Bourtange, niet ver bij hen vandaan, bleek een Middeleeuws feest te zijn, waar we met de hele familie opnieuw een gezellige en zonnige dag doorbrachten. Zondag op de terugweg naar huis even langsgewipt bij een vriend die bij Sneek op de camping staat, en waar we nog wat van de sfeer van de Sneekweek hebben meegepikt. We vielen echt overal met onze neus in de boter. De toon was gezet en we zitten vol plannen. We gaan proberen om kat Sam aan de bus te wennen, als dat lukt zijn we zo vrij als een vogeltje. Internet regelen voor in het buitenland, zodat ik overal met de laptop kan werken, wat houdt ons nog tegen?
Vandaag een rondje kringloopwinkels en de Action gemaakt, want we hebben natuurlijk wel het een en ander aan onbreekbare huisraad nodig. En cassettebandjes, want in zo'n oud beestje zit natuurlijk geen cd-speler, en dat laten we lekker zo. Lekkere jaren-70-muziek gekocht, helemaal leuk. Het grappige is dat we nu pas echt verbeten op koopjesjacht zijn, we liepen ons te verkneukelen over elk goedkoop mazzeltje dat we vonden. En toen we om twaalf uur, na nog helemaal niets te hebben gegeten, behoorlijk trek hadden gekregen, en anders waarschijnlijk uit pure gemakzucht een cafetaria zouden zijn ingedoken, besloten we nu onmiddellijk dat een paar volkorenpuntjes en een bak eiersalade van de Aldi voor in totaal 1,50 euro een veel beter idee was. Want elke euro die we nu uitsparen, kunnen we wegleggen voor benzine.
En stel nou dat ik opeens geen werk meer heb.... en dat ik mijn huis moet verkopen... dat die dingen waar ik zo bang voor was werkelijkheid zouden worden... dan ga ik toch in de kampeerbus wonen!
vrijdag 20 juli 2012
Help, ongewenste pop-ups
Sinds een tijdje verschijnt er bij iedere webpagina die ik open een ergerlijke, vaak bewegende pop-up met reclame rechtsonder in mijn scherm. Wat ik ook probeer, ik kom er niet vanaf. Help, heeft een van de lezers van mijn blog misschien de computertechnische kennis om mij hier vanaf te helpen? Mijn dank zou hemelhoog zijn.
woensdag 18 juli 2012
Zoek de verschillen
Ik heb eindelijk een nieuw ergonomisch toetsenbord gekocht, was hard nodig. Sommige toetsen deden het alleen nog met grof geweld, en een toenemend aantal toetsen was door het intensieve gebruik helemaal afgesleten en dus niet meer leesbaar. Dat is geen probleem zolang ik blind op het toetsenbord zit te rammelen, maar zodra ik wachtwoorden of zoiets dergelijks moest intypen werd het een ander verhaal, want dan weet ik dus opeens niet meer zeker waar de letters zitten. Om er nog maar niet over te spreken dat anderen, bijvoorbeeld mijn vriend, compleet in de war raakten wanneer ze iets probeerden te typen. Tijd voor nieuw geschut dus. Was het echt nodig? Oordeel zelf:
En noem het raar, maar het gaat me best aan het hart om iets wat me jarenlang zo trouw heeft gediend zomaar aan de kant te schuiven. Ik bewaar het ouwetje natuurlijk wel als reserve, want hij is in geval van nood nog wel bruikbaar, maar ooooh, wat typt dit nieuwe toetsenbord heerlijk, ik besef nu pas hoeveel geweld ik mijn vingers en polsen de laatste tijd heb aangedaan. Niet slim met zo'n RSI-gevoelig beroep als het mijne, verkeerde zuinigheid.
Voor de vakantie heb ik nog geen oplossing gevonden, dus hebben we besloten het even uit ons hoofd te zetten en te wachten of zich nog een oplossing voordoet. We hebben tenslotte de tijd aan onszelf nu mijn vriend niet meer werkt.
Ondertussen vermaak ik me prima thuis. Ik ruim wat op, scharrel wat rond op mijn terras, repareer her en der eens wat, loop gezellig een rondje dorp, maak zomaar een wandelingetje, ga naar de sportschool, probeer nieuwe gezonde recepten uit, neem zonder schuldgevoel eens een tutuurtje voor mezelf, heb alle tijd om de aanbiedingen af te gaan en mijn financiën weer eens goed onder de loep te nemen, en er zijn regelmatig momentjes van echte tevredenheid. Het is gek hoe dingen waar je je het ene moment vreselijk veel zorgen over kunt maken, zonder dat er iets in de situatie is veranderd, opeens minder dreigend lijken. Ik besef nog steeds heel goed dat mijn financiële situatie zomaar opeens kan veranderen en dat ik goed moet blijven opletten, en leef daar ook nog steeds naar, maar ik maak me er even niet meer zo druk om, en dat is erg prettig. En als ik dan van mijn terras kom met dit...
... dan kan ik zomaar opeens blij zijn als een kind. Tien kersen en tien bosbessen van eigen boom en struik, het stelt geen moer voor, maar ik vind het een vorm van rijkdom. De bramenstruik zit bomvol vruchten, er blijven nieuwe bosbessen komen, de nieuwe tomaatjes worden alweer rood en ik zie ook weer piepkleine paprikaatjes verschijnen. Dat wil ook wel nu regen en zon zich in zo'n rap tempo afwisselen, ik kan me niet heugen wanneer ik het terras voor het laatst heb moeten besproeien. Goed voor het waterverbruik.
