Pagina's

dinsdag 19 januari 2010

Even snel

Het weekendje weg liep iets anders dan gepland. Na zaterdag lekker te hebben gewandeld, een Veluws dorp te hebben verkend en lekker te hebben gegourmet in ons huisje, belde mijn broer met de mededeling dat mijn vader met spoed in het ziekenhuis was opgenomen met een hartslag van 35. Hij zei er wel bij dat het niet nodig was dat ik naar huis kwam, want dat hij aan een infuus lag dat de hartslag regelde en dat er geen reden voor paniek was. Maar ja, ik wilde natuurlijk het liefst onmiddellijk naar huis, of het zin had of niet. Helaas was het net weer begonnen te sneeuwen, en het zag er niet naar uit dat het een licht buitje was. Verstand dus voor zover mogelijk op nul en er zo goed en kwaad als dat ging nog een beetje een gezellige avond van gemaakt. De volgende ochtend maakte mijn vriend me wakker met een kop koffie en de mededeling: 'Meissie, we gaan rustig opruimen en naar huis." Omdat zijn vader een week eerder met spoed was opgenomen wist hij natuurlijk precies hoe ik me voelde. Op zo'n moment wil je gewoon in je eigen huis zitten. Gisteren heb ik mijn moeder opgehaald en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Was zag hij er moe, mager en oud uit. Vanochtend heeft hij een pacemaker gekregen en alles gaat naar omstandigheden goed. Ik gier van de emoties, heb barstende hoofdpijn en heb het gevoel alsof ik onder een vrachtwagen heb gelegen. Het feit dat hij 89 is blijft maar door mijn hoofd spoken. Nu gaat het misschien goed, misschien komt hij er wel beter uit dan hij was, want het kan zijn dat hij al langer met zo'n lage hartslag heeft rondgelopen, wat kan verklaren waarom hij vaak zo afwezig en suf was. Maar er komt een keer dat hij iets krijgt wat niet te verhelpen is. En dat blijft spoken. Er komt een tijd dat hij er niet meer is. En nee, dat valt niet te accepteren als het om je ouders gaat, al was hij 110. En je erop voorbereiden kan ook niet, dat besef ik nu. Het is wachten op de klappen. En nu ga ik even een lekker potje janken.

12 opmerkingen:

  1. Sterkte, goed dat je naar huis bent gegaan. Na het overlijden van mijn vader voelde ik me ook zo verweesd en hij was 87 geworden dus eigenlijk op leeftijd zoals iedereen het noemde.

    Pien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och meisie wat jammer maar dat weekend kan je overdoen maar als je vader ziek is moet je er zijn. Hij heeft wel een mooie leeftijd maar toch kun je ze niet missen. Mijn vader en moeder werden beiden 76. Dan is dat nog jong want de jaren gaan tellen als je ouder wordt. Heel veel sterkte toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is precies zoals je het schrijft: je ouders wil je nooit missen, ook al zijn ze 110, en nee, je kunt je op dat verlies ook niet voorbereiden.
    Ik spreek uit ervaring, was mijn ouders beide voor mijn 30ste kwijt.
    Heel veel sterkte en ik hoop oprecht dat je vader minimaal die 110 mag halen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Herkenbaar. Je wilt gewoon dat de mensen die je lief hebt, onsterfelijk zijn. Maar helaas is dat niet zo.

    Huil gewoon lekker even de ogen uit je hoofd en geniet daarna van de (hopelijk lange) tijd die je nog wél samen hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat kan ik toevoegen aan al het bovenstaande. niks, maar ik hoop dat ie nog lang bij je blijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Jeetje, het is wat met die vaders. Hopelijk knapt hij snel weer op.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel veel sterkte met jullie en de vaders!
    Gr. Lege Zakken vrouw

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel veel sterkte met je vader, ik hoop dat die pacemaker gaat helpen en dat hij weer jaaaaren vooruit kan. En het is logisch dat je thuis en in de buurt blijft, dat is zo belangrijk. Tijd voor je vader en tijd voor jezelf. En flink janken mag best. :-) Sterkte.
    Patrick

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat naar voor je. Ik wens je veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn vader was pas 67 toen hij overleed, maar wat je al zegt of hij nu 89 of 110 is.. je ouders verlies je altijd te vroeg.

    Ik hoop je vader snel op knapt en jullie nog heel lang van hem mogen genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. ik las eens;
    Oude mensen hebben een mooie leeftijd om te sterven, alleen bereiken je ouders die leeftijd nooit.
    Ik geloof dat dit alles zegt.
    Sterkte.
    hartelijke groet en tot later
    Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heel waar, Gerie, bij een ander zeg je snel: O, die heeft een mooie leeftijd bereikt, maar ik denk niet dat ik dat snel nog eens tegen iemand zal zeggen. Iedereen bedankt nog voor de harten onder de riem, erg lief van jullie.

    BeantwoordenVerwijderen