Bah

Wat kan slecht nieuws toch doorwerken op je gestel. Maandag belde een vriendin om me te vertellen dat haar man een ernstige vorm van maagkanker heeft. Toen ik een paar weken geleden bij ze was had hij al zo'n last van zijn maag, maar net als bij mij was bij hem de helicobacter pylori bacterie geconstateerd, alleen was de pijn bij mij na twee dagen penicilline slikken over en had de kuur bij hem niets geholpen. Nu dus dit slechte nieuws. De vriendin vroeg mij om mijn broer, mijn zus en mijn ex-man op de hoogte te stellen, zodat zij het verhaal niet steeds opnieuw hoefde te vertellen. Natuurlijk wilde ik dat voor haar doen, maar poe, het is geen pretje om de brenger van slecht nieuws te zijn, zeker niet als je je zelf beroerd voelt na zo'n telefoontje. Ben er aardig van slag door geweest. Het ergst is het gevoel van machteloosheid, en boosheid. Ik heb natuurlijk tegen mijn vriendin gezegd dat ze me altijd kan bellen als ik iets voor ze kan doen, maar écht iets doen kun je natuurlijk niet. Het is nu afwachten tot ik meer van haar hoor, maar het klonk heel ernstig.

Gevolg van dit nare bericht is dat ik me weer eens afvraag waar ik eigenlijk zo moeilijk voor doe. Lekker belangrijk of je ergens per ongeluk een lampje laat branden of geld uitgeeft voor een kop koffie op een terrasje terwijl je thuis ook koffie kunt drinken. Genieten van het leven is altijd mijn motto geweest, en hoewel ik ook kan genieten van kleine en grotere consumindersuccesjes lijkt het allemaal opeens ook weer zo triviaal.

Zelf zit ik de laatste dagen dus een beetje met mijn hoofd onder een somberstolpje, wat mijn werk niet ten goede komt, wat mijn humeur weer niet ten goede komt omdat ik niet opschiet en de volgende deadline alweer in mijn nek ademt, maar gelukkig is daar dan mijn lieve vriend die een paar dagen vrij had en me met van alles komt helpen. Hij doet wat boodschappen zodat ik zo goed en zo kwaad als het gaat kan doorwerken, en gisteren heeft hij het terras cat proof gemaakt. Of het de mannen binnenhoudt moet op de eerstvolgende zonnige dag blijken, maar het ziet er goed uit. Ik was bang dat mijn terras een soort Alcatraz zou worden met gaas aan weerszijden, maar ik vind het erg meevallen. Bovendien kan ik dat gaas altijd nog opleuken met klimplanten en andere frutsels, zodra mijn hoofd daar weer een beetje naar staat.