Voor de vakantie heb ik nog geen oplossing gevonden, dus hebben we besloten het even uit ons hoofd te zetten en te wachten of zich nog een oplossing voordoet. We hebben tenslotte de tijd aan onszelf nu mijn vriend niet meer werkt.
Ondertussen vermaak ik me prima thuis. Ik ruim wat op, scharrel wat rond op mijn terras, repareer her en der eens wat, loop gezellig een rondje dorp, maak zomaar een wandelingetje, ga naar de sportschool, probeer nieuwe gezonde recepten uit, neem zonder schuldgevoel eens een tutuurtje voor mezelf, heb alle tijd om de aanbiedingen af te gaan en mijn financiën weer eens goed onder de loep te nemen, en er zijn regelmatig momentjes van echte tevredenheid. Het is gek hoe dingen waar je je het ene moment vreselijk veel zorgen over kunt maken, zonder dat er iets in de situatie is veranderd, opeens minder dreigend lijken. Ik besef nog steeds heel goed dat mijn financiële situatie zomaar opeens kan veranderen en dat ik goed moet blijven opletten, en leef daar ook nog steeds naar, maar ik maak me er even niet meer zo druk om, en dat is erg prettig. En als ik dan van mijn terras kom met dit...
donderdag 12 juli 2012
Vakantieperikelen
Bedankt voor het meedenken over een oplossing voor Sam, dat heeft me weer flink aan het denken gezet. Ik ben toch eens naar kattenpensions gaan kijken, maar niet voor nu, want het nare verhaal in de eerste reactie op mijn vorige blog heeft me toch wel aan het schrikken gemaakt. Ten eerste moet Sam minimaal drie weken van tevoren zijn ingeënt tegen niesziekte om in zo'n pension te mogen, dus dat ga ik niet meer redden, en ten tweede wil ik het dan eerst een keer twee nachtjes uitproberen als we eens een paar dagen weg zijn, en niet zoals nu twee weken. Als hij één dagje niet eet, is het niet zo erg, en dan weet ik meteen hoe hij zich in zo'n pension gedraagt. Voor nu heb ik me dus toch maar aangemeld bij Holidaylink.com, een organisatie die oppassers en oppaszoekers met elkaar in contact brengt. Ik ben daar zes jaar geleden al eens lid van geweest en heb toen zes weken op het huis en de twee katten van een ouder echtpaar gepast. Ik weet dus hoe secuur ze te werk gaan en heb daar alle vertrouwen in. Het lidmaatschap kost 70 euro per jaar, het moet maar een keer. Ik ga straks dus een advertentie zetten en mijn leuke maisonette in het centrum van mijn gezellige dorp aanprijzen. Vertederende foto van Sam erbij natuurlijk, en dan maar hopen dat er iemand reageert die hier zo'n anderhalve week wil vertoeven. De datum van vertrek hebben we dus maar een week verschoven, want 18 juli gaan we op deze manier zeker niet redden. En het wordt niet Toscane, maar zuid-Duitsland, dan rijden we iets makkelijker terug mocht er hier toch iets mis gaan. En als buffer is er altijd nog buuv/vriendin Ka die een oogje in het zeil houdt en kan inspringen als de oppas bijvoorbeeld onverhoopt opeens eerder zou vertrekken of zo. Met een beetje geluk hou ik er een vaste oppas aan over, en anders treedt volgend jaar het pensionplan in werking.
Nou moet ik zeggen: Je kijkt toch met heel andere ogen naar je huis als je weet dat er misschien tijdelijk iemand anders komt te wonen. Tijd voor actie dus, beetje B&B spelen. Vanochtend alles uit mijn kledingkast geveegd en weer netjes ingeruimd, en - ik ben best trots op mij - er is anderhalve vuilniszak uitgegaan. Er zijn nu drie planken vrij waar een oppas zijn of haar eigen spulletjes zolang kwijt kan. Volgende projectje is de badkamerkastjes, hopelijk hou ik deze bui even vast en komt vuilniszak twee ook nog vol. Misschien is dit wel de oplossing voor mijn angst om dingen weg te gooien! En ik ga natuurlijk een informatiemapje aanleggen over het huis en over wat er hier allemaal in de buurt te doen is, dat vind ik wel een bijzonder leuk klusje. En bedenken welke spullen ik niet in huis laat, maar tijdelijk bij mijn vriend neerzet. Dat zal niet veel zijn, maar mijn computer laat ik hier in ieder geval niet staan, daar zit te veel persoonlijke informatie en belangrijke documenten in.
Kortom, ik verveel me niet. Vanochtend al naar de sportschool geweest en nu nog steeds vol energie, maar snel gebruik van maken...
