Pagina's

woensdag 22 februari 2012

De kunst van het bloggen

Minstens een paar keer per dag schiet het door mijn hoofd dat het toch echt eens tijd wordt voor een nieuw blogje, maar ik kom er maar niet toe. Waarom? Omdat er te veel dingetjes zijn waar ik over wil schrijven, dingen die zo ver uit elkaar liggen dat ik niet weet hoe ik ze in één blogje aan elkaar moet breien. Nutteloze dingetjes, emotiedingetjes, consuminderdingetjes, niet leuke dingetjes, wel leuke dingetjes. En dan zet ik het maar weer uit mijn hoofd. Met het gevolg dat er steeds meer dingetjes bij komen die ik kwijt zou willen. Bloggen is makkelijk zolang je het bijhoudt, dan schrijf je steeds een stukje over één ding dat je bezighoudt, of over iets wat je zomaar te binnen schiet. Rijgen de gebeurtenissen zich aaneen, dan wordt het al een stuk moeilijker. Dit wordt dus een hak-op-de-takblog.

Wat het overlijden van mijn schoonvader betreft: De uitvaartmis en begrafenisplechtigheid waren uiteraard heftig en emotioneel, maar een waardig afscheid. Ook met mijn vriend gaat het in dat opzicht goed, het ergste verdriet maakt plaats voor berusting en verwerking.

De week na de begrafenis heb ik na lang dubben toch besloten een uitvaartverzekering af te sluiten. Ik werd er weer eens met mijn neus op gedrukt hoeveel er moet worden geregeld door mensen die toch al labiel zijn door emoties en verdriet, en hoe ingewikkeld het is als nabestaanden geen houvast hebben aan dingen die zijn vastgelegd. Ik riep altijd dat er altijd wel geld op mijn rekening staat en dat ik ook nog een huis heb waar geld uit komt als ik kom te overlijden, maar dat geld is natuurlijk niet zomaar beschikbaar, dus zou iemand het moeten voorschieten. Niet handig. Ik heb nu dus een uitvaartverzekering, voor 13 euro in de maand is alles geregeld. Er is een pakket met diensten beschikbaar en een vrij te besteden bedrag. Toch blij dat ik het heb gedaan. Mijn eigen zuinigheid mag tenslotte niet ten koste gaan van de mensen van wie ik hou.

Mijn nieuwe opdracht, waar ik zo'n zin in had, ging helaas toch niet door. De tussenpersoon kon het niet met de uitgever eens worden over de prijs, dus werd de klus afgeblazen. De angst om zonder werk te komen zitten sloeg toen weer in alle hevigheid toe. Ik sta emotioneel al niet zo sterk in mijn schoenen de laatste tijd, en soms lijkt de toekomst dan opeens als een donkere wolk op me neer te dalen. Gelukkig belde de week erna een andere uitgever met een leuke opdracht, zodat ik weer tot half juli onder de pannen ben.

Mijn vriend zit op dit moment ook in een onzekere periode op zijn werk. Zijn baas heeft voorgesteld dat hij met vervroegd pensioen gaat, het liefst eind van dit jaar al. Het gaat slecht met het bedrijf en dan is zo'n 60-jarige, hoeveel ervaring en kennis die ook bezit, blijkbaar toch een beetje een blok aan het been. Zelf ziet mijn vriend het wel zitten, mits hij er zeker van is dat hij er niet op achteruit gaat. De afgelopen week hebben we dus zitten rekenen en rekenen, en gisteren had hij een gesprek met een onafhankelijke adviseur. Daar kwam uit dat 62 voor hem de gunstigste leeftijd is om met pensioen te gaan, zonder al te veel te hoeven inleveren. Dat gaat hij dus aan zijn baas melden, ze kunnen hem per slot van rekening niet dwingen om met vervroegd pensioen te gaan. Nu dus maar afwachten wat ze ervoor overhebben om hem eerder te laten vertrekken.

Mijn buffertje is alweer geslonken, er staat nu nog maar 5500 euro op, er moet toch gegeten en geleefd worden. Aanvullen gaat pas half april weer lukken, tot die tijd dus maar weer in de uiterste bespaarstand. Aan de andere kant heb ik vreselijk veel behoefte om mezelf een beetje te verwennen. Ik kan stikchagrijnig worden van mijn eigen zuinigheid, en daar word ik ook geen aardiger mens van. Ik moet dus een tussenweg zien te vinden tussen bewust met mijn geld omgaan, en mezelf en anderen af en toe eens iets te gunnen. Dus bestelde ik gisteren voor in totaal 35 euro planten bij een webwinkel. Twee bosbessenplanten (in de aanbieding voor de helft van de prijs, dat dan weer wel) en een eetbare roos voor de verjaardag van een kook- en eetgrage vriendin in maart, een mooi blauw grasje voor de tuin van mijn vriend, en bosbessen en een zaailint met wilde bloemen voor mezelf. Het deed me toch even goed.

