Pagina's

woensdag 7 oktober 2009

Wie krijgt wat?

Bij de supermarkt om de hoek staat een mevrouw met de daklozenkrant. Wanneer ik langs haar loop, hoor ik altijd een klaaglijk "mevrouw alstublieeeeeft". Ik erger me aan haar. Niet omdat ze daar staat, maar om de manier waarop ze me door haar toon een ongemakkelijk gevoel bezorgt, een schuldgevoel bijna. Ik heb dus niet de neiging iets van haar te kopen. Uit vrij betrouwbare bron heb ik vernomen dat ze 's middags altijd door een meneer in een dure auto wordt opgehaald, maar dat is "horen van" en daar doe ik niet aan. Toch blijft het in mijn achterhoofd zitten, zeker wanneer ik haar later met een vriendin/dochter met een grote zak chips op straat zie lopen. Koop dan iets voedzaams, denk ik dan. Of zou ze die van een klant van de supermarkt hebben gekregen?

Bij de supermarkt om de andere hoek staat een meneer met de daklozenkrant. Hij straalt iets vriendelijks uit en zegt me bij komen en gaan ook altijd gedag op een manier waarvan ik het gevoel krijg dat hij me inderdaad alleen maar vriendelijk gedag zegt, en niet alleen maar om zijn krantje te verkopen. Ik heb niets met die krant. Vind het dik geld voor iets waar ik alleen de kachel mee kan aanmaken. Maar die meneer gun ik wel iets. Vaak sta ik op het punt hem zomaar een losse euro te geven of iets lekkers voor hem uit de winkel mee te nemen, maar een stemmetje in mijn hoofd zeurt dat ik hem daarmee misschien beledig. Hij is tenslotte geen bedelaar, maar een daklozenkrantenverkoper. Wat is wijsheid? Ik wil die vriendelijke meneer niet voor het hoofd stoten. Toch maar een krantje kopen volgende keer? Wat doen jullie? En in hoeverre mag ik mijn persoonlijke voorkeur of iemands goede en slechte sociale eigenschappen laten meespelen bij mijn besluit wie ik wel of niet iets geef?

Tussen die twee supermarkten zit vaak een accordeonist. Hij speelt erg mooi en ingetogen, ik word vrolijk van hem, zeker wanneer het van dit sombere weer is. Hij krijgt dus wél altijd iets van me. Hetzelfde geldt voor de orgelman die iedere vrijdag de weekmarkt opvrolijkt. En het rare is dat het me altijd een fijn gevoel geeft om twintig of vijftig cent in zo'n bakje te gooien. Het is niet veel, maar als iedereen die het waardeert dat doet kan het leuk wat opbrengen.

Net kwam ik nog langs de accordeonist. Vijftig cent is niet veel voor een goed gevoel.

7 opmerkingen:

  1. Zelf geef ik ook geen geld aan de straatkrantverkopers. Meestal kopen ze er bier ofzo voor.Dus van mij krijgen ze niks meer. Heel herkenbaar trouwens de manier waarop ze goeiedag zeggen. De accodionist bij mij in de buurt geef ik soms het geld wat in het winkelwagentje gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eerlijk gezegd kocht ik vroeger wel de krant bij een hele vriendelijke mevrouw bij de C1000. Totdat ik erachter kwam via een vriendin die een praatje met haar had aangeknoopt dat ze op vakantie was geweest naar haar familie in Bulgarije. Verder is de accordeonist haar man en vroegen ze een keer bij de Lidl of ze geen Marlboro sigaretten hadden> hebben ze daar niet en hun huismerk hoefden ze niet.
    Van een andere daklozenkrantverkoper weet ik dat hij een keer een paar rijen voor mijn vriendin heeft gezeten in de bioscoop met hun popcorn.
    En inderdaad veel flesjes bier.
    Nu zijn er vast heel veel mensen die het moeilijk hebben, die dit echt met een goed hart doen, maar die paar hebben bij mij veel argwaan gezaaid, waardoor ik nu geen krantje of geld meer geef.
    En ik vind dit best erg, want ik wil best wat geve aan mensen die het nodig hebben, maar vind het moeilijk deze eruit te pikken.
    Hetzelfde gevoel heb ik bij collecteren. Toen ik me erin verdiepte bleek dat er zoveel geld aan de strijkstok bleef hangen. Ik heb dit jaar voor het laatst gecollecteerd, heb het opgegeven omdat ik me in de politiek van de "goede doelen"niet meer op die manier kan vinden.
    Ben nu wel op zoek naar kleinschalige projecten, zonder grote organisatie, waar naar mijn idee het geld echt ook aan het goede doel besteed wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, ik vind dat soort dingen ook heel erg moeilijk. Wat de accordeonspeler met zijn geld doet vind ik niet zo belangrijk, al was hij miljonair. Hij ontroert me met zijn muziek en vrolijkt me op. Hij werkt in feite gewoon voor zijn geld. Als ik naar een muziekvoorstelling ga moet ik daar tenslotte ook voor betalen. Maar die daklozenkrant voelt nu aan als verkapt bedelen, en dan vaak ook nog eens door mensen die daar misbruik van maken. Vervelend voor de mensen die het wel heel hard nodig hebben. Onderscheid maken wordt zo onmogelijk. Daarom geef ik ook graag aan projectjes waar ik of rechtstreeks mee te maken heb (de Griekse zwerfkatjes van mijn zus) of waar ik enige controle op heb.
    Wat een kleinschalig project betreft, Jacqueline, heb je mijn blog over Henny van een paar dagen geleden gelezen. Misschien is dat iets voor je?
    Groet,
    Oog op de Toekomst

