Pagina's

vrijdag 11 december 2009

Gemengde gevoelens

Van blij tot boos, van nerveus tot onzeker, van geërgerd tot verrast. Poeh, emoties zijn rare dingen.

Blij ben ik met het telefoontje dat ik net van mijn vriend kreeg. Hij heeft een nieuwe woning aangeboden gekregen, op vijf minuten loopafstand van mijn huis en ruim 100 euro minder huur dan hij nu betaalt. Het is een klein 55+huisje, maar groot genoeg voor hem alleen, en het together-deel van onze LAT-relatie vindt toch bij mij plaats.

Nerveus omdat ik weet dat hij altijd heeft gezegd dat hij zijn katten (beide 13 jaar) niet meeneemt als hij gaat verhuizen. Hij verzorgt ze goed, maar het zijn enorme verhaarders en dat is voor een poetsmiep zoals hij, die de hele dag en een paar avonden per week niet thuis is, niet bij te houden. En ik moet toegeven dat een bank, stoelen en de vloer die elke dag weer een rood met zwart vachtje hebben niet vrolijk maakt.

Onzeker omdat ik heel graag weer katten zou willen hebben, maar deze katten zijn nog nooit van hun leven buiten geweest en dat zou bij mij een groot probleem zijn, want ik heb als het even kan de voordeur openstaan. Ik heb al zitten nadenken over een speciale kattenkamer (mijn hobbykamer daarvoor inrichten, maar dan heb ik dus geen hobbykamer meer). Kunnen katten gelukkig zijn in een kamer van 3x4 meter, met een brede vensterbank om naar buiten te kijken, een grote krabpaal, mandjes, speeltjes en een mens die ze af en toe lekker komt knuffelen of borstelen? Kijk toch eens wat een leukerds:
Boos omdat ik gisteren een envelop van de Parkinson stichting in de bus kreeg, met daarin twee schattige kaartjes met envelopjes, een vel even schattige stickers en een acceptgiro. Emotionele chantage vind ik dat, kan er echt boos om worden. Mij een schuldgevoel proberen te bezorgen door me zulke mooie dingetjes te sturen en dan te verwachten dat ik wel een donatie doe. Nou, hoe leuk die kaartjes en stickertjes ook zijn, als ik ze in de winkel had zien liggen, had ik ze ook niet gekocht, dus ook nu niet. Wat kost dat allemaal niet om iedereen zoiets te sturen? Kunnen ze dat geld niet voor iets beters gebruiken dan te proberen mij de sociale verplichting op te dringen om te doneren?

Verrast omdat ik gisteren ook mijn nieuwe lidmaatschapskaart van de ANWB kreeg, met daarbij een mooie weekplanner voor 2010. Net op tijd, ik had me er al min of meer bij neergelegd dat ik dit jaar voor het eerst een planner zou moeten kopen.

Geërgerd omdat ik hoofdpijn krijg van al die wisselende emoties, niet aan het werk kom en tot mijn schaamte moet bekennen dat ik helemaal geen zin heb om zo naar mijn hoogbejaarde ouders te gaan voor het wekelijkse bezoek. Ik zou zo graag naar ze toe gaan omdat het er gezellig is, maar dat is het niet, zo eenvoudig is het.

12 opmerkingen:

  1. Geen poezenkamer hoor, dat vind ik zo zielig. Ik snap wel dat het lastig is dat ze veel verharen. Maar dan leer je ze maar zelf te stofzuigen :) Wel gaaf dat hij een huis aangeboden heeft gekregen. En niet naar je ouders, oh dat is een lastige kwestie. Ik zie mijn ouders meerdere malen per week. Mijn moeder past zelfs op onze dochter, dus dat is niet te vergelijken qua situatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh emoties, een 'killer' als je als freelancer werkt.. Volgens mij heb je al 3 dagen eigenlijk niet gewerkt, Oog? (grapje.., ik zit een beetje te jennen)
    Die poezen lijken me inderdaad leuke beesten, maar ik heb er totaal geen verstand van: noch van de eisen die ze stellen aan de leefomgeving (heb je een kattenluikje nodig?), noch van de kosten.
    Hgr, Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zal ze eens een stofzuiger in poten geven, Christel, maar ik denk dat ze erop gaan liggen slapen :-)
    Anna, gisteren heb ik een recordwerkdag en -avond gehad en daarmee een dag ingehaald, was inderdaad wel even nodig. Ja, als freelancer is het wel eens moeilijk om de zelfdiscipline op te brengen om te werken, vooral als je inwendig stuitert.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed hoor! Zit natuurlijk zelf te procrastineren door jouw blog tussendoor te lezen...
    Wens je een fijn weekend en emoties zijn meestal minder na een nacht slapen. En waar je het meest tegenop ziet, valt dan meestal wel weer mee.
    Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als je nu al twijfelt over die poezen dan niet doen. Mijn broer had een poes gevonden maar is het dier nu al zat en het beestje is nu tijdelijk bij mijn moeder tot zij het dier ook niet meer wil.
    Trouwens je gaat er toch geen kamer aan opofferen?
    Dit is mijn mening maar...doe wat je zelf wilt.