Nou moet ik zeggen: Je kijkt toch met heel andere ogen naar je huis als je weet dat er misschien tijdelijk iemand anders komt te wonen. Tijd voor actie dus, beetje B&B spelen. Vanochtend alles uit mijn kledingkast geveegd en weer netjes ingeruimd, en - ik ben best trots op mij - er is anderhalve vuilniszak uitgegaan. Er zijn nu drie planken vrij waar een oppas zijn of haar eigen spulletjes zolang kwijt kan. Volgende projectje is de badkamerkastjes, hopelijk hou ik deze bui even vast en komt vuilniszak twee ook nog vol. Misschien is dit wel de oplossing voor mijn angst om dingen weg te gooien! En ik ga natuurlijk een informatiemapje aanleggen over het huis en over wat er hier allemaal in de buurt te doen is, dat vind ik wel een bijzonder leuk klusje. En bedenken welke spullen ik niet in huis laat, maar tijdelijk bij mijn vriend neerzet. Dat zal niet veel zijn, maar mijn computer laat ik hier in ieder geval niet staan, daar zit te veel persoonlijke informatie en belangrijke documenten in.
Kortom, ik verveel me niet. Vanochtend al naar de sportschool geweest en nu nog steeds vol energie, maar snel gebruik van maken...
maandag 9 juli 2012
Luxeprobleem?
Weer terug na heerlijk drie dagen in het mooie Sauerland te hebben gewandeld. Fijn hotel met bijzonder hartelijke en gastvrije Nederlandse eigenaars, een plekje om te onthouden. We kregen daar te horen dat hun bezettingspercentage via V.akantieveilingen 100% is. Per boeking moeten zij 15 euro afstaan aan V.akantieveilingen, en wanneer een voucher niet binnen de aangegeven periode wordt ingewisseld, krijgt niet de hoteleigenaar het door de koper betaalde bedrag, maar V.akantieveilingen. Vreemd concept. Ze twijfelen dan ook sterk of ze ermee door moeten gaan, wat ik me goed kan voorstellen, want zelf betaalde ik 55 euro voor vier overnachtingen voor 2 personen, dus reken zelf maar uit wat het hotel daar uiteindelijk per nacht aan overhoudt. Maar goed, het is hun eigen keuze, en wij hebben daar toch maar mooi even profijt van gehad.
Bij thuiskomst trof ik een e-mail aan van K.ras, met een aanbieding voor 8 dagen Toscane (waar ik al heel lang ontzettend graag een keer heen wil), dat is voor hotel inclusief ontbijt én driegangendiner, voor 159 euro per persoon. En omdat wij toch nog wel naar de zon zouden willen voordat mijn nieuwe opdracht eind juli binnenkomt en ik weer tot begin november vastzit, en het financieel nu even uitkomt, zouden we heel graag van deze aanbieding gebruik willen maken. Er is alleen een groot probleem: Sam, mijn kat, begon terwijl hij maandagochtend voor het laatst eten van mij had gehad, pas op donderdag te eten, zei de vriendin/buuv die hem elke dag eten en een knuffel gaf. Toen ik thuiskwam, moest er natuurlijk even stevig worden geknuffeld en gemiauwd, waarna hij in één keer zijn bakje leegat. Sinds we zijn onafscheidelijke maatje Droopy afgelopen september hebben moeten laten inslapen, moet Sam het in zijn eentje rooien. Hij vraagt sinds die tijd dan ook, begrijpelijk, veel meer aandacht van mij. En als ik weg ben, is hij dus helemaal remi. En dat kan ik niet meer over mijn hart verkrijgen. Vannacht daar behoorlijk over liggen malen. Moet ik me inschrijven bij H.olidaylink voor 70 euro per jaar om iemand te vinden die op huis en kat past terwijl ik weg ben? Moet ik een oproepje op Facebook zetten? Ik heb al om me heen gevraagd, maar ja, als je hier al in de buurt woont, heeft het geen meerwaarde om heel dichtbij op het huis van een ander te gaan passen. Ik heb nog redelijk veel vertrouwen in de mensheid, maar een vreemde in je huis vind ik toch wel een hele stap. Toch zal ik hier een oplossing voor moeten zien te vinden, want Sam is nu 15, en hopelijk wordt hij 25, en dus zullen dit soort situaties zich nog veel vaker voordoen, zeker nu mijn vriend ook vrij is om te gaan en staan waar hij wil, en ik vrij flexibel ben met mijn werk. We mijmeren over island-hoppen in Griekenland en over de Eifelsteig lopen (een langeafstandswandeling van Aken naar Trier), maar die toekomstdromen worden steeds gedrukt door de gedachte aan Sam die we niet zo lang alleen kunnen laten. Ik zou hem natuurlijk naar een opvang kunnen brengen, maar ik ben bang dat hij daar ook niet gelukkig is. Wat is wijsheid?
Het is vreemd om geen boek voor mijn neus te hebben. In Duitsland heb ik mijn laatste opdracht op de e-reader nog een keer doorgelezen en het bestand is inmiddels naar de uitgever. Het is nog altijd zo geweest dat opdrachten in elkaar overlopen, wat goed is voor de gemoedsrust, maar nu dus drie weken echt vrij, wat een luxe. Deze week ga ik in huis aan de slag, want met in mijn achterhoofd dat hier straks misschien iemand een week in huis komt, besef ik weer pijnlijk goed wat een puinhoop het hier op sommige plekken is. Ik móét echt dingen gaan weggooien, help! In weggeven ben ik goed, maar de vuilnisbak is absoluut niet mijn favoriete bestemming voor spullen. Toch maar weer een poging wagen.
