Televisie kijken

Toen ik in mijn huidige woonplaats kwam te wonen vond ik het niet nodig om daar een televisie neer te zetten, en ik had totaal niet het gevoel dat ik iets miste. Eigenlijk was ik er wel een beetje trots op om te kunnen zeggen: "Nee, dat heb ik niet gezien, want ik heb geen televisie."
Twee jaar lang heb ik niet naar dat ding getaald, maar opeens kreeg ik er toch wel weer zin in om af en toe een film of een leuke serie te kijken. Ik kocht toen een mooie grote (nu alweer klein vergeleken met wat ik bij vrienden zie) flatscreen-tv. Ik keek nog steeds niet veel, maar ik vond het toch wel weer leuk om af en toe bewegende beeldjes te kijken. Alles was opeens ook weer nieuw. Een half jaartje geleden werd ik het wel weer een beetje zat. Ik keek nog wel eens een film of een dvd, maar waar ik me onder andere vreselijk aan ging storen, was dat het wel leek alsof je reclame zit te kijken waar af en toe een stukje film tussendoor komt. Ligt het aan mij of wordt dat steeds erger en irritanter? Het gebeurde steeds vaker dat ik tijdens de eerste of tweede reclame mijn interesse in de film of serie verloor en het opgaf. Ik ben niet iemand die tijdens reclame gaat zappen of blijft kijken, ik ging naar boven om email te checken of iets op te zoeken, of ik begon aan een of ander klusje. Waar ik naar zat te kijken was dan alweer uit mijn systeem verdwenen.

En nu heb ik dus interactieve televisie. Dat de handel het niet deed, lag dus inderdaad aan de decoder, zoals ik al vermoedde, en na omruilen deed alles het onmiddellijk en probleemloos. Ik kan nu elk programma via de interactieve tv-gids opnemen met één druk op een knop. Wanneer ik dan - wanneer ík daar zin in heb en niet omdat een bepaald programma toevallig op een bepaald moment wordt uitgezonden terwijl ik misschien helemaal geen zin in televisie kijken heb - ga kijken, spoel ik de reclames in no-time door. En dan is er nog Programma gemist. Van zeven zenders kan ik programma's tot tien dagen geleden terugkijken. Gistermiddag, toen er natuurlijk niets boeiends op tv was, maar ik aan een half uurtje geest leegmaken toe was, heb ik naar het vorige week uitgezonden programma Levenskunstenaars gekeken, een korte film over ouderen in Amsterdam Geuzenveld met als titel "FLINK oud'. Fascinerend om te zien hoe je ook op een goede, positieve manier oud kan worden.

En vind ik echt niets van mijn gading en heb ik niets opgenomen, dan is er altijd de videotheek nog. Op ieder moment van de dag en de nacht kun je voor een paar euro en met een paar drukken op wat knopjes een film huren, die vierentwintig uur beschikbaar blijft. Omdat ik zo'n onregelmatig leven leid, vind ik het heerlijk om desnoods om negen uur 's morgens of om drie uur 's nachts een leuke film uit te zoeken om te kijken.

Kortom, ik voel me een stuk zelfstandiger met deze vorm van televisie. Ik ben niet meer afhankelijk van vaste tijden en als ik het handig aanpak heb ik ook geen last meer van reclames.

Ik zal nooit iemand zijn die hele avonden voor de televisie zit, maar op deze manier vind ik televisiekijken weer een stuk leuker.