Op stoom komen

Ik moet nu toch echt, écht aan de slag. De dagen vliegen voorbij en ik heb nog maar mondjesmaat aan mijn nieuwe opdracht gewerkt. Ik ben echt van plan om weer regelmatig te bloggen, maar de woorden sijpelen in moeizame druppeltjes uit mijn toetsenbord. Mijn hoofd loopt over van nieuwe ideetjes en leuke plannetjes, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Nou, hier dan maar, ik merk wel of er iets zinnigs uitkomt.

Eerst de antwoorden op de vragen naar aanleiding van mijn vorige blog. Ik had me al schrap gezet voor veel en moeilijke vragen, maar er waren maar vier reacties. Dat kan een paar dingen betekenen: Ik ben een open boek; ik ben bar weinig interessant; ik heb dit blog zo laten versloffen dat er niemand meer meeleest.

Hier volgen dan mijn vijf antwoorden, waarmee ik toch nog aan mijn award-verplichting heb voldaan:

Hoe oud ben je? Izerina, ik ben vorige week maandag 51 jaar geworden. Vorig jaar heb ik mijn verjaardag natuurlijk uitgebreid gevierd, maar 51 is zo net niets, dus dit jaar geen feestje. Gevolg daarvan is wel dat je een week lang jarig bent, omdat iedereen op of rond de heuglijke datum even komt aanwippen. Gisteren het laatste plukje verjaarsvisite ontvangen, nu verklaar ik mijn verjaardag dan toch echt officieel voor voorbij! Volgend jaar toch maar weer een feestje, dat is een stuk minder rommelig.

Kun je goed koken? Pien, dat vind ik best een lastige vraag. Mijn vriend geeft hoog op over mijn culinaire kwaliteiten, mijn ex-man zei altijd dat hij thuis lekkerder at dan in een restaurant. Kan ik dan goed koken of ben ik gewoon handig in doen alsof? Ik vind het wel heel erg leuk om te doen en ben ook niet vies van een beetje experimenteren. Er mislukt in ieder geval zelden iets, dus enig gevoel heb ik er blijkbaar wel voor.

Wat zou je ten minste 1 keer in je leven gedaan willen hebben? Natasja, ik heb al heel veel van mijn wensen vervuld, maar er is gelukkig altijd wel iets te wensen over. Een haalbare wens: Het noorderlicht zien. Waarschijnlijk onhaalbare wensen: Een klein tijgertje knuffelen (een wens die ik al heb sinds ik heel klein was) en iets uitvinden met de eenvoud van de paperclip.

Wat is je lievelingsnummer? Barbara had wel vier vragen, waarvan ik er twee ga beantwoorden. Vroeger was mijn lievelingsnummer Time in a Bottle van Jim Croce, om de prachtige tekst en de melancholische melodie, sinds een paar jaar is het Fields of Gold, in de uitvoering van de veel te jong overleden en pas na haar dood erkende Eva Cassidy. Zij was een zeer bescheiden zangeres die nooit in het spotlicht heeft willen staan, er zijn dan ook heel weinig beeld- en geluidsopnames van haar, het meeste is live en na haar dood uitgegeven door een klein, onbekend label. Eigenlijk vind ik alles van haar ontroerend mooi, zoals haar versie van Time after Time en Somewhere over the Rainbow. Het gemak en de eenvoud waarmee zij zingt bezorgt me altijd weer kippenvel.

Welke eigenschap zou je graag wat meer willen hebben? Ik zou best wat ambitieuzer willen zijn. Ik heb al zo ontzettend veel gedaan in mijn leven, maar ik zet zelden iets tot het eind door. Ik zit altijd vol ideeën waar ik vol enthousiasme aan begin, maar ze sterven meestal een vroegtijdige dood, zodat ik heel veel dingen maar half kan. Voordeel daarvan is wel dat ik altijd weer enthousiast kan worden van iets nieuws en me nooit verveel.

Een goed voorbeeld van mijn laatste antwoord is dat ik nu met een vriendin weer razend enthousiast ben over een idee dat we samen gaan uitwerken. Kost weinig (behalve tijd, waar ik nu net nooit genoeg van heb) en zou leuk geld kunnen opleveren... als we tenminste doorzetten! Van een andere bezigheid, de webwinkel waar ik het wel eens over heb, heb ik deze week besloten dat ik ermee stop omdat het na vijf jaar niet meer het plezier oplevert dat we er ooit aan hadden (tijden veranderen). Gelukkig was de vriendin met wie ik dat samen deed het met mijn beslissing eens. Zodra dat hoofdstuk definitief afgesloten is, vertel ik wel eens wat dat was.

En nu terug naar mijn (gelukkig) grootste hobby: mijn werk. Ik ben al een tijdje van plan om jullie toch eens deelgenoot te maken van waar ik nu al zo'n tien jaar met veel plezier mijn brood mee verdien. Ik denk er nog even over na.