Een nieuwe maand

Nou, dat budget van 300 euro voor de maand juni heb ik dus niet gered. Op 25 juni zat er nog maar iets meer dan 24 euro in de pot, met nog een door mij te betalen etentje voor mij en mijn broer op zaterdag in het verschiet. Ik heb vorige week dus nog 100 euro gepind. Het etentje kostte me 67 euro en was heel erg gezellig en lekker. Eergisteren kon ik er echt niet meer onderuit en moest ik eindelijk weer eens tanken, dus vloog er weer 25 euro uit de pot. Als ik naar mijn ouders in Amsterdam ga, neem ik standaard drie kaasbroodjes en drie pakken liga fruitkick mee, dat is ruim acht euro per week, soms komt daar nog wat bij. Die drie uitgaven waren al goed voor de extra gepinde honderd euro. Bij de supermarkt en bij het Kruidvat waren droge kattenbrokjes in de aanbieding, dus daar heb ik nu vier zakken van op voorraad, genoeg tot na de vakantie. Gisteren had ik nog 7,30 euro in mijn zak, dus heb ik in juni 392, 70 euro uitgegeven. Als ik naar de extra uitgaven van deze maand kijk, vind ik dat ik het nog niet zo slecht heb gedaan.

Ik zie op steeds meer blogs het voornemen om een jaar niets te kopen. Dapper, hoor! Zelf koop ik al heel weinig dingen die ik niet nodig heb. Ten eerste hou ik niet van winkelen (de Aldi en de Action uitgezonderd), ten tweede heb ik zelden koopdrang om het kopen op zich. Boeken krijg, leen of ruil ik, hetzelfde geldt voor tijdschriften. Dat ik een jaarabonnement op de Delicious heb genomen, diende een tweeledig doel, zoals jullie eerder hebben kunnen lezen, maar ik heb al heel groot een aantekening in mijn agenda gezet om hem volgend jaar op tijd weer op te zeggen. Toch doe ik niet mee met de een-jaar-niets-kopen-uitdaging. Ik heb namelijk echt wat nieuwe kleren nodig, want ik ben de ouwe meuk eindelijk meer dan zat. De netjes gerepareerde winkelhaak in de gekregen spijkerbroek is na drie keer wassen al een stuk minder netjes, dus er moet echt een nieuwe komen (baal!). En een lekker zomerjurkje om 's morgens over je hoofd aan te gooien en de hele dag lekker in te lopen fladderen moet er nu toch ook echt komen. Ik loop zonder enig probleem in kleren van vijf tot tien jaar oud (zelfs nog wel ouder, als iets maar lang genoeg in de kast ligt wordt het vanzelf weer "nieuw en hip"), maar er is blijkbaar een grens.

Ik bespeur trouwens een nieuw fenomeen bij mezelf wanneer het op kopen aankomt. Ik kijk niet meer alleen naar het aanschafbedrag, maar ook naar de mogelijke verkoopwaarde. Wil ik iets graag hebben waarvan ik het vermoeden heb dat ik het ook wel weer eens zal willen verkopen, dan zoek ik behalve naar de laagste prijs ook naar de verkoopwaarde van dat artikel op bv Marktplaats. Wat kan ik ervoor terugkrijgen als het artikel toch tegenvalt of wanneer ik er op uitgekeken zou raken. Daardoor ga ik trouwens ook anders naar dingen kijken die ik zou willen hebben, want... als ik nu al in mijn hoofd heb dat ik het misschien ooit weer ga verkopen, wil ik het dan wel echt hebben? Een voorbeeld? Iets heel geks: de Ab Circle Pro, een fitnessapparaat dat ik al sinds ik het (al zeker een jaar geleden als het niet langer is) voor het eerst zag geweldig vind. Het is een beweging die mij erg aanspreekt en die volgens mij goed werkt in vrij weinig tijd. Ik heb mezelf er nog steeds van kunnen weerhouden het ding te kopen, maar het blijft lonken. Kijk ik op Marktplaats, dan zie ik dat ik er eentje zou kunnen kopen voor de helft van de nieuwwaarde (90 ipv 180 euro). Bevalt het na een tijdje toch niet, dan zou ik het voor dezelfde prijs of iets minder kunnen verkopen. En dus heb ik mezelf nu wijsgemaakt dat ik dat ding voor bijna niets kan uitproberen. Ruimte heb ik er genoeg voor, want ik heb een bijna lege kamer waar hij niet in de weg staat en waar ik rustig kan trainen. Hersenverweking door het warme weer of handelaarslogica? Van mijn ouders kreeg ik onlangs weer een extraatje dat ik niet in de huishoudpot wil laten verdwijnen, dus ik heb het geld ervoor liggen. Wat let me? Een zomerjurkje, een spijkerbroek en een kek fitnessapparaat, en mijn kooplust is voor de rest van het jaar waarschijnlijk weer verdwenen. Peins, peins, peins...

Bovenstaand verhaal doet me weer beseffen hoe raar ik in elkaar steek. Ik kan miepen over een euro die ik onterecht heb uitgegeven, maar mezelf aan de andere kant vrij makkelijk overtuigen dat een aanschaf best wel verantwoord is, zeker wanneer ik iets heel graag (en vaak al vrij lang)meen te willen hebben. Gelukkig ben ik te lui om onmiddellijk naar een winkel te rennen :-)

Ik zat gisteren eens te bedenken wat dit warme weer voor invloed op mijn energieverbruik heeft. Ik verbruik aan de ene kant wat meer water, want af en toe een snel lauw doucheje tussendoor en regelmatig het terras besproeien, maar aan de andere kant ook weer minder, want ik ga met dit weer echt niet uitgebreid in bad. Ik gebruik aan de ene kant wat meer gas, ook weer door die extra douchejes, maar aan de andere kant weer minder, want ik kook veel eenvoudiger en soms zelfs helemaal niet (of de barbecue gaat aan). Ik gebruik aan de ene kant wat meer elektriciteit, want af en toe gaat het tafelventilatortje (van de week van mijn ouders gekregen, joepie!) aan, en de koelkast zal met dit weer ook meer verbruiken, maar aan de andere kant weer minder omdat ik de oven minder gebruik en meer water dan thee drink, en omdat ik vaker buiten ben en de tv en de computer minder heb aanstaan. Afgelopen week was mijn elektriciteitsverbruik 39 kWh, toch wat minder vergeleken met de rond de 45 kWh de weken ervoor.

Het is trouwens weer een goed krijgertjesseizoen. Vorige week kreeg ik behalve het tafelventilatortje van mijn ouders ook een grote plafondventilator van een vriend die hoorde dat ik mijn airco deze zomer zo min mogelijk wil gebruiken. Prachtig ding, maar loeizwaar, dus die moet echt even degelijk in het plafond worden verankerd (visioenen van onthoofde katten...) en daar is het nou net even géén weer voor. Van een andere vriend krijg ik zo'n 25 m2 kliklaminaat dat hij uit zijn oude woning haalt en wil weggooien. Neeee, niet weggooien, heel erg geschikt voor een deel van mijn bovenverdieping, waar het tapijt er na een half jaar katten echt niet meer uitziet.

Gistermiddag kreeg ik bezoek van een lezeres van mijn weblog. Zo leuk om iemand live te ontmoeten. Ik vond het heel gezellig, Petra!