Duur grapje

Een tijdje terug had ik een maagbacterie die na bloedprikken aan het licht kwam. Na maagtabletten en een penicillinekuur was het leed gelukkig snel geleden en had ik nergens meer last van. Nou ja, totdat ik van de week de rekening voor het bloedprikken en voor de medicijnen kreeg dan. Op negen euro na is mijn hele eigen risico voor dit jaar opgeconsumeerd en ben ik 165 euro lichter. Zul je zien dat ik de rest van het jaar niets meer te declareren heb, wat natuurlijk ook wel weer te hopen is.

Van de week heb ik weer eens asperges gegeten. Vorig jaar maakte ik die voor het eerst in mijn leven klaar en ik vond het heerlijk. In eerste instantie wilde ik ze weer koken zoals die eerste keer , namelijk tot aan de kopjes onder water zetten, paar minuutjes koken, gas uitdraaien, en na een minuutje of tien waren ze precies goed.

Toen mijn vriend dit jaar verhuisde kwam er van alles uit zijn keuken wat hij nooit gebruikte omdat hij zelden of nooit kookt. Gelukkig kon ik nog net voorkomen dat hij alles in zijn opruimwoede in de vuilnisbak kieperde. Een van mijn nieuwe aanwinsten was deze prachtige stoompan van zwaar metaal, bestaand uit een onderpan en een bovenpan met gaatjes erin, met een goed sluitend deksel dat op beide pannen past. Ziet eruit alsof ie wel een paar centen heeft gekost. Wat ik ermee moest wist ik nog niet precies, maar dat ie vast wel een keer van pas zou komen stond buiten kijf.

Van de winter heb ik hem gebruikt voor zuurkoolstamppot. Omdat aardappelen nauwelijks gaar worden als je ze tegelijk met de zuurkool kookt, deed ik dat altijd in twee pannetjes. Maar nu niet meer. Aardappelen onderin in een bodempje water en de zuurkool en spek in de bovenste pan. Ging perfect, en de pan was officieel bestempeld tot nuttige aanwinst.

Omdat ik iets had gelezen over asperges stomen kwam van de week de pan weer uit de kast. Bodempje water onderin (met daarin de kontjes en schillen van de asperges voor bouillon om later soep van te maken) en de asperges in de stoompan. Geen vitamine- en smaakverlies dus, ze waren heerlijk! Er zijn vast wel meer nuttige toepassingen van deze superpan.

Linda vroeg in een reactie op mijn vorige blogje of het zaaiband van de Aldi al wat deed. Nou, het doet wat, maar de opbrengst valt wel tegen. Van de drie slabanden is er maar één rijtje opgekomen, en niet eens enthousiast, het ziet er erg teer uit. Het wortelband doet het wel goed en van het peterselieschijfje komen nu eindelijk de eerste blaadjes boven de grond. Ik laat alles voorlopig nog binnen staan, want het ziet er allemaal nog heel kwetsbaar uit. De peultjes doen het wel heel goed (gewoon uit een zakje zaad) en de courgettezaadjes die ik van een vriendin kreeg schoten al na een paar dagen uit de grond en groeien gestaag. Van de tegelijkertijd geplante auberginezaadjes nog geen teken van leven. De radijs, die zo enthousiast opkwam, krijgt veel blad, maar maakt geen knolletjes! Ik geef ze nog een week om te bewijzen dat ze het wel kunnen en daarna rausch ik de bak zonder mededogen leeg om weer ruimte te hebben voor nieuw zaaigoed.

Bah, wat is het koud de afgelopen dagen. Ik heb de houtkachel alweer vier avonden aangehad, maar ik weiger om de cv nog aan te doen. Overdag red ik het net met dikke sokken en een vest. En toen skypete mijn zus gisteren uit Griekenland dat het te heet was daar.... grrrrr.......