Derde blogje vandaag

Nog even van me afschrijven, daarna weer terug naar de dingen van de dag.

De katten hebben zich voorbeeldig gedragen bij de dierenarts en het inenten en chippen was een fluitje van een cent. Ze hebben ook meteen een wormkuurtje gehad. Droopy heeft een afgebroken hoektand die er eigenlijk uit moet omdat hij daar misschien pijn van kan hebben met eten. Sam heeft een lichte hartruis, maar volgens mijn vriend is dat al heel lang geleden geconstateerd en geen reden tot paniek. Ze ondergingen alles lijdzaam en zelfs bangepoeperd Droopy, die vreemden heel eng vindt, gromde niet en haalde niet uit. Wat ik stiekem wel leuk vond was dat er twee aardige assistentes en zijn vroegere baas om de tafel heen stonden, maar dat hij tegen mij aan kroop toen hij het gedoe zat was. Blijkbaar heeft hij me helemaal geaccepteerd als zijn nieuwe bazinnetje.

Over mijn ouders en het bezoek aan het tuincentrum vandaag (zie mijn vorige blog) naar aanleiding van de reacties:

Ik geloof niet dat mijn vader dement aan het worden is. Het kan zijn dat het in mijn verhaal zo overkomt, maar het gebeuren in de koffiehoek komt volgens mij voort uit een soort onverschilligheid tegenover de wereld om hem heen en een bepaalde traagheid die je volgens mij op je negentigste mag hebben, niet omdat hij het niet meer weet. Het tellen van het geld was bijvoorbeeld wel goed gekomen als hij wat meer tijd had gehad, alles duurt alleen wat langer, en als er dan een lange rij achter je staat, is dat niet handig. Het foutje met het zout in zijn koffie is ook wel begrijpelijk, zo'n potje lijkt best veel op zo'n busje met zoetstof, het duurde bij mij ook even voordat ik doorhad dat het dat niet was. Eigenlijk gaat ie gewoon lekker zijn eigen gang, en van mij mag dat, alleen is de wereld om hem heen daar niet op berekend. Als je rustig met hem praat, zonder dat mijn moeder er doorheen kwekt (waar ze nogal een handje van heeft :-)), is er een goed gesprek met hem te voeren, maar ook weer langzaam. Hij is vrij doof aan het worden, maar weigert een gehoorapparaat, wat het er ook allemaal niet makkelijker op maakt. Hij vergeet volgens mij zelden iets, haalt verder bij mijn weten geen dingen door elkaar, vergeet geen mensen en namen, en weet ook altijd precies wanneer bijvoorbeeld de thuiszorg komt of wanneer het zijn prikdag is. Het lijkt een beetje alsof hij gewoon heeft besloten het op zijn eigen manier te doen en daar vrede mee heeft. Hij weet heel goed wat hij wil en niet wil. Eerder dit jaar heeft hij in het ziekenhuis gelegen; als zij zich daar zorgen over hadden gemaakt had daar toch wel iemand aan de bel getrokken? Ik zal me eens verdiepen in de eerste tekenen van dementie en daar extra op gaan letten, want misschien sta ik er inderdaad wel te dicht bij om dat goed te kunnen onderkennen.

En nog even tot besluit: Volgens mij hebben ze best een leuke middag gehad, en ik trouwens ook wel. Het is fijn om op zo'n eenvoudige manier iets voor ze te kunnen doen.