Pagina's

dinsdag 5 juli 2011

Lastige en leuke dingen

Afgelopen zondag hebben mijn broer, mijn zus en ik een gesprek met mijn moeder gehad in het verzorgingstehuis. Er moest worden besloten wat er met de as van mijn vader moet gebeuren. Omdat mijn moeder daar eerder echt nog niet aan toe was, hebben we gewacht tot nu, nu ze weer goed aanspreekbaar en redelijk positief is, en - ook niet onbelangrijk - nu ze nog onder de mensen is en afleiding heeft, en niet net weer alleen in dat huis zit waar ze zolang met mijn vader heeft gewoond. Het is onwezenlijk om zoiets als as van een dierbare te bespreken. Confronterend, maar ook net niet echt. Die as is mijn vader niet, ik heb er niets mee. Ik vind het zelfs een beetje luguber idee. Mijn vader zit in mijn hart, in de tekeningen en beeldjes van zijn hand die ik in huis heb, en waardoor ik steeds weer even aan hem word herinnerd. Gelukkig wilde mijn moeder geen urn in huis, en ook geen as in een medaillon (wat natuurlijk ook had gemogen, we hebben de beslissing aan haar gelaten). Gelukkig denken mijn broer en zus er net zo over als ik, en dus moest mijn moeder zeggen wat ze wilde. Ze had er duidelijk nog niet over nagedacht, en mijn hart brak bij haar vertwijfelde en onzekere gezicht waar alle vechtlust en positieviteit in één klap weer uit was verdwenen. Omdat ze niet goed wist wat ze wilde, heb ik voorgesteld om een urn bij te laten zetten in de muur van de begraafplaats. Verstrooien kun je tenslotte niet terugdraaien, en ik zou niet willen dat ze later spijt krijgt van een te overhaaste beslissing, die misschien vooral gebaseerd is op de ideeën die wij, haar kinderen, erover hebben. Nu kan ze er later zelf voor kiezen om die urn wel of niet te bezoeken.

Na dit lastige gesprek werd het onderwerp geld aangesneden. Mijn moeder wilde ons geld geven, onder andere om te voorkomen dat de belasting aan het eind van het jaar 4% over haar teveel aan spaargeld heft. En dus schreef ze voor ons alledrie een cheque uit, die wij weer naar eigen eer en geweten met onze respectievelijke partners en kinderen delen. Zelf houdt ze nog meer dan genoeg over zonder dat de belasting iets kan inpikken, en zodra ze thuis is, gaan we proberen haar zover te krijgen om ook eens geld aan zichzelf uit te geven. Dat zal nog niet meevallen, want zoals zoveel ouderen van haar generatie heeft ze altijd ieder dubbeltje omgedraaid en kreeg ze tot op het laatst zelfs nog huishoudgeld van mijn vader dat ze moest verantwoorden, ook al was er geld genoeg.

Ik heb nogal lopen piekeren wat ik met dat geld ga doen. Een deel ervan is dus voor mijn vriend, daar was mijn moeder heel duidelijk over, maar ik wil hem eigenlijk geen geld geven zolang hij nog een schuld heeft (die overigens gestaag slinkt!). Het is maar een gevoel, maar ik wil niet dat het geld van mijn moeder in een groot gat gestort wordt. En dus heb ik besloten om gewoon leuke dingen met hem te gaan doen van dat geld, te beginnen met aanstaand weekend een paar dagen naar een hotelletje in de Eifel, want mijn vriend is erg moe en hard aan wat ontspanning toe. Ook de vakantie naar Tsjechië wordt van dat geld betaald, wat niet veel zal zijn, want daar hebben we het hele jaar al voor gespaard op een aparte spaarrekening.

Ik heb nogal een dubbel gevoel over dit geld, driedubbel eigenlijk, want behalve dat het geld is waarvan ik zo graag had gezien dat mijn ouders het zelf hadden opgemaakt, komt het ook op een onzeker financieel moment voor mij. Als de opdrachtgever die zo slecht van betalen is voorlopig niet over de brug komt, komt dit geld als geroepen, want dan kan ik daar een tijdje mee toe. Maar... dat wil ik natuurlijk niet, want het is tenslotte een cadeautje en zo zou het ook moeten aanvoelen. En stel dat die opdrachtgever helemaal niet betaalt? Doemdenken ligt niet in mijn aard, maar ik hoor zoveel negatieve verhalen van andere vertalers dat ik er best over pieker. Zodra de uitgever heeft betaald, kan ik pas echt blij zijn met het geld van mijn moeder, want dan pas is het voor mijn gevoel een echt cadeau en een extraatje. Snappen jullie daar iets van of vinden jullie het een rare gedachtengang?

