Feest!

Mijn omgeving maakt zich op voor een feestje. In mijn stadse dorp wordt iedere gelegenheid aangegrepen om een leuke avond of dag te hebben. Ik hoor nu al muziek uit de verte, met dit weer wordt de gezelligheid gewoon zover mogelijk naar voren geschoven, en geef de mensen eens ongelijk. Op het plein om de hoek en voor de cafés worden al feesttenten en podia gebouwd, want vanavond is overal live-muziek. Er staat een poffertjeskraam en nog wat kramen, plus wat kermisattracties voor de kinderen. Het belooft vanavond dus al heel gezellig te worden. Ik ga hier vlakbij naar een superleuke band kijken, maar heb met wat vriendinnen afgesproken om te sms-en om elkaar ergens tegen te komen. Ook de kroeg schuin onder mij heeft vanavond muziek, en met dit mooie weer zullen de deuren wel wijd opengaan. Vroeg naar bed kan ik dus wel vergeten, maar dat was ik natuurlijk sowieso al niet van plan! Want vanavond is het feest! Nu nog duimen voor lekker weer morgen, waar het gelukkig wel naar uitziet, want ik vind niets zo triest als de Koninginnedagvrijmarkt in de regen.

Ik wens iedereen een gezellige koninginnenach en -dag. Hopelijk gebeurt er dit keer niet zoiets vreselijks als vorig jaar.

Abacadabra

Leuk, kreeg ik op mijn verzoek om informatie een reactie uit het Poolse plaatsje waar mijn oma in 1895 is geboren, alleen.... het is in het Pools! Ik had mijn email in het Engels geschreven, maar waarschijnlijk was dat geen aanleiding genoeg om aan te nemen dat ik geen woord Pools spreek, lees of schrijf. Nu dus op zoek naar iemand die deze onbegrijpelijke taal wel beheerst en het emailtje voor me kan vertalen. Iemand??

Hebzucht en verdiende loon

Gisteravond stuitte ik tijdens het zappen op het programma Miljoenenjacht, ongeveer halverwege de uitzending. Ik had het nooit eerder gezien, maar ben even blijven hangen. Verbijstering was mijn deel! De mevrouw die speelde moest koffers openmaken met geldbedragen, in de hoop dat de lage bedragen eruit zouden gaan. Een puur gokspel, waarbij je naast mazzel alleen het gezonde verstand nodig hebt om op tijd te stoppen. De mevrouw kreeg een bedrag van 266.000 euro aangeboden. Zoonlief riep vanaf de tribune "doorgaan, doorgaan", en... de mevrouw ging door, met het risico alles kwijt te raken. De stoom kwam toen al uit mijn oren, wat een stommeling. Een bedrag van 266.000 euro afslaan uit pure hebzucht omdat je er heel misschien nog meer uit kunt slepen. Toen het daarna mis ging (en de zoon op de tribune erg stil werd en opeens vond dat het háár beslissing was) kon ik alleen maar hartgrondig zeggen: "Eigen schuld, dikke bult, moet je maar niet zo inhalig zijn." Gemeen misschien, maar ik vond het haar verdiende loon. Ze ging uiteindelijk met 12.000 euro naar huis, waar ze hélemaal niet blij mee was. En toen kwam ze ook nog eens met de dooddoener: "Ach, ik ben met niets gekomen..." Oei, wat had ze de smoor in.

Pffff, met 266.000 euro zou ik mijn hypotheek kunnen aflossen, wat goede vrienden kunnen helpen en nog steeds genoeg geld over hebben om heel veel leuke dingen te doen en nog te sparen ook. Ik zou zo'n bedrag onmiddellijk hebben aangenomen. Jullie ook?

Duinwandelen werd....

... schuur opruimen! Al weken staat er een grote kast met schuifdeuren in losse delen in de schuur die in elkaar moest worden gezet. In huis heb ik genoeg opbergruimte, maar die schuur is altijd een puinhoop. Om die kast in elkaar te kunnen zetten, wat in de schuur zelf moest omdat ie anders niet meer door de deur naar binnen kan, moest het even goed weer zijn. Alle troep moest namelijk eerst naar buiten om ruimte te scheppen voor het liggend in elkaar schroeven en spijkeren van de kast. En aangezien het vandaag wat bewolkter was dan voorspeld, heb ik dat vanmorgen samen met mijn vriend gedaan. En daarna natuurlijk alle troep die kast in en meteen verder opgeruimd. Het was in een paar uurtjes gepiept. En ik ben er zo blij mee! Wat een rust, wat een ruimte. Ik heb even heel tevreden in de deuropening staan kijken. En ach, de duinen lopen niet weg.

Wat een weekend

Wat is het toch heerlijk als de zon schijnt. Het zaaigoed vindt het ook fijn, iets té fijn zelfs, want tegelijk met de eerste slaplantjes van de eerste zaai een paar weken geleden geleden komen na welgeteld drie dagen ook de zaadjes van de tweede zaaironde al op! Daar gaat mijn idee van verschillende pluktijden. Ook de eerste wortelplantjes steken nu de kop op, wat is dat toch leuk om te zien. Ik ga wel vijf keer per dag kijken of er al nieuwe groene puntjes te zien zijn, zo ongeduldig ben ik.

Vandaag bij het boodschappen doen viel ik met mijn neus in de boter. Een tijdje terug had die supermarkt een actie met spaarkaarten, waarbij je tegen bijbetaling fietskaarten met een schaal van 1:50.000 en alle fietsknooppunten erop kon krijgen. Omdat ik toen niet zo vaak in die winkel kwam, was ik die actie misgelopen. Nu stonden er opeens bakken vol met die kaarten, met een bord erboven: "Magazijnopruiming". Twee kaarten voor 1,50 euro! Ik heb Drenthe en de Veluwe meegenomen, maar thuisgekomen had ik al spijt dat ik er niet meer had gekocht. Maar ach, ik ga er vanuit dat ze er maandag ook nog wel liggen, dan ga ik er nog een paar bij halen. Leuk voor weekendjes weg, en ook redelijk geschikt als wandelkaarten.

Vanmiddag een paar uurtjes op mijn terras zitten werken. Wel even gesmeerd met factor 6, want het gaat hard met dat windje erbij en ik wil morgen nog een paar uur door de duinen wandelen.

Vanmiddag ook even met mijn zus in Griekenland geskypet. Het regende daar... nou jaaaaa. Ach, zij zijn er blij mee, want de overige dagen is het er knap warm en ze hebben een grote tuin die ze met water uit hun waterput moeten besproeien, een beetje regen is dus meegenomen.

Vandaag het boekje Hoe en Wat in het Slowaaks binnengekregen dat ik op Marktplaats heb gekocht. Pfff, wat een moeilijke taal. Talen gaan me over het algemeen vrij makkelijk af, maar die Slavische talen... daar heb ik geen vakje voor in mijn hoofd. Kan me uit het verleden Joegoslavië nog herinneren, waar zelfs de eenvoudigste woordjes niet wilden beklijven. Ben bang dat het voorlopig dus bij ja, nee, dank u en goedendag blijft. Maar ik heb nog even de tijd, misschien komt het nog een beetje. Eigenlijk zou ik ook een boekje voor Pools en Tsjechisch moeten hebben, maar ik vrees dat ik dan helemaal de kluts kwijtraak. Bij het Slowaakse verkeersbureau heb ik alvast een aantal brochures en een kaart met campings besteld, die voorpret vind ik toch altijd zo leuk.