Bij thuiskomst trof ik een e-mail aan van K.ras, met een aanbieding voor 8 dagen Toscane (waar ik al heel lang ontzettend graag een keer heen wil), dat is voor hotel inclusief ontbijt én driegangendiner, voor 159 euro per persoon. En omdat wij toch nog wel naar de zon zouden willen voordat mijn nieuwe opdracht eind juli binnenkomt en ik weer tot begin november vastzit, en het financieel nu even uitkomt, zouden we heel graag van deze aanbieding gebruik willen maken. Er is alleen een groot probleem: Sam, mijn kat, begon terwijl hij maandagochtend voor het laatst eten van mij had gehad, pas op donderdag te eten, zei de vriendin/buuv die hem elke dag eten en een knuffel gaf. Toen ik thuiskwam, moest er natuurlijk even stevig worden geknuffeld en gemiauwd, waarna hij in één keer zijn bakje leegat. Sinds we zijn onafscheidelijke maatje Droopy afgelopen september hebben moeten laten inslapen, moet Sam het in zijn eentje rooien. Hij vraagt sinds die tijd dan ook, begrijpelijk, veel meer aandacht van mij. En als ik weg ben, is hij dus helemaal remi. En dat kan ik niet meer over mijn hart verkrijgen. Vannacht daar behoorlijk over liggen malen. Moet ik me inschrijven bij H.olidaylink voor 70 euro per jaar om iemand te vinden die op huis en kat past terwijl ik weg ben? Moet ik een oproepje op Facebook zetten? Ik heb al om me heen gevraagd, maar ja, als je hier al in de buurt woont, heeft het geen meerwaarde om heel dichtbij op het huis van een ander te gaan passen. Ik heb nog redelijk veel vertrouwen in de mensheid, maar een vreemde in je huis vind ik toch wel een hele stap. Toch zal ik hier een oplossing voor moeten zien te vinden, want Sam is nu 15, en hopelijk wordt hij 25, en dus zullen dit soort situaties zich nog veel vaker voordoen, zeker nu mijn vriend ook vrij is om te gaan en staan waar hij wil, en ik vrij flexibel ben met mijn werk. We mijmeren over island-hoppen in Griekenland en over de Eifelsteig lopen (een langeafstandswandeling van Aken naar Trier), maar die toekomstdromen worden steeds gedrukt door de gedachte aan Sam die we niet zo lang alleen kunnen laten. Ik zou hem natuurlijk naar een opvang kunnen brengen, maar ik ben bang dat hij daar ook niet gelukkig is. Wat is wijsheid?
Het is vreemd om geen boek voor mijn neus te hebben. In Duitsland heb ik mijn laatste opdracht op de e-reader nog een keer doorgelezen en het bestand is inmiddels naar de uitgever. Het is nog altijd zo geweest dat opdrachten in elkaar overlopen, wat goed is voor de gemoedsrust, maar nu dus drie weken echt vrij, wat een luxe. Deze week ga ik in huis aan de slag, want met in mijn achterhoofd dat hier straks misschien iemand een week in huis komt, besef ik weer pijnlijk goed wat een puinhoop het hier op sommige plekken is. Ik móét echt dingen gaan weggooien, help! In weggeven ben ik goed, maar de vuilnisbak is absoluut niet mijn favoriete bestemming voor spullen. Toch maar weer een poging wagen.
vrijdag 29 juni 2012
Consumeren met beleid
Allereerst bedankt voor alle leuke en positieve reacties op mijn vorige blogje! Het is echt leuk om te weten dat er meegeleefd wordt, al kennen we elkaar dan niet persoonlijk.
Mijn vriend is nu ruim twee weken vrij. Dat voelt natuurlijk nog aan als vakantie en heeft zo zijn voordelen. Vorige week heeft hij het interieur van mijn auto helemaal schoongemaakt, wat hoognodig was. Aangezien hij zijn bedrijfsauto heeft moeten inleveren (dus ook helaas geen gratis benzine meer binnen Nederland, maar het zij zo), delen we nu mijn auto, en blijkbaar vindt hij het belangrijker dan ik dat die auto dan ook schoon is aan de binnenkant. Hij is zo zoetjesaan wat dingetjes aan het kopen die hij zich lang heeft moeten ontzeggen, en verzucht dan steevast dat het zo heerlijk is om gewoon dingen te kunnen kopen zonder in je achterhoofd dat je daar het geld eigenlijk niet voor hebt. En het gaat echt niet om woeste aankopen, en hij let goed op de prijs en aanbiedingen (ik heb hem blijkbaar goed opgevoed in de afgelopen jaren). Een paar wandelschoenen bij Bristol, een paar keukenhanddoekjes bij de A.ction, wat T-shirtjes bij S.capino, een verlengsnoer bij de A.ction, dat soort dingetjes, en dan nog in de goedkoopste winkels ook. Hij is de koning te rijk, en ik ben beretrots op hem dat hij niet in zijn oude levensstijl vervalt, maar duidelijk geleerd heeft van wat hij in het verleden fout heeft gedaan. Er komt nog één wat grotere uitgave aan, en dat is een etentje waar hij de vrienden die hem de afgelopen jaren hebben geholpen en gesteund op wil trakteren. En gelijk heeft ie.
