Pizza!

Gisteren heb ik voor het eerst zelf pizza's gemaakt. Voor de bodem gebruikte ik het recept van Monique, de vulling bestond uit allerlei restjes/blikjes die ik nog had staan. Alleen de mozzarella heb ik bij de Aldi meegenomen. De broodmachine zorgde voor een mooi soepel deeg, wat net genoeg was voor twee middelgrote pizza's met een dunne bodem.

Eén pizza besmeerde ik met salsa (ipv tomatenpuree of -saus) waar ik nog een halve pot van had staan, en belegde hem vervolgens met mozzarella, bosuitjes, tomaat, spinazie, een restje rauwe ham, feta, fijngehakte zwarte olijven en geraspte kaas. Pizza nummer twee besmeerde ik met wat pesto en salsa, met daarop mozzarella, uienringen, tomaat, een half blikje tonijn, een half blikje ansjovis, fijngehakte zwarte olijven en een klein beetje geraspte kaas om de boel bij elkaar te houden. De twee blikken (bodems van springvormen) pasten precies naast elkaar in mijn niet al te grote inbouwoven. Na twintig minuten haalde ik er twee prachtige pizza's uit. Sorry, geen foto, ik was te lui om mijn fototoestel van boven te halen en ik had hónger.

Toen ik mijn vriend 's middags sms-te dat ik een poging ging wagen tot zelf pizza's maken, wierp hij zich uiteraard vrijwillig op als proefpersoon. En wat vond hij ervan? "Lekkerder dan bij de pizzeria, echt heerlijk". Vooral de pizza met feta viel bijzonder bij hem in de smaak, maar ook de tonijnpizza ging grif naar binnen. Dat mag je vaker doen, was het eindoordeel. En inderdaad, ik vond ze zelf ook bijzonder goed gelukt. Vooral de salsa in plaats van tomatensaus was een gelukkige vondst. Wat deze pizza's me hebben gekost is moeilijk te bepalen, omdat ik veel met restjes heb gewerkt die nog in de koelkast lagen, maar het zal een schijntje zijn van wat je er in de pizzeria of zelfs in de supermarkt voor betaalt. Ik ben dit keer wel zo slim geweest om de ingrediënten op te schrijven, zodat ik deze succesnummers kan reproduceren.

Als toetje aten we boerenlandyoghurt met een schep kersenvlaaivulling waarvan ik nog een half blik had staan. Veel lekkerder dan kant en klare vruchtenyoghurt, en je kunt zelf bepalen hoe zoet je het maakt.

Vorige week kreeg ik trouwens bericht van Main Energie. Ik wacht nu al drie maanden op mijn eindafrekening voor gas (meterstand 20 december al opgenomen), en een maand geleden kreeg ik te horen dat er een technische storing in een systeem was. Goed, dat kan gebeuren, zeker bij een overname. Maar tot mijn verbijstering en ergernis vond ik vorige week een brief in de bus dat het nóg wel een maand kan duren (nou ja, dit keer stuurden ze in ieder geval bericht, dat is al wat). Dan heb ik dus vier maanden op mijn eindafrekening moeten wachten! Het zet me stevig aan het denken over die maatschappij en het systeem dat ze gebruiken. Als een technisch probleem in vier maanden niet kan worden opgelost, wat zegt dat dan over dat systeem en de technici die ze erop zetten? Als een probleem na een maand of wat niet kan worden opgelost, neem dan een nieuw systeem, want dan deugt het oude duidelijk niet. En wat kunnen ze na vier maanden wel oplossen wat ze na twee maanden niet kunnen? Ik vind het vreselijk knullig en onprofessioneel overkomen. Als ik half april nog niets heb gehoord, ben ik klant-af bij Main Energie, en dan vind ik dat ik nog heel geduldig ben geweest.