Tobberige, doenerige dinsdag

Mijn vader is weer thuis uit het ziekenhuis. Ik wil het er nu even niet verder over hebben, maar ik maak me heel veel zorgen om hem. Hij weegt nu nog maar 45 kilo, het woord uitgemergeld is eigenlijk de beste omschrijving.

Om niet te veel te piekeren stort ik me al een paar dagen - gedeeltelijk noodgedwongen omdat deadlines de neiging hebben om heel stiekem dichterbij te sluipen - vol overgave op mijn werk, dan heb ik in ieder geval het gevoel dat ik nog iets nuttigs doe.

Gisteren heb ik in het kader van bookcrossing (zie vorig blog) een boek achtergelaten op een vensterbank op de derde verdieping van het Lucas/Andreas-ziekenhuis in Amsterdam. Ik ben heel benieuwd of de vinder het boek daadwerkelijk gaat registeren op de website aan de hand van de code op het etiket in het boek.

Vandaag ook eindelijk mijn BTW-aangifte gedaan, pannenkoeken gebakken van overgebleven beslag van eergisteren en ingevroren, naar een tft-monitor en een vloerkleed voor mijn vriend gesnuffeld op Marktplaats, de douchekop eindelijk vervangen, de kattenkamer schoongemaakt, polissen uitgezocht, opgeruimd en dus flink aan de slag geweest met mijn werk.

Mijn budget kan me de afgelopen dagen weinig schelen. Ik hou niets bij en koop dingen in winkels waarvan ik weet dat het goedkoper is als ik een paar minuten doorloop naar de Action of de Aldi of een supermarkt die meer aanbiedingen heeft. Jammer dan, maar nu even niet. Het maakt me even geen zier uit of iets ergens een dubbeltje goedkoper is of niet, en vind mijn hele consumindermanie op dit moment totaal onbelangrijk. Niet dat mijn financiële situatie opeens zo rooskleurig is, ik zit juist met smart op de betaling van een factuur te wachten, maar geld lijkt opeens niet meer dan muntjes en stukjes papier en een plastic kaartje waar je dingen voor in ruil krijgt die je al dan niet nodig hebt. Gelukkig is het consuminderen er inmiddels al zo ingesleten dat ik nog steeds geen echt onnodige rotzooi heb gekocht. Wel dus eindelijk een nieuwe douchekop, eentje van 9,95 euro bij de Aldi, en hij doet het prima, het is fijn om niet meer heen en weer te hoeven springen om helemaal nat te worden. Bij het Kruidvat was ik zomaar opeens 25 euro kwijt aan dingen die ik weliswaar binnenkort nodig had en die in de aanbieding waren, maar dat had veel goedkoper gekund. Ik heb geen wijn bij de Aldi gehaald voor 1,89 euro, maar bij Deka voor anderhalve euro meer, gewoon omdat ik geen zin had om dat stukje te lopen. Het loopt dus niet onmiddellijk grandioos mis als ik even niet oplet, maar echt zuinig.... nee, niet echt. Ik weet dat het door het onrustgevoel om mijn vader komt, door het gevoel: waar doe ik het voor, als je oud bent wil je toch niets meer en is niets meer leuk. Straks een drankje drinken in de kroeg met de meiden, even van me afpraten, het is heerlijk om zulke vriendinnen te hebben. En lachen doen we ook echt wel.

De katten hebben inmiddels het hele huis van onder tot boven verkend. Sam heeft bedacht dat hij ook zelf wel kan bepalen wanneer hij wel of niet uit zijn kamer mag en stond vanmiddag opeens doodleuk voor mijn neus. Ik ga hem Houdini noemen, want hij krijgt echt alles open wat dicht zit. Tijd om het handvat van de deur omhoog te zetten. Sam verstopt zich ook graag in kleine gaatjes en hoekjes, zodat ik het hele huis moet doorzoeken om hem te vinden. Vindt ie leuk. Grappig is dat ze veel ondeugender zijn als mijn vriend er is, want tja, de baas geeft je aandacht als je iets ondeugends doet door heel hard je naam te roepen, en dat is pas écht leuk!