Vorige week maandag mocht ik fijn weer eens tussen de memmenpletter (mammografie dus), binnen twee weken zou ik de uitslag krijgen, maar ik heb nog niets binnen. Hoewel ik geen klachten heb en niet het gevoel heb dat er iets mis is, vind ik het toch spannend, met een moeder en zus die beiden borstkanker hebben gehad.

Ik vind het op dit moment moeilijk om in het heden te leven en te genieten van de dingen die ik heb. Beetje last van doemdenken, zo ken ik mezelf niet, en ik vind mezelf ook helemaal niet leuk zo. Ik heb last van dips, van pijn in mijn lichaam, van emotionele buien, van aanvallen van dodelijke vermoeidheid. Ik eet zo gezond mogelijk, maar zit wel de hele dag als een slons achter de computer te werken en moet mezelf echt dwingen om me enigszins fatsoenlijk aan te kleden om een boodschap te doen. Dat is dan wel weer redelijk consuminderig, maar funest voor de voorraad. Straks mezelf dus maar eens een schop onder de derrière geven en even naar buiten voor groente, brood en kaas.

Ik ga maar eens een eind breien aan dit zeurverhaal. De zon schijnt, dus aankleden en boodschappen doen!

7 opmerkingen:

  1. Oh heerlijk dat bij jou de zon schijnt, hopelijk knap je daar een beetje van op. Sterkte hoor met alle dingen en ga niet al te lang in de put zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je bent nog een een beetje post-traumatisch na alle heftige gebeurtenissen, dat is niet zomaar weg. Neem de tijd en met verwennen (zolang je niet in het rood komt) is niks mis. Misschien ook genieten van kleine dingen die haast niks kosten, jezelf een lekker bad/douche gunnen met heerlijke luchtjes en veel olie om je te (laten) masseren. Een heerlijke maaltijd uit de voorraad. Wat elzentakken in een vaasje etc. Sterkte, joh!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben het helemaal eens met vlasje hoor. Goed op jezelf passen en jezelf de tijd geven alle heftige dingen een plekje te geven. Sterkte ermee meid!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat heb ik ook steeds na een keuring, zelf het gevoel te hebben geen borstkanker te hebben met een moeder en haar zus die borstkanker hebben gehad (tante is eraan overleden). Steeds weer spannend!

    Ach logisch toch dat je je niet zo lekker in je vel zit. Er is veel op je afgekomen lees ik. Dan mag je je ook zo voelen toch. Wat betreft de uitgave, dat is vooruitzien, lekkere eigen bessen. Dat zie ik niet echt als extra, maar zelfvoorziening :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat jullie meemaken is niet niks.Niet vreemd,dat je je zo voelt. Laat het gewoon gebeuren en wees lief voor jezelf en je vriend. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Boek lekker een verwenweekend voor jezelf bij Groupon of Groupdeal. De boog kan niet altijd gespannenn staan. Om het consuminderen vol te kunnen houden, is het belangrijk jezelf af en toe eens goed te verwennen. Wanneer het echt om de centjes gaat, kun je vragen of je partner je af en toe eens wil masseren en je vriendinnen vragen of ze zin hebben in een schoonheidsavond waarbij je elkaars huid schoonmaakt en een maskertje opdoet etc. Om dips te voorkomen in deze maanden is het ook belangrijk dat je regelmatig naar buiten gaat om te wandelen. Elke dag dus! Zelf heb ik ook net een verwenweek achter de rug waar ik 7 maal Reiki mocht ontvangen. Een behandeling kost zo rond de 40 euro, maar doe je de cursus Reiki I dan kost dat 150 euro en kun je jezelf en anderen behandelen voor het hele leven. Is volgens mij een koopje.
    Het is natuurlijk niet gek dat je niet zo goed in je vel zit met alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Gewoon even heel lief zijn voor jezelf en laat het geld eventjes los. Je hebt toch gezien dat toen de ene opdracht niet doorging er bijna direct een andere opdracht volgde. Leer daar op te vertrouwen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel herkenbaar allemaal...vooral ook dat je jezelf zo niet kent. Mijn jongste broer is vorig jaar augustus onverwachts overleden en het kost gewoon veel tijd om daarmee te leren leven. Jij hebt ook nogal wat te verwerken en dit overlijden roept ook weer veel emoties en oud verdriet op.
    Wees maar lief voor jezelf en gun het de tijd. We moeten nou eenmaal accepteren dat het leven dit soort dingen in petto heeft. Maar we mogen ook accepteren dat we daar verdrietig en af en toe somber over zijn.
    sterkte!
    groet,
    peggy-sue

    BeantwoordenVerwijderen