Boeken in het wild

Ik kende het fenomeen al langer, maar had me er nooit eerder in verdiept: Bookcrossing. Gisteren heb ik me aangemeld en een dezer dagen gaat een van mijn boeken de wijde wereld in. Wat is bookcrossing? Heel kort uitgelegd is het de bedoeling dat je een boek uitkiest dat je de wereld in wilt sturen, een etiket downloadt op de site, dat in het boek plakt en het boek vervolgens ergens achterlaat om door een ander te worden gevonden. De vinder registreert (als het goed is) het gevonden boek op de website van Bookcrossing met behulp van een uniek nummer dat op het etiket in het boek staat en zo kun je je boek de hele wereld door volgen. Je kunt een boek kiezen dat je zelf hebt gelezen en waarvan je vindt dat anderen het ook moeten lezen, een boek waar je niets aan vond maar dat je toch niet wilt weggooien omdat een ander het misschien wél mooi vindt, of een boek dat je niet hebt gelezen en ook nooit zal gaan lezen, maar dat je toch een nieuwe eigenaar gunt. Het leukste is natuurlijk als de vinder het boek na het te hebben gelezen weer 'loslaat', zodat het weer door een andere bookcrosser kan worden gevonden en gelezen. Ik heb al etiketten gedownload, nu nog gaan bedenken welk boek het wordt en waar ik het ga achterlaten. Misschien ga ik vanavond (als het weer het toelaat) nog een keer naar mijn vader in het ziekenhuis, dat zou natuurlijk een geschikte plek zijn, ergens op een tafeltje in een hal of op een verlaten balie. En dan maar hopen dat er niet iemand meteen achter je aan komt rennen met: 'Mevrouw, u hebt uw boek laten liggen.'

Ja, mijn vader ligt nog in het ziekenhuis. Op zich gaat het goed met hem, maar er was wat vocht achter zijn longen geconstateerd en ze wilden hem nog even ter observatie houden. Ook was hij weer afgevallen, blijkbaar eet hij in het ziekenhuis nog minder dan thuis. Er zou een diëtist langskomen, maar ik ben bang dat hij daar toch niets van aanneemt en zijn eigen gangetje blijft gaan. Hopelijk mag hij morgenochtend dan toch naar huis. Ik had hem net aan de telefoon en hij zegt dat hij zich prima voelt, dat hij goed verzorgd wordt, dat het eten goed is en dat hij goed slaapt. Al met al goede berichten, maar ik zal toch blij zijn als hij weer thuis is.

Met de katten gaat het ook goed. Eén keer per dag hebben ze een vrij uurtje en dan mogen ze het hele huis door. Bejaarde onderzoeker Sam ziet er de humor wel van in en zit overal op, onder en in. Geen deur is veilig voor hem, er staat regelmatig opeens een kastdeur of een keukenkastje open wanneer hij op onderzoek uit is. Zijn vriend Droopy is een mens-uit-de-boom-kijker. Wat mag ik wel en wat mag ik niet. Hij doet er tien minuten over om naar beneden te komen en zijn neus om de hoek van de kamerdeur te steken. Slijmen en roepen helpt geen zier, hij doet alles op zijn eigen tempo. Als hij dan eenmaal in de woonkamer is gaat hij wel op onderzoek uit, maar je ziet dat hij op zijn hoede blijft. Sam vindt het reuzegezellie en ligt op het kleed te rollebollen of staat de planten kopjes te geven. Of hij gaat op zijn bange vriend liggen loeren, die hij vanuit een hinderlaag bespiedt, kop op de grond, kont omhoog en.... aanvalluhhh. Droopy is daar niet echt van onder de indruk en duikt gewoon weg. Gisteren kwamen ze allebei even gezellig bij me op de bank, maar het liefst scharrelen ze rond. Alles is reuze interessant en wordt aan een grondig onderzoek onderworpen. Gisteren heb ik de houtkachel even aangedaan toen ze beneden waren, om te kijken hoe ze zouden reageren. Ik moet er toch niet aan denken dat ze op dat loeihete ding springen en hun pootjes verbranden. Toen ik de kachel aanstak, kwamen ze allebei even gezellig naast me naar de vlammetjes kijken, maar verder geen aandacht. Voorlopig zorg ik er in ieder geval voor dat ik op ze let als de kachel aan is. Na het vrije uurtje ben ik naar boven gelopen en heb ze geroepen. En zonder enig morren of mokken liepen ze hun kamertje weer in, Droopy leek zelfs een beetje opgelucht te kijken. Blijkbaar is dat hun veilige haven, waar ik heel blij om ben.

Hoe het verder moet met de mannen weet ik nog niet. Wat als straks de buitendeur opengaat. Wat als ik in de zomer vier weken met mijn vriend met de auto door Europa ga tuffen? Maar dat is een zorg voor later, voorlopig geniet ik maar gewoon van hun aanwezigheid.