Bodem in zicht

Waar ik al bang voor was, is aan het gebeuren. Omdat mijn doelen momenteel zo onbereikbaar lijken en mijn spaarsaldo de afgelopen twee maanden alleen maar is gedaald, neemt mijn animo om te sparen af. Volgende week moet ik zeshonderd euro betalen om van mijn leasecontract af te komen, meer dan verwacht, dus ook een hypotheekaflossing zit er opeens niet meer in, al was ik er nog steeds niet over uit of dat nou wel of niet verstandig zou zijn. Maar daar hoef ik nu niet eens meer over na te denken, want de bodem raakt in zicht. Op mijn betaalrekening staat gelukkig voldoende om het tot half januari uit te zingen en op mijn noodrekening staat nog een paar honderd euro, dat is het probleem gelukkig niet, de hypotheek en de rekeningen kunnen worden betaald, maar eigenlijk ben ik gewoon weer terug bij af. Nou ja, niet helemaal natuurlijk, want mijn totale schuld bedraagt op dit moment nog maar zo'n 800 euro i.p.v. 6000 euro aan het begin van dit jaar. De enige spaarpot die nog onaangesproken is, is die voor de hypotheekaflossing, omdat ik daar renteafspraken voor heb gemaakt en dus minder rente krijg als ik onder een bepaald bedrag kom of als het bedrag elke maand niet met een bepaalde som stijgt. Dat is nog mijn enige stok achter de deur. In het potje Vakantie zit nog 100 euro, in het potje pensioen nog 400 euro, een lachertje natuurlijk, misschien moet ik dat laatste potje maar een andere naam gaan geven of het geld overhevelen naar het potje Hypotheek, dan lijkt het nog wat.

Het is absoluut niet mijn bedoeling om te klagen, hoor, ik weet dondersgoed dat er mensen zijn die hun handen zouden dichtknijpen met zulke spaarpotjes en de zekerheid dat de rekeningen weer een maand kunnen worden betaald. Nee, het is meer een soort bespiegeling voor mezelf, en de conclusie is dat ik er eigenlijk een beetje een rommeltje van aan het maken ben. Mooi voornemen voor het goede jaar: Concretere doelen en spaarafspraken voor mezelf, zoveel mogelijk blijven bezuinigen en gewoon de schouders er weer onder.

Gisteravond heb ik toch nog een aflevering Gilmore Girls op dvd gekeken, kon het gewoon niet laten, en ben dus toch weer te laat naar bed gegaan. Voordeel was dat mijn vriend hier sliep en dat hij geheel tegen onze gewoonte in na een zware werkdag van pure vermoeidheid een uurtje eerder naar bed was gegaan. O, wat een zaligheid, hij was net een kacheltje toen ik in bed stapte. Daar kan toch geen kruik tegenop.