Zelluf doen...

De eerste reacties op mijn vorige blog inspireren tot een nieuw stukje.

Al toen ik klein was leerde mijn moeder me hoe ik mijn eigen fietsband moest plakken en hoe je een nieuwe stekker aan een snoer zette (toen die nog niet gegoten waren). Niet dat mijn moeder nou zo technisch was (mijn vader trouwens ook niet), maar ze vond dat je iets altijd eerst moest proberen voordat je 'help' riep. Toen ik met een 'handige man' trouwde, merkte ik dat ik technische dingen steeds vaker aan hem overliet, om de eenvoudige reden dat hij dat altijd net iets sneller en handiger deed dan ik. Wel heeft hij me geleerd: Als iets kapot is, maak het open! Kijk ernaar. Kijk of je iets ziet wat niet klopt. Dat principe paste ik voor het eerst toe toen mijn vader meldde dat zijn platenspeler het niet meer deed. Natuurlijk vroeg hij naar mijn man, maar omdat die er niet was, heb ik het ding zelf opengeschroefd... en zag onmiddellijk een snaartje dat eraf was gelopen. Snaartje teruggelegd, en alles deed het weer. Zo eenvoudig was het, het was een les voor het leven. Als je nooit ergens aan begint, leer je het ook nooit. Zo heb ik in mijn leven zelf de badkamer betegeld, alle verlichting opgehangen aan het plafond (wel vanaf de trap even naar manlief gebeld of ik niets over het hoofd had gezien, want voor stroom heb ik een heilig ontzag), tapijt en zeil gelegd, gaten geboord met de boorhamer in beton, behangen en geschilderd, internetaansluiting en computer geïnstalleerd. Ik zaag mijn eigen hout en repareer zelf een lekkende kraan of vervang hem. Ik kan het wiel van mijn auto vervangen en zelf de motor starten met behulp van accukabels. Zelluf doen.... zelluf doen...

Toen ik bijna anderhalf jaar geleden dit huis kocht had ik het even gehad met het zelf doen. Ik was even klusmoe. Ik zag als een berg op tegen het installeren van een nieuwe draadloze computerverbinding, omdat het doortrekken van een kabel naar de eerste verdieping ook volgens iemand met verstand van zaken onmogelijk was zonder een draad via de trap door het hele huis te laten lopen (de bekabeling en electriciteit in dit huis is vreselijk onlogisch). Een vriend voor wie dat dagelijks werk is bood aan dit voor me te doen, wat ik in dank heb aangenomen. Maar het vervelende is dat als je iets niet zelf hebt aangesloten, je ook niet weet wat je moet doen als er iets mis mee is. Daarna dus maar weer zelf met dingen aan de slag gegaan. Alleen het aansluiten van mijn houtkachel en het plaatsen van daktrimmen heb ik aan de vakman overgelaten, er zíjn grenzen. En nu dus het nieuwe 3-in-1 pakket van Tele2. Internet geen probleem, telefoon geen probleem, de handleiding was helder en leverde geen verrassingen op. Televisie leek ook een fluitje van een cent, maar dat was het dus niet. Gisteren was mijn ex-man (die handige dus) op bezoek, en toen ik hem over het probleem vertelde, bleef hij rustig zitten en ging niet onmiddellijk kijken of hij het misschien kon oplossen. Hij ging er gewoon vanuit dat ik het goed had gedaan. Dat deed me eigenlijk wel goed.

Net maar weer met de helpdesk gebeld, en de medewerker daar was het met me eens dat de enige mogelijkheid nog was dat de decoder of de afstandsbediening niet goed werkt. Afstandsbediening geeft wel een signaal af, dus krijg ik nu een nieuwe decoder toegestuurd. En nu maar hopen dat dat het was...

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik niet vind dat ik dingen door anderen (mannen) hoef te laten doen omdat ik een vrouw ben. Ik denk dat er evenveel handige vrouwen als mannen zijn, alleen zien veel mannen het volgens mij als hun 'plicht' om het te kunnen, en veel vrouwen het als hun 'recht' om het niet te hoeven doen. Hoe is dat bij jullie? Proberen jullie eerst iets zelf voordat je het uit handen geeft?