Vrijdag dus met de auto naar de Eifel, naar ht leuke stadje Prüm om precies te zijn, en dan zondag weer terug. En dat voelt wel al als een echt cadeautje, want gisteren pas verzonnen en geboekt, en vrijdag al weg. Daar hou ik van, van spontane opwellingen, zeker als je daar ook nog eens aan mag toegeven.

10 opmerkingen:

  1. Probeer te genieten van je cadeautje. En drink een glas wijn op een terrasje onder het ophalen van mooie herinneringen aan je vader. Dat hebben wij ook gedaan met soortgelijk geld. groeten zerina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 'k Hoop voor je dat die opdrachtgever een beetje vlot over de brug komt zodat je deze schenking ook echt als een cadeau kan ervaren en ervan genieten.
    iig een leuk weekend gewenst, groet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geniet er maar van! De rest kan je opzij zetten en als er betaald is dan neem je dat geld en zet het in een vakantiepotje. Het geld in een schuld steken zou ik ook niet doen.

    groetjes,
    Pien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben het helemaal eens met Izerina. Lekker van genieten en fijne herinneringen ophalen! Goed weekend toegewensd, rust lekker uit!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gewoon van genieten. Het is toch een cadeautje?

    Fijn weekend en geniet ervan.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  6. O wat is het toch jammer dat de ouderen er niet van genieten.
    Kunnen jullie je moeder niet een keer een week mee op vakantie nemen?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik kan me wel voorstellen wat je voelt. Misshien kun je zolang je in het ongewisse verkeert over de betaling van de uitgever het geld op een spaarrekening zetten, zodat het toch al buffer kan dienen wanneer deze niet betaalt. Je kunt dan wanneer je het nodig hebt met dankbaarheid aan je vader en moeder denken, dat je bv. geen geld hoeft te lenen o.i.d.
    Gr. LZV

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik snap wat je bedoelt. Wij kregen ook geld van mijn moeder, als voorschot op de erfenis. Dit wil ze nu jaarlijks gaan doen. Maar ik wil niet op zo'n manier de erfenis over de balk gooien door er leuke dingen van te doen. Ik heb 10% achter gehouden voor leuke en 'onzinnige' dingen en de rest staat op de spaarrekening.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Begrijpelijk hoor! Ik zet het geld wat ik af en toe als 'eindejaarsgratificatie' krijg van mijn vader (die óók bijna niets aan zichzelf uitgeeft.. maar een tevreden man is met wat hij heeft) op een spaarrekening. Daar doe ik dan ook iets bijzonders/leuks/blijvends mee. En dan haal ik geld van mijn andere spaarrekening om iets noodzakelijks te betalen. Terwijl ik dat ook direct van mijn betaalrekening (waar mijn vader op had gestort) had kunnen halen. Maar toch, het is ánders! ;-)

    Ik heb ook niets met de as van mijn moeder. Het is op zee verstrooid, vonden we allemaal wel prima 'want dan kwam het overal'. Zag het ook niet als mijn moeder, ben ook niet meegegaan naar de verstrooiing en heb daar ook nooit spijt van gehad. Mijn moeder zit in mijn hart en mijn gedachten, niet in een potje.
    En ja, ik heb ook begrip voor mensen die het wél zo voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je moeder geeft jou het geld omdat je haar kind bent, maar ook omdat ze graag wilt dat je er iets mee kan doen. Ze heeft je zoveel lief dat ze wil dat je er ook blij gebruik van kan maken. Laat haar zien dat je dankbaar bent, en besteed geld zoals je het normaal besteed: op een wijze manier en fijne manier. Ik denk dat je moeder het zeer zou waarderen als ze jou geluk kan delen, ook al gaat het maar om geld.

    BeantwoordenVerwijderen