Week 2

Hield ik in week 1 nog 5 euro over van het budget van 70 euro per week, deze week vloog het geld mijn zak uit. Het begon al met het verjaardagscadeautje van 30 euro voor mijn vader, daarna het wat luxere boodschappen doen voor het etentje afgelopen vrijdag en een rondje dezelfde avond in het café. Gisteren was er de jaarlijkse haringparty bij datzelfde café, wat altijd hartstikke gezellig is en bovendien zo'n beetje de enige keer per jaar dat ik haring eet. Ik heb er twee gegeten, en aangezien haring moet zwemmen, kwamen daar nog wat biertjes bij. Het smartlappenkoor dat erbij was, was niet echt aan mij besteed, maar het gaf wel een jolige sfeer aan het geheel, en ik betrapte mezelf in een onbewaakt ogenblik zelfs op meezingen.

Tel hierbij op de dagelijkse boodschappen, en de kaasbroodjes en de pakken liga die ik standaard elke week voor mijn ouders meeneem, en ik ben dik over mijn budget van deze week heen. In totaal bijna 90 euro uitgegeven, zodat er nu nog iets meer dan 145 euro in mijn potje zit voor de rest van deze maand. Hopelijk blijven de extra uitgaven volgende week binnen de perken, anders ga ik het deze maand niet redden met 300 euro.

Dat brengt me trouwens op de volgende eye-opener: Ik word geen aardiger mens door dit maandbudget. Mijn vriend haalde van de week boodschappen voor me en had voor zichzelf ook wat dingen meegenomen. Het ging maar om een bedragje van zo'n vier euro, en normaal gesproken zou ik daar niet eens naar kijken, maar nu heb ik dat geld aan hem teruggevraagd, puur met het oog op mijn budget van deze maand. En dat vond ik helemaal niet aardig van mezelf, want ik weet hoe krap hij zelf zit. En mijn broer vroeg me of ik zijn verjaardagscadeautje voor mijn vader even wilde kopen, omdat ik toch een Blokker vlak naast me heb, en nu zit ik me al af te vragen hoe ik dat aan hem terug moet vragen omdat het zo'n hap uit mijn maandbudget heeft genomen (er zit dus in feite nog maar 110 euro in mijn potje omdat ik dat cadeau voor hem heb voorgeschoten, maar dat heb ik dus even niet meegerekend, omdat ik dat in principe terugkrijg). Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken om dat bedrag aan hem terug te vragen, ware het niet dat dat zelf opgelegde budget er is. Mijn broer heeft zowel mij als mijn vriend (in afzonderlijke gevallen) enorm uit de brand geholpen toen dat nodig was, dus zonder dat verdraaide budget zou ik waarschijnlijk alweer half zijn vergeten dat ik dat geld heb voorgeschoten en er zeker niet naar gaan vragen. En in het café betrapte ik mezelf erop dat ik ging opletten wie ik een drankje aanbood, en of ik dat ook weer terugkreeg... jakkes, nu ik het zo opschrijf vind ik mezelf eigenlijk een enorme trut. Ik ga het deze maand dus wel volhouden om te proberen met die 300 euro uit te komen, gewoon om te kijken of het kan, maar ik denk toch dat ik volgende maand weer gewoon mijn eigen scenario ga volgen. Wel zuinig doen en op aanbiedingen letten, zuinig met energie, en geen onnodige dingen (kleren, huisraad, hebbedingetjes) kopen, maar ik ga niet meer "diehard" vrekken! Want zo voelt het nu een beetje, en dat is eigenlijk nergens voor nodig.

Morgen trouwens al een extra uitgave, bedacht ik net opeens. Ik krijg nieuwe buren, en dat zijn mensen die ik goed ken en waar ik het erg goed mee kan vinden. Ze gaan na een lange lat-relatie eindelijk samenwonen en zijn dolblij met hun mooie nieuwe woning. Woensdag krijgen ze de sleutel, en ik wil, volgens de traditie waar ik het in een eerder blogje over had, als verrassing een (bescheiden) olijfboompje bij hun voordeur zetten met een welkom-kaartje eraan.