Morgen gaan mijn vriend en ik dus heerlijk een duinwandeling maken, we zullen wel niet de enigen zijn...

Wat doe je dan?

Afgelopen weekend aten mijn vriend en ik tijdens ons weekendje weg bij de pizzeria in Makkum. Mijn vriend had een speciaal biertje bij het eten genomen en ik een wijntje. Toen de rekening kwam zag ik meteen dat er iets niet klopte, want ik had al globaal berekend hoeveel we kwijt zouden zijn. Bleek dat het (best prijzige) biertje van mijn vriend niet op de bon stond. Toen ik dat tegen mijn vriend zei, stond hij onmiddellijk op om het vriendelijke meisje dat ons bediend had op de fout te wijzen. Ik zag van afstand haar verbaasde reactie. Toen ze daarop met de nieuwe bon kwam zei ze uit de grond van haar hart: "Dat is wel héél eerlijk, bedankt".

Voor die drie euro hadden we ook een ijsje kunnen halen en onze schouders kunnen ophalen. Wat is drie euro voor een restaurant? Maar ik denk niet dat dat ijsje lekker zou hebben gesmaakt. En hoewel het in feite nergens om gaat, had ik bovendien een beetje een bizar gevoel van trots op mijn vriend, die ruige bouwvakker die vroeger allesbehalve een lieverdje was, maar wel bloedeerlijk is. Hij aarzelde geen moment om de fout recht te zetten. Hij had ook zijn schouders kunnen ophalen en kunnen zeggen: "Hun fout, moeten ze maar beter opletten." En dit zijn nu net de kleine dingen die er voor mij toe doen.

Zouden jullie iets hebben gezegd?

Roots

Omdat mijn vriend en ik deze zomer met de auto richting Slowakije gaan om daar te wandelen, heb ik eens bij mijn moeder nagevraagd waar in Polen mijn oma nou precies is geboren. Dat blijkt vlak aan de grens met Tsjechië te liggen en we komen er dus redelijk dicht langs. Ik ben dus eens gaan snuffelen op internet om te proberen achter een adres te komen. Bij het gemeentearchief van Amsterdam spoorde ik mijn opa op, en daar kon ik zelfs zijn gezinskaart opvragen voor een klein bedrag. Wat leuk is het om zo'n oud document in handen te krijgen waarop de geboortedata en - plaatsen van mijn grootouders van moeders kant en hun kinderen staan. Mijn oma blijkt te zijn geboren in een ander plaatsje dan mijn moeder had genoemd, maar dat daar wel in de buurt ligt. Na verder zoeken vond ik de website van dat plaatsje, en hoewel alles in het Pools was, wist ik een contactformulier te vinden. Daar in het Engels verzocht of zij een geboorteadres konden vinden van mijn oma. Ik ben heel benieuwd of ik daar iets van hoor. Het is grappig om met onze moderne communicatiemiddelen zo in het verleden te kunnen graven. Mijn grootouders zijn rond 1916 uit Polen gevlucht voor het Rode Leger, eerst via Rostock naar Osnabrück, de geboorteplaats van mijn opa, en van daaruit naar Amsterdam, waar mijn moeder en haar jongere zusters zijn geboren.

Geboeid door het verleden heb ik ook het parenteel van mijn vader weer opgezocht, dat mijn broer ooit heeft laten uitzoeken en waarvan hij mijn zus en mij een kopie heeft gegeven. Het gaat terug tot de tijd waarop mijn familie uit Portugal naar Nederland is gekomen. Schrijnend is het om te zien dat een groot deel van mijn familie als afstammelingen van Portugese joden in Auswitch en Sobibor zijn omgekomen. Hele gezinnen, inclusief kinderen, zijn daar tragisch aan hun einde gekomen. Gruwelijk.

In dat parenteel vallen me ook de beroepen van mijn voorouders en verre familieleden op: Venters, koopmannen, marktkooplui (dáár heb ik het van!), maar ook veel diamantbewerkers en -slijpers (daar heb ik dan weer niks van). Ook vind ik een dansmeester, een muziekmeester en een operazanger (maar dat laatste wist ik, want dat was mijn opa, van hém heb ik dus ook wat meegekregen, al zing ik geen opera). En dan die namen: Levi (mijn vader heet Louis, een verbastering van Levi), Saartje, Abraham, Emanuel, Salomon, Isaac, die namen komen steeds weer terug.

Van mijn moeders kant weet ik dus eigenlijk verder niets, mijn opa en oma zijn al lang geleden overleden, dus we kunnen ze helaas niets meer vragen. Morgen ga ik naar mijn ouders, ik zal mijn moeder vragen eens te gaan snuffelen, in haar geheugen en eventuele papieren, en of ze misschien iets meer weet over dat plaatsje waar ik deze zomer dus langs wil gaan. Ik vind het eigenlijk wel spannend, zo'n speurtocht in het verleden.

Ruilen

Vanmiddag kwam een vriendin uit Amsterdam koffiedrinken en lunchen. Gezellig, we hebben elkaar altijd ontzettend veel te vertellen, ondanks dat we ook al een paar keer per week uitgebreid met elkaar mailen. Ik ken haar al zo'n dertig jaar, het is nogal wat. Ik had een lekkere wrap gemaakt met sla, rucola, rauwe ham, bosui, olijven, geitenkaas en mango. Omdat mijn vriendin ook druk met de moestuin bezig is, had ze voor mij zaadjes van aubergine, courgette en flespompoen meegenomen. Van mij kreeg ze zaad van worteltjes, peultjes en verschillende soorten kruiden mee. Over een paar weken ruilen we ook nog paprika voor rode peper, wanneer de jonge plantjes wat groter zijn. Ik blij, zij blij. Wat kun je toch happy worden van weinig. Straks dus maar weer eens een nieuwe zak aarde halen, want dat is met al dat gezaai niet aan te slepen.


Van de peultjes die ik ruim een week geleden zaaide steken er zowaar al een paar de kopjes boven de grond. Dat is snel! De sla en de worteltjes doen het wat rustiger aan. Ik kan ze wel de grond uit kijken!

Als ik ga inventariseren, staat er nu het volgende aan toekomstig eetbaars op mijn terras (en in de kraamkamer):


Appelboompje (tweede jaar, hopelijk een eerste appeltje)
Perenboompje (eerste jaar, nog geen oogst)
Kersenboompje (eerste jaar, nog geen oogst)
Perzikboompje (eerste jaar, nog geen oogst)
Kruisbes (eerste jaar)
Zwarte bes (eerste jaar)
Kiwi (tweede jaar)
Braam (tweede jaar, vorig jaar een aardige oogst)
Druif (tweede jaar)
Olijf (derde jaar, hopelijk dit jaar wat olijfjes)
Vijg (tweede jaar, vorig jaar één vijgje, dit jaar hopelijk meer)
Wortel (gezaaid)
Radijs (gezaaid)
Sla (gezaaid)
Paprika (gezaaid)
Peterselie (gezaaid)
Courgette (nog te zaaien)
Flespompoen (nog te zaaien)
Aubergine (nog te zaaien)

Het kan me zo'n oppepper geven als ik langs al dat jonge en wat oudere grut loop en het frisse groen zie uitkomen.