En dan ik. Ik trakteer mezelf na het incasseren van een factuur graag ergens op. Soms is dat een badolietje of wat anders kleins. Maar nu had ik mijn zinnen op iets anders gezet. Een M.agic B.ullet blender, 17-delige set. En die heb ik dus vorige week gekocht. Ben er zo blij mee! Ik maak elke dag verse vruchtenyoghurt van Griekse yoghurt en allerlei soorten vers fruit (de groentenman is blij met mij), ik maak broodbeleg van een stukje feta, paprika, tomaat en verse kruiden, of hummus van een blikje kikkererwten, knoflook en citroen voor 's avonds op een puntje geroosterde maistortilla, of tonijnsalade met ui, knoflook en tomaat, of een heerlijke saladedressing. Ik heb geloof ik nog nooit zo gezond gegeten, en er zijn nog zoveel dingen uit te proberen. En of het nu aan al dat verse fruit en groenten ligt, of aan het wegvallen van al die stressfactoren (of een combinatie van), maar ik heb eindelijk weer eens volop energie. Drie keer in de week met plezier naar de sportschool, en mijn vriend gaat gezellig mee, want die mag wel wat kilootjes kwijt.
Vanochtend verf gekocht voor het kastje dat ik al jarenlang opnieuw wil verven, en een blikje metaallak om de roestplekken op de tweedehands tuinstoelen die ik gratis kreeg aan het oog te onttrekken. Kan ik zo weer een jaartje mee voort.
Waar spullen binnenkomen, moeten natuurlijk ook spullen uit, dus gisteren het aanhangertje van mijn broer opgehaald en dat vol spullen naar de stort gebracht. Nu volhouden met opruimen en wegdoen, al zal dat nooit mijn sterkste kant worden. Maar dan bekijk ik maar weer eens een aflevering van "Verslaafd aan verzamelen", als een soort therapie, en besef dan maar al te goed dat ik het "hoarden" ook in me heb, en dat mijn enige redding is dat ik niet van winkelen en van kleding kopen hou en dat er dus relatief weinig aan spullen bijkomt. Eén ding erin, twee dingen eruit is het motto, maar ik blijf het zo vreselijk moeilijk vinden om dingen weg te doen, kan er echt kleine paniekaanvalletjes van krijgen. Voer voor psychologen...
Maandag gaan we een midweekje naar Sauerland, met een voucher die ik al maanden geleden voor heel weinig op een vakantieveiling kocht . Zo te zien wordt het perfect wandelweer, dus we hebben er erg veel zin in om de wandelschoenen aan te trekken en lange wandeltochten te maken in dat mooie gebied. Dit voelt toch echt wel aan als vakantie, hoor!
Mijn vriend is nu ruim twee weken vrij. Dat voelt natuurlijk nog aan als vakantie en heeft zo zijn voordelen. Vorige week heeft hij het interieur van mijn auto helemaal schoongemaakt, wat hoognodig was. Aangezien hij zijn bedrijfsauto heeft moeten inleveren (dus ook helaas geen gratis benzine meer binnen Nederland, maar het zij zo), delen we nu mijn auto, en blijkbaar vindt hij het belangrijker dan ik dat die auto dan ook schoon is aan de binnenkant. Hij is zo zoetjesaan wat dingetjes aan het kopen die hij zich lang heeft moeten ontzeggen, en verzucht dan steevast dat het zo heerlijk is om gewoon dingen te kunnen kopen zonder in je achterhoofd dat je daar het geld eigenlijk niet voor hebt. En het gaat echt niet om woeste aankopen, en hij let goed op de prijs en aanbiedingen (ik heb hem blijkbaar goed opgevoed in de afgelopen jaren). Een paar wandelschoenen bij Bristol, een paar keukenhanddoekjes bij de A.ction, wat T-shirtjes bij S.capino, een verlengsnoer bij de A.ction, dat soort dingetjes, en dan nog in de goedkoopste winkels ook. Hij is de koning te rijk, en ik ben beretrots op hem dat hij niet in zijn oude levensstijl vervalt, maar duidelijk geleerd heeft van wat hij in het verleden fout heeft gedaan. Er komt nog één wat grotere uitgave aan, en dat is een etentje waar hij de vrienden die hem de afgelopen jaren hebben geholpen en gesteund op wil trakteren. En gelijk heeft ie.
En dan ik. Ik trakteer mezelf na het incasseren van een factuur graag ergens op. Soms is dat een badolietje of wat anders kleins. Maar nu had ik mijn zinnen op iets anders gezet. Een M.agic B.ullet blender, 17-delige set. En die heb ik dus vorige week gekocht. Ben er zo blij mee! Ik maak elke dag verse vruchtenyoghurt van Griekse yoghurt en allerlei soorten vers fruit (de groentenman is blij met mij), ik maak broodbeleg van een stukje feta, paprika, tomaat en verse kruiden, of hummus van een blikje kikkererwten, knoflook en citroen voor 's avonds op een puntje geroosterde maistortilla, of tonijnsalade met ui, knoflook en tomaat, of een heerlijke saladedressing. Ik heb geloof ik nog nooit zo gezond gegeten, en er zijn nog zoveel dingen uit te proberen. En of het nu aan al dat verse fruit en groenten ligt, of aan het wegvallen van al die stressfactoren (of een combinatie van), maar ik heb eindelijk weer eens volop energie. Drie keer in de week met plezier naar de sportschool, en mijn vriend gaat gezellig mee, want die mag wel wat kilootjes kwijt.
