Juffertje ongeduld

Geduld is niet mijn sterkst ontwikkelde eigenschap. Ik ben zo iemand van waarom morgen als het ook nu kan. Wat aankopen betreft heb ik gelukkig wel geleerd om een dag of wat te wachten of de koopdrang overgaat (wat vaak het geval is, zodat geduld in dat geval tenminste heeft bewezen zinvol te zijn), maar van andere dingen kan ik knap ongeduldig worden. Zo staat op dit moment onze nieuwe aanschaf, de kampeerbus, bij de garage. Het duurde lang voordat hij startte, en er zat een irritante kraak in de koppeling. Zo wilden wij niet op vakantie, dus bus donderdag weggebracht. We hadden ons er al bij voorbaat op ingesteld dat er nog wel wat geld geïnvesteerd moest worden, niet zo verwonderlijk bij een bus uit 1976, en hadden zo veel minder dan de oorspronkelijke vraagprijs betaald dat dit geen rib uit ons lijf is. Vrijdag zijn we al gebeld dat de onkosten iets onder de 250 euro blijven, wat ik heel redelijk vind als ons rijdende huis daarvoor weer moeiteloos start en geruisloos schakelt. Gisteren gebeld, vanochtend zou er nog een onderdeel binnenkomen en dan zouden we worden gebeld als ie klaarstaat. Het is nu kwart over twee en hij heeft nog niet gebeld. En ik word steeds ongeduldiger! Op een of andere manier voelt het gewoon niet in de haak dat de bus daar staat en niet hier voor de deur, mijn vriend verwoordde het afgelopen weekend net zo. Onze vakantieplannen stokken terwijl we daar middenin zaten, en ik probeer zo veel mogelijk te werken, maar dat is lastig als je eigenlijk weg wilt!

Hopelijk kunnen we hem toch vanmiddag nog ophalen, en dan kunnen we echt plannen gaan maken. De dame die de kussenovertrekken maakt wil toch de kussens erbij hebben, maar die liggen natuurlijk in de camper, en die staat... juist. Dat wordt dus ook op zijn vroegst morgen, en dan zijn we wéér een dag verder.