Leuke dingen

Weer terug van een heerlijk weekendje Makkum.


Donderdag eerst het avondje van het Maatjesproject, wat erg gezellig was. Er waren zeven maatjeskoppels, leuk om de anderen nu ook eens te ontmoeten. Eerst koffie met wat lekkers erbij en daarna een spelletjescircuit dat ook voor de aanwezigen met een beperking goed te doen was. De avond werd afgesloten met een drankje en wat hapjes erbij.

Vrijdagochtend om tien uur op weg naar Makkum, waar we een heerlijk dagje in de sauna hebben doorgebracht. Ik was zo lang niet naar de sauna geweest dat mijn lichaam er echt weer aan moest wennen. Pas bij het derde rondje kwam het luie zweet er een beetje uit. Om vier uur waren we bij het hotel, dat een paar straten verderop lag. Makkum is een leuk dorp, met allerlei restaurantjes en terrasjes, en... een kringloopwinkel! Daar moesten we natuurlijk even naar binnen. Dit was nog zo'n echte snuffelkringloopwinkel met bijbehorende kleine prijsjes. Aardige en gezellige uitbaters ook. Drie leuke koffiekopjes en een metalen cacaostrooiertje gescoord voor 1,75 euro bij elkaar.

Zaterdag hebben een rondje dorpjes gedaan: Hindeloopen, Stavoren en Workum. Het Jopie Huisman Museum in Workum hebben we maar overgeslagen, want daar ging net een hele buslading grijze koppies naar binnen.

Onderweg genoten van de vele schapen en lammetjes op de dijk die duidelijk ook blij waren dat het zonnetje scheen.

Consumindertechnisch was het natuurlijk een slecht weekend, want het was zulk heerlijk weer dat een witbiertje op een terrasje er toch echt bij hoorde. Daarbij twee keer heerlijk gegeten bij de Italiaan, wat niet schrikbarend duur was, maar toch. Nou ja, een weekendje weg kost nu eenmaal geld, en wat ons betreft was het welbesteed. We hebben een hartstikke lekker weekend gehad. Vanmorgen moest ik wel driftig met de aftersunlotion in de weer, want zoveel zon was mijn winterhuidje nog niet gewend.

Toen we gistermiddag thuis waren, was het zo lekker op mijn eigen terras dat we de katten voor het eerst in hun leven naar buiten hebben gelaten. Dat was feest! Alles moest worden besnuffeld en bekeken. Helaas zat Droopy zoals mijn vriend al verwacht had binnen no-time op de muur en op het terras van de buren. Een afscheiding maken is dus echt noodzakelijk, want ik wil niet dat andere mensen last van ze hebben.

Weekendje weg

Morgenochtend ga ik met mijn vriend een weekendje weg. Ik had al een hotel geboekt in Brussel n.a.v. een leuke aanbieding, maar het bleek dat dat een eind buiten het centrum lag en dat de parkeergarage 20 euro per dag kost. Dat vond ik zo belachelijk dat ik onmiddellijk heb geannuleerd. Omdat ik via vakantieveilingen.nl voor weinig geld de veiling van een dagarrangement voor twee personen voor een sauna in Makkum had gewonnen, ben ik eens gaan kijken of er ook een leuk hotelletje in de buurt van die sauna was. Blijkt een hotelletje twee straten verderop te zitten, en ik ben nog minder kwijt voor twee nachten dan het voordelige hotel in Brussel. Waar ik zit maakt me eigenlijk niet zoveel uit, zowel in Brussel als in Makkum ben ik nog nooit geweest, ik heb gewoon zin in een paar daagjes eruit. En morgen dus eerst dat sauna-arrangement. Heerlijk, erg veel zin in. Hopelijk is het zaterdag nog een beetje aardig weer, want een beetje rondstruinen en een terrasje zou natuurlijk ook leuk zijn.

Straks eerst Yasar ophalen, met wie ik in het kader van het Maatjesproject af en toe leuke dingen onderneem. Vanuit de stichting die dit project georganiseerd heeft wordt een gezellig avondje gehouden voor alle vier de maatjeskoppels. Een van de onderdelen is een activiteit waaruit het koppel van het jaar wordt gekozen. Nu ben ik niet zo van dat soort verrassingsactiviteiten, dus ik hoop dat het geen raar spel of zo wordt. Nou ja, met vier mensen met een beperking erbij zal het wel loslopen. Yasar heeft er in ieder geval veel zin in, en zelf vind ik het ook leuk om de anderen een te ontmoeten en te spreken. En we gaan natuurlijk ons best doen om koppel van het jaar te worden...

Allemaal alvast een fijn weekend en tot volgende week!

Derde blogje vandaag

Nog even van me afschrijven, daarna weer terug naar de dingen van de dag.

De katten hebben zich voorbeeldig gedragen bij de dierenarts en het inenten en chippen was een fluitje van een cent. Ze hebben ook meteen een wormkuurtje gehad. Droopy heeft een afgebroken hoektand die er eigenlijk uit moet omdat hij daar misschien pijn van kan hebben met eten. Sam heeft een lichte hartruis, maar volgens mijn vriend is dat al heel lang geleden geconstateerd en geen reden tot paniek. Ze ondergingen alles lijdzaam en zelfs bangepoeperd Droopy, die vreemden heel eng vindt, gromde niet en haalde niet uit. Wat ik stiekem wel leuk vond was dat er twee aardige assistentes en zijn vroegere baas om de tafel heen stonden, maar dat hij tegen mij aan kroop toen hij het gedoe zat was. Blijkbaar heeft hij me helemaal geaccepteerd als zijn nieuwe bazinnetje.

Over mijn ouders en het bezoek aan het tuincentrum vandaag (zie mijn vorige blog) naar aanleiding van de reacties:

Ik geloof niet dat mijn vader dement aan het worden is. Het kan zijn dat het in mijn verhaal zo overkomt, maar het gebeuren in de koffiehoek komt volgens mij voort uit een soort onverschilligheid tegenover de wereld om hem heen en een bepaalde traagheid die je volgens mij op je negentigste mag hebben, niet omdat hij het niet meer weet. Het tellen van het geld was bijvoorbeeld wel goed gekomen als hij wat meer tijd had gehad, alles duurt alleen wat langer, en als er dan een lange rij achter je staat, is dat niet handig. Het foutje met het zout in zijn koffie is ook wel begrijpelijk, zo'n potje lijkt best veel op zo'n busje met zoetstof, het duurde bij mij ook even voordat ik doorhad dat het dat niet was. Eigenlijk gaat ie gewoon lekker zijn eigen gang, en van mij mag dat, alleen is de wereld om hem heen daar niet op berekend. Als je rustig met hem praat, zonder dat mijn moeder er doorheen kwekt (waar ze nogal een handje van heeft :-)), is er een goed gesprek met hem te voeren, maar ook weer langzaam. Hij is vrij doof aan het worden, maar weigert een gehoorapparaat, wat het er ook allemaal niet makkelijker op maakt. Hij vergeet volgens mij zelden iets, haalt verder bij mijn weten geen dingen door elkaar, vergeet geen mensen en namen, en weet ook altijd precies wanneer bijvoorbeeld de thuiszorg komt of wanneer het zijn prikdag is. Het lijkt een beetje alsof hij gewoon heeft besloten het op zijn eigen manier te doen en daar vrede mee heeft. Hij weet heel goed wat hij wil en niet wil. Eerder dit jaar heeft hij in het ziekenhuis gelegen; als zij zich daar zorgen over hadden gemaakt had daar toch wel iemand aan de bel getrokken? Ik zal me eens verdiepen in de eerste tekenen van dementie en daar extra op gaan letten, want misschien sta ik er inderdaad wel te dicht bij om dat goed te kunnen onderkennen.