Vanochtend verf gekocht voor het kastje dat ik al jarenlang opnieuw wil verven, en een blikje metaallak om de roestplekken op de tweedehands tuinstoelen die ik gratis kreeg aan het oog te onttrekken. Kan ik zo weer een jaartje mee voort.
Waar spullen binnenkomen, moeten natuurlijk ook spullen uit, dus gisteren het aanhangertje van mijn broer opgehaald en dat vol spullen naar de stort gebracht. Nu volhouden met opruimen en wegdoen, al zal dat nooit mijn sterkste kant worden. Maar dan bekijk ik maar weer eens een aflevering van "Verslaafd aan verzamelen", als een soort therapie, en besef dan maar al te goed dat ik het "hoarden" ook in me heb, en dat mijn enige redding is dat ik niet van winkelen en van kleding kopen hou en dat er dus relatief weinig aan spullen bijkomt. Eén ding erin, twee dingen eruit is het motto, maar ik blijf het zo vreselijk moeilijk vinden om dingen weg te doen, kan er echt kleine paniekaanvalletjes van krijgen. Voer voor psychologen...
Maandag gaan we een midweekje naar Sauerland, met een voucher die ik al maanden geleden voor heel weinig op een vakantieveiling kocht . Zo te zien wordt het perfect wandelweer, dus we hebben er erg veel zin in om de wandelschoenen aan te trekken en lange wandeltochten te maken in dat mooie gebied. Dit voelt toch echt wel aan als vakantie, hoor!
zaterdag 23 juni 2012
De kogel door de kerk
Bijna een maand geleden nam ik me stellig voor: Ik schrijf pas weer een blog wanneer het tij is gekeerd, en wanneer er even niets te zeiken en te zeuren valt en we niet meer stijf staan van de onrust, frustratie en onzekerheid. Ik schrijf pas weer als ik iets positiefs te melden heb.
En zie.... dat moment is aangebroken!
Vorige week is mijn vriend na maanden onzekerheid, boosheid en frustraties dan eindelijk officieel klaar met werken! Voor wie het verhaal niet heeft gevolgd of het niet meer weet : Een paar maanden geleden kreeg mijn vriend, die vorig jaar 60 is geworden, ontslag aangetekend. Het UWV gaf daar uiteindelijk geen toestemming voor, dus moest het bedrijf met een ontslagvergoeding komen als ze hem dan zo graag kwijt wilden. En zo begon het kat- en muisspel van belachelijk aanbod, beledigde weigering, tegenbod met gemene dreiging van een mogelijk faillissement (in welk geval mijn vriend met nop op straat zou komen te staan), weigering met tegenbod plus dreigen met de kantonrechter, lange stilte waarin de frustraties hier hoog opliepen. Wat waren we blij met de jurist die ons bijstond, dit kunnen mensen zoals wij gewoon niet alleen. En uiteindelijk kwam er dan anderhalve week geleden een bod waar mijn vriend vrede mee kon hebben en werd het beëindigingscontract getekend. Zijn opzegtermijn van bijna een half jaar mag hij met behoud van salaris thuis uitzitten, want van teruggaan naar de werkvloer was onder deze omstandigheden geen optie, dus dat was meegenomen in de eis. En... mijn vriend heeft zijn (nog behoorlijke) schuld in één keer kunnen aflossen en is voor het eerst in een jaar of tien geheel schuldenvrij! Ik ben zo blij voor hem, en ik zie hem voor mijn ogen veranderen. De doffe blik is uit zijn ogen verdwenen, hij loopt weer rechtop, hij heeft zijn zelfverzekerdheid en zelfrespect terug. Het valt echt iedereen op. Hij straalt positieve energie uit, en dat heeft natuurlijk ook zijn weerslag op mijn eigen humeur, want die hele toestand heeft er bij mij ook aardig ingehakt. Onzekerheid en machteloosheid werken verlammend. Eergisteren kreeg ik een sms-je van mijn vriend: "Hapje bij de Griek?" Want dat was een van de dingen die hij een keer tegen de jurist zei: Ik hoef er niet rijk van te worden, maar ik zou zo graag eens tegen mijn meissie willen kunnen zeggen: "Kom we gaan lekker uit eten, ik trakteer." En dat hebben we dus eergisteren gedaan, heerlijk op het terrasje bij de lokale Griek mezzes gegeten in het zonnetje. Het begin van een nieuw leven, het zal even wennen worden, maar het voelt verdraaid lekker.
Wat mezelf betreft: Volgende week een deadline, boek is op een laatste leesronde na klaar, ik laat het nu even een paar dagen liggen om wat afstand van mijn vertaling te kunnen nemen zodat ik straks met een vrij onbevangen blik de laatste kronkels en foutjes kan opsporen. Omdat de opdrachtgever van dit boek de uitgever is waar ik wel eens over heb geklaagd omdat je nooit zonder zeuren je geld krijgt, had ik op 8 maart al een voorschotfactuur gestuurd. Maar natuurlijk werd ook die niet zonder slag of stoot betaald, vreselijk frustrerend. Maar weer eens een herinnering gestuurd, waar ik ook niet veel van verwachtte, dus groot was mijn verrassing toen ik gisteravond zonder veel hoop mijn zakelijke rekening bekeek en zag dat er betaald was. Geen moment te vroeg, want de belasting is ook nog niet zo vriendelijk geweest om mijn teruggave te storten, dus de situatie was nogal penibel aan het worden. Dus ook wat dat betreft opluchting.