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hm wellicht helpt het als je je eens inleest inde materie van de daklozenkrant? Ik denk zelf ,ik heb het nu goed genoeg om het geld te missen en koop m dus altijd( behalve als ik m dus net gister al gekocht heb het is namelijk geen dagkrant) en hoop dat als ik ooit door welke reden dan ook in een nare positie kom( financieel) er ook iemand is die mij weer kan( en ook wil helpen) als iedereen zo zou doen/denken zou er dan niet een hele hoop opgelost kunnen worden zo met zn allen? en hebben we dan niet alleen een beter gevoel maar gewoon een betere wereld?
    Daarbij vind ik buiten dit alles om dat je ook best eens onbaatzuchtig mag geven, zonder zelfs dat je er een goed gevoel van krijgt.( want dan doe je het toch weer voor jezelf, misschien zou je juist dan moeten geven waar je geen goed gevoel bij krijgt, om echt hulp te bieden,ws vind iedereen die eerste mevrouw zeurderig en/of zeurt ze zo omdat er nooit iemand haar iets geeft poee poee wat een circels :-) )
    Najaa succes met geven ;-) en minder vooral niet ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Sillie,
    Het gaat me er niet om dat ik niets wil geven, ik help regelmatig mensen om me heen die het minder hebben dan ik, ik probeerde meer duidelijk te maken hoe verschillend mensen op je kunnen overkomen en wat dat voor reactie opwekt. En nee, ik hoef er niet per se een goed gevoel bij te krijgen (hoewel mooi meegenomen), als ik er maar een goed gevoel over heb. Ik gun iedereen alles, maar niet als ik het idee heb dat ze mijn (met hard werken verdiende) in feite weggooien. Daar is niemand mee geholpen.
    Groet,
    Oog op de Toekomst

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi,

    Net weer met veel plezier je log gelezen , je staat trouwens ook op onze weblog.Ik koop de daklozen krant hierin de buurt oa bij een vrouwtje uit de Oekraine.Ik maak ook altijd een praatje met deze mensen , mede door het werk wat we doen kijken wij er anders tegen aan.Overal heb je mensen die misbruik maken van de situatie.De daklozekrant is een mogelijkheid voor de dak en thuisloze om weer een normaal bestaan op te bouwen.Een aantal hebben doort het verkopen van dew krant weer een toekosmt op kunnen bouwen .Maar dat neemt niet weg dat sommige verkopens andere dingend doen met hun geld dan je zou willen.Mocht iemand een goede bestemming zoeken om tre doneren kijk dan eens op onze website www.casa-luani.mysites.nl of lees onze weblog http://onsgezinendestichting.blogspot.com

    Gr henny

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook ik koop bijna altijd de daklozenkrant, de daklozen moeten hem zelf ook eerst aankopen en verdienen er een klein beetje geld mee. Meestal hebben ze geen uitkering of andere inkomsten. Maar ook ik heb wel mijn voorkeur (helaas, want dat wil ik helemaal niet).

    BeantwoordenVerwijderen