En nog even tot besluit: Volgens mij hebben ze best een leuke middag gehad, en ik trouwens ook wel. Het is fijn om op zo'n eenvoudige manier iets voor ze te kunnen doen.

Uitstapje

Dit is eigenlijk niet op te schrijven, je moet erbij zijn geweest, maar toch een poging:

Om half twaalf ben ik bij mijn ouders om naar het tuincentrum te gaan. Mijn moeder wil in ieder geval een paar hanggeraniums en wat margrieten, en een zak tuinaarde.

Ik zet de rollator in de achterbak en laat pa en ma instappen, wat met veel moeite gaat, want ik heb geen vierdeurs auto, dus pa moet achterin klimmen. Bij het tuincentrum gelukkig een plekje redelijk vlak bij de ingang. En daar gaan we, voetje voor voetje, stapje voor stapje. Ma zoekt haar plantjes uit en we proberen pa er ook een beetje bij te betrekken, maar hij is vrij afwezig. Toch kiest hij dan opeens een plant uit die hij mooi vindt en wil hebben. Gelukkig, een sprankje leven. Ik laat ze even darren en sprint naar de afdeling tuinaarde om een zak aarde te halen, om te voorkomen dat we die omweg met zijn drieën moeten maken. Als ik met de zak aarde weer bij de kar ben, zijn ze twee meter vooruitgekomen. Tijd voor koffie en wat erbij. Helaas is de koffiehoek heeeeeeelemaal aaaaaachter in het tuincentrum, en pa blijft nu al af en toe stilstaan omdat ie volgens mij op zijn tandvlees loopt. Maar ze willen per se naar de koffiehoek, dus wie ben ik om daar tegenin te gaan. Eindelijk zijn we er en pa zoekt een tafeltje uit.

Er staat een menu op tafel, maar pa wil zelf iets uitzoeken en is al op weg naar de counter, waar hij al snel een broodje ham/kaas/tomaat/ei kiest en op mijn dienblaadje legt. Voor ik het weet is hij al onderweg naar de kassa. Onderweg pakt hij nog twee gevulde koeken mee (voor thuis) en bestelt bij de kassa koffie. Ik moet dan nog broodjes voor mijn moeder en mij bestellen, maar pa is de koffie en de gevulde koeken al aan het afrekenen. Hij telt van alles aan kleingeld uit, maar dat blijkt niet genoeg, en over de klant tussen ons in heen reik ik de cassière een tientje aan, wat pa geheel ontgaat. Pa zet de koffie op mijn blaadje (waarop zijn nog niet afgerekende broodje ligt) en stoot daarbij één kop koffie half om, waar hij erg om moet mopperen. Ik vang de verontschuldigende blik van mijn moeder vanaf het tafeltje op en glimlach haar maar wat samenzweerderig en vergoelijkend toe. Ondertussen besluit pa dat hij nóg een gevulde koek wil, die ik maar snel op mijn blaadje leg. "Ga maar zitten pa, ik breng het wel naar tafel." Gelukkig heeft de cassière redelijk gevolgd wat er gebeurde en weet ze precies wat wel en niet nog moet worden afgerekend. Ik pak suiker en melk en loop naar ons tafeltje, waar ik net te laat ben om pa ervan te weerhouden zout uit het witte busje met het blauwe dekseltje in zijn koffie te strooien. Weer zacht gemopper als ik het potje uit zijn handen pak, hem de suiker aangeef en zijn kopje verwissel met het mijne. Koffie met zout is hartstikke smerig, merk ik later als ik toch een slokje probeer. Pa eet drie happen van zijn broodje en is dan vol. Op zacht aandringen van mijn moeder, wat altijd spannend is, want daar kan hij kwaad of rustig op reageren, eet hij later nog wel het beleg ertussenuit. Mijn moeder en ik genieten van een broodje warme beenham en zitten gezellig wat te kletsen, terwijl pa wat zit te soezelen, ter voorbereiding op de lange terugweg naar de kassa.

Eindelijk bij de kassa aangekomen (ik ben inmiddels bekaf van het slentertempo) moet hij drie keer zijn pasje door het apparaat halen voordat het lukt. Gelukkig ook hier een geduldige cassière. Ik heb ondertussen alles weer op de kar gezet en we kunnen naar buiten. Pa wil nog wat bij de oliebollenkraam kopen, dus een mooi moment voor mij om de spullen alvast in de auto te laden en ze even hun gang te laten gaan. Als ik even later opkijk, zie ik mijn vader de verkeerde kant oplopen en hoor ik mijn moeder hem roepen. Gelukkig hoort hij haar en keert hij om. Rollator weer in de auto, oudjes ingeladen en terug naar huis.

Bij het uitstappen heeft mijn moeder moeite met haar tas pakken, die op de vloer in de auto ligt. Nu is het haar beurt om te mopperen en ik hoor haar mompelen: "Ach, ach, het valt soms niet mee." En daarna een hartgrondig: "Ik wíl het niet, ik wíl niet zo onthand zijn." En dat vind ik erg, want mijn moeder is geestelijk nog zo vreselijk kien, maar al vanaf haar achttiende aan één been verlamd. En haar hele leven heeft ze geroepen: "Ik wil het niet, ik wil niet invalide zijn." Ze heeft zich er altijd tegen verzet dat ze dingen niet kon, en het wordt er natuurlijk niet beter op. Als ik de spullen in de tuin zet, zegt ze tegen me over mijn vader: "Erg, hè? En het wordt steeds erger." Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, en zeg dus maar: "Ach, het valt toch nog wel mee."

Twee uur heeft het uitstapje geduurd, en ik ben er doodmoe van. Van het slenteren en het bezighouden, maar ook van het met de neus op de feiten gedrukt worden. Mijn schouders doen er pijn van, pure spanning. Wat me wel is opgevallen, zijn de bemoedigende blikken en de vele glimlachjes die me in het tuincentrum werden toegeworpen terwijl ik de oudjes zo blijmoedig mogelijk door de paden en langs alle hindernissen loodste. En dat deed me toch wel goed.

Nu even koffie en straks met de andere ouwetjes naar de dierenarts.

