Hobby-manie

Ik heb een probleempje. Ik vind bijna alles leuk, en als ik weer eens een nieuwe hobby vind, stort ik me daar uiterst fanatiek op... zolang het duurt. Zo was daar de breimanie, de stenenslijpmanie, de sieradenmanie, de schildermanie, de microscoopmanie, de glas-in-lood-manie, de airbrush-manie, de schrijfmanie, de dansmanie, de zangmanie, de drummanie, de sportschoolmanie (wat wordt manie trouwens een raar woord als je het vaak typt), de fotografiemanie, de verzamelmanie, de mozaïekmanie, de kookmanie... en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik begin overal vol enthousiasme aan en krijg dan visioenen dat ik ergens heel goed in word en er misschien zelfs geld mee kan verdienen, maar zodra er dan iets anders op mijn maniepad komt, stort ik me daar weer voor honderd procent op. Maar afscheid nemen van mijn hobbyspullen, dat kan ik niet of nauwelijks. Zo had ik ooit een breimachine, waar ik de prachtigste truien op maakte, rats-rats-rats, weer een trui af. Snel klaar, veel plezier. Die breimachine heb ik al jaren geleden verkocht omdat ik er gewoon klaar mee was, maar nu een vriendin (die net zo erg is als ik) meldde weer een breimachine te hebben gekocht, begint het weer te kriebelen. Nee, ik doe het niet, ik weet dat ik er na één trui toch weer de brui aan geef. Het gevolg van al die hobbybevliegingen is dat mijn huis vol staat met spullen. Stapels schildersdoeken, twee ezels, laden vol verf en kwasten, die nu overigens weer goed van pas komen omdat ik weer eens een schildercursus ben begonnen (dat blijft als een rode draad door mijn leven lopen), een dure polarisatiemicroscoop, die ik pas weer even heb opgesteld en gebruikt omdat ik in opdracht foto's voor iemand heb gemaakt. Twee stenenslijptrommels en slijppoeder (en dozen vol geslepen stenen, prachtig mooi, maar wat heb je eraan). Een airbrush-compressor en alle attributen om airbrush-tattoo's te maken. Glasverf, kledingverf, camera's, albums vol postzegels, een hele rij pop-up-boeken (die ik zo zoetjesaan aan het weggeven ben aan de kleinkinderen van lat-vriend), rollen zilverdraad, tangetjes, kraaltjes, sluitinkjes, en nog veel, veel meer. Ik vind het heerlijk om te hebben allemaal en doe er moeilijk afstand van. En nu bedenk ik opeens een nieuwe hobby... zal ik maar eens een hobbywinkeltje beginnen?

Maar nu heb ik dan eindelijk een verstándige manie, de consumindermanie. Nog nooit zo'n goedkope hobby gehad, en nog leuk ook, bevalt me prima. Nu maar hopen dat deze een langer leven beschoren is dan al die andere. Als ik dus opeens niets meer van me laat horen, ben ik waarschijnlijk aan het speksteensnijden, aan het parachutespringen of op een piano aan het pingelen. Jullie zijn gewaarschuwd.