Missie volbracht

Gisteren was het 11 juni, de dag waarop ik mijn vriend vier jaar geleden voor het eerst tegenkwam (trouwens de allereerste keer dat ik in mijn huidige woonplaats kwam, ook tijdens het WK). We besloten niet uit eten te gaan, maar zelf te koken (nou ja, ik dan). Om zes uur was hij hier, en je had zijn reactie moeten zien toen hij zag dat ik... jawel... hetzelfde oranje jurkje aanhad dat hem vier jaar geleden als een blok voor me deed vallen. Haren mooi gestyled, perfecte make-up, ik had mijn best gedaan. Nou, hij viel bijna weer om. Ik moet eerlijk toegeven dat de jurk eigenlijk nog net iets te strak zat, maar de bijna tweeënhalve kilo die ik de afgelopen maand ben afgevallen was voldoende om na een zeer kritische blik in de spiegel te constateren dat het kon. De blik in zijn ogen was echt onvergetelijk! Koken valt nog niet mee als er voortdurend een verliefde kerel aan je hangt, haha.

Ik had een feestmaaltijd bereid (slecht voor het budget, maar dat horen jullie nog).

Vooraf: Thaise kokos-gember-kippensoep
Hoofdgerecht: In rauwe ham gewikkeld varkenshaasje gevuld met brie en cranberrycompote, gebakken aardappeltjes met rozemarijn en een salade van twee soorten sla, geitenkaas, mango, tomaat, gedroogde tomaatjes, olijven en walnoten.
Nagerecht: Aardbeien met slagroom
Bij de koffie: Zo'n goddelijke muffin van de warme bakker (nou ja, ieder een halve, want die dingen zijn gigantisch)


Dat was wel weer goed voor een halve kilo erbij, en het jurkje zat opeens ook niet zo lekker meer...

's Avonds zijn we een uurtje naar de kroeg gegaan waar we elkaar vier jaar geleden tegen het lijf liepen. Niet in de oranje jurk, dat ging me nog net even te ver, maar in een mooie, veel comfortabel zittende zwarte. Daar werd tot onze verbazing opeens een emmer met ijs en een fles champagne neergezet, met de complimenten van de eigenaars van de bar. Wat een feestelijk gevoel! Natuurlijk gedeeld met wat vrienden, en daarna nog een klein rondje gegeven. Kosten: tien euro, wat weer meeviel.

Vanmorgen nog wat broodnodige boodschappen gedaan en toen zat ik natuurlijk dik boven mijn weekbudget. Morgen de precieze schade maar eens opnemen en dan proberen het tot en met maandag uit te zingen met wat ik nog in huis heb. Morgen naar mijn ouders, want mijn vader is jarig en wordt 90 (!), het cadeau ligt al in de auto. Als ik de auto van de week niet meer nodig heb, hoef ik ook deze week nog niet te tanken, maar volgende week zal ik er toch weer eens aan moeten geloven.