Een paar weken geleden besefte ik opeens dat ik nog geen nieuwe opdracht had liggen. Op zich lijkt het me heerlijk om eens een paar weken zonder boek voor mijn neus aan mijn bureau te zitten, maar ik heb het geld nu eenmaal nodig. Dus ook daar begon ik me, naast de andere dingen die speelden, plotseling heel ongerust over te maken. Geen werk, geen inkomen, zo eenvoudig is het gewoon. Maar net zoals het tot nu toe altijd is gegaan, kreeg ik vorige week het verlossende mailtje: Wil je een boek voor ons vertalen? Ja, natuurlijk wil ik dat! En het leuke is dat dat boek pas eind juli beschikbaar is om te vertalen, dus komt mijn wens zomaar uit: Drie weken lang heb ik geen werk in huis en dus echt vrij.
Kortom, alles loopt opeens weer even op rolletjes. Daar ga ik maar eens ontzettend van genieten!
En zie.... dat moment is aangebroken!
Vorige week is mijn vriend na maanden onzekerheid, boosheid en frustraties dan eindelijk officieel klaar met werken! Voor wie het verhaal niet heeft gevolgd of het niet meer weet : Een paar maanden geleden kreeg mijn vriend, die vorig jaar 60 is geworden, ontslag aangetekend. Het UWV gaf daar uiteindelijk geen toestemming voor, dus moest het bedrijf met een ontslagvergoeding komen als ze hem dan zo graag kwijt wilden. En zo begon het kat- en muisspel van belachelijk aanbod, beledigde weigering, tegenbod met gemene dreiging van een mogelijk faillissement (in welk geval mijn vriend met nop op straat zou komen te staan), weigering met tegenbod plus dreigen met de kantonrechter, lange stilte waarin de frustraties hier hoog opliepen. Wat waren we blij met de jurist die ons bijstond, dit kunnen mensen zoals wij gewoon niet alleen. En uiteindelijk kwam er dan anderhalve week geleden een bod waar mijn vriend vrede mee kon hebben en werd het beëindigingscontract getekend. Zijn opzegtermijn van bijna een half jaar mag hij met behoud van salaris thuis uitzitten, want van teruggaan naar de werkvloer was onder deze omstandigheden geen optie, dus dat was meegenomen in de eis. En... mijn vriend heeft zijn (nog behoorlijke) schuld in één keer kunnen aflossen en is voor het eerst in een jaar of tien geheel schuldenvrij! Ik ben zo blij voor hem, en ik zie hem voor mijn ogen veranderen. De doffe blik is uit zijn ogen verdwenen, hij loopt weer rechtop, hij heeft zijn zelfverzekerdheid en zelfrespect terug. Het valt echt iedereen op. Hij straalt positieve energie uit, en dat heeft natuurlijk ook zijn weerslag op mijn eigen humeur, want die hele toestand heeft er bij mij ook aardig ingehakt. Onzekerheid en machteloosheid werken verlammend. Eergisteren kreeg ik een sms-je van mijn vriend: "Hapje bij de Griek?" Want dat was een van de dingen die hij een keer tegen de jurist zei: Ik hoef er niet rijk van te worden, maar ik zou zo graag eens tegen mijn meissie willen kunnen zeggen: "Kom we gaan lekker uit eten, ik trakteer." En dat hebben we dus eergisteren gedaan, heerlijk op het terrasje bij de lokale Griek mezzes gegeten in het zonnetje. Het begin van een nieuw leven, het zal even wennen worden, maar het voelt verdraaid lekker.
Wat mezelf betreft: Volgende week een deadline, boek is op een laatste leesronde na klaar, ik laat het nu even een paar dagen liggen om wat afstand van mijn vertaling te kunnen nemen zodat ik straks met een vrij onbevangen blik de laatste kronkels en foutjes kan opsporen. Omdat de opdrachtgever van dit boek de uitgever is waar ik wel eens over heb geklaagd omdat je nooit zonder zeuren je geld krijgt, had ik op 8 maart al een voorschotfactuur gestuurd. Maar natuurlijk werd ook die niet zonder slag of stoot betaald, vreselijk frustrerend. Maar weer eens een herinnering gestuurd, waar ik ook niet veel van verwachtte, dus groot was mijn verrassing toen ik gisteravond zonder veel hoop mijn zakelijke rekening bekeek en zag dat er betaald was. Geen moment te vroeg, want de belasting is ook nog niet zo vriendelijk geweest om mijn teruggave te storten, dus de situatie was nogal penibel aan het worden. Dus ook wat dat betreft opluchting.
Een paar weken geleden besefte ik opeens dat ik nog geen nieuwe opdracht had liggen. Op zich lijkt het me heerlijk om eens een paar weken zonder boek voor mijn neus aan mijn bureau te zitten, maar ik heb het geld nu eenmaal nodig. Dus ook daar begon ik me, naast de andere dingen die speelden, plotseling heel ongerust over te maken. Geen werk, geen inkomen, zo eenvoudig is het gewoon. Maar net zoals het tot nu toe altijd is gegaan, kreeg ik vorige week het verlossende mailtje: Wil je een boek voor ons vertalen? Ja, natuurlijk wil ik dat! En het leuke is dat dat boek pas eind juli beschikbaar is om te vertalen, dus komt mijn wens zomaar uit: Drie weken lang heb ik geen werk in huis en dus echt vrij.
