Pagina's

dinsdag 10 januari 2012

Onvoorziene vrekkenactie

Vanmiddag was ik bij mijn moeder. Ze is mijn vaders werkkamertje aan het opruimen en alles wat weg mag komt beneden in een krat te staan zodat wij kunnen kijken of er nog iets van onze gading bij is. En hoewel ik me heb voorgenomen om dit jaar minder mijn hol in te slepen, kon ik de mooie teken- en schilderboeken van mijn vader niet laten liggen. Blij mee! Wat ik ook zag liggen, was een oude kunstagenda met een ringbandje, met repro's van schilderijen van oude schilders, uit het jaar 1984 (!). Ik ben altijd op zoek naar een agenda met een ringband, omdat ik graag wil kunnen terugbladeren, maar had er dit jaar nog geen gekregen of gekocht. Je weet maar nooit, dacht ik, en ik sloeg de agenda open op 10 januari. Dinsdag! Dat is het vandaag ook. Doorbladeren naar eind februari. Schrikkeljaar, is het dit jaar ook. Ik heb dus nu een hartstikke mooie agenda mét ringband uit het jaar 1984 die ik dit jaar gewoon kan gebruiken. Het lijkt niks, maar ik zit er nog om te gniffelen. Ook blij mee dus!

Ook de decoupeerzaag van mijn vader mocht ik meenemen. Ik zat al maanden te dubben om er eentje te kopen om aanmaakhoutjes mee te zagen, maar vond ze toch steeds te prijzig. Soms vraag ik me af of ik een aanschaf (agenda, decoupeerzaag) onbewust uitstel omdat er toch wel een oplossing voor komt. Vaak is dat namelijk zo!

Dan nog iets vandaag. Ik draaide van de parkeerplaats achter mijn huis af om naar mijn moeder te gaan en zat kaboem tegen een andere auto aan. Nog steeds geen idee waar die vandaan is gekomen, want ik let daar altijd extra goed op. Vrij nieuwe auto, aardige oudere meneer. Adressen uitgewisseld, morgenmiddag ga ik naar hem toe om de schade met hem af te handelen. Bah, 30 jaar schadevrij en dan zo'n stomme actie. Vond het heel erg voor die meneer en heb me wel tien keer verontschuldigd, maar gelukkig nam hij het vrij laconiek op. En toen... kwam ik bij de oprit naar de snelweg, die met veel politie en ambulances afgesloten was. De auto die net werd opgetakeld zag er behoorlijk verkreukeld uit. Later hoorde ik dat het om een aanrijding tussen een politiemotor en een personenwagen ging. En toen dacht ik opeens: Ik moest dat botsinkje met de auto van die meneer maken, zodat ik tien minuten later bij de snelweg was. Die verkreukelde auto... dat had ík kunnen zijn! Geloof me, ik ben niet zo van de zweverige en geloof niet in voorbestemming (hoewel stiekem wel een beetje in het lot), maar ik zat bij die gedachte met kippenvel op mijn armen in de auto toen ik de snelweg aan de andere kant opdraaide.

9 opmerkingen:

  1. Dus het engeltje heeft de hele dag om je schouder heen gehangen en zijn werk gedaan, Geniet van alle goede dingen en 1 schade in 30 jaar; Joh, dat is niks, de verzekering zal over jou niet klagen. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wie weet? Was het idd het lot dat besloot dat jij dara op dat moment niet mocht zijn. Kan me voorstellen dat het impact maakte op je...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kan me je kippenvel voorstellen Een geluk,die kleine aanrijding. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik krijg al kippenvel van je verhaal. Wat wordt je dan op zo'n moment weer even stilgezet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het leven loopt soms vreemd en sommige dingen zijn een blessing in disguise al zie je dat vaak niet meteen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Pfff, daar krijg ik ook kippenvel van. Wat een toevallige samenloop om omstandigheden!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. ja, dan denk je dat die botsing met die meneer geen toeval is geweest. Het had ook iets anders kunnen zijn dat je niet op die plek was. Hoe dan ook, je bent mooi weg geweest van de plaats des onheils.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat leuk van die agenda! Dan is dit jaar dus precies hetzelfde als 1984. Wel grappig om te weten, want ik ben in 1984 geboren, dus dan is dit jaar eigenlijk hetzelfde als mijn geboortejaar. Ook bijzonder van die aanrijding.

    BeantwoordenVerwijderen