Wat doe je als kat...

... als je baasje het zat is dat er altijd een laagje haren ligt op de poef waar je 's avonds het liefst met je maatje op ligt te loungen, en er een saai wit laken overheen legt ...

Juist.... dan kruip je er gewoon onder en dan ga je heel verontwaardigd liggen kijken...

De stroken gaas op de muren aan weerszijden van mijn terras werken trouwens perfect. Als ik nu buiten zit, zijn de mannen ook buiten, en na de eerste keer eens peinzend omhoog te hebben gekeken met een blik van: "Kan ik daar toch misschien niet overheen?" besloten ze blijkbaar dat alcaterras geen ontsnappingsmogelijkheden meer bood. Ik blijf er nog wel bij als ze buiten zijn, maar het is heerlijk om te zien hoe ze wat lopen rond te scharrelen, in het zonnetje liggen of een schaduwplekje opzoeken als het te warm wordt.

Gisteravond voor het eerst sla van eigen kweek gegeten. Ik had in mijn bijna lege koelkast nog een tomaat, een stukje geitenkaas en twee eieren, dus werd het een eenvoudige salade met een scheutje frambozen-balsamicoazijn. Maar lekkerrrr....

In mijn olijfboompje zag ik vanmiddag voor het eerst iets wat op knopjes leek. Het zal toch niet?? Ja, heus, ik geloof toch werkelijk dat hij dit jaar voor het eerst olijfjes gaat maken! Als een kind zo blij!

Er spoken honderdduizend dingen door mijn hoofd om over te bloggen, maar ja, als ik niets noteer, komt het allemaal niet spontaan opborrelen om deze tijd van de avond (ochtend inmiddels).

O ja, mijn budget natuurlijk. Dinsdag een paar boodschappen gedaan voor ongeveer tien euro, daar zat dan wel een flesje rosé bij om deze zonnige dagen in stijl door te komen. Vandaag alleen een half brood gekocht. Ik was van plan boodschappen te gaan doen, maar zag daar het nut opeens niet zo van in, dus heb ik nog één keer uit de slinkende voorraad gegeten. Ik had nog een beker instantnoedels staan (impulsaankoop een tijd geleden), niet om naar huis te schrijven, maar ach, het vult en weggooien is zonde. Daarbij een banaan en een sinaasappel en ik vond het wel weer goed zo.

Wat me op het lijnen-for-love brengt (zo wordt dit toch nog een redelijk gevuld blog). Toen ik besloot een paar kilo af te gaan vallen om op 11 juni aanstaande in 'het' jurkje te passen, woog ik bijna 65 kilo. Dat is aan de hoge kant voor mijn doen, een extra winterkilo zullen we maar zeggen, dus dat hield automatisch ook in dat er meer afmoet om volgende week niet genant uit het jurkje te puilen. Nou, ik heb al min of meer besloten dat het jurkje lekker in de kast blijft hangen, want ik leef op dit moment veel te onregelmatig om me overmatig bezig te houden met wat ik eet. Goed, ik ben wel anderhalve kilo kwijt, vanmorgen gaf de weegschaal 63,3 kilo aan, maar dan zou er in anderhalve week nog twee kilo afmoeten, en dat gaat me eigenlijk te ver. Volgende week neem ik gewoon de proef op de som. Zit het jurkje niet naar mijn zin, dan gaat ie terug in de kast (om er misschien wel nooit meer uit te komen, ook geen ramp). Misschien wel een aardige reden om volgende week eens op jacht te gaan naar een ander leuk jurkje in een comfortabele maat 38. Hangt er natuurlijk vanaf hoe het er tegen die tijd met het budget voorstaat.

Ik hoor iets roepen... o, het is mijn bed. Laat ik eens verstandig zijn en gehoorzamen.