Eerste poging

Gisteren na lange tijd weer eens een poging gedaan om airbrush tattoo's te maken. Ik had geen menselijk slachtoffer bij de hand, dus eerst maar op papier oefenen. Het lijkt zo simpel, inkt in de spuit, sjabloon aanbrengen en op het knopje drukken. Nou, zo eenvoudig is het dus echt niet. Het is een nauw luisterend samenspel tussen geduld en een goede verhouding van lucht en inkt. En dan moet je ook nog snel werken, anders verstopt de opdrogende inkt het minieme puntje van de spuit. Deze is dus echt nog niet mooi genoeg. De inkt is niet gelijkmatig verdeeld en de randen zijn niet scherp, waarschijnlijk omdat de sjabloon door de luchtdruk niet helemaal vlak op zijn plek blijft. Maar leuk om te doen is het wel. En het begin is er!

Vanmiddag worden de katten gechipt, geënt en even goed nagekeken. Ik kon gelukkig een afspraak laat in de middag maken, zodat mijn vriend (hun oude baas) mee kan. Ze hebben samen één reismand, en ik denk dat hij er handiger in is - en doortastender - om ze bij de dierenarts weer daarin terug te krijgen wanneer ze klaar zijn. Ik ben benieuwd of ze vanavond erg boos op me zijn.

Straks naar mijn ouders. Ik ga met de ouwetjes naar het tuincentrum, want mijn moeder wil van alles kopen. Rollator en veel geduld mee, want ze lopen allebei ongeveer tien meter in een uur. En het is een gróót tuincentrum. Daar koffie met wat lekkers erbij, kunnen ze even uitrusten, en dan op tijd weer naar huis om de file te vermijden.

En dan vanavond weer eens borrelen met de schilderclub. Het is de laatste les, dus proberen we zoveel mensen mee te krijgen naar het café om nog even na te kletsen. Niet vergeten om te vragen of iemand de katten zaterdag even eten kan geven, want ik ga een weekendje weg en degene die dat de vorige keer heeft gedaan is op vakantie.

Starheid

Soms verbaas ik me over de starheid van mensen en instanties. Vorig jaar kreeg ik van een vriendin een luxe sauna-arrangement cadeau voor sauna de Waterakkers, niet ver hiervandaan, omdat haar hondje tijdens haar vakantie een paar weken bij mij had gelogeerd. Het arrangement omvat een lichaamsbehandeling, lunch, gezichtsbehandeling, diner en zonnebank, een hele dag dus. Omdat het een vrij kleine sauna is, is dat gewoon veel te lang, zeker als je alleen bent.

Nu had ik bedacht dat ik de sauna kon bellen om te vragen of dat arrangement is om te zetten in twee arrangementen van een halve dag voor twee personen, bijvoorbeeld met alleen lunch en een gezichtsbehandeling, en dan samen te gaan met de gulle geefster. Net gebeld, maar het antwoord was kort en duidelijk: "Administratief onmogelijk". Er was niets tegenin te brengen en over meedenken werd niet eens nagedacht. Wat ze wel wist te melden was dat ik toch kon vertrekken wanneer ik wilde... Ja, dat is een leuke, heeft mijn vriendin zoveel geld betaald voor zo'n arrangement en dan zal ik voor het diner weggaan. Dacht het niet! De lichaamsbehandeling overslaan zou ik nog in overweging willen nemen, want die bestaat uit een rugmassage en een handen- en voetenscrub, en ik heb niet graag dat mensen aan mijn voeten zitten te rommelen.

Nou ja, dan ga ik toch maar een hele dag zelf in de watten liggen. Als ik om een uur of half één ga, vlak voor de lunch, vraag ik mijn vriend of hij er na zijn werk heen komt om gezellig samen te eten. Die extra kosten zijn te overzien en kunnen we delen. Maar de Waterakkers hebben bij mij een slechte beurt gemaakt, denk niet dat ik er daarna snel nog eens heen zal gaan.

Vanochtend in het kader van niet alleen denken, maar ook doen: mijn BTW-aangifte ingevuld en verstuurd (ik hik er altijd tegenaan terwijl het een werkje van vijf minuten is). Daarna meteen de vaatwasser uitgeruimd, de keuken opgeruimd, het zaaigoed bewaterd en bemoedigend toegesproken, de sauna dus (eindelijk) gebeld, twee uurtjes gewerkt, en reclamekaartjes gedrukt en gesneden voor mijn toekomstige airbrush tattoo business. Vanmiddag maar eens kijken hoe die compressor ook alweer werkt en een eerste proeftattoo op papier maken om te kijken of alles het nog doet. Nu even boodschappen doen. En zo heb ik in een halve dag toch al meer gedaan dan alleen denken over wat ik allemaal moet doen.

Inspiratie

Allereerst hier de kraamkamer van mijn zaaigoed, oftewel het multifunctionele washok, zoals dat er sinds vanmorgen bij staat. Een zwarte boel nog, op de radijs na, maar over een dag of tien toch zouden daar toch wat babyplantjes de frisse groene kopjes op moeten steken. Er staat nu paprika, radijs, wortel, sla en peultjes. Jarenlang heb ik een tuin gehad, maar ik heb nooit eerder zo de drang gehad om een eigen oogst groot te brengen als nu. Mede door het lezen van de vele inspirerende weblogs natuurlijk, maar ook door mijn eigen veranderde levenshouding.

Inspiratie haalde ik uit het op de website Lol in je leven als PDF-bestand downloadbare boekje "Rijk binnen 365 dagen" van Luc Mutsaers, onder mijn aandacht gebracht op Consuminderen met een knipoog. Niet dat ik de illusie heb binnen een jaar te kunnen gaan rentenieren, maar ik laat me graag aan het denken zetten.

Ik heb het boekje in speedread-modus doorgelezen, waardoor ik vanzelf de dingen uit de tekst haal die mij inspireren. Misschien zijn dat wel helemaal niet de dingen die het boekje beoogt, maar voor mij werkt het.

Als ik eens kritisch kijk naar hoe vaak ik zit te lanterfanten en dingen aan het doen ben die niets (zelfs geen plezier) opleveren, besef ik dat ik inderdaad op een leuke manier veel rijker zou kunnen worden, door geen spelletje te doen tijdens het werk, en niet honderd keer per dag mijn email en weblogs te checken, door niet doelloos op internet te struinen naar dingen waar ik helemaal niets aan heb (leuke dingen mogen natuurlijk), door mijn hobby's eens daadkrachtig te exploiteren, en meer van dat soort dingen. Ik zit zo vaak te denken: Eigenlijk moet ik dit even doen, eigenlijk zou ik, eigenlijk wil ik... Alleen... de wil omzetten in de daad ontbreekt dan toch vaak. En daar zit hem nu net de kneep. Het heeft geen zin om iets alleen maar te willen, je zult toch ook eens moeten handelen.