Kortom, alles loopt opeens weer even op rolletjes. Daar ga ik maar eens ontzettend van genieten!
zondag 27 mei 2012
Virtuele assistent Tele2
Ik wilde eigenlijk een blogje schrijven over mijn vakantie in Griekenland (heerlijk), over mooi weer (ook heerlijk) en over de perikelen rond het werk van mijn vriend (minder fijn), over het vierde, vorige week geboren kleinkind van mijn vriend (leuk), maar dit moet ik toch eerst even aan jullie kwijt. Ben ik nou gek of is Tele2 het? Mijn broer heeft de zender SYFY in zijn televisiepakket, een zender met lekkere sci-fi series en films, waar ik altijd gek op ben geweest. Ziggo en UPC hebben die zender wel in hun pluspakket, Tele2, mijn aanbieder (nog wel...) dus niet, dus wilde ik eens weten of ze die zender eventueel aan het aanbod zouden kunnen toevoegen. Helaas geen e-mailadres, alleen zo'n fijne virtuele assistent, met het volgende tenenkrommende en onbevredigende resultaat:
Tele2 zegt:Welkom bij de Klantenservice van Tele2. Waarmee kan ik je van dienst zijn?
Jij zegt:waarom zit de zender syfy niet in jullie pakket
Tele2 zegt:Sorry. Ik denk dat je iets over je abonnement wilt weten, maar zou je in een zin kunnen omschrijven wat je wilt weten over abonnementen?
Jij zegt:ik wil een e-mail sturen naar de klantenservice
Tele2 zegt:Tele2 maakt geen gebruik van een algemeen e-mailadres, wel kun je via mij een bericht doorsturen. Om je verder te kunnen helpen wil ik eerst graag weten waar je vraag over gaat. Geef alsjeblieft een korte omschrijving van het onderwerp.
Jij zegt:Ik zoek een aanbieder die de zender syfy in het zenderpakket heeft, tele2 lijkt een van de winige aanbieders die dit niet heeft. Is er een manier om deze zender toch via tele2 te kunnen ontvangen?
Tele2 zegt:Ik kan je hiermee ook proberen te helpen. Wil je dat?
Jij zegt:nee, dat gaat niet lukken, graag een e-mail naar de klantenservice
Tele2 zegt:Met Televisie, Internet & Bellen van Tele2 kijk je naar de populairste tv- en radiozenders: nationale en buitenlandse zenders, special interest-zenders en regionale zenders. Bekijk het complete aanbod op de pagina met het zenderoverzicht en breid je pakket eventueel uit met Film1 en Sport1 of het Pluspakket. Kan ik je nog ergens anders mee helpen?
Jij zegt:ik wil mijn vraag via e-mail versturen naar de klantenservice
Tele2 zegt:We hadden het zojuist over aanmelden en productinformatie. Gaat je vraag hier nog steeds over?
Jij zegt:ik wil een e-mail versturen aan de klantenservice!
Tele2 zegt:We hadden het zojuist over aanmelden en productinformatie. Gaat je vraag hier nog steeds over?
Jij zegt:nee
Tele2 zegt:Geef alsjeblieft een korte omschrijving van het onderwerp.
Jij zegt:ja, ik blijf aan de gang
Tele2 zegt:Ik kan niet precies achterhalen waar je een vraag over hebt. Geef anders een van de onderwerpen op die hieronder staan.
Jij zegt:inmiddels is mijn vraag een klacht geworden
Tele2 zegt:Dank je wel. We doen alles om onze klanten tevreden te houden maar ik begrijp dat je een klacht hebt?
Jij zegt:ja
Tele2 zegt:Heb je je klacht al eerder kenbaar gemaakt aan Tele2?
Jij zegt:ik geef het op
Tele2 zegt:Het spijt me dat ik je niet goed van dienst kan zijn.
Vanwege een feestdag zijn wij vandaag niet (meer) telefonisch bereikbaar. Je kunt een bericht doorgeven via de Virtuele assistent per e-mail. Onze excuses voor het ongemak.
Vanwege een feestdag zijn wij vandaag niet (meer) telefonisch bereikbaar. Je kunt een bericht doorgeven via de Virtuele assistent per e-mail. Onze excuses voor het ongemak.
Tele2 zegt: Kan ik je verder nog ergens mee van dienst zijn?
Tele2 zegt:Wil je contact opnemen met de klantenservice?
Jij zegt:ik wil een klacht versturen naar de klantenservice
Tele2 zegt:Om je verder te kunnen helpen wil ik eerst graag weten waar je vraag over gaat. We hadden het zojuist over je klacht. Gaat je vraag hier nog steeds over?
Jij zegt:ja
Tele2 zegt:Vanwege een feestdag zijn wij vandaag niet (meer) telefonisch bereikbaar. Je kunt een bericht doorgeven via de Virtuele assistent per e-mail. Onze excuses voor het ongemak.
Tele2 zegt: Is er nog iets anders waarmee ik je van dienst kan zijn?
En toen wist ik het ook niet meer en kwam de stoom inmiddels uit mijn oren.
Abonneren op:
Posts (Atom)