Pagina's

zaterdag 14 november 2009

Olijven

Voor mijn verjaardag kreeg ik van een vriendin een heel bijzonder olijfboompje. Niet groter dan een centimeter of dertig, maar al vol olijfjes. Mijn olijfboompje van twee meter (een cadeau van een andere vriendin toen ik dit huis kocht, mijn vriendinnen weten duidelijk waar je mij blij mee maakt) heeft nog geen olijf opgeleverd, dus ik heb hem de kleine even als voorbeeld voorgehouden. "Kijk, zo moet je dat doen. Olijfjes maken." Misschien helpt het.

Toen ik het kleine struikje kreeg, waren de olijfjes nog groen. "Ik denk niet dat je ze kunt eten," zei de vriendin, maar ik zou niet weten waarom niet. Neeeee, niet zo van de struik, iedereen die zich wel eens heeft laten verleiden een olijf zo van de boom te eten, trekt nu een vies gezicht bij de herinnering. Olijven moeten eerst een speciale langdurige behandeling ondergaan. De olijfjes waren inmiddels grotendeels dieppaars geworden, tijd om te plukken dus. Het is geen opbrengst om lyrisch over te worden, maar voldoende om in te maken.

De olijfjes worden elk ingesneden tot op de pit en eerst tien dagen gespoeld, iedere dag wordt het water ververst. Na die tien dagen gaan ze in een weckpot met zeezout en water, waar ze minstens een paar maanden in blijven staan om de bittere smaak eruit te krijgen. De olijven die ik een paar jaar geleden in Griekenland plukte hebben een half jaar gestaan en die werden alleen maar lekkerder. Deze olijven worden als ze klaar zijn natuurlijk een cadeautje voor de gulle gever van het struikje, als bewijs dat ze, met wat geduld, goed te eten zijn.

4 opmerkingen:

  1. Ik heb ook wat geleerd vandaag. Ik eet graag olijven, vooral die gevulde met paprika of kaas....lijkt me ook heel gezond.

    Pien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is zeker een leerzaam blogje want ik wist dat ook niet. In ieder geval een mens is nooitte oud om te leren. Gr. Cisca

    BeantwoordenVerwijderen