Zo heb ik al jaren alle spullen in huis om airbrush-tattoos te zetten, neptatoeages die van een paar dagen tot een week blijven zitten. Grootse plannen had ik ermee, maar puntje bij paaltje ligt het spul al die tijd al in de kast en blijft het bij plannen. En waarom? Wat weerhoudt me ervan om daar iets mee te gaan doen? Ik zit er best vaak over te denken, dus tijd kost het me al, waarom dan niet eens actie ondernemen? Vanmorgen dus geïnspireerd alles tevoorschijn getrokken, mijn kamerscherm opgeduikeld en in de woonkamer een hoekje gecreëerd. Airbrush-spullen in de kast ernaast (kast ook meteen weer opgeruimd, mooi meegenomen), visitekaartjes gemaakt met daarop het telefoonnummer van het mobieltje dat hier ook al een jaar ligt en waarmee ik nooit iets doe. Zit nog 29 euro beltegoed op en gebeld worden kan natuurlijk altijd. De visitekaartjes en eventuele flyertjes kunnen door mijn vriend worden verspreid bij het partycentrum waar hij in het weekend werkt en waar duizenden jongeren uit de buurt komen. Appeltje-eitje. Er is nog maar één probleempje: Ik moet natuurlijk wel oefenen. Denk dus dat mijn vriend volgende week als een Engelse hooligan getatoeëerd op zijn werk loopt... Maar het belangrijkste is dat ik dit keer de zin heb omgezet in daden. Nu nog doorzetten!

Een tweede hobby is de webwinkel die ik met mijn vriendin heb. De verkoop gaat via internet en is een kwestie van bestelling binnenkrijgen, inpakken, versturen, klaar. Geen gein aan, terwijl we toch in zo'n leuke branche zitten. Even gegoogled en meteen gebeld, en nu staan we op 4 juli aanstaande met een kraam op een groot gezellig evenement. Al met al heeft dit me allemaal nog geen half uur gekost, waarom heeft het dan zo lang geduurd? Helemaal zo gek nog niet, dat virtuele duwtje in de rug van Luc Mutsaers. En door de energie die het me heeft opgeleverd heb ik zelfs nog aardig wat echt werk verzet ook.

Zo zijn er nog wel wat projecten die wel in mijn hoofd zitten, maar zo moeizaam uit mijn handen komen. Ik verzin voortdurend gaten in de markt, maar ben dan te laks of te lui of wat dan ook om ze te dichten. Ik moet eens leren nuttiger met mijn vrije tijd om te gaan. Wil niet zeggen dat ik niet af en toe van mezelf mag lanterfanten of bankhangen, maar ideeën uitvoeren is zo leuk, waarom dóé ik het dan niet!

Doorgeslagen

Vanmorgen vroeg naar de Aldi geweest voor het zaaiband. Helaas kan ik het dan niet bij een paar zakjes laten - want goedkoop en leuk - dus stond ik even later met tien zakjes, twee van iedere soort die ik door flink in de bak wroeten had weten te vinden, bij de kassa. Letterlijk kassa: ik moest voor tien euro zaad afrekenen. Tel daarbij op de zak aarde die mijn vriend straks voor me meeneemt en ik moet straks heel wat zien te oogsten om dat geld er weer uit te krijgen. Het is natuurlijk ook hobbyen, en een hobby kost geld, maar leuker zou het zijn om ook echt rendement van je zaaigoed te hebben.

Ik hoop over een paar maanden dus volop worteltjes, peultjes, radijs, verschillende slasoorten, paprika, bieslook, dille, kervel, marjolein, bonenkruid, tijm, peterselie en basilicum te kunnen oogsten. Ik heb altijd zo'n plezier in het zien opkomen van dat jonge spul, kan bijna niet wachten.

Vanmiddag ga ik ook het laatste fruitboompje in een pot zetten. Het zijn eigenlijk boompjes voor in de volle grond, maar ik hoop dat ze het in een grote kuip ook doen en dan niet zo idioot groot worden. Het grootste probleem van tuinieren op een terras vind ik het vinden van de juiste plaats voor de bakken. Eenmaal gevuld met aarde (dat ook niet aan te slepen is) zijn ze bijna niet meer te tillen, maar ze staan nooit helemaal naar mijn zin, dus blijf ik ermee sjouwen. Fijn dat het nog zulk lekker weer is. Zou het dan eindelijk lente zijn?

Allegaartje

Een blogje naar aanleiding van wat reacties op eerdere blogs.

Kapper:
Johanna vroeg waarom ik niet zelf mijn haar verf. Simpele reden: durf ik niet aan. Ik laat de kapper eens in de zoveel tijd highlights door mijn hele haar aanbrengen, blonde strepen dus in de kleur van mijn eigen haar, zodat het grijs wat gemeleerder wordt en er niet meer zo'n duidelijke afscheidingsstreep in mijn haar zit. Dat is dus laagje voor laagje een veegje hier en een veegje daar. Op zich zou mijn vriend dat ook kunnen en ik weet zeker dat hij het wil doen, maar met iets wat bleekt ben ik toch erg bang voor een verkeerde inwerkingstijd, waardoor mijn haar jordaanblond wordt of erger. Ik zie dan die reclame voor me van die mevrouw bij de kapper: "Moet dat altijd zo lang?" waarna de kapster de plukken er met folie en al uit trekt. Voorlopig laat ik dat dus maar door de ervaringsdeskundige doen.

Katten:
Gerrie schreef: "Katten heb je niet, die zoeken zelf hun baasje." Ja, dat is zeker zo. Mijn hele leven heb ik, zelfs in vakanties, katten van anderen over de vloer gehad. Deeltijdkatten noemden wij ze. Wel de lusten, niet de lasten. De buurtkatten voerde ik nooit, ze kwamen gewoon voor de gezellig en voor een aaitje, heerlijk vond ik dat altijd. Tijdens vakanties heel wat meegemaakt met zielige katten. In Griekenland koop ik vaak een zak kattenbrokken, waar ik tijdens wandelingen altijd een zakje van bij me had, want hoe leuk ik Griekenland ook vind, wat omgaan met dieren betreft zijn het neanderthalers. Dan was ik "het kattenvrouwtje" met mijn zakje brokjes. Heb trouwens heel wat afgejankt in zielige gevallen. Gelukkig had ik als tegenpool een vrij nuchtere man, anders had ik nu een asiel thuis gehad.

Gezamenlijke rekening:
Opnieuw Beginnen vroeg waarom ik als enige geld op de nieuw te openen gezamenlijke rekening stort. Nou, omdat ik wil dat er in ieder geval één rekening is waar ook een ander toegang toe heeft, mocht mij iets overkomen. Mijn vriend heeft zelf wel een uitvaartverzekering. Ineke schreef dat ook een gezamenlijke rekening na overlijden wordt geblokkeerd, maar op de website van de ING vond ik het volgende:

"Wat er met de producten van de overledene gebeurt, wordt deels door de ING en deels door de nabestaanden bepaald. De ING blokkeert in ieder geval alle producten die op 1 naam (de naam van de overledene) staan. Onder deze producten vallen onder andere Betaalrekeningen, kredieten, Saldolijn en creditcards. Een Betaalrekening op 2 namen (en/of rekening) blijft gehandhaafd."

