Pagina's

vrijdag 6 mei 2011

Schop onder de kont

Wat is het moeilijk om na twee maanden weer een beginnetje te maken met een blog. Sinds een paar weken lees ik zo af en toe weer eens andere weblogs en ik begon er steeds vaker aan te denken om hier weer eens een teken van leven te geven, en misschien zelfs weer regelmatig te gaan bloggen. Wat me steeds tegenhield, was de vraag hoe ik dat moest inkleden. Ik wil niet meer alleen maar klaagblogs schrijven, ook al is dat helaas nog steeds wel de realiteit. Maar hoe dan verder? Over mijn financiën heb ik weinig te melden, geen grote ups en geen grote downs, en veel leuks of bijzonders heb ik ook niet te vertellen. Heeft het dan eigenlijk wel zin om weer te gaan bloggen? Nou ja, als ik het niet probeer, kom ik er ook niet achter, dus bij deze geef ik mezelf een schop onder de kont en ik zie wel hoe het loopt.

Ik wil toch beginnen met wat er de afgelopen maanden is gebeurd, niet als klaagzang, maar als update voor wie het interesseert. Ik zal proberen het zo kort en bondig mogelijk te houden.

Nadat mijn vader was overleden, had mijn moeder het uiteraard erg moeilijk, maar pas toen ze vanuit de revalidatiekliniek naar huis mocht (en het ging echt goed met haar), viel ze in een groot gat, en liep ook nog eens letterlijk tegen allerlei obstakels aan in een huis dat nog niet aan een rollator was aangepast. Na twee weken ging het lichamelijk en geestelijk zo slecht met haar dat we haar, na een slopende dag van tegen muren aanlopen en van het kastje naar de muur te zijn gestuurd, op een zondagavond hebben laten opnemen in een verzorgingskliniek. Dat ging tegen haar zin, en dat vond ik zo erg, ik voelde me een vreselijke boeman. Maar het was dat, of lijdzaam toekijken en ook mijn moeder verliezen. Ze was er slecht aan toe, maar sinds een paar dagen lijkt het ietsje beter te gaan. Hoe het verder moet wanneer ze weer wat is aangesterkt en het leven weer een beetje ziet zitten, en daar dus weg moet, weet ik niet.

Mijn zus had ondertussen haar zes weken bestraling afgemaakt en is voor twee maanden naar Griekenland vertrokken. Ze vond het moeilijk om mijn moeder achter te laten, maar toen ging het nog redelijk goed met haar, en mijn zus moest ook aan zichzelf denken na die moeilijke periode van operatie, angst en bestraling.

Twee weken geleden was mijn broer aan de beurt. Al een week lang een dik en stijf been. Ja hoor, trombose. Dat was alleen niet het ergste, want op foto's werd duidelijk dat hij twee liter urine in zijn blaas had doordat zijn prostaat vergroot was en de boel afsloot. Die werd dus acuut opgenomen in het ziekenhuis om zijn blaas leeg te maken en te spoelen. Een van zijn nieren is hierdoor in slechte conditie, maar gelukkig functioneert de andere nog wel naar behoren. Met tabletten wordt nu geprobeerd de prostaat te laten slinken, anders wordt het een operatie. Hij voelt zich gelukkig goed, maar het was toch weer echt een gevalletje van "houdt het dan nooit op!"

En zo waren dus zowel mijn zus als mijn broer uit de roulatie wat de zorg voor mijn moeder betrof, en voelde ik me heel alleen, ik zag het echt niet meer zitten. Ik verdeelde mijn tijd tussen mijn moeder en mijn werk, daar bestond (en bestaat) mijn leven uit. Deadline eind mei, en helaas kan ik als freelancer niet een weekje in de ziektewet, want de rekeningen blijven gewoon binnenkomen. Ik heb regelmatig gewenst dat ik mijn werk uit het raam kon gooien om gewoon al mijn energie in de zorg voor mijn moeder te kunnen steken.

Eh, kort en bondig zei ik geloof ik... Nou ja, dit moest er toch even uit, want zo was mijn leven nu eenmaal de laatste maanden, en dat blijft nog zo tot het eind van deze maand, waarna ik hopelijk even kan uitblazen voordat ik aan mijn nieuwe opdracht begin.

Oké, en dan nu de knop om en over op luchtiger zaken!

Op de blog van Spaarcentje las ik dat haar keukenmachine het had begeven. En omdat ik al jaren nog zo'n ding bijna nieuw in de kast heb staan, vond ik het wel een aardig idee om haar die aan te bieden. Ze woonde gelukkig niet al te ver bij mij vandaan (toeval bestaat niet), en haar vriend kwam vorige week zondag onderweg naar familie even langs om de machine op te halen. Spaarcentje blij, en ik net zo blij met de pot heerlijke zelfgemaakte rabarberjam, het aardbeienplantje en de bos bloemen uit eigen tuin die ik als dank ontving. Iedereen blij en ik ook nog eens wat meer ruimte in mijn kast, ook niet onbelangrijk!

