Om te voorkomen dat iedereen nu toch echt afhaakt met lezen, hier even een tussendoorblogje.
Wat grappig dat een aantal van jullie dacht dat ik een stuk jonger zou zijn dan ik in werkelijkheid ben. Ik vraag me natuurlijk af hoe dat komt. Zoals zovelen voel ik me jonger dan ik ben, ik vermoed dat iedereen van mijn leeftijd wel eens in de spiegel kijkt en zich vol verbijstering afvraagt waarom dat getal dat je leeftijd weergeeft opeens zo niet meer past bij hoe je in het leven staat. Als ik foto's van mijn moeder zie toen ze mijn leeftijd had, zie ik een middelbare vrouw. Kijk ik naar mezelf, dan zie ik een slanke tante met lang blond haar, een strakke spijkerbroek en hakken, en dan voel ik me gewoon hartstikke jong. Mét de nodige rimpeltjes uiteraard, maar die deren me niet. Mijn vriendinnen, die bijna allemaal ongeveer van mijn leeftijd zijn, zijn jonge, sprankelende, volop in het leven staande, mooie vrouwen. Is er in die generatie tussen mij en mijn moeder dan zoveel veranderd? Ervaren jullie ook zo'n onbalans tussen werkelijke leeftijd en gevoel?
Hoi hoi
BeantwoordenVerwijderenIk weet precies hoe je je voelt. Ook ik zie een enorm verschil met mijn moeder op die leeftijd. Vroeger werden de mensen eerder oud, denk ik. In mijn hoofd ben ik 25, maar als ik in de spiegel kijk, zegt die mij toch wat anders. Maar je bent net zo oud als je je voelt.
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenIk las deze blog en dacht:...hoe oud is ze dan? Even terug gelezen en 51, dat had ik niet gedacht. De manier waarop je schrijft dacht ik ergens in de 30.
Geweldig dat het zo anders kan zijn dan het beeld dat je hebt! Ik ben het helemaal met je eens dat je zo oud bent als je je voelt! Ik heb het weleens andersom!
Ik ben 27 jaar, maar in velen dingen waar ik over nadenk kom ik niet in lijn met mijn leeftijdsgenoten. Daarnaast hoor ik het ook weleens dat mensen denken dat ik ouder ben. Niet dat ik een oude kop heb, maar om de dingen waar ik over praat/die mij bezig houden.
Ja, je bent inderdaad iets ouder dan ik had gedacht. Maar dat geldt voor mezelf ook.... Qua leeftijd ben ik hardstikke middelbaar (midden 40), maar ik voel me "geestelijk" écht niet zo oud! Ik merk het wel aan mijn lijf, en aan hoe anderen mij aanspreken: zelfs de grootste horken in de trein zeggen ineens "U" tegen me (zal ook wel aan mijn grijze hoofd liggen...)
BeantwoordenVerwijderenZocht een mooie cartoon bij dit bericht, kon 'm niet vinden. Deze vind ik ook leuk: http://helpingisasnap.com/Inside_of_every_old_person_op_800x12361.jpg
Goedemorgen,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht dat jij eind twintig was met name door de manier waarover je over je werk en toekomst schrijft. Ik zelf verbaas me vaak als ik mezelf in de spiegel zie (al zie ik er nog jong uit) en hoe ik mezelf voel. Ik voel me vaak nog een twintiger qua energie en fysiek. Ik zie zoveel vijftigers om me heen die weinig energie hebben, cynisch zijn, lichamelijke klachten hebben....Wij hebben geen kinderen en volgens mij speelt dat ook mee, je leeft gewoon zoals je zelf wil. Je doet energieke dingen waarvoor je als ouders vaak de energie niet hebt. Ik merk het vaak aan generatiegenoten waarbij de kinderen (net) uit huis zijn. Hebben veel gemist op het gebied van cultuur,reizen,muziek etc. Ik vind juist ouders vaak zo moe en uitgeblust overkomen (niet allemaal natuurlijk). Ik had graag kinderen gehad maar dat is nooit gelukt, maar dat heeft mij (ons) ook de kans gegeven een heel ander, heel vrij leven te leiden. Allebei een mooie en leuke baan, vrijwel financieel onafhankelijk en veel prikkers waardoor het leven mooi en leerzaam is. Daar blijf je denk ik ook geestelijk en fysiek jong bij!