Dat zou dus betekenen dat mijn vriend het geld gewoon van de rekening kan halen. Ik zal er voor de zekerheid nog even over bellen. Twijfel ik, dan is een andere optie dat mijn vriend bij zíjn bank een en/of-rekening opent waar ik geld op stort, dan kan hij er altijd bij als mij iets overkomt.

Bah, wat een naar onderwerp eigenlijk, het voelt een beetje als de goden verzoeken om je met je eigen overlijden bezig te houden. Vanaf nu dus weer terug naar het heden en genieten van het leven.

De paprikaplantjes beginnen hun groene kopjes boven de aarde uit te steken, wat een leuk moment is dat toch altijd. Ik wil nog veel meer zaaien, maar ik weet niet zo goed wat. Eerst maar eens kijken welke soorten zaailint Aldi zaterdag heeft liggen.

Lucht!

Hè hè, eindelijk staat er weer geld op mijn rekening. Meteen een overschrijving naar mijn creditcard gedaan en wat geld op mijn noodspaarrekening gezet. Hiermee moet ik het zien te redden tot begin juli, wat met een beetje beleid makkelijk moet lukken. Volgende week ga ik wel wat dingen doen die ik al een tijdje heb uitgesteld omdat ze geld kosten. Ik ga de katten laten chippen en inenten, en ik ga na vier maanden eindelijk weer eens naar de kapper om mijn grijze uitgroei van inmiddels zo'n decimeter te laten bijwerken. Er mag ook wel een flink stuk vanaf, want mijn haar groeit idioot snel.

Wat voelt dat anders als je weer zeker weet dat de vast lasten voorlopig kunnen worden betaald. Ik moet er niet aan denken om altijd in de situatie te zitten waarin je nooit zeker weet of je je rekeningen wel kunt betalen. Het is wel eens goed om dat te beseffen. Ik heb dan ook veel respect voor mensen die altijd krap zitten en er toch het beste van weten te maken. Geld is niet alles, maar je hebt er wel in alles wat je doet mee te maken.

Ik ben begonnen met een spaarpotje voor energie, omdat ik heb berekend dat ik in mei waarschijnlijk wel een bedrag voor elektra moet bijbetalen. Het leek me dus wel verstandig om elke maand een vast bedrag in dat potje te storten, ook nadat de jaarafrekening is afgehandeld. Dan lijkt het toch minder een aanslag als ik moet bijbetalen.

Gisteren heb ik de inhoud van mijn losse vriezer weten over te hevelen naar het dubbele vriesvak van mijn koelkast. Met wat passen en meten ging het net, en in de zomer heb ik toch minder in de vriezer liggen. Deze week zal ik dankzij de vergeten frituurpan nog geen peil kunnen trekken op mijn elektriciteitsgebruik, maar volgende week zou het toch echt minder moeten zijn.

Vanavond ga ik een gezamenlijk betaalrekening openen met mijn vriend. Ik heb geen uitvaartverzekering en niemand heeft toegang tot mijn spaargeld. Het leek me dus verstandig om een rekening in het leven te roepen waar ik elke maand wat geld op stort en waar mijn vriend over kan beschikken als mij iets mocht overkomen. Het pasje bewaar ik dan hier op een voor hem bekende plek, zodat mijn vriend en familie niet met allerlei problemen te kampen krijgen zoals geblokkeerde rekeningen waar niemand in eerste instantie aan kan komen. Die rekening is dan voor de eerste kosten totdat mijn familie de beschikking krijgt over de rest van mijn geld. Ik weet dat mijn broer zonder problemen alle kosten voor een uitvaart zou kunnen voorschieten, maar ik heb toch liever iets geregeld. Mocht het onverhoopt ooit misgaan tussen mijn vriend en mij, dan kan ik dat geld gewoon terugschrijven naar mijn eigen rekening. En ja, ik heb getwijfeld over een uitvaartverzekering, maar ik spaar dat geld toch liever zelf, zodat ik er zeggenschap over hou.

Ik ben een driedubbel overgehaalde oen!

Kan mezelf wel voor mijn kop slaan! Zondagavond had ik voor bij het eten wat aardappelkroketjes in de frituur gedaan, omdat ik van plan ben mijn vriezertje leeg te maken, zodat hij een tijdje uit kan zodra al het diepvriesspul dat nog over is in het diepvriesvak van mijn koelkast past. Nou, dat is me duur komen te staan. Mijn frituurpan staat in het wasmachinehok (ik ben dol op dat hok, zoals jullie merken), zodat het hele huis niet gaat stinken wanneer ik iets frituur, wat al niet zo vaak gebeurt. Gisteravond viel me wel op dat ik de frituur toch nog rook, maar zocht daar nog niets achter. En vanmorgen bij het water geven van de radijs kwam ik er dus achter dat ik wel de aardappelkroketjes, maar niet de stekker uit de pan had gehaald. Balen in het kwadraat dus. Heb het gevoel dat al mijn goede energiebespaarvoornemens in één klap onderuitgehaald zijn. En ik zat juist weer zo vol goede moed. Maar goed, gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. De rest van de week dus nóg zuiniger met elektra om de schade wat in te halen, de oven (en natuurlijk de frituurpan!) blijft uit en ook de contactgrill gaat deze week in de ban. Ik heb net even gekeken en de meter staat nu dus al 17 kWh hoger dan gisteren rond deze tijd. Ja, vind je het gek!?

Matses en zo

Vanmiddag bij mijn ouders kreeg ik in plaats van brood natuurlijk de traditionele matses (ongezuurd "brood", een soort cracker) te eten, het enige moment in het jaar waarop ik aan onze joodse afkomst word herinnerd. Mijn ouders eten met de Pasen ook gewoon brood hoor, maar de matses zijn een traditie gebleven. Lekker met kaas of met suiker. Toen ik zei dat mijn vriend daar nog nooit van had gehoord, kreeg ik de rest van het pak natuurlijk meteen mee.

Het gesprek met mijn ouders kwam op medicijnen. De capsules van mijn moeder zitten tegenwoordig in een zogeheten kinderveilige verpakking. Dat dat tegelijkertijd een zeer ouderenONvriendelijke verpakking is, leerde ik al in de tijd dat ik nog in een apotheek werkte. Een oudere mevrouw klaagde toen eens over die verpakking, en zei erbij dat ze haar kleinkind van een jaar of tien inschakelde om het potje te openen, omdat het haar zelf niet meer lukte. Ook mijn moeder heeft niet meer de kracht in haar vingers om de dop met genoeg kracht naar beneden te drukken om het potje te openen. Niet voor één gat te vangen had ze mes en schaar ter hand genomen en een flink gat in de zijkant van de pot gemaakt. Niet de bedoeling natuurlijk, maar ze moest wat. Ik heb haar aangeraden de apotheek volgende keer te vragen om de capsules in een ander potje met schroefdeksel te doen met een etiket erop. De volgende ergernis waren de doordrukstrips, waar ze ook veel moeite mee heeft. Gelukkig had ze nog een oud potje van dezelfde medicijnen, dus heb ik tijdens het kletsen alle strips in het potje leeggedrukt. Zo zie je maar weer tegen welke problemen je kunt oplopen wanneer je ouder wordt.