    Wel leuk dat je vriend dichterbij komt wonen, lijkt me wel makkelijk en gezellig.

    Morgen is er weer een dag dus maak je niet druk!

    groetjes,
    Pien

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind het zo moeilijk, Pien, ik vind het zulke leuke katten en in mijn hart wil ik ze graag, maar ik zie allemaal beren op de weg, niet in de laatste plaats dat ze al 13 zijn, dus dat dat binnen afzienbare tijd weer het verdriet van afscheid nemen met zich meebrengt, en ik heb mezelf ooit voorgenomen mezelf die pijn nooit meer aan te doen (schiet al vol als ik erover schrijf, kun je nagaan). Maar ik wil ook niet dat ze in het asiel terechtkomen, dat zou ik afschuwelijk vinden. Toch maar snel om ons heen gaan melden dat we een goed tehuis voor ze zoeken, misschien dient de oplossing zich dan vanzelf aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jammer dat hij de katten weg gaat doen, ik vind: eens genomen, altijd ervoor zorgen maar dat is mijn mening. Sorry, ik vind het nogal gemakkelijk alleen omdat je wat meer moet stofzuigen dan. Het zijn geen oude schoenen tenslotte...

    En wat te doen met die bedelbrieven? Kruis door het adres en retour afzender met de kreet erop: : "geen post op dit adres". Doe ik ook altijd ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ineke, de katten waren van zijn ex-vriendin, maar toen ze wegging vond ze ze blijkbaar niet belangrijk genoeg om ze mee te nemen. Hij is absoluut geen kattenmens, maar heeft ze wel altijd goed verzorgd. Ik begrijp je mening, heb er zelf ook altijd zo over gedacht, maar het is niet zo dat hij zelf voor die katten heeft gekozen. Ik vind ook dat hij ze niet zomaar kan 'afdanken', ze gaan dus zeker niet naar het asiel. Als we er geen liefdevol tehuis voor vinden, komen ze bij mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Poezen, een heerlijk "bezit". Maar nu moet ik toegeven; ik ben een kattenmens. De poezen van de buren komen vaak buurten en daar ben ik heel blij mee. Wij hebben besloten geen huisdieren meer te nemen. We zijn al wat jaartjes ouder en dan wordt een beestje een verschppoling en dat willen we niet.
    En wat de gratis cadeautjes betreft in de vorm van kaarten of id.? Ik denk gewoon; goh, bedankt. Wat leuk dat je me verwent en ze gaan gewoon bij de stapel kaarten die ook gewoon weer door ons gebruikt worden. Ik heb ze toch niet besteld? Daarom maak ik wel elke envelop open, onze zoon liep daarmee een vrij duur cadeau mis. Envelop met inhoud gewoon in de papierbak, idee; wat moet ik hiermee? Gewoon jammer dus.
    Hartelijke groet en tot laters
    Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik snap de situatie en hoop dat jullie een goed huisje voor ze vinden. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Moeilijke keuze ja, met die katten. Op zich kan het wel werken, dat ze wennen aan buiten hoor. Onze eerste kat heeft jaren op een flat geleefd. Toen we verhuisden van flat naar huis met tuin, was hij in korte tijd gewend aan buiten zijn, zonder problemen. Je moet ze alleen wel goed in de gaten houden in het begin.
    Maar anders hoop ik dat je een mooi huis voor ze vind.
    Patrick

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Patrick, voordeel is natuurlijk ook dat het nu winter is en dat de voordeur dus vaker dicht is, zodat ze tijd zouden hebben om te wennen. Ik moet er alleen niet aan denken dat ze dan over via de galerij naar beneden lopen, want dan staan ze meteen op een vrij drukke weg en ik zie ze ervoor aan om onder de eerste de beste auto te lopen. Een van mijn nachtmerries is dat. Een ander probleem dat ik nog niet had genoemd is trouwens dat een van de katten alles omver mikt wat ook maar enigszins om te pikken is. Mijn vriend verzucht regelmatig dat hij zo graag eens wat leuks in huis zou willen zetten, al was het maar één plant. Dat is ook nog iets wat me tegenhoudt en waarom ik over een kattenkamer nadenk. We blijven zoeken en nadenken.

    BeantwoordenVerwijderen