Ik snap wat je bedoeld. Ik ben 46 en voel me ook veel jonger. Ik denk echter dat dat voor veel mensen geldt. Mijn oma zei wel eens: "Op een bepaald moment voel je geestelijker niet ouder worden allen zie je jezelf steeds veranderen in de spiegel". Dat zei ze toen ze een jaartje of 85 was dus ik bedoel maar. :-) Nou zijn er inderdaad mensen die op 25e al oud lijken maar als je open blijft staan voor nieuwe dingen om je heen en interesse blijft tonen in de meningen van mensen van alle leeftijden dan blijf je geestelijk ook jong. Ik heb net weer een muezieksoort ontdekt waar ik vroeger niets van moest hebben en ik vind het geweldig. :-)
BeantwoordenVerwijderenSins er U tegen mij gezegd wordt in de winkels en pubers : mevrouw, tegen mij zeggen, ben ik gaan beseffen dat ik geen twintiger meer ben. Ben pas 36 jaar maar kan daar ook nog niet echt bij. Zo voel ik me absoluut niet. Maar ja...leeftijd is maar een getal.
BeantwoordenVerwijderenOok ik voel me jonger en zie er ook zo uit. Ik ben 44 maar tot mijn dochters afschuw (zij is 18) worden we wel eens voor zussen gehouden of zelfs verwisseld. Ik draag ook strakke jeans, leggings en rokjes...moet kunnen!
BeantwoordenVerwijderenMaar ik ben 's avonds wel vaker moe dus het leeftijdsverschil is er wel.
groetjes,
Pien
Ik scheel maar 21 jaar met mijn moeder en zij was dus best ook nog knap toen ze 35 was. Zelfs nu mag ze er nog wezen.
BeantwoordenVerwijderenBij mij is dat dus niet!
Volgens mij voelen wij vrouwen van tegenwoordig, ons helemaal niet meer naar onze leeftijd. Bovendien wat zegt zo'n getal nou helemaal.
BeantwoordenVerwijderenJe bent zo oud als je je voelt, en zo gedraag je je dan ook.
Het ene moment voel ik me, bij wijze van spreken, een puber en het andere moment een bejaarde.
Maar overal het algemeen, voel ik me jonger dan ik in jaren ben. En daar geniet ik dan ook dubbel en dwars van.
We kijken allemaal naar mensen die goed gezond zijn en nog alles kunnen. Ik ben AOWer, heb iedere grijze haar en rimpel verdiend met leven. Maar me zoveel jonger voelen als onze ouders? We kleden ons anders omdat er nu een enorme keuze is en de kleding is kleuriger. Maar ik kan me helaas niet jonger voelen. Ik behoor helaas tot de kneusjes van het leven, maar ik treur er niet om. Ik kan genieten van thuis zijn en de kleine mooie dingen in onze tuin opmerken of eens een handwerkje maken. En man, kinderen en kleinkinderen zijn de zon in mijn leven, net als enkele vriendinnen.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet en tot laters
Gerrie
Misschien heeft je innerlijke leeftijd te maken ,met hoe je in het leven staat. Nieuwsgierig en open,in staat om te genieten en soms met het plezier van een kind.Dat is de discrepantie,als ik in de spiegel kijk.Ik ben 64 jaar en helaas door ziekte niet meer zo energiek. Toch veranderd dat niets,aan hoe ik me van binnen voel. Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenJe ben zo oud als je je voeld.. soms voel ik me 60 en dan weer 25 haha
BeantwoordenVerwijderenMijn oudste vind wel dat ik me moet kleden en gedagen naar mijn leeftijd maar daar heb ik nog langggggggggg geen zin in ;-)
Ik zie wel een verschil tussen m'n moeder (van 52) en mezelf (bijna 25)
BeantwoordenVerwijderenMaar we vinden vaak dezelfde kleding leuk, hebben veelal dezelfde hobbys en kunnen het vaak goed vinden. Ik denk wel dat er toch best wel een verschil zit tussen de dames van 50 van nu en de dames van 50 van vroeger. Vroeger was je natuurlijk al 'oud' met 50, tegenwoordig vind niemand het raar als je nog verder wil met je carriere, nog allerlei plannen hebt.