Overpeinzing

Een reactie op een van mijn blogs zette me aan het denken. Ik maakte er min of meer uit op dat je niet alleen aan liefdadigheid mag doen om jezelf een goed gevoel te bezorgen, omdat dat egoïstisch zou zijn. Maar is het dan verkeerd om een goed gevoel te krijgen wanneer je iets voor iemand doet? Is het niet een bevestiging van het gezegde dat geven mooier is dan ontvangen?

Het zat me dwars en ik ben ga nadenken over mijn motieven. Geef ik geld, troost of liefde uit eigenbelang? Is het zo erg met me gesteld?

Nee, ik weiger me een schuldgevoel te laten aanpraten. Ik doe wat ik vind dat ik moet doen, en als ik daar zelf ook blij om kan zijn, lijkt me dat alleen maar een goede bijkomstigheid.

Ik was zo blij voor mijn zus toen ik haar na een kleine spontane inzamelingsactie onder mijn dierenvrienden een envelop met ruim 300 euro kon geven om haar opvangkatten in Griekenland onder andere te laten castreren en steriliseren (gisteren hoorde ik helaas dat ze een van haar oudste en liefste beschermelingetjes heeft moeten laten inslapen, snik).

Toen ik mijn vriend een half jaar kende, bekende hij me dat hij grote schulden had als gevolg van fouten in het verleden. Ik was boos op hem, niet omdat hij schulden had, maar omdat hij het me toen pas vertelde. Ik vertoonde indertijd nogal consumeerderig gedrag en sleepte hem in mijn onwetendheid met me mee. Hij zei toen dat hij bang was me te verliezen als ik het wist. Wat kende hij me toen nog slecht.

Vanaf dat moment heb ik hem bijgestaan en dat zal ik blijven doen. Hij zegt dat ik heb voorkomen dat hij nu in een doos onder een brug slaapt en noemt me zijn reddende engel. Maar daar heb ik het níét voor gedaan. Het gaat nu goed met hem en zijn schulden worden iedere maand kleiner, al zal het nog even duren voordat hij ervan af is. Ik blijf hem helpen, met alle liefde, maar uiteindelijk moet hij het zelf doen. Ik vind het zo fijn dat het de goede kant opgaat met hem. En daar heb je het weer, daar ben ik dus echt heel blij om. En of dat goed is of niet, ik zal mensen en dieren blijven helpen, op mijn manier. Ik oordeel niet over een ander, het zou fijn zijn als iedereen dat deed.

Misschien komt dit wat ongenuanceerd en rommelig over, maar ik schrijf dit vanuit een vervelend gevoel. Als ik het morgen overlees, is de bui hopelijk alweer overgedreven en ga ik gewoon verder met doen wat ik moet doen. En ik geloof niet dat daar ooit iemand slechter van is geworden.

In memoriam: Mavros