Vanmorgen de stand van mijn elektra opgenomen (het is inderdaad maar goed dat mijn computer me waarschuwt, want ik zou het glad zijn vergeten). Verbruik de afgelopen week is 51 kWh. Het lijkt me toch wat veel voor een standaardweek. Ik heb wel drie keer de oven gebruikt (vaker dan normaal) en één was gedraaid. De waterkoker één keer per dag en een paar keer de contactgrill. Geen gebruik meer gemaakt van het elektrische kacheltje en elke nacht trouw mijn computer en printers uitgezet. Ik ben benieuwd of het volgende week veel meer of minder is.

Van Anna kreeg ik wat leuke links met tips om energie te besparen. Altijd leuk om te lezen, nog leuker om te zien dat je het meeste al weet en doet. En niet om Anna's suggesties af te kraken, maar bij het resultaat van de Energielastenverlager gingen mijn wenkbrauwen toch wel een flink eind omhoog. Volgens deze test kan ik na een korte opgave van mijn woonsituatie 681 euro per jaar besparen, maar.... dan moet ik wel even een eenmalige investering doen van 17.741 euro! Dat zou betekenen dat ik mijn investering er over 26 jaar uit heb. Volgens de summiere test kan ik 200 euro besparen door mijn huis te laten isoleren voor 13.624 euro. Wanneer ik een advies op maat aanvraag, wordt het verhaal al anders en kan ik door gevel- en dakisolatie 386 euro besparen met een investering van 6090 euro. Nog steeds bijna 16 jaar om die investering terug te verdienen. Pff, misschien woon ik over zestien jaar wel ergens in verweggistan of reis ik in een camper de wereld rond, of in het ergste geval ben ik al dood en begraven. Hoeveel moeten jullie volgens die test investeren in je huis?

Aan de zaai

En opeens heb ik er vreselijk veel zin in: zaaien! Een paar weken terug had mijn supermarkt minikweekkasjes met aarde en zes potjes in de aanbieding voor 1,49 euro. Ik heb toen voor mezelf paprika's meegenomen (vorig jaar veel plezier en opbrengst van gehad), voor mijn moeder aardbeien en voor mijn vriendin rode pepers. Als de plantjes verpot kunnen worden gaan we ruilen. Naast mijn kweekkasje staat een bak met tuinkers, en in mijn wasmachinehok, dat een prima kas blijkt te zijn, heb ik radijs gezaaid in een lage bak waar ik in een grijs verleden foto's in ontwikkelde. Soms ben ik wel blij dat ik zo'n bewaarderig type ben. En binnen drie dagen kwamen ze al op! Het is nog niet veel, paprika's, tuinkers en radijs, maar het is een beginnetje.

Op het terras begint ook alles uit te lopen. Het meeste heeft de vorst tot mijn verbazing overleefd. De braam loopt al flink uit, maar ook het appelboompje, dat vorig jaar onder de luis zat en eigenlijk door mij was opgegeven, ziet er weer fris en levenslustig uit. Zelfs de kiwi krijgt alweer blaadjes. Petje af voor moeder natuur!

Ik zag net de reclamefolder van de Aldi en vanaf volgende week zaterdag hebben ze zaailint in de aanbieding voor 0,99 euro, met verschillende soorten groenten en kruiden. Het zijn linten van 5 meter waar de zaadjes al netjes verdeeld op zitten. Verspenen omdat plantjes te dicht naast elkaar opkomen hoeft dus niet meer. Ik heb dit nog nooit gebruikt, maar het lijkt me vreselijk handig.

De aardbeienplantjes van vorig jaar kregen ook weer wat groene blaadje, dus ik had goede hoop. Maar... toen ik gisteren de deur uitstapte zag ik tot mijn verbazing dat allebei de aardbeienpotten leeg waren! De oude plantjes waren natuurlijk verdord, en ik vermoed dat er nu ergens een verliefd vogelpaartje op een nestje van aardbeienplantjes zit. Gelukkig hebben ze de rest van mijn planten tot nu toe met rust gelaten. Even in de gaten houden dus, en eventueel afdekken met gaas.

Ik wens jullie allemaal een fijn Paasweekend!

Wachten....

Pff, wat erg als je elk moment geld verwacht en het maar niet binnenkomt. Vandaag wel vijf keer mijn zakelijke rekening gecheckt, maar helaas... Kan ook best pas volgende week worden. Morgen wordt mijn hypotheek waarschijnlijk afgeschreven, als ik de zilvervloot dan nog niet binnen heb, zal ik mijn laatste reserve naar mijn betaalrekening moeten overhevelen. Had gehoopt dat het niet nodig zou zijn, maar van roodstaan word ik stikchagrijnig, dus dat kan ik zo voor de paasdagen beter vermijden, anders wordt het geen gezellig weekend. Deze maand dus maar even geen financiële update, want die zou toch maar lijken op de uitslag van een saaie voetbalwedstrijd.

Wat het twee-kilo-eraf-voor-het-goede-doel betreft, denk ik dat ik zo vanaf begin mei gewoon wat meer op mijn voeding ga letten en wat meer ga wandelen. Wat meer lichaamsbeweging kan sowieso geen kwaad, want dat was pure armoe de afgelopen winter. En dan meer water drinken en veel fruit eten, wat ik geen straf vind.

Iemand vroeg zich af of het niet ongezond was om om die reden twee kilo te willen afvallen, of ik niet bang ben dat ik mijn lichaam daarmee ontregel. Nee, daar ben ik helemaal niet bang voor, ik denk dat mijn lichaam wel vaart bij meer groente en fruit en lichaamsbeweging, en het gaat tenslotte maar om twee kilo.

Iemand anders merkte terecht op dat 61 kilo voor mijn lengte aan de lichte kant is, maar ik ben niet van plan om op dat gewicht te blijven, bij 63-64 kilo voel ik me het lekkerst en is mijn lichaam het best in proportie.

Weer iemand anders vroeg zich of twee kilo eigenlijk wel echt iets uitmaakt voor dat jurkje. Ja, echt, die twee kilo maken precies het verschil tussen een perfect fit en een licht rolmopseffect, vooral op mijn rug onder mijn armen (hoe heet dat daar?), en als ik ergens een hekel aan heb, is dat het wel. Ik snap ook nooit waarom mensen zich in een maat kleiner proberen te wurmen dan ze eigenlijk moeten hebben, het wordt er niet mooier op. Ik denk juist dat je slanker lijkt wanneer je kleren niet té strak zitten (terwijl ik zelf graag strakke kleding draag, maar met een zeer kritisch oog op de spiegel), zodat niet ieder hobbeltje of oneffenheidje te zien is. Want ook ik met mijn maat 36/38 puil wel ergens uit als ik me in een maatje 34 probeer te wurmen.

Ik denk dat ik de paspop maar eens uit de schuur ga halen en op mijn slaapkamer ga zetten, met het oranje jurkje erop natuurlijk, als een soort eh.... jurk achter de deur. Misschien volgt er nog wel een foto'tje. En nu niet denken dat het een fantastische galajurk is, hoor, het is gewoon een linnen halterflutje. Maar ach, voor mijn vriend is het de mooiste jurk van de wereld, dus for the sake of love...