Lijnen-for-love-poging

Morgen over een maand wil ik dus in dit jurkje passen, dat ik droeg toen ik mijn vriend vier jaar geleden op 11 juni voor het eerst tegenkwam. Hoewel dit na mijn vorige blogje misschien wat triviaal overkomt, is het dat toch eigenlijk ook weer niet. Ik heb de afgelopen tijd niet erg gezond geleefd. Bij vlagen stopte ik mezelf wel vol met groenten en fruit en zelfgemaakte smoothies, mijn vitamines krijg ik altijd wel binnen, maar met worst en spek bij de stamppotten, sausjes over de groenten en het vlees, en koekjes of een stukje chocola bij de koffie, waar ik anders maandenlang niet naar taal, gaat het een beetje de verkeerde kant op met mijn gewoonlijk redelijk gezonde levensstijl. Daarbij heb ik de afgelopen maanden ook nog eens veel te weinig beweging gehad. Het nadeel van lange zittende werkdagen.

Er komt gelukkig altijd vanzelf een moment dat ik mezelf weer tot de orde roep, ik voel dan aan mijn lijf dat ik niet goed bezig ben. Ik zie het aan mijn gezicht en voel het aan een bepaalde vermoeidheid die niet alleen het gevolg is van te vaak veel te laat naar bed gaan.

Dat ik op 11 juni in het jurkje wil passen, stimuleert nog meer om weer op de gezonde(re) toer te gaan. En dat is voor mij niet overleven op water en brood of een of ander vaag dieet volgen waarbij je geen druppel wijn mag drinken en geen enkele zonde mag begaan, maar gezond en licht eten en meer bewegen.

En dus heb ik vanavond voor het eerst sinds een half jaar weer eens een body-test van wii-fit gedaan. En wat ik al aanvoelde klopte: ik weeg nog net geen 65 kilo, wat tegen de bovengrens aanzit van waar ik me prettig bij voel. De eerste wii-fit-sessie zit er inmiddels ook al op, 25 minuten afwisselend spiertraining, cardio en yoga. Als ik dat elke avond een half uurtje doe, is dat voldoende beweging voor mij.

Ik schrok trouwens best een beetje toen ik het jurkje op de paspop hing. Oeps, wat ziet dat er smal uit. Komt nog bij dat ik beduidend meer vulling voor het topje heb dan mijn paspop, dus ik ben heel benieuwd of ie op 11 juni echt weer past. Het is echt geen jurkje om in uit te puilen, dat vind ik zooo lelijk, dus past ie niet, dan heeft mijn vriend (en ik) pech en doe ik wat anders leuks aan. Het is absoluut geen obsessie. Mijn streven is drie kilo eraf. De week daarna ga ik op vakantie, dus daarna zit er vast wel weer een kilo'tje aan en ben ik precies op mijn ideale gewicht.

Ik heb trouwens veel respect en bewondering voor iedereen die noodgedwongen moet lijnen en aanleg heeft om dik te worden. Wat een strijd lijkt me dat. Petje af voor de volhouders en doorbijters. Ik denk niet dat ik het zou kunnen en ben dan ook heel blij met mijn "slanke genen".