Ik probeer zo veel mogelijk van het mooie weer te profiteren, maar dat beperkt zich voorlopig nog tot af en toe een uurtje werken op mijn terras, wat met mijn werk gelukkig mogelijk is, al speelt het grootste deel van mijn dag zich binnen achter de computer af. Al toen ik nog regelmatig blogde, dacht ik erover na om jullie maar eens te gaan vertellen wat ik voor de kost doe. Waarom eigenlijk niet? Mocht iemand er daardoor achter komen wie ik ben, nou en? Ik geloof niet dat ik ooit iets in deze weblog heb geschreven wat geheim moet blijven en wat niet iedereen in mijn omgeving al weet. In de loop van de tijd heb ik trouwens zoveel contact met lezers van mijn blog gehad dat er al heel wat mensen zijn die toch al weten wie ik ben.

Nu kan ik er wel meteen uitflappen wat ik doe, maar ik vind het eigenlijk leuker om jullie te vragen of jullie dat op een of andere manier toch uit mijn blog hebben kunnen opmaken (ik denk het niet, maar daar ben ik nu juist benieuwd naar). Dus, als ik nog lezers overheb: Ra, ra, ra, waar verdien ik mijn geld mee? (Spaarcentje, Petra en anderen die het al weten: Sssssttttttt, niet verklappen).

12 opmerkingen:

  1. Wat leuk weer wat van je te horen! Je mag best 'klagen' hoor. Daar is een blog toch voor? Om dingen van je af te schrijven.

    Ik ben een trouwe lezer en volger. Nog uit mijn lieveheersbeestjestijd.

    Je hebt een moeilijke tijd meegemaakt en je zit er nog middenin. L0gisch dat andere dingen voorgaan. Maar leuk weer wat van je te lezen.

    Wat je doet voor de kost? Geen idee...
    Misschien vertaalopdrachten?

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt,dat je over je familie schreef. Want ik vroeg me wel eens af,hoe het met je moeder en zus ging. Wat goed,dat je "op de been"blijft.Al die opstapeling van zorgen is niet gemakkelijk.Ben je soms schrijfster of vertaler? groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Blij dat je er weer bent. Het is heel wat dat je op je bord kreeg en het is volkomen begrijpelijk dat je af en toe volledig verdoofd bent en doodmoe. Misschien scheelt het als je merkt dat er veel meeleven is en dat velen dit uit eigen ervaring kennen en misschien zelfs bemoediging of tips kunnen geven.
    Je beroep? Het zal iets met schrijven zijn en dan free-lance. Voor een of meerdere tijdschriften? Voor campagnes als pr? Reclame?
    Zoiets, denk ik.
    Maar ik wens je veel wijsheid en sterkte toe in deze heftige tijd!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat leuk dat je weer bent begonnen met bloggen! Zo zie je maar, dingen kunnen een vreemde wending krijgen. Misschien het besef en het lezen dat je gemist werd? Natuurlijk is alle begin weer moeilijk (om weer te bloggen bedoel ik), maar het zal zich vanzelf voor je uitrollen, daar ben ik van overtuigd!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Blij weer iets van je te horen. 't Moet echt moeilijk voor je zijn om zo in je uppie allerlei te moeten regelen. Je hebt vast wel mentale steun aan je broer en zus maar vanwege hun lichamelijke beperkingen en/of niet in de buurt zijn komt 't nu wel op jou neer. Meid, daar mag en moet je soms je hart over luchten. Da's nooit een klaagzang da's alleen om zelf ook weer verder te kunnen.
    Sterkte en een dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik keek iedere dag wel even of je wat geschreven had, dus ben nu heel blij met deze update. Had een paar dagen terug wel bij spaarcentje je reactie gelezen, ik denk dat je voor een of ander blad werkt en daarom die deadlines . Groetjes Cisca, Servie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook ik heb vaak gekeken. Ik ben blij dat je tussen alle narigheid door toch weer tijd hebt gevonden om iets te bloggen. Ik denk dat je redacteur voor een uitgever bent.

    Groeten, Herminez

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ook ik denk dat je iets met schrijven of vertalen te maken hebt, maar het kan natuurlijk makkelijk iets anders zijn. Ik hoop voor jou dat de rest van de familie weer snel op de been is en goed kan functioneren. Gr. LZV

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leuk dat je er weer bent! Ik heb altijd erg genoten van je blog. Het hoeft wat mij betreft ook niet altijd over besparen en sparen te gaan.

    Ik had je beroep al in een eerder stadium geraden. Ik vond toen dat je Nederlands zo mooi van stijl en zonder taalfouten was, dus ik doe ook niet mee.

    Naar voor je dat je moeder noodgedwongen naar een verzorgingshuis moest! Mijn moeder was er eerst ook beslist niet blij mee toen ze naar het verzorgingshuis moest, ze wilde zó graag in haar eigen huis blijven. Achteraf is ze toch blij met de plek waar ze nu is.
    Ik werk met je mee, dit weekend, want ik moet nog een heleboel achterstallig werk voor mijn vrijwilligersorganisatie doen. Dat heb ik behoorlijk laten versloffen en moet echt dit weekend af.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Bedankt voor alle lieve wensen, en Zuinigaan bedankt voor het compliment!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Oog, leuk om je weer te lezen.

    Moeilijk he om je moeder zo te zien, wij hebben het helaas ook allemaal door moeten maken.
    wij gaan nu proberen om mijn moeder deze kant op te halen dan kunnen we een oogje in het zeil houden.
    Heel veel sterkte en kracht voor jullie en voor al voor je moeder!

    BeantwoordenVerwijderen